Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελείωσα ένα μικρό διήγημα του ΕΜ Φόρστερ.
Δεν ήξερα ότι ο συγκεκριμένος συγγραφέας, είχε γράψει ΕΦ και το έμαθα από ένα βιβλίο που είχα διαβάσει "Η ψυχή της Μαριονέτας" του αγαπημένου μου Τζον Γκρέι.
Σε ένα δυστοπικό μέλλον οι άνθρωποι έχουν εγκατασταθεί σε μικρά δωμάτια εντός της Γης και κάθε μετακίνηση είναι περιττή.
Τα πάντα ελέγχονται από τη Μηχανή, η οποία φροντίζει για όλους και για όλα μέχρι που ένας κάτοικος αυτής της νέας Γης, αποφασίζει να βγει από το δωμάτιο του και να εξερευνήσει τις εγκαταστάσεις αλλά και την επιφάνεια του πλανήτη.

 

[Έλλη Μ]

Τελειωσα τον Καιρο της Ερπενμπεκ, το μουσειο των αριθμων και τα ελιξήρια της φωνης τους του Καλοκυρη.
Μετα τον Γονατα και τον Αντονα, ο Καλοκυρης ειναι η τρίτη κατα σειρα ανακαλυψη και αποκαλυψη της φετινης χρονιας, δηλαδη τον διαβαζω κι ειμαι ετσι:
Και συνεχιζω με Καλοκυρη.
-Η γραφική εμμονικη.

Spoiler

Οποιος τον εχει διαβασει, ας ερθει να πιασουμε το λογοτεχνικο κουτσομπολιό

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελειωσα τον Καιρο της Ερπενμπεκ,

Πες πες πες πες πες!
Καλό;;

Τελείωσα ένα πραγματικά "ιστορικό" βιβλίο, το οποίο βρίσκεται σχεδόν σε όλες τις λίστες must read που έχουν φτιαχτεί και φτιάχνονται κατά καιρούς. Στα 100 καλύτερα βιβλία που γράφηκαν ποτέ, στα 100 που πρέπει να διαβάσει κανείς και πάει λέγοντας.

Ιστορίες του Κάντερμπερι λοιπόν του Τζέφρι Τσώσερ.
Μια ομάδα προσκυνητών (νομίζω 30 άτομα μαζί με τον ίδιο τον συγγραφέα), πηγαίνουν προς το Κάντερμπέρι όπου για να περάσει η ώρα λεν μεταξύ τους διάφορες ιστορίες.
Ο Τσώσερ με την πένα του δικάζει και σατιρίζει τους πάντες.
Μοναχούς, ιππότες, παρθένες, βασιλιάδες, μάγους, άρχοντες, πλούσιους, φτωχούς, όλους. Κανένας δε γλυτώνει. Πολλές φορές γελούσα μόνος μου δυνατά!
Κάποιες ιστορίες είναι βέβαια λίγο παρωχημένες και Μη πολιτικά ορθές, αλλά στο σύνολο τους είναι ευκολοδιάβαστες και διασκεδαστικές. Ορισμένες είναι και ιδιαιτέρως αποκαλυπτικές και "πικάντικες" για την εποχή τους.
Κλείνοντας το βιβλίο απλά διαπίστωσα πως ενώ οι εποχές αλλάζουν, εμείς οι άνθρωποι και κατ' επέκταση τα πάθη μας, η ματαιοδοξία και οι φιλοδοξίες μας, παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα. Οι κοινωνίες καθορίζουν κατά μεγάλο ποσοστό τι πρέπει να κάνουμε, να λέμε και να φανερώνουμε και τέλος, θεωρώ πως το μόνο που πραγματικά άλλαξε και έπρεπε να αλλάξει ήταν η θέση της γυναίκας στην κοινωνία.

Σαν βιβλίο θα το πρότεινα σε όλους όσοι θέλουν να κάνουν μια αναδρομή στο παρελθόν αλλά και να διαβάσουμε ένα τόσο σημαντικό για την παγκόσμια λογοτεχνία ανάγνωσμα.

