Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Κεχριμπάρι]

@Έλλη Μ το μοναδικό βιβλίο της παλαιάς διαθήκης που έχω διαβάσει ολόκληρο είναι "Το βιβλίο του Ιώβ". Το θέμα του μου άρεσε πολύ αλλά οι εκδόσεις Ηριδανός με το πολυτονικό σύστημα μου χτύπησαν στα νεύρα!... Όπως προείπα δεν γνώριζα οτι υπάρχει βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης που λέγεται "Εκκλησιαστής". Μπήκε στα υπ όψιν και αυτό.

Σινουχε

Εννοείς τον "Σινουχέ τον Αιγύπτιο" του Μίκα ή κανένα άλλο βιβλίο που δεν ξέρω πάλι; Το έχω προς αγορά αυτό και ακόμα το αγοράζω... Και όχι μόνο αυτό.

νέα μετάφραση από την Άγρα

Και εγώ αυτό θέλω να πάρω γιατί είναι σε μετάφραση της Μπακοπούλου. Ο @Νικόλας Δε Κιντ φταίει γι αυτό! Εγώ είμαι αθώα

 

[Έλλη Μ]

@Έλλη Μ το μοναδικό βιβλίο της παλαιάς διαθήκης που έχω διαβάσει ολόκληρο είναι "Το βιβλίο του Ιώβ". Το θέμα του μου άρεσε πολύ αλλά οι εκδόσεις Ηριδανός με το πολυτονικό σύστημα μου χτύπησαν στα νεύρα!

Δεν μπορω να καταλάβω τι σας εκνευρίζει στο πολυτονικό, αλλά το σεβομαι.

Εννοείς τον "Σινουχέ τον Αιγύπτιο" του Μίκα ή κανένα άλλο βιβλίο που δεν ξέρω πάλι;

Αυτό εννοώ. Ενα θα σου πώ, οτι το ιστορικο context του βιβλιου ειναι καπου στηνΑιγυπτο του Ακενατων, καπου το 1500π.Χ ? κατι τετοιο, και αναπαραγάγει τσιτάτα του Εκκλησιαστη. Δηλαδη και μιση μεριδα κριθαρακι.

Και εγώ αυτό θέλω να πάρω γιατί είναι σε μετάφραση της Μπακοπούλου.

Απο μένα ειναι ναι.

 

[Κεχριμπάρι]

ιστορικο context του βιβλιου ειναι καπου στηνΑιγυπτο του Ακενατων, καπου το 1500π.Χ ?

Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό με φτιάχνει πατόκορφα

 

[Έλλη Μ]

Εγω, μια φορα, μιλησα. Καμε οπως καταλαβαίνεις.. μη λες μετα οτι δεν ήξερες κι οτι η γειτονιά κραταγε το στομα της κλειστο!

 

[Ιαβερης]

Πιες και μια βότκα καλού κακού, αν ζαλιστείς και έχεις πονοκέφαλο να έχεις πού να ρίξεις το φταίξιμο.

Spoiler

Βιβλίαρα οι Δαιμονισμένοι πάντως, το αγαπημένο μου του Ντόστογιεβσκι μετά τον Ηλίθιο.

 

[Έλλη Μ]

Καπου εδω, θελω να ομολογησω πια οτι τον ηλιθιο πραγματικά τον βαρεθηκα κι αν εξαιρεσεις τον χαρακτήρα του Μισκιν με τις πολλες συνεκδοχες του, δεν στεκεται διπλα στο έγκλημα, τους καραμαζοφ ή τους δαιμονισμένους.

Τα πα και ξεθυμανα, μπορείτε να πεσετε ξεροι τωρα.

 

[Ιαβερης]

Εγώ πάλι ψιλοβαρέθηκα τους Καραμάζωφ ή τουλάχιστον δεν τους κατάλαβα, δεν κατάφερα να μπω εντελώς στο νόημα.

Spoiler

Όχι πως με τον Ηλίθιο και τους Δαίμονες ξύπνησε ο Στάϊνερ μέσα μου αλλά νιώθω πως εκείνα τα εμπεδώσα καλύτερα.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Δεν μπορω να καταλάβω τι σας εκνευρίζει στο πολυτονικό, αλλά το σεβομαι.

