Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

[Κεχριμπάρι]

Τα έχω διαβάσει όλα

Τώρα που τα έχω και μπροστά μου, έχω διαβάσει τα 10 πρώτα, δηλαδή εως και το "Η Αστυνομία". Τότε ήταν το τελευταίο με τον Χάρι Χόλε που είχε εκδοθεί (άρα έχω να διαβάσω Χάρι Χόλε πάνω απο 4 χρόνια) και λόγω εθισμού με τον τρόπο γραφής του Νέσμπο, είχα διαβάσει μετά το "Ο γιος", επίσης πολύ καλό! Και αφού ξέμεινα απο Νορβηγία έπιασα τη Σουηδία και το "Μίσος και αίμα" του Άρνε Νταλ (Γιαν Άρνταλ), το οποίο δεν έφτανε τον Νέσμπο.... Τελικά αποφάσισα να κάνω αποτοξίνωση, η οποία έχει κρατήσει ως τώρα που μου έχετε βάλει φωτιές πάλι και τώρα είδα οτι στη σειρά Χάρι Χόλε υπάρχουν 2-3 βιβλία ακόμα;;;
Άρα δεν έχω διαβάσει ακόμα: "Η δίψα", "Μαχαίρι", "Αίμα στο χιόνι" και αυτό που είδα να αναφέρεστε "Ματωμένη Σελήνη". Καλά τα λέω ή έχει κι άλλο; Να ανασκουμπώνομαι σιγά σιγά

Είχα διαβάσει, τότε που είχα ξεμείνει απο Χάρι Χόλε, μία συνέντευξη του Νέσμπο που έλεγε οτι θέλει να σταματήσει τη σειρά γιατί τον ταύτιζαν με τον Χόλε και αυτό δεν το ήθελε. Ε, είπα όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Αμ δε!

 

[ΜιΛάμπρος]

@Κεχριμπάρι, μετά την Αστυνομία βγήκαν η Δίψα και το Μαχαίρι και σε λίγο καιρό βγαίνει κι η Ματωμένη Σελήνη.
το Αίμα στο Χιόνι είναι σαν διλογία με το Περισσότερο Αίμα και δεν είναι με τον Χόλε.
Εκτός σειράς Χόλε, ο Γιός είναι κορυφαίο, όπως και οι Κυνηγοί Κεφαλών, που έγινε και ταινία.
Το Βασίλειο, βέβαια, παραμένει το καλύτερο

 

[Κεχριμπάρι]

το Αίμα στο Χιόνι

Για δες λίγο εδώ λέει οτι ανήκει στη σειρά Χάλι Χόλε. Γι αυτό το είπα.

Διόρθωση: Έχεις δίκιο, μάλλον είναι λάθος, γιατί διαβάζοντας τη περίληψη δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Χόλε. Δεν πειράζει, θα τα διαβάσω και αυτά

 

[Ιαβερης]

Είχα διαβάσει, τότε που είχα ξεμείνει απο Χάρι Χόλε, μία συνέντευξη του Νέσμπο που έλεγε οτι θέλει να σταματήσει τη σειρά γιατί τον ταύτιζαν με τον Χόλε και αυτό δεν το ήθελε. Ε, είπα όλα τα ωραία κάποτε τελειώνουν. Αμ δε!

Ομοίως, η Αγκάθα Κρίστι κάποια στιγμή σιχάθηκε τον Πουαρό της, ενώ ο Άρθουρ Κόναν Ντοϊλ όχι μόνο βαρέθηκε τον Σερλοκ Χολμς, αλλά τον σκότωσε κιόλας
Φυσικά, μετά την έντονη αντίδραση του αναγνωστικού κοινού αναγκάστηκε να τον αναστήσει αλά Τζον Σνοόυ.

