Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

[Εστελλ]

Αυτό το μήνα διάβασα 2 παραμύθια, κάτι που ήθελα καιρό να κάνω. Το ένα είναι ο Πινόκιο του Κολοντι και το άλλο η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων. Διασκέδασα περισσότερο με τον Πινόκιο, την πολιτική και κοινωνική σάτιρα της εποχής του και έμαθα δε κάποια πράγματα για την ιταλική κουλτούρα ή μάλλον τα κατανόησα. Μου άρεσε ιδιαίτερα που ξεκινάει το παραμύθια με το κλασικό μια φορά και έναν καιρό, που σύμφωνα με το σχόλιο του βιβλίου ήταν κάτι σαν inside joke του Κολοντι με τους ομοτεχνες του. Δήλωνε ότι η ιστορία που ακολουθουσε πραγματευεται πραγματικά γεγονότα, περιτυλιγμενα βεβαια στην μυθοπλασία. Αναφορικά με την Αλίκη του Κάρολ περίμενα να μου αρέσει περισσότερο. Θα το απολάμβανα αν δεν είχα τις προσδοκίες που είχα πριν την ανάγνωση. Ωστόσο ήταν ενδιαφέρουσα η ματιά στον δημιουργικό τροπο σκεψης του Καρολ με τις παρωδίες γνωστών ποιημάτων της εποχής του και τις ευρηματικές, άλλοτε ειρωνικες, στοιχομυθίες(;) του. Πολύ ιδιαίτερη προσωπικότητα. Η φράση "you are old, father William", μου φαίνεται για ανεξήγητο λόγο πολύ αστεία και θα την χρησιμοποιήσω με την πρώτη ευκαιρία.

 

[Εστελλ]

Επίσης το ένα παραμύθι ο Πινόκιο έχει ηθοπλαστικο ύφος ενώ η Αλίκη όχι, στα αγγλικά χαρακτηρίζεται ως nonsense literature ( η Αλίκη).

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα τις ερριμμένες σκιές, ένα σύντομο κείμενο του Gombrich, στην εξαιρετικά καλαίσθητη έκδοση της Άγρας (που πήρα από το παζάρι) για το ρόλο της σκιάς στην τέχνη.

Τελείωσα και το blood του Michael Moorcock: άφθονα, εκλεκτά ψυχότροπα.

 

[Εστελλ]

Τελείωσα τις ερριμμένες σκιές, ένα σύντομο κείμενο του Gombrich

Ένα καλό μικρό βιβλιαράκι σχετικά με την ερμηνεία της τέχνης είναι αυτο το οποίο διάβασα πέρυσι και μάλλον θα το ξαναδιαβάσω.
Αναφορικά με τον Gombrich έχει γράψει πολύ ωραία κείμενα για την τέχνη. Έχω διαβάσει την ιστορία του και το παραπάνω που αναφέρεις φαίνεται πολυ ενδιαφέρον.

 

[Έλλη Μ]