 

[Έλλη Μ]

Αν και εχω διαβασει το βιβλίο και συμφωνω μαζι σου, αυτες οι λιστες μου προκαλουν θλιψη και πληξη.

Εν καιρω, θα σου πω και για τον καιρο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Πως σου είχε φανεί τότε;

Μόνο μην μου πεις τον κακό μου τον καιρό!!

 

[ΚρίτωνΓ]

μόλις τέλειωσα το Λώρα, η τελευταία των Μαρξ της Ζέφης Κολιά.
Μπορώ να το χαρακτηρίσω ένα αρκετά ενδιαφέρον βιβλίο.
Στην ουσία, μέσα από τα μάτια της Λώρας, της δευτερότοκης κόρης του Καρλ Μαρξ, παρουσιάζεται η ιστορία του συζύγου της, του Πωλ Λαφάργκ, αναρχικού και κομουνιστή διανοητή, φυσικά του πατέρα της, της οικογένειας όλης, του Ένγκελς, αλλά και των διαφόρων προσώπων που παρέλασαν ως δορυφόροι γύρω από αυτούς (από Μπακούνιν, μέχρι Λένιν).
Ο Πωλ Λαφαργκ και η Λώρα αυτοκτόνησαν όταν συμπλήρωσαν τα 70 χρόνια ζωής τους και με αφορμή αυτό και την τελευταία μέρα της ζωής τους, ξεκινάει και ξεδιπλώνει όλη την ιστορία τους.
Είναι ένα βιβλίο που θα χαρακτήριζα ισορροπημένη ανάμιξη μυθοπλασίας και ιστοριογραφίας.
Μέσα από τις αφηγήσεις περιγράφει όλη την εποχή και τα γεγονότα στην Ευρώπη από τα μέσα του 19ου αιώνα ως και το 1911 (και πιο πολύ αλλά όχι μόνο, στο Παρίσι) και κυρίως αυτά που σημάδεψαν τα πρώτα βήματα του Κομουνισμού / Σοσιαλισμού.
Η Ζέφη Κολιά δεν διεκδικεί δάφνες στον τρόπο γραφής της, αλλά είναι καλά δουλεμένη η πλοκή της και με ωραίο τρόπο παρουσιασμένα τα γεγονότα, μέσα από ένα παζλ / ψηφιδωτό που κάνει αρκετά χρονικά μπρος πίσω, χωρίς ωστόσο να κουράζει.
Προσωπικά εκείνο που μου έκανε πιο μεγάλη εντύπωση από όλα είναι το τι τραβάγανε οι γυναίκες της εποχής (ακόμα και αυτές που ήταν σύζυγοι και κόρες των προοδευτικών και ανοιχτόμυαλων πατέρων του άναρχο-κουμουνισμού).

 

[Έλλη Μ]

Ασχετο τριβια: Ο Πωλ Λαφαργκ ειναι ο συγγραφέας του δικαιώματος στην τεμπελιά. Αδιαφορο τελειως.

Πως σου είχε φανεί τότε;

Μου ειχε αρεσει παρα πολυ, εχει πολυ μεγαλο ενδιαφέρον η επιρροή που ασκησε στη λογοτεχνια

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μου ειχε αρεσει παρα πολυ,

Θα γινόταν ωραίο graphic novel /εικονοιστορία /πωςθαπουμετογκραφικνοβελσταελληνικα νομίζω.

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα την ανακαλυψη της Ομηρικης / Φωτορομαντζο κι ενα συντομο αλλα πληρεστατο κι αρτιο διηγημα του Δημήτρη Καλοκυρη, δυο πολυ διαφορετικα μεταξύ τους κειμενα. Το πρώτο, που ειναι δυο βιβλια σε ενα, οπως και μεγαλο μερος του εργου του, ειναι απολυτα μπορχεσιανο, χωρις να αντιγράφεται όμως ο Μπορχες. Εγκολπωνει με εναν υπερρεαλιστικο τονο το υφος του και παρουσιαζει με την ιδια αξια το φανταστικο και το ρεαλιστικο, μεσα απο λογοτεχνικα αλματα και συνεχη διακειμενικοτητα, αδυνατωντας ο αναγνωστης να καταλαβει πού τελειωνει η αληθεια και που ξεκινα η φαντασια. Οργανωνει τη φαντασια και την αλληγορια χαμογελώντας πονηρα κατω απο το μουστακι του σε μια λογοτεχνια που αντιπολιτεύεται -ευτυχως, μα τους Θεοι!- καθε γράμματολογικη και λογοτεχνική νορμα, ασκωντας τους αναγνώστες του (που μαλλον είναι νουμερα, σαν και λογου του) στις οριακες καταστασεις και στη διακριση αληθινου και ψεύτικου. Δηλαδη, τον αγαπω πολυ.

