Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;
- Thread starter Ειφφελ
- Start date
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Δεν υπάρχει πρόβλημα κατανόησης με όποια σειρά και να τα διαβάσεις, όπως λέει και η @Διχασμένη. Εγώ κάποια στιγμή σταμάτησα να την διαβάζω, όταν είδα ότι έφυγε από τον μαγικό ρεαλισμό που είχε στα πρώτα βιβλία της. Τα επόμενα, έχουν ωραίες ιστορίες με ιστορικό υπόβαθρο, για όποιον του αρέσει αυτό το στυλ.
Θα σου πρότεινα @Σελεφά σίγουρα τα: Το σπίτι των πνευμάτων, Εύα Λούνα, Ιστορίες της Εύα Λούνα. Και αν θα ήθελες να συνεχίσεις και με άλλα θα σου έλεγα τα: Του έρωτα και της σκιάς, Φωτογραφία σε σέπια, Κόρη της μοίρας, Επουράνιο σχέδιο.
Θα σου πρότεινα @Σελεφά σίγουρα τα: Το σπίτι των πνευμάτων, Εύα Λούνα, Ιστορίες της Εύα Λούνα. Και αν θα ήθελες να συνεχίσεις και με άλλα θα σου έλεγα τα: Του έρωτα και της σκιάς, Φωτογραφία σε σέπια, Κόρη της μοίρας, Επουράνιο σχέδιο.
Εμένα το Επουράνιο σχέδιο με σόκαρε, για αυτό δεν το πρότεινα. Και η Εύα Λούνα είναι πολύ ωραίο (εκείνο με την ορφανή που μεγαλώνει στο δάσος δεν είναι;) αλλά δεν το θυμόμουν, καθώς δεν έχω εδώ που μένω όλα τα βιβλία μου.
Το Σπίτι των Πνευμάτων είναι μακράν το καλύτερο για μένα, μια κατηγορία από μόνο του. Και το Πάολα μού άρεσε - αυτά που βασίζονται στη ζωή της. Τα καθαρά μυθοπλαστικά βιβλία της από ένα σημείο και μετά έγιναν κάπως μαζική παραγωγή κι εγώ σταμάτησα να τη διαβάζω. Πάντως, μην την κάψεις με κάτι ό,τι να 'ναι, ξεκίνα με το Σπίτι, και μετά αν έχεις όρεξη, διαβάζεις κι άλλα
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Σε σόκαρε; Έχω χρόνια που το έχω διαβάσει και δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, μόνο την αίσθηση που μου άφησε.
Βρήκα τα βιβλία της στον isoboti, οπότε θα τα ακούσω παράλληλα με τη δουλεία.
Βασικά ήδη άρχισα το Κόρη της Τύχης. Το είχα βάλει "στο βιβλία που θέλω να ακούσω", οπότε είπα να ξεκινήσω με αυτό.
Μέχρι στιγμής μου αρέσει πάρα πολύ. Ήταν αυτό το διαφορετικό που έψαχνα. Τελείως διαφορετικό περιβάλλον από αυτά που διάβαζα το τελευταίο καιρό.
@Διχασμένη τί εννοείς σε σόκαρε;
Βασικά ήδη άρχισα το Κόρη της Τύχης. Το είχα βάλει "στο βιβλία που θέλω να ακούσω", οπότε είπα να ξεκινήσω με αυτό.
Μέχρι στιγμής μου αρέσει πάρα πολύ. Ήταν αυτό το διαφορετικό που έψαχνα. Τελείως διαφορετικό περιβάλλον από αυτά που διάβαζα το τελευταίο καιρό.
@Διχασμένη τί εννοείς σε σόκαρε;
Σ ευχαριστώ Βασίλισσα!!!!!
Έχει περάσει αρκετός καιρός που διάβασα κάποια βιβλία της Αλιέντε (όχι πολλά, δύο με τρία βιβλία είναι αν θυμάμαι σωστά). Θυμάμαι οτι πιο πολύ μου είχε αρέσει Το δάσος των πυγμαίων
The Martyr, Anthony Ryan
Δεύτερο βιβλίο της τριλογίας Covenant of Steel.
Καλύτερο από το πρώτο, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Διαβάζεται ευχάριστα, όμως δεν είναι κάτι που μένει.
