Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;
- Thread starter Φαροφύλακας
- Start date
Με μπερδεψες λιγο. Ο κύριος του φωτος ειναι ενα και μοναχικο (sic) βιβλιο. Υπάρχει και μια σειρα βιβλιων του Ζελαζνι, Τα χρονικα του Αμπερ, αλλα αυτο ειναι διαφορετικό εργο.Δεν είναι η τριλογία (ή πολυλογία; δεν είμαι σίγουρητης Άμπερ; ) Γιατί δεν πολυθέλω να αφιερωθώ σε σειρά πολλών βιβλίων.
οτι ξαφνικα, η πανασχετη, εχω να κανω και σχολια για τη λογοτεχνια του φανταστικου, αναφορα σε βιβλια, σειρες κλπ ειναι εντυπωσιακο. Τι άλλο θα με βρει, δεν ξεύρω 
Κανονικά είναι 5 τα βιβλία του Άμπερ. Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα δυο πρώτα
@Διχασμένη γιατί?
Βασικά, δεν θα διαφωνήσω επί της αρχής. Ουσιαστικά το Dune είναι τα 5 πρώτα βιβλία. Μετά είναι η προσπάθεια του υιού Herbert να βγάλει πάρα πολλά χρήματα γράφοντας sequel και prequel των prequel. Μπορείς, βέβαια, να διαβάσεις απλά το πρώτο βιβλίο μόνον.
Ευχαριστώ που με ξεμπλέξατε, παιδιά! Δεν ξέρω να σου πω ΜιΛάμπρο μου, γιατί το έχω πάρει με κακό μάτι το Dune. Ίσως γιατί είναι πολύ επιστημονικής φαντασίας: τεράστια ανθρωποφάγα αμμοσκούληκα, κάποιος που έχει τον τίτλο θεός-αυτοκράτορας, μια εξαρτησιογόνος ουσία που για χάρη της γίνονται πόλεμοι... Όλα αυτά είναι πολύ κουφά. Επίσης, δεν πολυθέλω τις σειρές και αυτό είναι σειρά. Τέλος, θα ομολογήσω ότι, ως σχετικά πρόσφατα, ήμουν αρνητικά προκατηλειμμένη με την επιστημονική φαντασία. Με φόβιζε και με μελαγχολούσε, βλέπετε.
Δεν ξέρω να σου πω ΜιΛάμπρο μου, γιατί το έχω πάρει με κακό μάτι το Dune. Ίσως γιατί είναι πολύ επιστημονικής φαντασίας: τεράστια ανθρωποφάγα αμμοσκούληκα, κάποιος που έχει τον τίτλο θεός-αυτοκράτορας, μια εξαρτησιογόνος ουσία που για χάρη της γίνονται πόλεμοι... Όλα αυτά είναι πολύ κουφά. Επίσης, δεν πολυθέλω τις σειρές και αυτό είναι σειρά. Τέλος, θα ομολογήσω ότι, ως σχετικά πρόσφατα, ήμουν αρνητικά προκατηλειμμένη με την επιστημονική φαντασία. Με φόβιζε και με μελαγχολούσε, βλέπετε.Δεν είναι ανθρωποφάγα. Μάλλον, τρώνε και ανθρώπους αν τυχόν βρεθούν στο πεδίο δράσης τους.
Είναι;
Εντάξει, δεν προσπαθώ να σε μεταπείσω. Ούτε υπερασπιστής του Dune είμαι.
Απλά, για την ΕΦ, είναι ένα πολύ σημαντικό βιβλίο, χωρίς να σημαίνει ότι πρέπει σώνει και καλά να το διαβάσεις.
Στο προχθεσινό τουθικεμπλομ (σικ), νικητης βγήκε το Ομπαμπακόακ του Βάσκου Ατσάγα, μαλλον εξαιτιας του γκεκο που εχει στο εξώφυλλο.
Διάβασα μια -θα θελε- βιογραφία του Κολοκοτρώνη του Μιχαηλιδη. Ενα βιβλίο ξεπέτα-αρπαχτη που κυκλοφόρησε με αφορμή τα 200 χρόνια απο την Ελληνική επανάσταση. Ενταξει δεν περιμενεις σε ενα βιβλίο 250 σελίδων να διαβάσεις μια αναλυτική βιογραφια του Κολοκοτρωνη αλλά εδω το βιβλιο δεν προσφερει απολυτως τιποτα στην υπαρχουσα βιβλιογραφια της ελληνικης επαναστασης. Σημαντικοτατα γεγονότα της ζωης του Κολοκοτρωνη τα ξεπεταει σε μια παραγραφο, καμμία πληροφορια για τα παιδικα του χρόνια, απογοητευση απο οπου και να το πιάσεις.