 

[Νιικος]

τη βογραφία του Ελον Μασκ από τον Ασλυ Βανς εκδς Ψυχογιός
Η Ελληνική γραμμή του Περικλή Γιαννόπουλου εκδς Ερμειας
το Ουτοπια του Τομας Μορ εκδς Οξυ

 

[ΜιΛάμπρος]

Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα το Ωραιότερο διήγημα του κόσμου, του Κίπλινγκ. Μια ανθολογία με μικρές συμπαθητικές ιστοριούλες.

Σήμερα τελείωσα το Ξύπνημα του Μπόουν. Πρόκειται για ένα υπέροχο, αν και λιγουλάκι δύσκολο, βιβλίο. Σκληρό, αλλά συγχρόνως τρυφερό και ελπιδοφόρο. Αν το πάρει πουθενά το μάτι σας τσιμπήστε το. Αξίζει.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τελείωσα χθές τον καθαρό έρωτα της Izquierdo. Πολύ συμπαθητικό και πολύ καλογραμμένο βιβλίο, με αρκετές όμορφες και βαθυστόχαστες φράσεις σχετικά με τον έρωτα ένος καθολικού ιερέα και μιας υπηρέτριας κατά τον 18ο αι. Περισσότερο φιλοσοφικό (με την ευρεία έννοια του όρου), παρά περιγραφικό, μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον.

Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα τον άνθρωπο που καθόνταν στο μπαλκόνι του ζεύγους Βαλεέ-Σγιεβάλ. Ένας επιθεωρητής (επιτέλους!) νηφάλιος, με οικογενειακή ζωή, χωρίς φαντάσματα να τον κυνηγούν. Συμπαθητική αστυνομική ιστορία που εξελίσσεται στη Σουηδία της δεκαετίας του '70, διαβάζεται ευχάριστα, αλλά μέχρι εκεί.

Τελείωσα επίσης και την Ύζαμπελ του Kay.
Θα είμαι υπερβολικά επιεικής: απογοητευτικό. Υπερβολικά αφελές, χαζοχαρούμενο, προβλέψιμο, ανόητο. Αν δεν είχα διαβάσει ήδη βιβλία του Kay θα υπέθετα ότι είναι εφηβική λογοτεχνία. Πολύ κρίμα...

 

[Βασίλισσα]

Αρκετά βιβλία @ΜιΛάμπρος μπράβο! Μερικά από αυτά δε εξαντλημένα.

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Τελείωσα επίσης και την Ύζαμπελ του Kay.
Θα είμαι υπερβολικά επιεικής: απογοητευτικό. Υπερβολικά αφελές, χαζοχαρούμενο, προβλέψιμο, ανόητο. Αν δεν είχα διαβάσει ήδη βιβλία του Kay θα υπέθετα ότι είναι εφηβική λογοτεχνία. Πολύ κρίμα...

Συμφωνώ επ' αυτού.
Μια ψιλοχαζομάρα ήταν.

The French Revolution, Ian Davidson
Ένα βιβλίο για τη Γαλλική επανάσταση.
Είναι μικρό σε μέγεθος και ως εκ τούτου τελείως επιφανειακό.
Καλό ως εισαγωγή σε ένα τεράστιο και ιδιαίτερα πολύπλοκο θέμα.
Συμφωνώ σε πολλά σημεία/συμπεράσματα με τον συγγραφέα.
Καλές πηγές και φαίνεται ότι ο συγγραφέας έχει ψάξει ιδιαίτερα το θέμα, απλά για κάποιο λόγο δεν το έδωσε σε αυτό το βιβλίο.
Παρόλα αυτά, το συστήνω.

 

[ΜιΛάμπρος]

@Βασίλισσα

Μερικά από αυτά δε εξαντλημένα.