Οι πολλοί τόνοι!

Οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Αιγυπτιακό πολιτισμό με φτιάχνει πατόκορφα

Ο Σινουχέ θα σε χαλάσει...

Αυτό εννοώ. Ενα θα σου πώ, οτι το ιστορικο context του βιβλιου ειναι καπου στηνΑιγυπτο του Ακενατων, καπου το 1500π.Χ ? κατι τετοιο, και αναπαραγάγει τσιτάτα του Εκκλησιαστη.

Και να ήταν μόνο αυτό!!
Εκτός των αναχρονισμών, της βαρετής πλοκής, του βλάκα του πρωταγωνιστή να μην μιλήσω για την μετάφραση...

 

[Έλλη Μ]

Αντε λοιπον, να μου ξεδιπλωθείτε κι οι υπολοιποι.

Να σου πω, περαν της πλάκας, διαβαζω τωρα ξανα μετα απο χρονια το εγκλημα. Εχω και ζωντανούς (!!) τους δαιμονισμενους και λιγο τους καραμαζοφ. Αδυνατω να καταλαβω την σπουδαιότητα του Ηλιθιου. Θυμαμαι να τον διαβαζω αρχικα, να φτάνω καπου 200-300 σελιδα και να το παρατω και ο Μισκιν να μου ειναι πολυ ξενος.

Κατα τα αλλα, Αννα Καρενινα.

να μην μιλήσω για την μετάφραση...

Καλέ μιλήστε επιτέλους! Εγω μιλησα για τον Ηλιθιο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

• Δεν απαρνουμαι τα υλικά αγαθα.- Non!
• Εχω αποδεχθει την ματαιότητα των πραγμάτων, αλλά όχι μεσω των γραφών, μέσω της πρεσβυωπίας.

Συνεπώς φοράς ακριβά γυαλιά;;

 

[Έλλη Μ]

Συνεπώς φοράς ακριβά γυαλιά;;

Ακριβα και πολυχρωμα

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να σου πω, περαν της πλάκας, διαβαζω τωρα ξανα μετα απο χρονια το εγκλημα. Εχω και ζωντανούς (!!) τους δαιμονισμενους και λιγο τους καραμαζοφ. Αδυνατω να καταλαβω την σπουδαιότητα του Ηλιθιου. Θυμαμαι να τον διαβαζω αρχικα, να φτάνω καπου 200-300 σελιδα και να το παρατω και ο Μισκιν να μου ειναι πολυ ξενος.

Ας πω κι εγώ την άποψη μας μου, για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους με τις εύστοχες παρατηρήσεις μου και τα ακαταμάχητα επιχειρηματά μου!

Καταρχάς δεν έχω διαβάσει τους αδελφούς Καραμαζώφ...

Ο Ηλίθιος μου άρεσε πολύ. Το θεωρώ αριστούργημα και επίσης θεωρώ πως μέσα σε αυτές τις σελίδες υπάρχει ένας από τους πιο φλογερούς έρωτες της λογοτεχνίας. Ο Μίσκιν είναι επίσης ένας πολύ ιδιαίτερος χαρακτήρας, ο οποίος ένα alter ego του ίδιου του συγγραφέα που προσπαθεί να μεταδώσει ένα ανώτερο μήνυμα καλοσύνης. Ο ψυχισμός του Ντοστογιέφσκι είχε αλλάξει μετά την εξορία του.

Οι Δαιμονισμένοι είναι επίσης για μένα αριστουρρρρρρργημα. Χαοτικό βιβλίο στη γραφή του αλλά όταν συντονιστείς με τον συγγραφέα καταλαβαίνεις πως το έργο αυτό είναι διαχρονικό και οικουμενικό. Συν ότι η Εξομολόγηση του Σταυρόγκιν είναι από τα πιο συγκλονιστικά κεφάλαια της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας.

Το Έγκλημα και Τιμωρία το είχα διαβάσει πριν τουλάχιστο 20+ χρόνια οπότε δεν το θυμάμαι καλά.
Θυμάμαι να μου αρέσει σε διάφορα σημεία, να βαριέμαι αφόρητα σε άλλα και να καταλαβαίνω εντελώς τον Ρασκόλνικοφ. Θα ήθελα να το ξαναδιαβάσω όμως.

