Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

Μάλιστα... Διάβασα αρκετές από τις ενδιαφέρουσες απαντήσεις.
Δεν ξέρω αν το Kingdom of Back, όντως θεωρείται μαγικός ρεαλισμός ή όχι...
Σύμφωνα με τα γραφόμενα, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι έχει φανταστικά στοιχεία που ναι μεν παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας και των χαρφακτήτων, αλλά πάει περισσότερο προς το παραμύθι, άσχετα που διαδραματίζεται σε συγκεκριμένη εποχή και γεωγραφική περιοχή (που δεν είναι η Λατινική Αμερική).
Γενικότερα το είδος δε με τρελαίνει.
Θέλει να διαβάσω ξανά την ανάρτηση για να σημειώσω τα βιβλία που λένε ότι έχουν μαγικό ρεαλισμό,
ώστε αν πιάσω κάποιο να ξέρω που "μπλέκώ" :)))).
 
Σήμερα τελείωσα το πρώτο βιβλίο 1Q84 και λέω να πω και εγώ δυο λόγια :))))

Απο που να αρχίσω δεν ξέρω! Ας ξεκινήσω απο τις περιβόητες ερωτικές σκηνές. Ομολογώ οτι κάθε φορά που ξεκινούσε ερωτική σκηνή ή υπήρχε κάποια ερωτική περιγραφή μου ερχόταν κατευθείαν στο μυαλό η @Σελεφά και ο @Πράκτωρ ΔΔ και χαμογελούσα! Εύχομαι να μη με παρεξηγήσετε, αλλά σκεφτόμουν τα σχόλια σας καθώς καταλάβαινα πλέον πως προέκυψαν! Είχε γράψει η Σελεφά κάποια στιγμή, οτι ο Μουρακάμι ασχολείται πολύ με το στήθος της πρωταγωνίστριας. Βασικά ο Μουρακάμι ασχολείται με το στήθος όλων των γυναικών του βιβλίου!!! Απ' ότι φαίνεται το στήθος μιας γυναίκας έχει ιδιαίτερη σημασία γι αυτόν στο σεξουαλικό τομέα!
Απο τα πρώτες σελίδες γίνεται φανερό οτι το βιβλίο θα έχει σεξουαλικές σκηνές, καθώς ξεκινάει με αναφορά στα ορμέμφυτα ένστικτα του πρωταγωνιστή! Αυτό που αποκόμισα είναι οτι ο Μουρακάμι περιγράφει την ερωτική ζωή των πρωταγωνιστών για να αιτιολογήσει την καθημερινότητά τους και τις πράξεις τους. Τα πάντα ξεκινούν γι αυτόν απο τη σεξουαλική ζωή των χαρακτήρων του βιβλίου του, καθώς ο σεξουαλικός τομέας αποτελεί φυσική σωματική ανάγκη όλων των ανθρώπων και μπορεί να προκαθορίσει τη ζωή ενός ατόμου απο πολύ μικρή ηλικία! Πόσο μάλλον όταν ένας άνθρωπος έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά σε μικρή ηλικία........ Με λίγα λόγια δεν θεωρώ τις ερωτικές σκηνές του βιβλίου τυχαίες, ούτε χυδαίες, αλλά στοχευμένες!

Ας συνεχίσω με τη γενικότερη πλοκή του βιβλίου, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το κεντρικό θέμα είναι η σεξουαλική βία και αποτελεί το βασικό μοτίβο, μέσα απο το οποίο ξετυλίγονται οι παράλληλοι κόσμοι των πρωταγωνιστών. Στην αρχή αισθανόμουν οτι διαβάζω για δύο άσχετα άτομα μεταξύ τους, αλλά στην συνέχεια ξεκινάει η παράλληλη σύνδεση τους με τη περιγραφή διάφορων γεγονότων. Ο Μουρακάμι κάνει αναφορές στο παρόν των πρωταγωνιστών και συγχρόνως περιγράφει σκηνές απο το παρελθόν τους, αλλά το κάνει αποσπασματικά και επαναλαμβάνεται αρκετές φορές θέλοντας να προσθέσει επιπλέον στοιχεία σε γεγονότα που έχει ήδη αναφέρει. Αυτή η επανάληψη είναι σπαστική και μου έδωσε την αίσθηση οτι γίνεται για να γεμίζει τις σελίδες... Επίσης, για να τονίσει τον παράλληλο κόσμο δημιουργεί μία σχετική "αμνησία" στους πρωταγωνιστές, σαν να λείπουν κομμάτια απο τη ζωή τους, που σιγά σιγά ο αναγνώστης τα δένει μεταξύ τους. Αυτό δημιουργεί το ενδιαφέρον, γιατί περιμένεις να δεις που και πότε θα συγκλίνουν οι δρόμοι τους! Βέβαια όταν έφτασα στο τέλος του βιβλίου ανακάλυψα οτι τα βιβλία είναι συνέχειες μεταξύ τους, ενώ αρχικά νόμισα οτι είναι αυτοτελή....Τώρα πρέπει να διαβάσω και τη συνέχεια :ρ

