Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

Διαβάζω εδώ και μία βδομάδα το βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου ''Το κατά Ιησούν ευαγγέλιον''.Ιδιαίτερη γραφή και ύφος και άκρως ενδιαφέρον.Μια διαφορετική οπτική στα γεγονότα της Καινής Διαθήκης από έναν άθεο.Το πηγαίνω αρκετά αργά και δεν θα το συνιστούσα για καλοκαίρι και παραλία όπως κάνω εγώ τώρα.
 
Ο Μαγος και η Γυαλινη Σφαιρα αποτι φαινεται ειναι το βιβλιο που απογειωνει τη σειρα μεχρι στιγμης!
 
@ Φίλε Γκουτζ έχεις δίκιο, το συγκεκριμένο δεν κάνει για ανέμελες στιγμές!!! Όταν το τελειώσεις γράψε γνώμη στο σχετικό νήμα, ειδικά την άποψη σου για το τέλος.....
 
Παει και το Κουτζο. Παρα πολυ καλο.

Συνεχιζω με το Κυνηγοι Κεφαλων, του Νεσμπο, το οποιο εχει μια πολυ ωραια εισαγωγη, η οποια αυξησε τις προσδοκιες μου.
 
Συγκλονιστικος ο Σωσιας,πυρετικος ο τροπος γραφης του Ντοστογιεφσκι,κορυφαια η καταβυθιση στο ψυχισμο του επιτιμου συμβουλου κ. Γκολιατκιν.Μπηκε στα αγαπημενα μου βιβλια και απο χειμωνα θα ξεκοκαλισω τον Ντοστογιεφσκι.Τωρα στις διακοπες μου παρεα θα μου κανει η τριλογια του Larsson
 
Τέλειωσα το πολύ ενδιαφέρον βιβλίο "η ανατροπή" του Νίκου Θέμελη, που προηγείτο ιστορικά της "αναζήτησης" του ίδιου. Συνεχίζω με το "μη μας ξεχνάτε" του Ιάσωνα Μαυροβίτη, έτσι ώστε να καταφέρω να επιστρέψω κάποια βιβλία που έχω δανειστεί... Και αυτό το βιβλίο έχει ιστορική αναφορά τα τέλη του 19ου αιώνα και τις αρχές του 20ού (όπως και τα δύο βιβλία του Θέμελη τα οποία διάβασα πρόσφατα).
 
Το τελευταίο εφταήμερο τελείωσα το Ο αιώνας μου του Γκύντερ Γκρας που μπορεί να μην συγκρίνεται με το Τενεκεδένιο ταμπούρλο του ίδιου, είναι όμως και αυτό πολύ καλό. Τελείωσα και την Βίλα Θλίψη του Π. Μοντιανό ένα χαμηλών τόνων βιβλίο που μου άρεσε πολύ η νοσταλγική διάθεση που βγάζει, νομίζω όμως ότι αν ήταν μεγαλύτερο (από τις 222 σελίδες του) θα ήταν κουραστικό όμως αντικειμενικά χρειάζεται ταλέντο για να αποφασίσει ο συγγραφέας και που πρέπει να σταματήσει την ιστορία του. Ακόμα διάβασα το Η αγάπη άργησε μια μέρα της Λιλής Ζωγράφου που μου το είχε προτείνει η Βάγγυ στο Διάβασε το Αγαπημένο μου βιβλίο. Το διάβασα με καθυστέρηση μηνών και το βρήκα πολύ καλό και είναι ευκολοδιάβαστο (μια μέρα μου πήρε να το τελειώσω) σε βάζει σε σκέψεις (όμως το τέλος όπου μαζεύτηκαν 732.698 συμπτώσεις μου φάνηκε λίγο βιαστικό).

Συνεχίζω με μια στροφή στην μη ποιότητα διαβάζοντας το Ρουνικό σκήπτρο του Μάικλ Μούρκοκ, το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο των περιπετειών του Χόκμουν
 
Τελειωσα το Κυνηγοι Κεφαλων και το βρηκα παρα πολυ καλο. Απο την εισαγωγη κιολας με τραβηξε και με πηγε ως το τελος χωρις να κανει κοιλια. Καπου ξυπνησε και το CSI ενστικτο μου (13 σαιζον ειναι αυτες, χα!), νομιζοντας οτι κατι ειχε ξεχασει να καλυψει, αλλα το εξηγησε στο τελος. Μου αρεσε περισσοτερο απο το προηγουμενο του Νεσμπο που ειχα διαβασει, το Νεμεσις! Το προτεινω!

Τωρα, θα κανω την πρωτη μου επαφη με τον Πυντσον, αφου θα ξεκινησω το Εμφυτο Ελαττωμα!
 
Τελείωσα το Ρουνικό σκήπτρο του Μούρκοκ, ένα μέτριο φινάλε για μια μέτρια τετραλογία. Διάβασα κι την Αρχόντισα του σκότους του Πίτερ Τρεμάιν με την αδερφή Φιντέλμα και συνεχίζω με τις ιστορίες του λυκόφωτος του Στίβεν Κινγκ.
 
Τελειωσα το Middlesex του Ευγενιδη. Παιδια, μιλαμε για βιβλιαρα, απο τα καλυτερα της φετινης χρονιας που διαβασα. :ναι:
Τωρα συνεχιζω με " Τα δαιμονια" του Άντριου Ντέϊβιντσον.
 
Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μπουλκγάκοφ ήταν ωραίο, πλούσιο σε εικόνες και φαντασία και συνεχίζω με το:


Ωραία η γραφή του Ishiguro και μέχρι στιγμής μου αρέσει η πρωτοπρόσωπη αφήγηση..