Το τελείωσα το ΣΚ και ήδη ξέχασα τα μισά της πλοκής....
Οι χαρακτήρες παπιέ μασέ, η πλοκή ψιλοαδιάφορη και μπόλικη σούπα κλισέ με ολίγη από πλοτ χόλς.
Αλλάζει χαρακτήρα από low fantasy σε high και μπόλικη μαγεία, φανταστικά πλάσματα κ.ο.κ. Κάτι που το κάνει καλύτερο σε κάποια σημεία ( εύκολο deux ex για τον συγγραφέα που δεν το έχει στην πλοκή) και χειρότερο σε άλλα (μετριότητα και φλου στο θέμα κοσμοπλασία του φανταστικού, εκεί δηλαδή που δεν αντιγράφει απλά την Αγγλία του 14ου αιώνα).
Τακτική που είδα σε αρκετά άλλα fantasy, όπως το The Traitor Son Cycle του Miles Cameron.
Προσωπικά δε με τρελαίνει, γιατί ποτέ δεν είδα να λειτουργεί μόνο θετικά στην πλοκή.
Συμπερασματικά, όπως έγραψα παραπάνω, τίμια σούπα.
Για καλοκαιράκι και ελαφρύ διάβασμα καλό.
Εάν ψάχνεται κάποιος για ποιοτικό φάνταζι, πρέπει να κοιτάξει αλλού.
Δεύτερο βιβλίο της τριλογίας Covenant of Steel.
Καλύτερο από το πρώτο, αλλά όχι κάτι ιδιαίτερο.
Διαβάζεται ευχάριστα, όμως δεν είναι κάτι που μένει.
Το τελείωσα το ΣΚ και ήδη ξέχασα τα μισά της πλοκής....
Οι χαρακτήρες παπιέ μασέ, η πλοκή ψιλοαδιάφορη και μπόλικη σούπα κλισέ με ολίγη από πλοτ χόλς.
Αλλάζει χαρακτήρα από low fantasy σε high και μπόλικη μαγεία, φανταστικά πλάσματα κ.ο.κ. Κάτι που το κάνει καλύτερο σε κάποια σημεία ( εύκολο deux ex για τον συγγραφέα που δεν το έχει στην πλοκή) και χειρότερο σε άλλα (μετριότητα και φλου στο θέμα κοσμοπλασία του φανταστικού, εκεί δηλαδή που δεν αντιγράφει απλά την Αγγλία του 14ου αιώνα).
Τακτική που είδα σε αρκετά άλλα fantasy, όπως το The Traitor Son Cycle του Miles Cameron.
Προσωπικά δε με τρελαίνει, γιατί ποτέ δεν είδα να λειτουργεί μόνο θετικά στην πλοκή.
Συμπερασματικά, όπως έγραψα παραπάνω, τίμια σούπα.
Για καλοκαιράκι και ελαφρύ διάβασμα καλό.
Εάν ψάχνεται κάποιος για ποιοτικό φάνταζι, πρέπει να κοιτάξει αλλού.
Τελείωσα το Πάρε Ανάσα του Δημήτρη Σίμου. Φαίνεται σταθέρα σε κάθε βιβλίο η ωρίμανση του συγγραφέα αλλά χωρίς αν ξεφεύγει και σε μερικές μικρές υπερβολές. Το βιβλίο είχε κάποια αναμενόμενα γεγονότα στην πλοκή, κάποια πρωτότυπα γεγονότα και κάποια μικρά λαθάκια. Γενικά ένα τίμιο βιβλίο για εύκολο και γρήγορο διάβασμα.
Μετά από προτροπή των @Διχασμένη και @Πεταλούδα
Τελείωσα τα
Η κόρη της μοίρας και το Φωτογραφία σε σέπια της Ιζαμπέλα Αλιέντε.
Πάρα πολύ ωραία βιβλία, ιδιαίτερα το 1ο βιβλίο γιατί εξελίζεται στην περίοδο της αναζήτησης χρυσού.
Έχει πάρα πολλά πολιτισμικά στοιχεία, και οι ήρωες του βιβλίου έχουν διαφορετικό πολιτισμικό και εθνοτικό υπόβαθρο,
και η συγγραφέας παίρνει το χρόνο της ώστε να μας παρουσιάζει αυτό το υπόβαθρο.