Τέλος από Ντόστο μου αρέσει πολύ και το Ο Σωσίας. Δεν έχει το ειδικό βάρος των προαναφερθέντων τούβλων αλλά η ιστορία είναι εξαιρετική και μου αρέσουν οι ιστορίες με το μοτίβο του διπλού ανθρώπου (βλ Γουίλιαμ Γουίλσον του Πόε, Ο άνθρωπος αντίγραφο του Σαραμάγκου, Τα ελιξίρια του Διαβόλου του Χόφμαν και πάει λέγοντας).

 

[Κεχριμπάρι]

Ο Σινουχέ θα σε χαλάσει...

Τόσο χάλια δλδ;... Έτσι όπως το περιγράφετε είναι σαν να θέλω να διαβάσω Κοέλιο! Τόσο μπουρδολογία;

 

[Έλλη Μ]

μου αρέσουν οι ιστορίες με το μοτίβο του διπλού ανθρώπου (βλ ...Τα ελιξίρια του Διαβόλου του Χόφμαν ...).

Νταξ, εδω δεν ανθΗπομειδιω μονο, εχω πεσει τ' ανάσκελα. Αυτο δεν αναπαρηγαγε μοτιβο διπλου ανθρώπου, αλλα τα γκρεμλινς.

Spoiler: Τον

εξοντωσαμε τωρα.

μέσα σε αυτές τις σελίδες υπάρχει ένας από τους πιο φλογερούς έρωτες της λογοτεχνιας.

Εχμ ναι. Σχεδον συγκινηθηκα.

Τόσο χάλια δλδ;...

Εγω το παρατησα.

 

[Κεχριμπάρι]

Ντοστογιέφσκι και ξερό ψωμί!

Για τον Ηλίθιο (που τον έχω και πολύ φρέσκο) να πω επίσης οτι πέρα απο το βασικό χαρακτήρα του Μίσκιν μου άρεσε και η ιδιαιτερότητα του χαρακτήρα του Ιππόλυτου! Χρησιμοποιεί τον χαρακτήρα αυτό για να περιγράψει το φόβο του ανθρώπου για το θάνατο με πολύ μαεστρία!

Το έγκλημα και τιμωρία έχω να το διαβάσω επίσης χρόνια αλλά θυμάμαι οτι θέτει το υπαρξιακό θέμα μεσα απο τους χαρακτήρες του. Μου είχε αρέσει τότε. Πρέπει να το φρεσκάρω και αυτό όμως...

Ένα άλλο που διάβασα σχετικά πρόσφατα είναι Ο αιώνιος σύζυγος. Αρκετά ιδιαίτερος ο χαρακτήρας του Β...... (νομίζω απο Β ξεκινάει το όνομα του πρωταγωνιστή. Τι να κάνω, ξεχνάω ονόματα!). Θίγει διαχρονικά κοινωνικά θέματα όπως η φιλία, η εμπιστοσύνη, ο γάμος κτλ. Μου κράτησε και πάλι το ενδιαφέρον. Δεν έχω παράπονο απο τον Ντοστογιέφσκι, μου κρατάει το ενδιαφέρον αμείωτο όταν τον διαβάζω

Να πω και για Το υπόγειο (και αυτό πάει καιρός που το διάβασα, αλλά όχι όσο το Εγκλημα και τιμωρία και τον Ηλίθιο) οτι ο μονόλογος του πρωταγωνιστή, ο οποίος είναι μαντρωμένος σε ένα υπόγειο και κάνει την αυτοκριτική του, είναι συγκλονιστικός! Κάνοντας αυτοκριτική στη ουσία κριτικάρει όλο το κοινωνικό γίγνεσθαι!

Θεούλης είναι ο θείος Ντοστογιέφσκι!