 

[ΚρίτωνΓ]

Μόλις τέλειωσα "το σεξ και πως να το αποφύγετε" του Αυγούστου Κορτώ και δεν θα το ανάφερα καν αν δεν με είχε ρωτήσει σχετικά ο @Χρυσόστομος.
Θα μπορούσα να επιγράψω την εμπειρία μου με τη φράση "Το βιβλίο του Κορτώ και γιατί να το αποφύγετε".
Ξεκινάω με τα(το) θετικά(-ο)
(γιατί είμαι υπέρμαχος του να λες πάντα πρώτα τις καλές ειδήσεις)
Είναι ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο (ό,τι πρέπει για καλοκαιρινή χαλάρωση) και έχει κάποια ψήγματα καλού χιούμορ.

Πάμε στο παρασύνθημα:
1) Βρίθει από φθηνό, εύκολο και διαρκώς επαναλαμβανόμενο χιούμορ με εξυπνακίστικές ατάκες. Το στιλ αυτό του εύκολου χιλιο-σερβιρισμένου χιούμορ "και καλά" αυτό-σαρκαστικού, του τύπου "δημοφιλής ελληνική κωμική σειρά" (για να μπορεί να γελάσει και το IQ < 80), προσωπικά το βρίσκω ελαφρώς ενοχλητικό και σε δεύτερο επίπεδο βαρετό κιόλας.
2) Έχει ηρωίδες που είναι ρηχές και ήρωες που είναι ακόμα πιο ρηχοί (έως μη ρεαλιστικό βαθμό).
Δεν έχει ακριβώς κάποια πλοκή πέρα από το να περιγράψει μια εξουθενωμένη μάνα δυο πεντάχρονων διδύμων που προσπαθεί να αποφύγει διακαώς α) το σεξ με τον άντρα της που για κάποιο λόγο (μη εξηγήσιμο ακριβώς) την καταδιώκει σαν στον Σειλινό και β) έναν γκόμενο (ίσως όχι το ίδιο διακαώς) από τα παλιά που τη θυμήθηκε επίσης για κάποιο λόγο (μη εξηγήσιμο ακριβώς) και γ) να επιβιώσει μιας καθημερινότητας με σκατόπαιδα κακομαθημένα (δικά της).

ΥΓ: Πως λένε για ταινίες υποψήφιες για βατόμουρα; Βγαίνει κάτι αντίστοιχο και σε βιβλία άραγε;

 

[Έλλη Μ]