Τώρα διαβάζω το "Αλλα ρυσαι ήμας απο του πονηρου" του Ρονκαλιολο.
Τώρα διαβάζω το "Αλλα ρυσαι ήμας απο του πονηρου" του Ρονκαλιολο.
Ξεκινησα το 22/11/63, του Στιβεν Κινγκ.
Ξεκίνησα το "Γεφύρι του Δρίνου" και απο τα τέσσερα πρώτα κεφάλαια έχω ήδη μετρήσει τη λέξη "γεφύρι" δεκάδες φορές... Επίσης διακρίνω μία υπερβολή στη περιγραφή των συναισθημάτων γι αυτό το γεφύρι και μου "μυρίζει" Βαμβουνάκη, κάτι που δεν με ενθουσιάζει καθόλου!
Το εγωιστικό γονίδιο. Μου γεννήθηκε μια απορία καθώς το διάβαζα. Λέει σε ένα σημείο για την σούπα μορίων από όπου προέκυψαν (μικρο)οργανισμοί. Από ότι κατάλαβα η όλη διαδικασία έγινε μέσω try and error. Αυτό δεν υποδηλώνει ότι υπάρχει το στοιχείο της τυχαιότητας στην δημιουργία ζωής; επίσης και ότι υπάρχει μια νοημοσύνη με βάση την οποία υποκινει τα μόρια να επιλέξουν την αλληλουχία που εν τέλει είναι αποτελεσματική για την αντιγραφή τους. Αν όχι τότε απλά θα απερριπταν εκείνη την αποτελεσματική μέθοδο και τυχαία (αν ισχύει η πρώτη αποψη) θα περιπλανουνταν;
Διαβάζω τον γιο του Ακορντεονίστα του Ατσάγα το οποιο καμία σχέση έχει με το Ομπαμπακοακ. Εδώ, πρόκειται για καθαρόαιμο μυθιστόρημα, βραδυφλεγές σε εξέλιξη και αναπτυξη χαρακτηρων και εγκυρη καταγραφή μιας δυσκολης περιοδου για την Ισπανία και τι κληρονομιά αφησε πίσω η φρανκική δικτατορία. Αν με εχει μπερδεψει κάπου ειναι το εξής: Το βιβλίο εχει γραφτει απο τον χαρακτήρα Α ο οποιος πεθανε, στα βασκικα, και το παίρνει ο παιδικός φίλος του για να το διαβασει, να δωρισει ενα αντιτυπο στη βιβλιοθηκη της κοινής τους γενετειρας και ενημερώνει την οικογένεια ότι θα εμπλουτίσει αυτό το χρονικό και με τις δικες του αναμνησεις. Ειμαι αρκετά μετά τη μεση, δεν εχω καταφερει να διαχωρισω τις φωνές αλλά δεν φαινεται να έχει και ιδιαίτερη σημασία.
Παράλληλα, διαβάζω και το Μπάσταρδο της Dorothy Alison, το οποίο ειναι πολύ σκληρό, προβλέψιμο στην πλοκή και τα έχει όλα. Κακοποιηση, φτώχεια, αμερικανικο νοτο του 50-60, πολύ πόνο και σκοτάδι μάλλον. Και φυσικά, ποσοι κατεστραμμενοι ανθρωποι υπάρχουν εκει έξω γιατι κάποιοι άλλοι, ακομη πιο κατεστραμενοι, αποφασιζουν να γινουν γονείς, κανουν λάθος επιλογές συντρόφων κλπ κλπ. Δεν μοιάζει και τόσο πίσω στο παρελθον αυτο το βιβλιο
Παράλληλα, διαβάζω και το Μπάσταρδο της Dorothy Alison, το οποίο ειναι πολύ σκληρό, προβλέψιμο στην πλοκή και τα έχει όλα. Κακοποιηση, φτώχεια, αμερικανικο νοτο του 50-60, πολύ πόνο και σκοτάδι μάλλον. Και φυσικά, ποσοι κατεστραμμενοι ανθρωποι υπάρχουν εκει έξω γιατι κάποιοι άλλοι, ακομη πιο κατεστραμενοι, αποφασιζουν να γινουν γονείς, κανουν λάθος επιλογές συντρόφων κλπ κλπ. Δεν μοιάζει και τόσο πίσω στο παρελθον αυτο το βιβλιο
Αν και τελευταίως δεν διαβάζω εντατικά, ξεκίνησα δύο βιβλιαράκια!