Δυστυχώς βαρέθηκα το Σπίτι των Πνευμάτων, που είναι και το αγαπημένο πολλών, και το σταμάτησα κάπου στη μέση.
Δε μου άρεσε που ενώ έχει ιστορικές στοιχεία, δεν παίζουν τόσο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, ούτε του χαρακτήρα (μέχρι εκεί που διάβασα)
απλά είναι εκεί για να είναι.
Επίσης, δε μου άρεσαν τα υπερφυσικά στοιχεία της ιστορίας και η παράθεση των γεγονότων.
Ίσως κάποια στιγμή να το ξαναπιάσω, αφού διαβάσω κάποια άλλα δικά της.
Τελείωσα τα
Η κόρη της μοίρας και το Φωτογραφία σε σέπια της Ιζαμπέλα Αλιέντε.
Πάρα πολύ ωραία βιβλία, ιδιαίτερα το 1ο βιβλίο γιατί εξελίζεται στην περίοδο της αναζήτησης χρυσού.
Έχει πάρα πολλά πολιτισμικά στοιχεία, και οι ήρωες του βιβλίου έχουν διαφορετικό πολιτισμικό και εθνοτικό υπόβαθρο,
και η συγγραφέας παίρνει το χρόνο της ώστε να μας παρουσιάζει αυτό το υπόβαθρο.
Δυστυχώς βαρέθηκα το Σπίτι των Πνευμάτων, που είναι και το αγαπημένο πολλών, και το σταμάτησα κάπου στη μέση.
Δε μου άρεσε που ενώ έχει ιστορικές στοιχεία, δεν παίζουν τόσο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας, ούτε του χαρακτήρα (μέχρι εκεί που διάβασα)
απλά είναι εκεί για να είναι.
Επίσης, δε μου άρεσαν τα υπερφυσικά στοιχεία της ιστορίας και η παράθεση των γεγονότων.
Ίσως κάποια στιγμή να το ξαναπιάσω, αφού διαβάσω κάποια άλλα δικά της.
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Αυτό είναι το κατεξοχήν μαγικού ρεαλισμού, από όσα έχει γράψει, μαζί με την Εύα Λούνα. Δεν ξέρω αν έχεις διαβάσει ξανά μαγικό ρεαλισμό, ίσως να μην σου ταιριάζει το είδος. Όσον αφορά τα ιστορικά στοιχεία, δεν θυμάμαι αν είναι πολλά, πάντως, αν το ξαναπιάσεις θα δεις στο τέλος ότι τα γεγονότα που περιγράφει επηρεάζουν μέλη της οικογένειας του βιβλίου.
Ναι δυστυχώς ο μαγικός ρεαλισμός δε μου ταιριάζει.
Νομίζω έχω καταφέρει να τελειώσω ελάχιστα βιβλία ανήκουν σε αυτό το είδος.
Θυμάμαι μόνο ένα The Kingdom of Back της Marie Lu, το οποίο μου είχε αρέσει πάρα πολύ.
Τα ιστορικά στοιχεία δε τα θυμάσαι γιατι είναι απλές αναφορές και δεν παίζουν κάποιο ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία.
Νομίζω έχω καταφέρει να τελειώσω ελάχιστα βιβλία ανήκουν σε αυτό το είδος.
Θυμάμαι μόνο ένα The Kingdom of Back της Marie Lu, το οποίο μου είχε αρέσει πάρα πολύ.
Τα ιστορικά στοιχεία δε τα θυμάσαι γιατι είναι απλές αναφορές και δεν παίζουν κάποιο ουσιαστικό ρόλο στην ιστορία.
Ο Μαγικός ρεαλισμός πάει πακέτο με τους Λατινοαμερικάνους συγγραφείς.
Χωρίς αυτούς απλά δεν υπάρχει και κακώς τα βιβλία συγγραφέων άλλων χωρών χαρακτηρίζονται έτσι.
Θα προβώ σε διαμαρτυρία!!
Πεταλούδα
Θαλασσογέννητη Ελπίδα των Ηλιόμορφων Ονείρων
Κι εδώ μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχουμε κάνει παλιότερα για τον μαγικό ρεαλισμό (που γεννήθηκε στην Λατινική Αμερική) και που αποσαφηνίζει κάπως τα χαρακτηριστικά του είδους.