Ποιο βιβλίο τελείωσες σήμερα;

[Τσίου]

@Ειφφελ Ναι, όντως, δεν είναι το κατάλληλο γιατί δεν είναι καθόλου απλοϊκός, άσχετα αν φαίνεται κυριευμένος από τις ορμόνες του, ο άνθρωπος είχε μυαλό. Συνέχισε

Spoiler

I'm in your corner

 

[Σελεφά]

Έχει καμιά ώρα που τελείωσα το Κάλεσμα του Ξίφους.
Δυστυχώς δεν το απόλαυσα όσο θα ήθελα καθαρά και μόνο εξαιτίας της διάθεσής μου.
Το ίδιο το βιβλίο για τους λάτρεις του φανταστικού είναι υπέροχο, καλογραμμένο
και βρήκα έναν ακόμα κακόψυχο χαρακτήρα που κλέβει την παράσταση και πραγματικά μου αρέσει.

 

[ΚρίτωνΓ]

Ρε @Σελεφά, και επειδή σε κάλεσε έπρεπε να πας, αν δεν είχες διάθεση; Τόσες δικαιολογίες υπάρχουν.

 

[Σελεφά]

Προσπάθησα αντισταθώ, αλλά ξέρεις τι λένε για τις γυναίκες και τα κακά αγόρια...
Αν και το παθαίνω και κακιές γυναίκες. Ποιος δε λάτρεψε την Ανι από το βιβλίο/ταινία Μιζερι;

 

[Προφέσορας]

Τα Παιδιά του Χούριν ολοκλήρωσα και επίσημα σήμερα, διαβάζοντας το παράρτημα με τα σχόλια του Κρίστοφερ, το οποίο αν και βρήκα ενδιαφέρον, το βαριόμουν κάπως. Κατά τα άλλα η ιστορία εξαιρετική.

 

[ΚρίτωνΓ]

Την Κίρκη της Madeline Miller. Ένα πολύ ωραίο βιβλίο με τρομερούς συμβολισμούς γύρω από τη γυναίκα και τον ρόλο της στην κοινωνία. Γνωστοί και άγνωστοι μύθοι δοσμένοι μέσα από τη ζωή και τη ματιά της μάγισσας-θεάς. Ζητήματα, όπως η θνητότητα, η επιβολή ισχύος, η μοναξιά, ο έρωτας, το νόημα της ζωής, πλεγμένα αριστοτεχνικά μέσα στην πλοκή του. Αλλά και θέματα της γυναίκας δοσμένα με εξαιρετική τέχνη: του ρόλου της, της μητρότητας, της γυναικείας δύναμης, της καταπίεσής της από την πατριαρχική κοινωνία Πραγματικά το απόλαυσα και το ρούφηξα παρά τον όγκο του. Ένα βιβλίο που αξίζει καθένας να το διαβάσει.

 

[Ιαβερης]

@ΚρίτωνΓ Το έχω στη λίστα μου και η κριτική σου μου δίνει ακόμα ένα έναυσμα να το διαβάσω. Το Τραγούδι του Αχιλλέα της ίδιας που διάβασα πριν καιρό, μου φάνηκε ανέλπιστα καλό γιατί η συγγραφέας σεβάστηκε το έπος της Ιλιάδας και έδωσε μια όμορφη διάσταση, πιο ανθρώπινη, στον μύθο του Τρωικού πολέμου. Αν κρίνω από τη κριτική σου έχει κάνει το ίδιο και μ'αυτό το βιβλίο της.

 

[Στιλλ ιλλ]

Aαα αγαπητέ μου @ΚρίτωνΓ ,θέλω να το διαβάσω αυτό το βιβλίο απο τότε που διάβασα το τραγούδι του Αχιλλέα. Με κέρδισε λόγω θεματικής και φυσικά πάντα μου φαινόταν παραγνωρισμένη η φιγούρα της Κίρκης. Ίσως και πιο ενδιαφέρουσα απο αυτή της Πηνελόπης κατα την γνώμη μου.

 

[Διχασμένη]

Κι εγώ θέλω να το διαβάσω αυτό το βιβλίο! Ήταν για πολύ καιρό στη λίστα μου και τώρα έχω ακόμη περισσότερη επιθυμία να το διαβάσω!

 

[Σελεφά]

Και εγώ θέλω να διαβάσω και την Κίρκη και το Τραγούδι του Αχιλλέα...

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Τελείωσα αυτές τις μέρες το "Περί τέχνης, λόγου και ζωής" του Τζ. Στάινερ.