Το Παιχνίδι του Έντερ, έτσι για να βάλω λίγη φαντασία στη ζωή μου και την Κρύπτη του Ε.Χ. Γονατά, διότι άκουσα τόσο καλά λόγια από την @Έλλη Μ!
Παράλληλα συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο για τον Γιουνγκ που είναι προς ώρας εξαιρετικό και να ρίχνω καμιά ματιά στο Σιλμαρίλλιον!
Καταλάβατε;
Καταλάβατε...
Το Παιχνίδι του Έντερ, έτσι για να βάλω λίγη φαντασία στη ζωή μου και την Κρύπτη του Ε.Χ. Γονατά, διότι άκουσα τόσο καλά λόγια από την @Έλλη Μ!
Παράλληλα συνεχίζω να διαβάζω το βιβλίο για τον Γιουνγκ που είναι προς ώρας εξαιρετικό και να ρίχνω καμιά ματιά στο Σιλμαρίλλιον!
Καταλάβατε;
Καταλάβατε...
Τελειωνω τον Μανδαρινο που ειχα πάρει απο το παζάρι κάποτε, μιας και με ειχε τραβήξει (πάνω του) η περιγραφή στο οπισθόφυλλο. Προς το παρόν, ειναι χαριτωμένο αλλά, ώς συνηθως, αυτες οι (χιλιοειπωμένες) ιδέες, στα μάτια μου σπανιως ξεφευγουν απο την πολύ καλή ιδέα ώστε να απογειωθει το κείμενο. Δηλαδή, δεν το βλέπω να ξεκολλάει (προς τα πάνω) απο την χαριτωμενιά. Το αντιθετο προβλέπω, αλλά ας μη γινω Κασσάνδρα too soon.
Τελειωσα με τον Μανδαρινο, με τον οποιο γέλασα σε πολλα σημεια και βαρέθηκα σε περισσοτερα. Δεν εχει να προσθεσει το παραμικρό στις φαουστιανες συμφωνιες των Μαρλοου, Μαν, Μαν και Γκαίτε.
Last edited:
Ξερω οτι με κοροϊδευεις, όταν με ρωτας πόσα αστεράκια θα έβαζα, αλλά θα σου απαντησω και παρα πολύ σοβαρα:
12/3.
Απο τα καμια 62-65 βιβλια που υπολογιζω να εχω διαβασει φετος, ειναι το πρωτο (ελπιζω και τελευταίο) που σκοραρει τοσο χαμηλα.
Αυτό ήταν πολύ πολύ καλύτερο απο τον Μανδαρινο, οχι βεβαια ισάξιο των προαναφερθέντων. Κατα την γνώμη μου.Του Μπίρμπομ;;
Last edited:
12/3;;; Τι σόι βαθμολογία είναι αυτή;;
Ε αφού σου το είχα προτείνει εγώ!!
Θα στο εξηγησω με ενα παραδειγμα απο την πραγματικη ζωη μεσω αγορων αθλητικων παπουτσιων
Στα puma, που εχουν στενη φορμα, το νουμερο που μου κανει ειναι + 1/3.
Στα αντιντας, ειναι το προηγουμενο + 2/3, συνηθως
Στα nike, νομιζω ειμαι οκ με ακεραιο.
Ελπιζω να σε διαφωτισα τι σόι
βαθμολογια ειναι αυτη.δεν σου λεω τι νουμερο, εκτος αν θελεις να μου κανεις δωρο ενα ζευγαρι που θα διαλεξω εγω.
Ναι, ηταν πολυ ωραια προταση!
επιασα ενα που μου ειχαν κανει δώρο σε μια βόλτα πριν απο πάρα πάρα πολλα χρόνια, στο παζαρι βιβλιου, με την υπόσχεση οτι επρόκειτο περι εξαιρετικου βιβλίου. Φυσικά, δεν θυμόμουν οτι το είχα, στην πραγματικότητα δεν το αναγνωρισα.
Γενικά, βιβλία που πάνε πολύ πισω στο χρόνο, στις ανακαλυψεις αχαρτογράφητων εδαφών και στην ιστορία εποικισμού τους, κάπως με δυσκολευουν να με βάλουν στη ροή της ιστορίας λογω των συνεχών παρεκβάσεων και περιγραφών τοπίων παντελώς ξένων σε μενα (ζουγκλα, ιθαγενεις κλπ κλπ), αλλά αυτό προς ώρας κυλάει με ενδιαφερον, πραγμα περίεργο.