Τα Ανθρωπάκια! Αν η Σελεφά δεν έκανε σε άλλο νήμα αναφορά για τα Ανθρωπάκια και τη σύνδεση τους με την ιαπωνική λαογραφία δεν θα μου είχε περάσει καν απο το μυαλό οτι είναι κάτι τέτοιο! Θα πίστευα οτι είναι καθαρά παραισθήσεις όσων τα βλέπουν.... Μάλιστα ο συμβολισμός τους στην ιαπωνική λαογραφία αιτιολογεί απόλυτα την παρουσία τους στην πλοκή!

Ο Μουρακάμι είναι ο δεύτερος Ιάπωνας συγγραφέας που διαβάζω. Δυστυχώς δεν με ενθουσίασε ο τρόπος γραφής του, σχεδόν σου αποκαλύπτει τι συμβαίνει, απλά κρατάει δυο-τρία πράγματα μπερδεμένα, επαναλαμβάνει κάποια άλλα, για να συνεχίσει τη πλοκή. Το θέμα της πλοκής όμως είναι αρκετά ενδιαφέρον ώστε να θέλω να διαβάσω το επόμενο βιβλίο για να δω τι θα γίνει. Βέβαια αν συνεχίσει να κάνει πολλές επαναλήψεις δεν εγγυώμαι οτι θα φτάσω στο τρίτο βιβλίο.... Η Νατσούο Κιρίνο είναι κλάσης ανώτερη!
 
Καλημέρα & καλή βδομάδα,
τελείωσα το ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΓΙΑ... ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ Δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Αισθάνθηκα σαν να διαβάζω Μπουσκάλια σε ελληνική απόδοση γύρω από τα ελληνικά δρώμενα (πολιτικές καταστάσεις, covid, κλασσική ελληνική πραγματικότητα γιατί αυτοί είμαστε κλπ). Κάποια παραμύθια ήταν αρκετά καλά αλλά η γενικότερη αίσθηση που μου έμεινε στο τέλος ήταν μέτρια. Ο τρόπος γραφής δεν με ενθουσίασε μου φάνηκε γραφικός και κάπως του καφενείου το οποίο είναι καλό όταν παίζεις ταβλι και σου λέει ιστορίες ο άλλος αλλά όχι για βιβλίο.
Επειδή έχω αγοράσει και τα υπόλοιπα 2 βιβλία της τριλογίας όπως και να χει θα δώσω 2 ακόμα ευκαιρίες :)
 
Τελείωσα σήμερα τον Μύθο του Σισύφου του Camus.
Ανάμεσα στα πολλά που δεν κατάλαβα, ήταν και το γιατί δεν αντιμετωπίστηκε το συγκεκριμένο βιβλίο ως αυτό που είναι: φιλοσοφικό δοκίμιο. Δεν υπήρχε, με άλλα λόγια context: τι είναι αυτό το δοκίμιο, πότε γράφτηκε, σε ποιούς απευθύνεται, κατά (και υπέρ) ποιων ιδεών γίνεται λόγος κλπ.
Να πω ότι ο εκδοτικός δεν ξανατύπωσε έργα του Camus και δεν είχε εμπειρία...δεν το λέω. Η έκδοση των Θεατρικών του ήταν υποδειγματική. Εδώ, μεγάλο κενό...
 
@Κεχριμπάρι Χαίρομαι που σου άρεσε. Περιμένω εντυπώσεις και από τα άλλα 2 της σειράς. Όπως είπα και όταν το διάβασα εμένα μου άρεσε περισσότερο το τρίτο βιβλίο της σειράς. Ήταν πιο κοντά στα γούστα μου. Παρόλα αυτά τα δύο προηγούμενα βιβλία δίνουν τις βάσεις για το τρίτο, οπότε το κοιτάω σαν σύνολο και όχι το κάθε βιβλίο ξεχωριστά, γιατί πραγματικά το πρώτο βιβλίο δεν μου άρεσε σχεδόν καθόλου.
 
