Οπου, βρε παιδί μου, έρχεται εκείνη η ωραία μέρα (Σάββατο) να φας την πρώτη φετα καρπουζιου. Και πας ολόχαρη στην κουζίνα, βγάζεις καρπούζι από το ψυγείο, παίρνεις το μαχαιράκι από το συρτάρι, παράλληλα παίζει το Kill Bill με τους 88 να την πεφτουν στην black mamba και τσαααακ!! το μαχαίρι χτυπάει κόκαλο. Αντιχειρας. Αριστερός. Σπλατεριά to the bone, κυριολεκτικα.
Βεβαίως του βάζεις τα χρειώδη, ντύνεσαι, πας στο φαρμακείο που κλεινει τώρα δα, σε υποδέχεται η υπαλληλίσκη με υφός «
Τι θες μωρή τέτοια ώρα εδώ μέσα και με περιμένουν οι μπάμιες στο σπίτι;», της εξηγείς με εξαιρετική ευγένεια ότι να, είχες ένα ατύχημα και θα ήθελες να σε διαβεβαιώσει ότι ΔΕΝ χρειάζεται ράμματα αλλά με τα στρεπς που εχουν εκεί, θα γίνει η δουλίτσα, όμως όοοοχι, η ξινίλα επιμενει και υπερτερεί.
Σου απαντά ότι δεν είναι φαρμακοποιός (!), ότι η κα Φαρμακοτέτοια απουσιάζει κι ότι η ίδια δεν μπορεί να σε βοηθησει. Εχεις αρχίσει να φορτώνεις, σε καταλαβαίνω, αλλα εξακολουθεις με τον ίδιο ψύχραιμο και ευγενικό τρόπο να αναρωτιέσαι αν το έβλεπε προκειμένου να σε καθοδηγήσει.
Σε καθιζει με καθολου προθυμία, ξεμπαντάρεις το τραύμα και σου λέει με το ύφος «Μ
ωρή (παλι, πάλι το μωρή), δε βλέπεις ότι χρειάζεται ράμματα, νοσοκομείο κλπ; Τελείως τουβουλο;!» κι εσύ στο μυαλό σου βλέπεις την ένεση να σου ‘ρχεται..
Λες, δε βαριέσαι!, ας πάρω και μια δευτερη γνώμη, στο επόμενο φαρμακείο. Πριν προλάβεις να αρθρώσεις λόγο, ο λίγο χίπης, λίγο άπλυτος, λίγο μαστουρωμένος τύπος στην είσοδο, σε αποτρέπει, ακούγοντας για δευτερη φορά –μπαίνοντας σε φαρμακείο- ότι (ω! του θαυματος!) ούτε αυτός είναι φαρμακοποιος κι αναρωτιέσαι μηπως τελικα μπαινεις σε φουρνο και ζητάς τυρόπιτα.
Κάπου εκει, καταλαβαινεις ότι δε γλιτώνεις το νοσοκομείο, καταληγεις σε καποιο δημόσιο, περιμένουν άλλοι 88 (τα θύματα της black mamba) εκ των οποίων οι 87 βρωμάνε (αληθεια!), ξαφνικά θυμάσαι ότι μπορείς να πας στο Ντυνάν. Εκτακτα, βουρ για το Ντυναν. Χλιδή, ρε παιδί μου, καμία αναμονη, παντου καθαρά, τι το χεις εξάλλου το ασφαλιστήριο; Αφου γινονται τα διαδικαστικά, γίνονται και τα ράμματα (η ένεση σε πόνεσε διαολεμένα), πας στο λογιστήριο να πληρώσεις πόσα, ξερω γω; 10; 15 ευρώ;
Μμμμμμ, ναι. Τα sapiens εκεί δεν ξέραν πού πάν τα δύο, ποια τέσσερα… Αφού πήραν τις εγκρισεις τους, αφού ρωταγε ο ένας την άλλη και vice versa, σου απαντούν το αμίμητο: «Η δική σας συμμετοχή είναι 108 ευρω». Ε κ α τ ό ν ο χ τ ώ! Ευρώ.
Και τους εξηγεις ότι δεν έκανες ράμματα από τον λαιμό έως το κουτεπιε. Προφανως και δεν εκτίμησαν το εξαιρετικό αστείο. Και τους ξαναρωτάς, αν δεν συμμετείχε το ασφαλιστήριο, τι κοστούμι θα σου ράβανε (όρεξη για αστεία με αναφορές). Το όλον, 231€!!!
Ο γιατρος σου συνέστησε, βεβαίως, αντιτετανικό ορό εντός 24ώρου από το γεγονότΟ, καθως και αντιβίωση, αλλά, έχοντας κάνει το αστρα ζένεκα την προηγούμενη ημέρα, δεν ηθελε να αναλάβει την ευθυνη και σου πρότεινε να μιλησεις με έναν γιατρό (!!!) ή τον ΕΟΔΥ. Κι αφού όλοι είπαν ναι, κανε τα να παει στα κομμάτια, πας ξανα σε φαρμακείο, πιάνεις κουβέντα με τον μυστακοφορο απαυτούλη, αρχίζει το κράξιμο για τις ασφαλιστικές, συμφωνείτε να σου κάνει αυτός τον ορό, σε μπάζει μέσα γιατι τοση ώρα στέκεσαι στην είσοδο και περιμένεις να σου σκάσει την ένεση στο χέρι. Αμ δε! Ντροπήηη!
Σου κοβει απόδειξη, τα φάρμακα κοστίζουν κατι λιγότερο από 20 ευρώ, πληρώνεις, βλέπεις στην απόδειξη 22+ και αναρωτιέσαι για την διαφορά. Προτου αποσώσεις τον λόγο σου, σου λέει ο κακοχρονοναχει ότι σε χρέωσε 2 ευρω επιπλέον, γιατι σου βάρεσε
εκεινος την ένεση. Όμως, η αληθεια είναι ότι σε χρέωσε 3,60€ ευρώ για να σου κάνει τον ορό. Κι αυτά, σε ενοχλησαν πολύ περισσότερο από το κόστος για τα ράμματα. Και θες να επιστρέψεις, να του σκάσεις μια στο μάτι. Ενεση. Που να μουδιάσει τον ανύπαρκτο εγκέφαλό του.
Κι όλα αυτά τα θυμήθηκες σήμερα, που έπρεπε να κοψεις τα ράμματα και –φυσικά-δε σου έκοψαν, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία, εξισου πονεμένη.
Συμπέρασματα που βγαινουν από την όχι και τόσο συντομη εξιστόρηση:
- Κομμένο (Ντόινγκ!) το καρπούζι.
- Οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι μεγάλη απάτη.
- Ποτέ δεν εισαι σιγουρος για την ιδιότητα του άλλου, όταν μπαίνεις σε ένα φαρμακείο.
- Ολοι είναι αναρμοδιοι και ευθυνόφοβοι.
- Never trust a guy with a moustache.