Τίποτα δεν είναι εξαντλημένο όσο υπάρχει το μεταμπούκ

 

[Διχασμένη]

Τελείωσα δύο αστυνομικά αυτόν τον καιρό, το ένα είναι το 3ν+1 του Τεύκρου Μιχαηλίδη και το άλλο ο Θηριοδαμαστής της Camilla Lackberg.
Το 3ν+1 καλό, αλλά περίμενα πιο πολύ συμμετοχή του μαθηματικού στοιχείου

Spoiler

αυτό το 3ν+1 παίζει απλώς το ρόλο ενός κωδικού

. Εγώ φανταζόμουν περισσότερο κάτι σαν τον θείο Πέτρο και την εικασία του Γκόλντμπαχ, όπου το μαθηματικό στοιχείο παίζει πολύ ουσιώδη ρόλο στην πλοκή. Επίσης, εντόπισα μια αβλεψία: σε μια στιγμή, μας λέει ότι ένας από τους γείτονες είπε ότι δεν ήξερε κάτι γιατί ήταν στο εξωτερικό και ύστερα μας λέει για το ίδιο άτομο ότι βρισκόταν στην επαρχία. Είχε ενδιαφέροντα θέματα (φαντάζομαι γράφηκε την περίοδο όπου είχαν ανακαλυφθεί κάτι σκάνδαλα κάποιων ΜΚΟ που ασχολούνταν με το προσφυγικό) αλλά δεν έρεε καλά και το βρήκα αρκετά ξερό.
Ο Θηριοδαμαστής δεν μ' άρεσε. Είμαι ψιλοεθισμένη στη σειρά με τον Πάτρικ και την Έρικα και τα παίρνω από το μαγαζάκι του ΚΤΕΛ (μόνο) αλλά αυτό δεν... Ήταν αγωνιώδες κι είχε καλή ροή, μπεστλερίστικο γαρ, αλλά η λύση του μυστηρίου μου φάνηκε χαζή και οι σχέσεις μεταξύ των χαρακτήρων μου φάνηκαν αναληθοφανείς

Spoiler: μέγιστη αποκάλυψη

δηλαδή έτσι στα καλά καθούμενα η κόρη της Λάιλα βγήκε μανιακή, βίαιη και κακιά/ψυχοπαθής;

. Δώσε ρε συγγραφέα καμιά εξήγηση, κάποια αιτιολογία! Α, ναι κι ένα καλό κλείσιμο, όχι του στυλ η περιπέτεια συνεχίζεται! Και στο τέλος γίνονται διάφορες αψυχολόγητες ανατροπές, για τις οποίες δεν είχε δοθεί κανένας υπαινιγμός, οι οποίες αλλάζουν όλον τον χαρακτηρισμό και τα κίνητρα των ηρώων.

 

[ΜιΛάμπρος]

Τον έχω τον Θηριοδαμαστή @Διχασμένη και μετά από τα σχόλιά σου και τα 2 βιβλία της συγγραφέως που έχω διαβάσει (Χιονοθύελλα με άρωμα πικραμύγδαλο+Ιεροκήρυκας) δεν καίγομαι να το διαβάσω.
Περί αστυνομικης λογοτεχνίας ο λόγος, παρεμπιπτόντως, σήμερα τελείωσα τα Δωμάτια γεμάτα καπνό της Νέλσκοτ. Πρόκειται για τη συνέχεια του επικίνδυνου δρόμου. Αν και με περισσότερη δράση, βρήκα τα δωμάτια λίγο κατώτερα από τον δρόμο, το οποίο με είχε εντυπωσιάσει και με είχε ταράξει με τις σκληρές εικόνες του, σε μεγάλο βαθμό αληθινές μιας και εκτυλίσσεται εντός (κι όχι στο φόντο) πραγματικών γεγονότων, κομβικών για την ιστορία των ΗΠΑ. Ωστόσο πρόκειται και αυτό για ένα εξαιρετικό, απόλυτα πειστικό και απόλυτα τεκμηριωμένο (σε ό,τι αφορά αστυνομικές μεθόδους και πρακτικές) βιβλίο, ξανά στο πλαίσιο ιστορικών γεγονότων. Φρονώ ότι αξίζει να τα τσεκάρει κανείς - ειδικα μ'αυτή την τιμή!!