Η φίλη μου που το διαβάζουμε μαζί, τηλεφώνησε στο βιβλιοπωλείο της για να ρωτήσει αν το έχουν ετοιμοπαράδοτο να περάσει να το πάραλάβει και της είπε ο βιβλιοπώλης "τι το θέλεις τέτοιο βιβλίο καλοκαιριάτικα, είσαι και κοπέλα, διάβασε κατι άλλο καλύτερα".... :χαχαχα:
 
Last edited:
Παράτησα για πολλοστή φορά το Οχτώ της Neville και διαβάζω στη δουλειά το Δεν θα πεθάνεις της Schmidt επειδή ήθελα να διαβάσω ένα σύγχρονο Γερμανό συγγραφέα, στο σπίτι διαβάζω τη Στρατιά του Doctorow αλλά έπεσε στα χέρια μου ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο της Μητέρας του σκύλου του Μάτεση το οποίο από περιέργεια ξεκίνησα και τώρα δεν μπορώ να το αφήσω. Από Μάτεση είχα διαβάσει παλιά τον Μύρτο αλλά δε το θεώρησα τίποτα σπουδαίο αλλά με τη Μητέρα του σκύλου έχω ενθουσιαστεί και νομίζω ότι τον έχω αδικήσει τον άνθρωπο.
 
Χωρις κραγιον - Μαρινα Πετροπουλου

Ενδιαδερον βιβλιαρακι, σε αρκετα σημεια σκεφτομουν πως να αλλαξω την ζωη μου, πως καποια μερα θα βρω εναν ερωτα και αλλα τετοια. Τωρα το εχω αφησει καπου στην μεση, αλλα θα το τελειωσω φανταζομαι. :μαναι:

@Ζενίτ γιατι το ειπε αυτο ο βιβλιοπωλης; Σαμπως εκεινος θα το διαβασει; Εχω δει την ταινια και πραγματικα το στομαχι μου ειχε γινει κομπος, δεν ξερω ηταν καπως η συγκεκριμενη αλλα ωραια ταινια.
 
Last edited:
Λούση τι να σου πω, βιβλιοπώλης είναι έχει το ακαταλόγιστο να λέει ότι θέλει! :p
Το σχόλιό του προσπάθησα να το ερμηνεύσω σκεπτόμενος ότι οι περισσότεροι που πάνε σε ένα βιβλιοπωλείο αυτή την εποχή ζητάνε ένα "βιβλίο για το καλοκαίρι", χαλαρό δροσερό ευχάριστο κλπ οπότε είναι συνηθισμένος να κατατάσσει έτσι τα βιβλία και θέλησε ίσως να αποτρέψει την ανάγνωση ενός βιβλίου με πιο "δυσάρεστο" θέμα αυτή την περίοδο.
 
Μονο εκεινος ειναι που να μπορει να δωσει την απαντηση τοτε παντως αυτο που ειπες στεκει μια χαρα ως πιθανη απαντηση.:))))
 

Καλικάντζαρος

Δαγεροτύπης
Τελειωσα το βιβλιο του Παυλου Ματεσι ''η μητερα του σκυλου'' και θελω να ευχαριστησω τη λεσχη γιατι μεσα απο δω το γνωρισα! :) Μου αρεσε παρα πολυ!
Θα συνεχισω με..''Το μωρο της Ροζμαρι'' Ira Levin
 
Last edited:
Τελείωσα το "Οι Πειραταί" του Βερν που μου άρεσε πάρα πολύ! Μπορεί βέβαια εγώ να ήθελα πρωταγωνιστές μόνο τους πειρατές και διαφορετική εξέλιξη στην ιστορία, αλλά απόλαυσα φοβερά την ανάγνωση του βιβλίου. Δεν θυμάμαι να μου είχε αρέσει τόσο ο "Γύρος του κόσμου...", ενώ μου είχε αρέσει ο "Πύργος των Καρπαθίων" αλλά όχι τόσο ώστε να θέλω να διαβάσω κι άλλα βιβλία του Βερν. Τώρα ανυπομονώ να πιάσω τις 20.000 λεύγες!! Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν θα διαβάσω τον Ζορμπά του Καζαντζάκη αυτό το καλοκαίρι...
 
Παράτησα για πολλοστή φορά το Οχτώ της Neville και διαβάζω στη δουλειά το Δεν θα πεθάνεις της Schmidt επειδή ήθελα να διαβάσω ένα σύγχρονο Γερμανό συγγραφέα, στο σπίτι διαβάζω τη Στρατιά του Doctorow αλλά έπεσε στα χέρια μου ένα μεταχειρισμένο αντίτυπο της Μητέρας του σκύλου του Μάτεση το οποίο από περιέργεια ξεκίνησα και τώρα δεν μπορώ να το αφήσω. Από Μάτεση είχα διαβάσει παλιά τον Μύρτο αλλά δε το θεώρησα τίποτα σπουδαίο αλλά με τη Μητέρα του σκύλου έχω ενθουσιαστεί και νομίζω ότι τον έχω αδικήσει τον άνθρωπο.
Κι εγώ πήρα το "Οχτώ" με πολλά όνειρα κι ελπίδες, αλλά είμαι στο τσακ να το παρατήσω (και να μην το ξαναπιάσω ποτέ...)
 
Το " Οχτω" το διαβασα προσφατα και ηταν οντως λιγο βαρετο καθως εκανε κοιλια σε καποια σημεια.
Εγω τελειωσα " Τα δαιμονια" χθες τα ξημερωματα, με κρατησε μεχρι τις 5 το πρωι, δε μπορουσα να το αφησω απο τα χερια μου. :) Τωρα συνεχιζω με το " Πεδρο Παραμο".:
 
Top