Ουσιαστικά το βιβλίο είναι δοκίμια και άρθρα του Στάινερ στους New Yorker.
Όλα είναι πολύ ενδιαφέροντα (κάποια εξαιρετικά) και καλύπτουν πάρα πολλά πεδία, από λογοτεχνία και γλωσσολογία μέχρι ανθρωπολογία και ιστορία. Ο Στάινερ ήταν πολυμαθής και ειλικρινά σε παρασέρνει στο να πας σε ένα βιβλιοπωλείο και να το ξετινάξεις!!

Σε πολλά θέματα εμβαθύνει τόσο πολύ, που αν δεν είναι κάποιος εξοικειωμένος με το αντικείμενο δεν μπορεί να ακολουθήσει τους συλλογισμούς του. Παρ' όλα αυτά εγώ δεν βαρέθηκα, γιατί και εκεί που δεν καταλάβαινα σχεδόν τίποτα απολάμβανα τη γραφή και την οξυδέρκεια του συγγραφέα.

Θα ήθελα να διαβάσω αλλά δύο βιβλία του, Το Errata και το Μετά την Βαβέλ, αλλά δυστυχώς είναι και τα δύο εξαντλημένα...

 

[Έλλη Μ]

Τελείωσα ενα graphic novel.
Κατα πρώτον, χωροχρονικό ταξίδι με διαφορα κενά.
Κατα δευτερον, η πλόκή;!;! Εκει να δεις σαφήνεια: sci-fi_mystery_ love_story
Κατα τρίτον, μερικοί διαλογοι δεν χωρούσαν μεσα στις βινιέτες. Δηλαδή, πραγματικά, τι τσιγκουνιες;!

 

[Φαροφύλακας]

@Έλλη Μ σου άρεσε;

Είναι από τους αγαπημένους και το συγκεκριμένο δεν το έχω διαβάσει. Έχω μερικά χρόνια που δεν παρακολουθώ τα πράγματα.

 

[Έλλη Μ]

@Φαροφύλακας το concept της ιστοριας έχει ενδιαφερον, αλλά μπαζει απο διαφορα σημεια σε ολη της την εκτελεση και το ξεδίπλωμα.
Εχει πολυ ωραιες, πολυχρωμες εικόνες, και απο εικονα σε εικονα, αντιλαμβανεσαι μια χαρα τη συναισθηματικη κατασταση των ηρωων, αλλα και τι συμβαινει με το σωμα και το μυαλο του ήρωα, μεσω των χωροχρονικών μεταβασεων, εχει αρχη μεση τελος (με αυτη τη σειρα) και οση εκταση χρειαζεται. Νομιζω χωλαινει στο κομματι της συνεκτικοτητας και της συνοχης.

 

[Ειφφελ]

Πρωί πρωί τελείωσα το 100 χρόνια μοναξιά. Μου άρεσε πολύ το βιβλίο. Αναφέρεται στην ιστορία μιας οικογένειας και την δημιουργία ενός χωριού. Το πρόβλημα με τα παραπλήσια ονόματα όντως υπάρχει, δεν πτοήθηκα όμως, συνέχιζα το διάβασμα κι ας μην καταλαβαίνω για ποιον χαρακτήρα ακριβώς διαβάζω. Είναι ένα ευχάριστο, αναγνωστικα, βιβλίο από την αρχή μέχρι το τέλος του. Με κράτησε σε αγωνία η ιστορία του και δεν έκανε κοιλιά πουθενά. Θα το σύστηνα ακόμα και για καλοκαιρινό ανάγνωσμα στην παραλία.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@Ειφφελ
Και να μην αρέσει σε κάποιον αυτό το βιβλίο, είναι αδύνατο να μην θαυμάσει την ιδιοφυή σκέψη και γραφή του Μάρκες.
Ένα τέτοιο βιβλίο δεν γράφεται εύκολα και είναι αξιοθαύμαστο πως όλες οι ιστορίες συγκλίνουν σε ένα κόσμο που ουσιαστικά είναι υποταγμένος στην πένα του συγγραφέα.

Παρεμπιπτόντως, ομοιότητες με το βιβλίο παρουσιάζει το "Το αρχέγονο και άλλοι καιροί" της Όλγας Τόκαρτσουκ.
Λίγο πιο σκοτεινό το δημιούργημα της Τόκαρτσουκ αλλά σε καμία περίπτωση δεν φτάνει αυτό του Μάρκες.

Πάντως πατάν αμφότερα στον λατινοαμερικάνικο μαγικό ρεαλισμό!