Δεν έχω διαβάσει ακόμα Καμύ. Με πιο βιβλίο προτείνεται να ξεκινήσω;
Εγώ θα πρότεινα την εξής σειρά:

Ο Ξένος ==> Η Πτώση ==> Η Πανούκλα
(και πάλι από την αρχή όσες φορές χρειαστεί):))))
 
@ΜιΛάμπρος @Νικόλας Δε Κιντ οκ λοιπόν, θα διαβάσω και το "Πανούκλα" και το "Ο ξένος". Ευχαριστώ!

@Σελεφά θυμάμαι οτι δεν σου άρεσε το πρώτο βιβλίο και οτι στο τρίτο τα πράγματα πήγαν καλύτερα για σένα. Εννοείται θα γράψω για τα επόμενα δύο βιβλία, όταν με το καλό τα προμηθευτώ, γιατί αυτή τη στιγμή κωλύομαι, έχω βάλει ένα στοίχημα και αγωνίζομαι να το κρατήσω με νύχια και με δόντια :) Το δεύτερο βιβλίο απο το φθινόπωρο θα το πιάσω.
Πάντως, αν δεν είχε αυτές τις επαναλήψεις και αν είχε πιο συγκροτημένο ειρμό, θα ήταν καλύτερο το βιβλίο. Το θέμα της σεξουαλικής βίας, ειδικά μικρών παιδιών, πάντα με ευαισθητοποιεί και το θεωρώ μείζονος σημασίας! Μου εγείρει πάντα το ενδιαφέρον.
 
Ναι το 3ο μου άρεσε περισσότερο από όλα.
Γενικότερα με τον Μουρακάμι εκνευρίστηκα αρκετά.
Ίσως να είδα το δέντρο και όχι το δάσος, ίσως να μην είναι και του γούστου μου το συγγραφικό του στυλ,
γιατί και το Νορβηγικό Δάσος δε μου άρεσε.

Θα μου άρεσε να διαβάσω κάποιο άλλο βιβλίο που τα ανθρωπάκια να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
Το μυθολογικό αυτό στοιχείο μου άρεσε πάρα πολύ.

Αποφεύγω να διαβάζω για παιδική σεξουαλική βία.
Ένας λόγος που δεν έχω πιάσει ακόμα το Λολίτα του Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ είναι αυτός.
Ναι μεν βλέπω ντοκιμαντέρ, αλλά κάποια με εκνευρίζουν.
Ακόμα να δώ το Abducted in Plain Sight. Το σταματάω στο πρώτο 15λέπτο, γιατί θέλω να δείρω τους γονείς.
 
Ακόμα να δώ το Abducted in Plain Sight. Το σταματάω στο πρώτο 15λέπτο, γιατί θέλω να δείρω τους γονείς.
Καλά, αν το δεις μέχρι τέλους θα τρελαθείς με την ηλιθιότητα ολόκληρης της οικογένειας, όχι μόνο των γονέων. Είναι τόσο εξωφρενικό που πιστεύω ότι ήταν φτιαχτή όλη η ιστορία.
 
Καλημέρα :) Τελείωσα το Ό,τι αρχίζει ωραίο τελειώνει με φόνο του Καλφόπουλου. Απολαυστικότατα λαϊκά νουάρ διηγήματα (Γεια σου Σούλα!!!), που διαδραματίζονται στα χρόνια της χούντας, με απλή και λιτή γραφή ότι πρέπει για ξεκούραση μετά από μια δύσκολή μέρα. Το καλό του βιβλίου είναι πως ενώ πρόκειται για αστυνομικά διηγήματα, η κάθε ιστορία δένει πολύ καλά παρόλο τον αναγκαστικό περιορισμό "χώρου". Στο επίμετρο ο συγγραφέας αναφέρεται και στις πηγές έμπνευσης του κάθε διηγήματος το οποίο βρήκα ενδιαφέρον!
 
Τελείωσα το "Μην πεις λέξη" του Πάτρικ Ραντεν Κιφ. Πολύ ενδιαφέρον βιβλίο εξιστορεί γεγονότα της εποχής του IRA στη Βόρεια Ιρλανδία,μέσα απο συνεντεύξεις μελών της οργάνωσης,οικογενειών θυμάτων και άλλων πρωταγωνιστών της εποχής.Μου άρεσε πολύ ο τρόπος που ο συγγραφέας ξετυλιξε όλη την ιστορία με βάση αυτές τις συνεντεύξεις και τις απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες,θυμίζει λίγο σαν να διαβάζεις μυθιστόρημα και όχι απλά δηλώσεις.