Τελειωσα χθες προχθές την υπέροχη γωνιά του Τζέημς το οποιο απέχει πορρω από το να το χαρακτηρισω υπέροχο.
Δεν εντοπισα πουθενα μια "παραδοσιακή ιστορία φαντασμάτων", εκτός και αν η λέξη φαντασμα ειναι ενας ευφημισμός για τις ματαιωσεις που αντιμετωπίζει κανείς, όταν αντιλαμβάνεται πόσο διαφορετικά θα μπορούσε να ειχε εξελιχθεί η ζωή του, αν ειχε κάνει διαφορετικές επιλογές. Δηλαδή φαντασμα ενός δυνητικού εαυτού. Νομιζω οτι αυτό ξεπερνά καθε πιθανη ερμηνεια που δινει κάποιος στη λέξη φάντασμα.Κι όλα αυτά, ενω διηγειται σε μια γοητευτική κοπελίτσα τα της περιουσίας του, των ακινητων του (το α μέρος μοιαζει με αρχιτεκτονική διατριβή, μιας και εξαντλείται σε περιγραφες εσωτερικών χώρων, δωματιων κοκ) κλπ κι αυτή, σαν χάπατο, τον ακουει και γοητευεται ταυτόχρονα!! Τελος πάντων, καλα να ειναι τα παιδια κι αν ειναι να ευτυχησουν, χαλαλι.
Τελειωσα και το Περπατώντας, ενα βιβλίο που εξετάζει τις διάφορες πτυχες του περπατηματος με αναφορές σε πολλους περιπατητες (Νιτσε, Ρουσσω, Ρεμπω κλπ), ενα συμπιλημα φιλοσοφίας και λογοτεχνίας, πολύ πολύ ενδιαφερον με αποκορύφωμα την ιστορία του Γκαντι και των προσκυνητων (με εμφαση στο προσκυνημα των Καθολικών στον Αγιο Ιακωβο της Κομποστελα)

 

[Εστελλ]

Μόλις τέλειωσα "το σεξ και πως να το αποφύγετε" του Αυγούστου Κορτώ
ΥΓ: Πως λένε για ταινίες υποψήφιες για βατόμουρα; Βγαίνει κάτι αντίστοιχο και σε βιβλία άραγε;

Νομίζω πως ο τίτλος σε προϊδεάζει. Σκέφτεται ο συγγραφέας το σεξ πουλάει οπότε ας το βάλω στον τίτλο θα γίνει χαμός γιατί από περιεχόμενο... είναι το αντίστοιχο με μια μπάντα που ανέφερε σήμερα η @Πεταλούδα που λεγόταν corpse κάτι... που από το ονομα και μόνο κατάλαβα οτι θα είναι τρας-θρας και τελικά ήταν. Φθηνοί τίτλοι φθηνό περιεχόμενο αν και στην γενίκευση μπορεί να συμπεριληφθεί καμία εξαίρεση που μπορεί να μου διαφεύγει.

 

[Χρυσόστομος]

@ΚρίτωνΓ ευχαριστω που με θυμηθηκες φιλε αλλά μαλλον βιαστηκα και το αγορασα προχθες το Σαββατο!
Ηθελα να διαβασω κατι χαλαρο και χιουμοριστικό και μιας που το πήρα θα το τολμησω και θα το διαβασω.
Παρεμπιπτοντως μαζι με το βιβλίο του Κορτώ αγορασα και ένα ελληνικο αστυνομικο το "Στον 5 οροφο της νομικης" του Μαρκογιαννακη για το οποιο έχω ακούσει πολύ καλά λογια, τόσο για το βιβλίο όσο και για τον συγγραφέα γενικότερα.

Υ.Γ. Την Λωρα την εχω διαβασει και εγώ και συμφωνω απολυτα με τα σχολια σου, ενδιαφερον βιβλίο και μου ειχε αρέσει αρκετα.

 

[Έλλη Μ]

Ηθελα να διαβασω κατι χαλαρο και χιουμοριστικό και μιας που το πήρα θα το τολμησω και θα το διαβασω.

Θελει αρετή και τολμη ο Αυγουστος. (Ντόινγκ!)
Τον Αυγουστο θα το διαβάσεις, παρεμπιπτόντως;;;

 

[Χρυσόστομος]

Ω ναι ... σημερα-αυριο θα τελειωσω αυτό που διαβαζω και έλεγα να το ξεκινησω μετά, γι'αυτο βιαστηκα και το πήρα.

 

[Έλλη Μ]

γι'αυτο βιαστηκα και το πήρα.

Mη χασεις κι εσυ...

