Σήμερα τελείωσα το πρώτο βιβλίο 1Q84 και λέω να πω και εγώ δυο λόγια
Απο που να αρχίσω δεν ξέρω! Ας ξεκινήσω απο τις περιβόητες ερωτικές σκηνές. Ομολογώ οτι κάθε φορά που ξεκινούσε ερωτική σκηνή ή υπήρχε κάποια ερωτική περιγραφή μου ερχόταν κατευθείαν στο μυαλό η
@Σελεφά και ο
@Πράκτωρ ΔΔ και χαμογελούσα! Εύχομαι να μη με παρεξηγήσετε, αλλά σκεφτόμουν τα σχόλια σας καθώς καταλάβαινα πλέον πως προέκυψαν! Είχε γράψει η Σελεφά κάποια στιγμή, οτι ο Μουρακάμι ασχολείται πολύ με το στήθος της πρωταγωνίστριας. Βασικά ο Μουρακάμι ασχολείται με το στήθος όλων των γυναικών του βιβλίου!!! Απ' ότι φαίνεται το στήθος μιας γυναίκας έχει ιδιαίτερη σημασία γι αυτόν στο σεξουαλικό τομέα!
Απο τα πρώτες σελίδες γίνεται φανερό οτι το βιβλίο θα έχει σεξουαλικές σκηνές, καθώς ξεκινάει με αναφορά στα ορμέμφυτα ένστικτα του πρωταγωνιστή! Αυτό που αποκόμισα είναι οτι ο Μουρακάμι περιγράφει την ερωτική ζωή των πρωταγωνιστών για να αιτιολογήσει την καθημερινότητά τους και τις πράξεις τους. Τα πάντα ξεκινούν γι αυτόν απο τη σεξουαλική ζωή των χαρακτήρων του βιβλίου του, καθώς ο σεξουαλικός τομέας αποτελεί φυσική σωματική ανάγκη όλων των ανθρώπων και μπορεί να προκαθορίσει τη ζωή ενός ατόμου απο πολύ μικρή ηλικία! Πόσο μάλλον όταν ένας άνθρωπος έχει κακοποιηθεί σεξουαλικά σε μικρή ηλικία........ Με λίγα λόγια δεν θεωρώ τις ερωτικές σκηνές του βιβλίου τυχαίες, ούτε χυδαίες, αλλά στοχευμένες!
Ας συνεχίσω με τη γενικότερη πλοκή του βιβλίου, η οποία έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Το κεντρικό θέμα είναι η σεξουαλική βία και αποτελεί το βασικό μοτίβο, μέσα απο το οποίο ξετυλίγονται οι παράλληλοι κόσμοι των πρωταγωνιστών. Στην αρχή αισθανόμουν οτι διαβάζω για δύο άσχετα άτομα μεταξύ τους, αλλά στην συνέχεια ξεκινάει η παράλληλη σύνδεση τους με τη περιγραφή διάφορων γεγονότων. Ο Μουρακάμι κάνει αναφορές στο παρόν των πρωταγωνιστών και συγχρόνως περιγράφει σκηνές απο το παρελθόν τους, αλλά το κάνει αποσπασματικά και επαναλαμβάνεται αρκετές φορές θέλοντας να προσθέσει επιπλέον στοιχεία σε γεγονότα που έχει ήδη αναφέρει. Αυτή η επανάληψη είναι σπαστική και μου έδωσε την αίσθηση οτι γίνεται για να γεμίζει τις σελίδες... Επίσης, για να τονίσει τον παράλληλο κόσμο δημιουργεί μία σχετική "αμνησία" στους πρωταγωνιστές, σαν να λείπουν κομμάτια απο τη ζωή τους, που σιγά σιγά ο αναγνώστης τα δένει μεταξύ τους. Αυτό δημιουργεί το ενδιαφέρον, γιατί περιμένεις να δεις που και πότε θα συγκλίνουν οι δρόμοι τους! Βέβαια όταν έφτασα στο τέλος του βιβλίου ανακάλυψα οτι τα βιβλία είναι συνέχειες μεταξύ τους, ενώ αρχικά νόμισα οτι είναι αυτοτελή....Τώρα πρέπει να διαβάσω και τη συνέχεια
Τα Ανθρωπάκια! Αν η Σελεφά δεν έκανε σε άλλο νήμα αναφορά για τα Ανθρωπάκια και τη σύνδεση τους με την ιαπωνική λαογραφία δεν θα μου είχε περάσει καν απο το μυαλό οτι είναι κάτι τέτοιο! Θα πίστευα οτι είναι καθαρά παραισθήσεις όσων τα βλέπουν.... Μάλιστα ο συμβολισμός τους στην ιαπωνική λαογραφία αιτιολογεί απόλυτα την παρουσία τους στην πλοκή!
Ο Μουρακάμι είναι ο δεύτερος Ιάπωνας συγγραφέας που διαβάζω. Δυστυχώς δεν με ενθουσίασε ο τρόπος γραφής του, σχεδόν σου αποκαλύπτει τι συμβαίνει, απλά κρατάει δυο-τρία πράγματα μπερδεμένα, επαναλαμβάνει κάποια άλλα, για να συνεχίσει τη πλοκή. Το θέμα της πλοκής όμως είναι αρκετά ενδιαφέρον ώστε να θέλω να διαβάσω το επόμενο βιβλίο για να δω τι θα γίνει. Βέβαια αν συνεχίσει να κάνει πολλές επαναλήψεις δεν εγγυώμαι οτι θα φτάσω στο τρίτο βιβλίο.... Η Νατσούο Κιρίνο είναι κλάσης ανώτερη!