Επίσης μου άρεσε η ισορροπία που κράτησε χωρίς να εθελοτυφλεί παίρνοντας το μέρος κάποιας πλευράς έναντι της άλλης, είτε των Άγγλων είτε των ρεπουμπλικανων είτε των ενωτικών,παρουσιάζοντας την ιστορία μετά απο ενδελεχή έρευνα με τα εγκλήματα, τα σφάλματα και τις παρατυπίες όλων.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη ξεκινώντας απο τις απαρχές των Ταραχών τη σύσταση της οργάνωσης, τις πρώτες απαγωγές και επιθέσεις φτάνοντας μέχρι πριν μερικά χρόνια όταν μετά απο δικαστική εντολή βγήκαν απο το κολέγιο της Βοστόνης όπου ήταν κλειδωμένες αυτές οι συνεντεύξεις και απομαγνητοφώνησεις και πως κατέληξαν τελικά οι πρωταγωνιστές της ιστορίας.
 
Καλημέρα και καλή βδομάδα. Τελείωσα το βιβλίο Πρόβες πολέμου του Χαριτοπουλου. Κλασικός Χαριτόπουλος, στρατιωτική θητεία στα χρόνια της χούντας, ωραία αφήγηση που σε βάζει στο κλίμα "όπου τελείωνει η λογική αρχίζει ο στρατός".
 
Καλημέρα, τελειωσα χθες ένα βιβλίο που ήταν μια ευχάριστη έκπληξη και μου άρεσε αρκετά, το Ανεξέλεγκτα Στοιχεία του Stephane Osmont. Προσωπικά μου άρεσε γιατί δεν είναι ενα κλασικό πολιτικό μυθιστόρημα για την περίοδο του Μαη του '68. Εγω το αισθάνθηκα σαν ένα ταξίδι μέσα απο αυτοβιογραφικές μνήμες ,αρκετά κινηματογραφικό, οπου με τα μάτια του ήρωα-συγγραφέα μεταφερθηκα σε εκείνα τα χρόνια και στον τρόπο με τον οποιο έζησε αυτός και η παρέα του, αλλά και η κοινωνία ολόκληρη τα γεγονότα εκείνα που συντάραξαν την Ευρώπη στην τελευταία ίσως τέτοιας μορφής και δυναμικής, πολιτική και κοινωνική ή και αξιακή πιθανον εξέγερση στη Δυτική Ευρώπη. Και στο κέντρο ολων αυτών ένας έρωτας με τους δικούς του όρους και συνθήκες.
Για να μην πολυλογώ, τα λεει πολυ πιο ωραία και αναλυτικά απο εμένα η ίδια η μεταφράστρια του έργου εδώ για οποιονδήποτε ενδιαφερεται να το διαβάσει.
Ενα ακομη απο αυτα που συμφωνω μαζί της ειναι πως αισθάνθηκα και εγώ πως ήθελα να συνεχίσω μαζι με τους ήρωες,να μην τους αφήσω.
 
Καλημέρα, τελείωσα το Ο παππούς στο τζάκι του Δημήτρη Τερζή. Τον συγγραφέα δεν τον ήξερα αλλά κάπου το είχα δει ως πρόταση. Είναι ένα βιβλίο με διηγήματα πολύ καλογραμμένο. Στα περισσότερα είχα μια αίσθηση πως ήθελα να βάλω τα κλάμματα βγάζανε μια έντονη θλίψη. Το απόλαυσα πολύ περισσότερο απ΄όσο περίμενα!
 
Καλημέρα σας! Τελείωσα το "Η Τρούμπα" της Σπεράντζα Βρανά. Το βιβλίο δεν λογίζεται μυθιστόρημα καθώς πρόκειται για αληθινές ιστορίες και μαρτυρίες τρίτων γραμμένες ως βιβλίο με τον γλαφειρό, σαρκαστικό και αθυρόστομο λόγο της Βρανά. Είναι σαν να διαβάζεις τα Κόκκινα φανάρια καποια απο τα ονόματα άλλωστε είναι κοινά!Σε κάποια σημεία η αφήγηση γίνεται λίγο χαοτική αλλά ως συνολικό ανάγνωσμα είχε το ενδιαφέρον του.
 
Top