Κι εγώ πήρα το "Οχτώ" με πολλά όνειρα κι ελπίδες, αλλά είμαι στο τσακ να το παρατήσω (και να μην το ξαναπιάσω ποτέ...)Παράτησα για πολλοστή φορά το Οχτώ της Neville και διαβάζω στη δουλειά το Δεν θα πεθάνεις της Schmidt επειδή ήθελα να διαβάσω ένα σύγχρονο Γερμανό συγγραφέα, στο σπίτι διαβάζω τη Στρατιά του Doctorow αλλά έπεσε στα χέρια μου ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο της Μητέρας του σκύλου του Μάτεση το οποίο από περιέργεια ξεκίνησα και τώρα δεν μπορώ να το αφήσω. Από Μάτεση είχα διαβάσει παλιά τον Μύρτο αλλά δε το θεώρησα τίποτα σπουδαίο αλλά με τη Μητέρα του σκύλου έχω ενθουσιαστεί και νομίζω ότι τον έχω αδικήσει τον άνθρωπο.