 

[Εστελλ]

Τόσο χάλια δλδ;... Έτσι όπως το περιγράφετε είναι σαν να θέλω να διαβάσω Κοέλιο! Τόσο μπουρδολογία;

Πριν λίγο διάβαζα ένα βιβλίο αυτοβελτιωσης από αυτά που αρέσουν πολύ εδώ στην λέσχη και κάνω κάποια στιγμή ένα συνειρμό με βιβλία του Κοελιο που από όσο θυμάμαι δεν έχω διαβάσει κανένα βιβλίο του ή μπορεί και να μην το θυμάμαι δεν συνηθίζω να διαβάζω τέτοιου τύπου βιβλία περί πνευματικής αυτοβοηθειας αυτοβελτιωσεις όπως λέγονται τέλος πάντων ας πούμε τύπου Κοελιο αλλα λιγο πολύ όλοι έχουμε διαβασει καπου ενα κουοτ του. Εκεί που ήθελα να καταλήξω πριν κανω την προσπαθεια να καθαρισω το ονομα και την υπόληψη μου (hahaha) ήταν ότι κάνοντας τον συνειρμό κατέληξα ότι αυτό που διαβάζω δεν είναι αερολογίες τύπου κοελιο. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η γραφή του δεν είναι καλή ή ενδιαφέρουσα απλά θα προτιμούσα να μην προωθούσε τα έργα του ως πνευματικά βαθυστόχαστα αλλά απλά ως ιστορίες που μπορεί να εμπνευσουν κάποιον ή απλώς να τον διασκεδάσουν. Α! Θυμήθηκα έχω διαβάσει Κοελιο...

 

[Μπλε Αλώνι]

Καλες καταδύσεις στο Demons (κι εγώ το προτιμώ, ειν η αλήθεια). Η μετάφραση εξακολουθει να ειναι η ίδια κι αν θες μια γνώμη απο κάποιον που το χει διαβάσει δις, όταν έρθει η ώρα της εξομολόγησης του Σταυρόγκιν, διάβασέ την στη φυσική θέση που την προόριζε ο συγγραφέας κι όχι στις κατοπινές, λογοκρυμμένες (sic) εκδοχές του βιβλίου, δηλαδή στο τέλος.

Πέραν του ότι, κατα τη γνώμη μου, ειναι κεφαλαιώδες και συγκλονιστικό "εδάφιο" (ελλειψει καλύτερης λέξης) στην παγκόσμια λογοτεχνία (αντιστοιχο του μεγα ιεροεξεταστη, πιθανόν και ανθρωπινότερο), αφενος θα σχηματισεις αντικειμενικότερη αποψη για τον χαρακτήρα, αφεδύο ειναι ελάχιστα τα πράγματα που μπορουν να σε αναστατώσουν στην ενταση που το κάνει ο Τυχωνας. Ισως ενας Χατζηδάκις, ένας ορχηστρικος, πλουραλιστικος, τζαζίζων Ζαππα, οι τελευταιες 150 σελίδες του Φάουστος, το μουσικο θεμα του Νονου, αποσπασματικά η πέτρα του Ηλιου, έχω κι άλλα να πω, αλλά θα τηρήσω ευλαβική σιωπή.

Και μετά απο αυτό το μινι παραληρημα, σας ευχόμαστε όλοι μας καλές αναγνωσεις.

Ωραιότατο παραλήρημα ! Ευχαριστώ για τις συμβουλές.

 

[Ειφφελ]

Διαβάζω την καμαριέρα της Nita Prose. Είναι ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με πρωταγωνίστρια μια καμαριέρα. Έχει την αγωνία του. Είμαι στη μέση περίπου, δεν έχει κάνει κοιλιά καθόλου και έχω αγωνία να δω τι θα συμβεί στο τέλος.

 

[Βαρτιμαίος]

Αυτή τη στιγμή διαβάζω το ''Το ένστικτο'' από Audrain Ashley και το ''Αρχίζουμε από το Τέλος'' από Chris Whitaker.
Θρίλερ αμφότερα, ψυχολογικό δράμα το πρώτο , μυστήριο- δράμα το δεύτερο. Page turner και τα 2 χωρίς ανάσα...

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Εχμ ναι. Σχεδον συγκινηθηκα.

Είναι για άτομα ευαίσθητα και ρομαντικά σαν κι εμένα.

Νταξ, εδω δεν ανθΗπομειδιω μονο, εχω πεσει τ' ανάσκελα. Αυτο δεν αναπαρηγαγε μοτιβο διπλου ανθρώπου, αλλα τα γκρεμλινς.

Θα έλεγα να το ξαναδιαβάσεις και να σου βάλω ένα πρόχειρο διαγώνισμα, αλλά δεν θα το πω!