Είναι παρα πολύ κρίμα που δεν έχουν μεταφραστεί και τα υπόλοιπα βιβλία της σειράς.

 

[Χρυσόστομος]

Τελείωσα επίσης και την Ύζαμπελ του Kay.
Θα είμαι υπερβολικά επιεικής: απογοητευτικό. Υπερβολικά αφελές, χαζοχαρούμενο, προβλέψιμο, ανόητο.

Πάλι καλά που ήσουν υπερβολικά επιεικής..εγώ πάντως δεν θέλω να σε δω πως είσαι αυστηρός.

 

[λουκία]

Τελείωσα το Γόνατο της Κλαίρης του Ερικ Ρομέρ και την Εξαίσια ηδονή του βιασμού του Τόλη Νικηφόρου.

 

[ΒασίληςΚ]

Τελειωσα χθές την «Επιχείρηση Σφαγή» του Rodolfo Walsh που μου άρεσε κ την προηγούμενη εβδομάδα «Τα αστερια του Σιντι Μουμεν» του Mahi Binebine που με άγγιξε πολυ κ είναι ενα απο τα πιο «ευαίσθητα» βιβλία που διάβασα εδω κ κάποιο καιρό.

Για το επόμενο ειμαι ανάμεσα σε δύο πιο κλασικούς που έχω στη βιβλιοθήκη μου, τον «Εφιάλτη» του Φάλαντα ή «Τη πόλη κ τα σκυλιά» του Λιόσα.
Γνώμη ποιο να ξεκινήσω πρώτο ;

 

[ΜιΛάμπρος]

Τις προηγούμενες ημέρες τελείωσα τον μυστηριώδη ξένο του Twain. Δεν περίμενα πολλά από το συγκεκριμένο βιβλίο, έχοντας διαβάσει τον γιάνκη στην αυλή του βασιλιά Αρθούρου και το Χακ Φιν του ιδίου, αλλά με εξέπληξε θετικά. Πρόκειται για εξαιρετικό βιβλιάρακι που αξίζει να το διαβάσει κανείς. Τα μηνύματα που περνάει είναι δυνατά και ουσιαστικά.

Τελείωσα σήμερα τη λευκή πανώλη του Χέρμπερτ.
Έχω να πω πολλά γι΄αυτό το βιβλίο-πρόκληση (για πολλούς λόγους). Ας ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν μου άρεσε και τόσο πολύ, ή όσο θα περίμενα ότι θα μ΄αρέσει. Έχω την αμυδρή υποψία πως ρόλο σ΄αυτό έπαιξε η μετάφραση. Δεν είναι κακή (το αντίθετο). Αλλά για κάποιο λόγο μου φάνηκε βιαστική κυρίως (θέλανε να προλάβουνε την έκδοση;) και όχι τόσο επιμελής. Όποιος έχει διαβάσει Χέρμπερτ πέρα από το Dune (π.χ. το πείραμα Ντοσάντι ή τον δράκο της θάλασσας) και κυρίως στο πρωτότυπο θα με καταλάβει όταν αναφέρω πως η γλώσσα του είναι συχνά κοφτή, αυστηρή, σχεδόν ακαδημαϊκή. Στην πανούκλα δεν υπήρχε αυτό. Ήταν πιο απλοποιημένη, κάτι που διευκόλυνε μεν την ανάγνωση των 702 σελίδων. Έχασε όμως από τις πολύ λεπτές και πολύπλοκες ψυχολογικές περιγραφές του συγγραφέα, τις τόσο σημαντικές για την πλοκή του έργου (τις οποίες ο αναγνώστης του δράκου της θαλασσας γνωρίζει και έχει εκτιμήσει δεόντως) και τις θρησκευτικές-ηθικές του αναφορές (κάτι που ο αναγνώστης των θεοποιών επίσης γνωρίζει καλά). Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι κάπου χάνεσαι μες στις 700 σελίδες, κάπου μπερδεύεσαι, κάπου σου φαίνεται ότι υπάρχουν νοηματικά κενά, ότι το βιβλίο κάνει κοιλιά κλπ κλπ. Μπορεί και να ισχύουν όλα αυτά και να έχω στο μυαλό μου μια εξιδανικευμένη εικόνα του Χερμπερτ, ως ικανού για άρτια αποτελέσματα σε κάθε συγγραφική προσπάθεια.
Επιμένω όμως στο ότι η μετάφραση θα μπορούσε να βοηθήσει περισσότερο.