Διαβασα, μετά απο πολλά χρονια, πάλι τον καθρεφτη και το μαχαίρι που επανεκδοθηκε περσι απο τον Ικαρο και το ειχα αγοράσει στην εκθεση. Δεν θα σχολιάσω τα προφανή, για το μέγεθος και το εκτόπισμα του χατζηδάκη, και δεν αναφέρομαι μόνο στην ιδιότητά του ως μουσικο, αλλά την παρουσία του και τις παρεμβάσεις του στον δημόσιο βίο, μεσα απο τα κείμενά του, το περιοδικό Τεταρτο καθώς και τα "σχόλια"στο Τριτο πρόγραμμα της ελληνικής ραδιοφωνίας. Ενα πλασμα πολύ ανεξάρτητο και αυτόνομο, που χαρη σε αυτή την αυτονομία του, δεν υποχωρουσε σε αυτά που ειχε να πει, δεν εκανε εκπτώσεις στο λόγο του ούτε στις απόψεις του, και δεν τον τρόμαζε τόση λάσπη και βρωμια που εφαγε απο τον τρισάθλιο αυριανισμό (οπως αυτός, οπως ο Τσαρούχης, όπως καθε σπουδαιος ανθρωπος που αξιωθηκε αυτή η χωρα) και τους νεοελληνοσοσιαλιστικους που εξαργύρωναν τους ανύπαρκτους αγωνες τους μεταπολεμικά και μεταπολυεχνειακα. Ο Χατζηδακης, νομίζω, μεχρι το τέλος, εμεινε νέος, γι' αυτό στα περισσοτερα κείμενά του κανει λογο για το χρεος του ανθρωπου να ανθισταται, διακρινει τους τραμπουκους χουλιγκάνους απο οσους υεπερασπίζονται εναν δικαιο σκοπό, την αληθεια και την ομορφιά. Αυτο θεωρει υποχρεωση του ανθρωπου.

Γι' αυτό και μπορεί να συνομιλεί με τους αριστερους και τους δεξιους (της εποχής του) πέρα και πανω απο τις όποιες ταμπέλες θελανε να του κρεμάσουν, του ελιτιστη, δεξιου κλπ κλπ. Ο Χατζηδακης ηταν γνησιως επαναστατική φύση, που αγαπουσε την ομορφιά και τους ανθρωπους και σιχαινόταν τους δουλοπρεπεις υπαλληλισκους της εκαστοτε εξουσιας.

Πολλά απο τα κέιμενά του στο βιβλιο ισως φανουν ξενα σε ανθρωπους που ηταν αγεννητοι τη δεκαετια του 80, σιγουρα η πόλωση δεν εχει την ιδια ενταση, πολλά πράγματα εχουν αλλάξει κι αλλα εχουν μεινει ίδια (οπως για παραδειγμα, οι αστυνομικοι ακομη δολοφονουν μαθητες στα Εξαρχεια), οπως επισης καποια ειναι απαράλλαχτα κι ας εχουν διαφορετική ονομασία και ενδυμασία.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα χθες τα περιστατικά στο εγγύς εξωπραγματικό του Μπλέχερ.
Πρώτη επαφή με τον συγγραφέα, πρώτο βιβλίο της τριλογίας του, πρώτη επαφή και με τις εκδόσεις loggia: όλα θετικά.

Γενικά, βιβλία όπου περιγράφεται η παιδική/εφηβική ηλικία του συγγραφέα, με τις συνακόλουθες περιγραφές των πρώτων σεξουαλικών σκιρτημάτων, δεν μου λένε κάτι. Καθόλου.
Αλλά εδώ τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Παρόλο που το βιβλίο εξιστορεί (λιγότερο ή περισσότερο) περιστατικά της παιδικής/προεφηβικής ηλικίας του Μπλέχερ, ο τρόπος που συμβαίνει αυτό είναι καθηλωτικός. Όλα γίνονται σε μια ατμόσφαιρα μίζερου φωτός. Γλώσσα κάποτε λόγια, κάποτε λυρική, κάποτε σκοτεινή (πολύ καλή μετάφραση παρεμπιπτόντως), βλέπουμε έναν εσωτερικό (και εξωτερικό) κόσμο που μοιάζει να ισορροπεί στα όρια της απελπισίας, της απόγνωσης και της παραφροσύνης, αλλά με κάποιο τρόπο παραμένει και εξακολουθεί να υφίσταται.

ο Μπλέχερ μου ειχε αρέσει πολύ, βιβλίο ούτε αισιόδοξο ούτε φωτεινό.

Καθόλου αισιόδοξο, καθόλου φωτεινό, παραδόξως ούτε απαισιόδοξο. Θα έλεγα πολύ εσωτερικό, μια κριτική, θαυμαστά ψύχραιμη, ώριμη και εξόχως αιχμηρή ματιά στη ματαιότητα και την παραδοξότητα της ύπαρξης.

