Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Έλλη Μ]

Το βιβλίο λοιπόν, είναι ένα συνδυασμός Πέδρο Πάραμο με Αβεσσαλώμ Αβεσσαλώμ!

Συνηθως οι ανθρωποι ξεκιναν απο Φουέντες για να ανακαλυψουν στη συνεχεια τον Ρουλφο και να τολμησουν τελικα τον Φωκνερ

Spoiler: μια

αστηριχτη γενικευση και ενα εωλο θεσφατο στο οποια μπορεις να πεταξεις αυγα, ζαρζαβατικα, Τοματινια κλπ

Ως αναγνωστης, εχεις ποικιλία, Νικόλα, Φράφο!

 

[ΕΥΑΝΘΗΣ]

Καλωσόρισες, @ΕΥΑΝΘΗΣ

Καλώς σας βρήκα!

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Ως αναγνωστης, εχεις ποικιλία, Νικόλα, Φράφο!

Για να μην βαριέμαι!

Το σκέφτηκα αυτό που είπες για τη σειρά ανάγνωσης των 3 αριστουργημάτων και έχω να πω το εξής:
Τίποτα δεν πάει χαμένο

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Sharon Kay Penman, Time and Chance
Έπειτα το εξαιρετικό της When Christ and His Saints Slept, είπα να πιάσω το δεύτερο της τριλογίας για τον Ερρικό τον Β'.
Μεγάλο και είμαι στην αρχή. Δεν μπορώ να κρίνω πολλά.

 

[Χρυσόστομος]

..κι εγω εχω πολυ καλό και ενθουσιώδες feedback για το βιβλίο, το οποίο κάπου εδώ τριγύρω (υπο)βόσκει.

@Έλλη Μ αφου το έχεις κιολας να το διαβασεις. Να σου πω, ουτε εγω συμπαθω τον Παπαχελα. Ουτε αντιπαθής μου ειναι, περισσότερο αδιαφορος θα έλεγα. Παντως εδω εχει κάνει σπουδαία δουλειά. Εχει κανει πολυετης ερεύνα, 25 χρόνια απο οτι γραφει ο ίδιος, και εχει συγκεντρωσει πολυτιμο υλικό. Βρηκε και μιλήσε με όλους τους πρωταγωνιστες της εποχης, και αυτους που ήταν μπροστα αλλά και τους αφανείς.
Θα σου σηκωθει η τρίχα με την ανικανοτητα, την ανεπαρκεια και την ανυπαρκτη πολιτική σκεψη αυτων των δικτατορισκων.

 

[Έλλη Μ]

Θα σου σηκωθει η τρίχα με την ανικανοτητα, την ανεπαρκεια και την ανυπαρκτη πολιτική σκεψη αυτων των δικτατορισκων.

Αυτο. Αυτο ακριβως. Δηλαδη it makes you wonder πώς τα καταφεραν, τελικα.
A propos, διαβαζω τις μεταφορες του βασιλια, το τριτο κατα σειρα βιβλίο του, το πρωτο που μεταφραστηκε στα ελληνικα και μου έχει ταιριαξει παρα πολυ ο γρηγορος, κοφτος και witty λογος του. Εβραιος κι αυτος, στα χναρια του Φιλιπ Ροθ. Στις καλες του στιγμες.

 

[ΜιΛάμπρος]

Ξαναδιαβάζω τον Αποχαιρετισμό στα όπλα, αυτή τη φορά των εκδ. Καστανιώτη.

 

[Βιστέρια]

Διαβάζω το "Τρυφερή είναι η νύχτα" του Φιτζέραλντ και δεν έχω βαρεθεί περισσότερο με βιβλίο τα τελευταία δυο χρόνια!
Ήταν η ύστατη προσπάθεια να τα βρω με τον Σκοτ, δεν με τραβάει ούτε η θεματολογία ουτε η γραφή του.

 

[ΜιΛάμπρος]

Ήταν η ύστατη προσπάθεια να τα βρω με τον Σκοτ

Να ρωτήσω ποιες ήταν οι προηγούμενες προσπάθειες;

δεν με τραβάει ούτε η θεματολογία ουτε η γραφή του.

Για τη θεματολογία συμφωνούμε: αντανακλά τον βιο και την πολιτεία συγκεκριμένης μερίδας ανθρώπων μια συγκεκριμένη εποχή. Για κάποιους μπορεί να μην είναι ενδιαφέρουσα όλη αυτή η φάση και είναι πάρα πολύ λογικό. Αλλά για τη γραφή θα μου επιτρέψεις μια ένσταση. Ίσως το ύφος του να'ναι βαρύ, λόγω της εποχής, του χαρακτήρα των χαρακτήρων του, του ίδιου του συγγραφέα κλπ, αλλά έχει γράψει κάποιες πάρα πολύ ωραίες σελίδες.