 

[Σελεφά]

@ΒασίληςΚ και τα δυο φαίνονται ωραία... Χωρίς να έχω διαβάσει κανένα από τα δυο θα έπιανα το Η πόλη και τα σκυλιά και μετά τον Εφιάλτη, γιατί προσωπικά δεν έχω διαβάσει ακόμα Λατίνο συγγραφέα... νομίζω...

 

[Χρυσόστομος]

Για το επόμενο ειμαι ανάμεσα σε δύο πιο κλασικούς που έχω στη βιβλιοθήκη μου, τον «Εφιάλτη» του Φάλαντα ή «Τη πόλη κ τα σκυλιά» του Λιόσα. Γνώμη ποιο να ξεκινήσω πρώτο ;

Εξαιρετικά και τα δυο @ΒασίληςΚ απο δυο πολυ αγαπημενους μου συγγραφεις. Οπως και το επιχειρηση Σφαγη που ανεφερες που με ειχε συγκλονισει. Απο αυτα τα δυο τωρα θα εδινα ενα κλικ παραπανω στην Πολη και τα σκυλιά. Ο Φαλαντα εχει γραψει άλλα καλυτερα απο τον Εφιαλτη.
Παρεμπιπτοντως τα Αστερια του Σιντι Μουμεν υπαρχει στην βιβλιοθηκη μου και τωρα που μου το θυμισες λεω να το πιασω αμεσα.

 

[ΒασίληςΚ]

Εξαιρετικά και τα δυο @ΒασίληςΚ απο δυο πολυ αγαπημενους μου συγγραφεις. Οπως και το επιχειρηση Σφαγη που ανεφερες που με ειχε συγκλονισει. Απο αυτα τα δυο τωρα θα εδινα ενα κλικ παραπανω στην Πολη και τα σκυλιά. Ο Φαλαντα εχει γραψει άλλα καλυτερα απο τον Εφιαλτη.
Παρεμπιπτοντως τα Αστερια του Σιντι Μουμεν υπαρχει στην βιβλιοθηκη μου και τωρα που μου το θυμισες λεω να το πιασω αμεσα.

Ωραία :-) Πόλη και τα Σκυλιά λοιπόν :-) Απο Λιοσα έχω διαβάσει το παλιοκόριτσο (δν τρελάθηκα), το όνειρο του Κέλτη που μου άρεσε αρκετά, Τη γιορτή του Τράγου που μου άρεσε παααρα πολύ κ τώρα θα ξεκινήσω αυτό.
Απο αγαπημένο Φάλαντα ναι το εχω ακούσει και εγω οτι δν είναι το καλύτερό του, αν και είναι καλό διαβάζω. Ο καθε ενας εχει τις αδυναμίες του και παροτι μου αρεσε παρα παρα πολυ και το «Και τωρα Ανθρωπακο» και το «Μονος στο Βερολινο» δεν θα ξεχασω ποτέ, περιέργως… το «Ο Πότης». Δεν ξερω,με ταρακούνησε συθέμελα :-)

 

[Κεχριμπάρι]

Εχθές τελείωσα το "Η Αφρική και οι ανθρωπολογίες της". Τα κατάφερα...