Πολύ, πάρα πολύ καλή λογοτεχνία.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα σήμερα το hitch-hiker's guide, δώρο συναδέλφισσας με όχι και τόσο ευφάνταστη αφιέρωση, αφιέρωση πάντως (γιατι η πρόθεση μετράει κι ευτυχώς το δώρο ήταν βιβλίο και όχι μπλουζάκι με γυναικεία στήθη, που ήθελε αρχικώς να μου προσφέρει.)

Θα πω ότι δεν μου άρεσε. Βέβαια, για την εποχή του σίγουρα ήταν πρωτοποριακό. Σίγουρα είναι και διασκεδαστικό με έναν monty_python-ικό τρόπο, τυπικά αγγλικό. Απλά, νομίζω με ενοχλεί λιγουλάκι αυτή η αγγλική φλεγματικότητα και η απουσία σκληρής sci-fi γλώσσας. Προφανώς δεν είναι sci-fi per se και προφανώς γκρινιάζω (πάλι). Νομίζω πως γκρινιάζω επειδή θα αναγκαστώ (οποία δυστυχία...) να αγοράσω και τα υπόλοιπα 4 βιβλία της σειράς.

 

[Έλλη Μ]

Θα πω ότι δεν μου άρεσε. Βέβαια, για την εποχή του σίγουρα ήταν πρωτοποριακό. Σίγουρα είναι και διασκεδαστικό με έναν monty_python-ικό τρόπο, τυπικά αγγλικό.

Ειχα διαβασει προ εικοσαετιας τον πρώτο τόμο και δεν μου αρεσε ιδιαιτερα. Η μεταφραση ηταν κακή αλλά και το ίδιο το κείμενο δεν με ενθουσίασε. Ειχα αγορασει όλη τη σειρα και φυσικά δεν την ολοκληρωσα. Θα τολμούσα να πω οτι -πια, και το τονιζω το πια, δηλαδή δεν τονιζεται, απλώς το υπογραμμίζω- ειναι εργο υπερτιμημένο, αλλά θα με πιασει στο στόμα του ενας γνωστός μου απο το χωριο, και ποιος τον ακουει μετα, με τετοια ζεστη.
Από την άλλη, ειχα βρει αφανταστα διασκεδαστικό το Dirk Gently's Holistic Detective Agency, δηλαδή γελουσα ασταμάτητα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@Έλλη Μ επειδή τυχαίνει να τον ξέρω τον γνωστό σου από το χωριό (πολύ καλό παιδί) θα δώσω πάσα σε έναν ακόμη συγχωριανό ==> @Φαροφύλακας !!

Θα τολμούσα να πω οτι -πια, και το τονιζω το πια, δηλαδή δεν τονιζεται, απλώς το υπογραμμίζω- ειναι εργο υπερτιμημένο,

 

[ΜιΛάμπρος]

Η μεταφραση ηταν κακή

Δεν νομίζω ότι μεταφράζεται, από την άποψη πως ένα τέτοιο κείμενο με τόσα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και χιούμορ, όχι μόνο χάνει τον χαρακτήρα του, χάνει και την ουσία του.

Το άλλο που γράφεις για τον Dirk Gently κάνω πως δεν το είδα. Αρκετές δικές σου προτάσεις έχω ακόμα αδιάβαστες.

 

[Έλλη Μ]

@Νικόλας Δε Κιντ Νομιζω ημουν εξόχως προσεκτική προς την ευασθησία σου με τη συγκεκριμένη μετοχή, μιας και κατανοω οτι δεν σου αρεσει ιδιαιτερως, όπως δεν μου αρεσει κι εμενα η λέξη σπληνάντερο πχ.
Σε παρακαλω, να αποδέχεσαι τον συνάνθρωπο με τα ελαττώματά σου.