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

ΥΓ: Πως λένε για ταινίες υποψήφιες για βατόμουρα; Βγαίνει κάτι αντίστοιχο και σε βιβλία άραγε;

Τα περισσότερα βιβλία του έτσι είναι από ένα σημείο και μετά...
Προσωπικά δεν τον αντέχω καθόλου. Μου φαίνεται γράφει για να γράφει.
Είχα ρίξει μια ματιά στη Ρένα και μου είχε φανεί όχι απλά κακό, αλλά γελοίο. Επίσης κάτι ιστορίες του είχα διαβάσει που ηταν επιτηδευμένα αηδιαστικές κοινώς ΓΤΠΚ!!
Παρ' όλα αυτά ο τύπος είναι φουλ ενεργός 24/7. Γράφει ασταμάτητα στο φεις (και απαντάει), γράφει βιβλία, έχει μπλογκ, μεταφράζει!

 

[Έλλη Μ]

κοινώς ΓΤΠΚ!!

Τι εννοείς;;

Spoiler: Σουτ!!

Καταλαβαμε όλοι!!!

 

[ΜιΛάμπρος]

Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα τα Ελευθεριακά γραπτά του Καμύ. Δεν κατάλαβα και πολλά πράγματα, να είμαι ειλικρινής. Πρόκειται για συλλογή άρθρων που έγραψαν Γάλλοι ελευθεριακοί (και μη) σε "στρατευμένα" έντυπα κατά την περίοδο 1948-1960 -ανάμεσα σε αυτά είναι και μερικά του ίδιου του Καμύ. Εξειδικευμένου ενδιαφέροντος βιβλίο. Εξαιρετική και πολύ προσεγμένη έκδοση, σε κάθε περίπτωση.

Τελείωσα επίσης ένα βιβλίο για τη μεταρρύθμιση, από το οποίο έμαθα αρκετά που δεν γνώριζα (μάλλον, που δεν μας είπανε οι παρ'ημιν σοφοί...). Αρκετά πλούσιο σε λεπτομέρειες, κυρίως στον πολιτικό στίβο της Ευρώπης μεταξύ του 15-17ου αι.

Τελείωσα χθες ένα βιβλίο για τους βίκινγκς, το οποίο βρήκα πολύ καλό. Δεν απομυθοποιεί την (στερεοτυπική) εικόνα που έχουμε για τους Σκανδιναυούς ως βάρβαρους πολεμοχαρείς αιμοβόρους πολεμιστές. Απλά την βάζει στα σωστά ιστορικά της πλαίσια. Κατά τόπους πολύ απολαυστικό, ευχάριστο και ευκολοδιάβαστο βιβλίο. Κάποια στιγμή χάνεσαι, βέβαια, με τα ονόματα, δεν παύει ωστόσο να είναι πολύ καλή εισαγωγή στο θέμα.

 

[Έλλη Μ]

Τελειωσα, ε πι τέ λους, δόξα να χουν οι ουρανοι, την Άλλη Πλευρά του Κουμπιν.
Δεν θα αρνηθώ οτι το βιβλίο μου έβγαλε την ψυχη στο τρίτο μέρος του οπου περιγράφεται η Αποκάλυψη του Ιωάννη, οι εφτά πληγές του Φαραώ, ο κατακλυσμός του Νώε, η κλιματική αλλαγή και ο πυρηνικός ολεθρος μαζί. Με εξόντωσε, κυριολεκτικά. Σκοτος και βόρβορος. Νομίζω οτι θα το αξιολογουσα παραπάνω αν δεν κατέληγε πράγματι δυσάρεστη η ανάγνωση του τριτου αυτου μέρους του.

Spoiler

Ηταν κάπως βαρύ, φαινεται, το πέρασμα από την αναγνωση του Καλοκύρη που μονο χαρά και χαμόγελα φέρναν τα βιβλία του.

Τα δικά μου σκορπια σχόλια διαβάζοντας το βιβλίο και για το βιβλίο ειναι:

• Περισσότερο απο pre-καφκικό (!!), θα το περιέγραφα ως σουρεαλιστικο και αρα:
• Ομοιότητες και αναφορά σε αυτό βρήκα στον Μαιτρ και τη Μαργαρίτα καθώς και στο Ακουστικο Κέρας της Καρρινγκτον περισσότερο, παρά στο εργο του Καφκα.
• Επίσης, ομοιότητες ως προς τα σχέδια του Κουμπιν, βρήκα με τον Masereel, εξπρεσιονιστή συγκαιρινό του χαράκτη.