Πρόκειται για το σύγγραμμα του Αιμίλιου Τσεκένη, καθηγητή στο τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Το βιβλίο εστιάζει στις ανθρωπολογίες των χωρών της Υποσαχάριας Αφρικής και βασίζεται σε μελέτες Γάλλων και Βρετανών ανθρωπολόγων, με τις σχετικές παραπομπές στα συγγράμματα και τις μονογραφίες τους, αλλά και σε προσωπικές μελέτες του ιδίου κυρίως στα Grassfields του Καμερούν.

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε τρομερή εντύπωση είναι ο λόγος για τον οποίο έγραψε το βιβλίο, ο οποίος έγκειται στη δυσκολία που συνάντησε κατά τη διδασκαλία της κοινωνικής ανθρωπολογίας, τόσο στη μετάδοση της ανθρωπολογικής γνώσης οσο και στην αποδοχή αυτής, απο ένα καθαρά ακαδημαϊκό ανθρωπολογικό περιβάλλον που εστιάζεται μόνο στον ελλαδικό χώρο... Οι περισσότεροι φοιτητές ενδιαφέρονται να παρακολουθήσουν ένα μάθημα ανθρωπολογίας για την Ελλάδα παρά για την Αφρική ή την Ασία, γιατί τους φαίνονται "πολύ μακριά" για να τους αφορούν!... Είναι σαν να σπουδάζεις οικονομικά στην Ελλάδα και να μην σε ενδιαφέρουν τα οικονομικά μοντέλα άλλων χωρών και κοινωνιών. Και αναρωτιέμαι τώρα εγώ, είναι δυνατόν;

Το βιβλίο επικεντρώνεται στις εθνότητες της Υπασαχάριας Αφρικής και στις θεωρίες καταγωγής τους, σε ιστορικά γεγονότα που δίνουν νόημα ακόμα και σε τωρινά συμβάντα (εμφύλιος στο Σουδάν), μιλάει για ιστορίες μαγγανείας και πως αυτές διαμορφώνουν ολόκληρες κοινωνικές δομές, αναφέρεται στις αφρικάνικες οικονομίες και στους τρόπους παραγωγής σε αυτές, κάνει σαφή αναφορά στο Υπερατλαντικό δουλεμπόριο που γινόταν προ-αποικιακά καθώς και στην μετέπειτα αποικιοκρατία, αναφέρεται στις διάφορες εκφάνσεις της θρησκείας στις κοινωνίες αυτές και τέλος μιλάει για την "επινόηση της Αφρικής"!

Είναι ένα τρομερά ενδιαφέρον σύγγραμμα, που μου χάρισε γνώση και μπόρεσα να κατανοήσω την πηγή πολλών συμβάντων μέχρι και την σημερινή εποχή. Απο τις ιεραποστολές, που προηγήθηκαν της αποικιοκρατίας, μέχρι τις μελέτες Γάλλων και Βρετανών ανθρωπολόγων, που κλήθηκαν απο τις κυβερνήσεις τους να μελετήσουν τις εθνότητες της Υποσαχάριας Αφρικής, με κύριο σκοπό, τι άλλο; την αποικιοποιησή τους! Το ξέρατε οτι η "Αφρική" έχει φτιαχτεί απο τις αφηγήσεις των "Δυτικών";... και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα!

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρα κατεβατά για το βιβλίο και για όλα όσα πραγματεύεται, αλλά σας λυπάμαι Συστήνεται σε όσους ενδιαφέρονται για τις διάφορες εθνότητες της Υποσαχαρίας Αφρικής και όχι μόνο! Μου πήρε λίγο καιρό να το τελειώσω, γιατί είχα μπει στο τρυπάκι να μελετώ και τα σχεδιαγράμματα που έχει, όπως και τις πολλές παραπομπές! Παρόλα αυτά είναι ευανάγνωστο, καλογραμμένο και κράτησε το ενδιαφέρον μου αμείωτο μέχρι τέλους! Με τις υγείες μου