 

[Βιστέρια]

Ο υπέροχος Γκατσμπυ, που δεν με ενθουσίασε ουτε αυτός ιδιαίτερα. Ήταν απλώς οκει.

αλλά έχει γράψει κάποιες πάρα πολύ ωραίες σελίδες.

Δεν διαφωνώ ότι είναι χαρισματικός αλλά δεν μου είναι αρκετό, συνολικά μου φαίνεται ξεπερασμένος. Γούστα είναι αυτά.

 

[Έλλη Μ]

Ο υπέροχος Γκατσμπυ, που δεν με ενθουσίασε ουτε αυτός ιδιαίτερα. Ήταν απλώς οκει.

Και σε μενα ετσι ακριβως ειχε φανει. Ουτε καν οκει, μαλλο ενα "'νταξ".

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

That makes three of us!

Ούτε εμένα μου άρεσε πολύ ο Γκάτσμπι.

Το "Τρυφερή είναι νύχτα" το είχα βρει καλύτερο από τον Γκάτσμπι χωρίς όμως κι αυτό να με ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
Συμφωνώ όμως με τον @ΜιΛάμπρος στο ότι υπήρχαν σελίδες και κεφάλαια που ήταν πραγματικά υπέροχα.

 

[ΜιΛάμπρος]

Ἐχω ξεκινήσει το Τόστ Ζαμπόν του Μπουκόφσκι, από Γράμματα, φοβάμαι. Παράλληλα, διαβάζω και τούτο το βιβλιαράκι. Πρόλαβα να διαβάσω δυό κεφάλαια...χμμμ...

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Camilla Townsend, Fifth Sun: A New History of the Aztecs
Το ξεκίνησα και είμαι στην αρχή.
Θεωρητικά πολύ καλό, πρακτικά θα δούμε. Εφόσον οι κριτικές στο goodreads είναι βασισμένες στο ποιος πληρώνει περισσότερο την amazon για μάρκετινγκ.
Ελπίζω μόνο να μην είναι ακόμη ένα αναθεωρητικό ή (θου Κύριε) woke βιβλίο ιστορίας, όπως έχει γίνει ολοένα και πιο συνηθισμένο πια.

 

[Λένκοβιτς]

Διαβάζω τώρα το "Ο γιος της δούλας", του Στρίντμπεργκ. Διαδραματίζεται στη Σουηδία στα τέλη του 19ου αιώνα. Πάντα θα μου κάνουν εντύπωση οι διαφορές που υπάρχουν στις τότε κοινωνίες σε σχέση με το σήμερα. Τότε, τα παιδιά τα ξυλοφόρτωναν αβέρτα, τα έβριζαν, τα έβαζαν τιμωρία αν δεν πήγαιναν εκκλησία (σαν αυτά που βλέπουμε σήμερα στην Κιβωτό του κόσμου και τραβάμε τα μαλλιά μας).

 

[ΜιΛάμπρος]

Έχω ξεκινήσει το Πράσινο Σπίτι του Γιόσα. Παράλληλα, ξαναδιαβάζω την Προτεσταντική ηθική του Βέμπερ.

 

[Στιλλ ιλλ]

Τελείωσα το βιβλίο της Μαντώ Μάκκα '' Όταν η ζωή σου δίνει λεμόνια" το οποίο αν και σύντομο ήταν μια ευχάριστη ανάσα. Παροτι περιγράφει ανθρώπους σε σημείο καμπής και μάλιστα σε δύσκολες κατα κύριο λόγο καταστάσεις, το μήνυμα είναι πάντα θετικό. Αφορά την δράση και την επιλογή του καθένα απο εμάς όταν οι περιστάσεις το απαιτούν.

Απο χθές έχω ξεκινήσει την Χειρουργό της Πάλμα που έχει το ενδιαφέρον του αλλά νιώθω οτι μας τρολάρει ολίγον τι η συγγραφέας. Μάλλον. Θα δείξει.

 

[Λένκοβιτς]

'Εχω ξεκινήσει και διαβάζω τα 'Εθιμα Ταφής, της Κεντ. Κοντεύω στη μέση του βιβλίου. Μέχρι στιγμής δεν έχω δει κάτι ιδιαίτερο που να κάνει αυτό το βιβλίο να ξεχωρίζει. Απλή γραφή και περιγραφές. Ελπίζω να δω κάτι παραπάνω στη συνέχεια.

 

[Έλλη Μ]

@Λένκοβιτς χωρις να θελω να σε προϊδεασω, μην ελπιζεις. Ειναι αυτο. Ενα αξιολογο πρωτολειο χωρις τιποτς ιδιαιτερο.

 

[Λένκοβιτς]

χωρις να θελω να σε προϊδεασω, μην ελπιζεις

Ευτυχώς που δεν με προιδέασες 'Οχι, εντάξει, καλά έκανες, να ξέρουμε τι μας γίνεται. Εκεί το κατατάσσω και εγώ.

'Εχω μια απορία, είσαι φιλόλογος;