Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[ΜιΛάμπρος]

[...] το φόρουμ και ότι μπορεί να προσφέρει, από το να φέρει σε επαφή με κάποιο βιβλίο που δε γνώριζες, ως στο να ακούσεις μια άποψη που δε σκέφτηκες.

Τελικά αυτό είναι το πρόβλημα...
Διαβάζοντας αυτό:

το σκηνικό με το νεκροταφείο που ζωντανεύει πεθαμένους είναι μια ιδέα καθαρά φανταστική και όλο το μυθιστόρημα εξελίσσεται πάνω σε αυτή.

έκανα κλικ και συνειδητοποίησα ότι η συγκεκριμένη ιδέα είναι συγκλονιστική και βαθύτατα ανθρώπινη (ανεξάρτητα από το στοιχείο τρόμου) και μεμιάς δίνει μια εντελώς διαφορετική διάσταση στο μυθιστόρημα, την οποία αγνοούσα-για την ιστορία, βρήκα το βιβλίο, έχει ημερομηνία αγοράς 2010. Ως εκ τούτου, μου μπήκε η έμμονη ιδέα να το ξαναδιαβάσω, αλλά δεν έχω καθόλου χρόνο γιατί τα αδιάβαστα είναι ήδη πολλά και υπάρχουν και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις κλπ κλπ. Άρα, το φόρουμ προσφέρει διανοητικά ερεθίσματα που προσωπικά θα με βασανίσουν.

ΥΓ.
Για την ιστορία, ο ίδιος άνθρωπος που με "ταλαιπωρεί" διατυπώνοντας την άποψη για το Νεκρωταφείο Ζώων, με έχει "ξαναταλαιπωρήσει" συστήνοντας με πολλή θέρμη εξαντλημένο βιβλίο άγγλου συγγραφέα, τρια έργα του οποίου μεταφράστηκαν από γνωστό εκδοτικό οίκο που φυσάει, για χάρη του οποίου έφαγα τον κόσμο να το βρω και τελικά το βρήκα για ένα ικανοποιητικό ποσό και ευελπιστώ να το διαβάσω τις επόμενες εβδομάδες.

 

[Πεταλούδα]

Όσον αφορά το θέμα με τις παραθέσεις των απαντήσεων υπάρχει αναρτημένο στον κανονισμό, όμως κάποιες φορές μπορεί να μην τηρείται είτε αν δεν το έχει δει κανείς είτε αν δεν το θυμάται. Αναγράφεται σε ανάρτηση συνήθως όταν παρατηρείται, γιατί με αυτόν τον τρόπο μπορεί να το δει και κάποιος άλλος που να μην το γνωρίζει.

Οι λόγοι που αναφέρουμε τον αποτελεσματικό τρόπο παράθεσης, πέρα από τους τεχνικούς (για να μην βαραίνει τον φόρουμ), είναι και πρακτικοί, βοηθάει δηλαδή στην καλύτερη επικοινωνία μεταξύ των μελών, γιατί καταλαβαίνουμε άμεσα η ανάρτηση που διαβάζουμε σε πιο συγκεκριμένο μέρος της απάντησης που παρατίθεται, αναφέρεται. Συνήθως το αναφέρω εγώ ή κάποιος άλλος admin στα νέα μέλη, αλλά μάλλον διέφυγε εδώ.

Βρισκόμαστε εδώ στο φόρουμ όσοι αγαπάμε το βιβλίο ανεξαρτήτως είδους και ανταλλάσσουμε απόψεις και σκέψεις μας. Επειδή είναι διαδικτυακή η επικοινωνία κάποιες φορές μπορεί να μην γίνει κατανοητό το ύφος του συνομιλητή μας, αφού υπάρχει βέβαια καλή διάθεση από όλα τα μέλη, και η χρήση των φατσούλων εξυπηρετεί και βοηθάει στην καλύτερη κατανόηση αυτού που διαβάζουμε.

Όπου κι αν είναι δυνατόν τα off topic θα σβηστούν. Σας ευχαριστώ

 

[Ασάρα]

Πώς σου φάνηκε;

Κοίτα, το έχουν συγκρίνει με Ρεβέκκα και το Κορίτσι που εξαφανίστηκε και η σύγκριση είναι σωστή. Υπάρχουν κοινά από την άλλη δεν είναι αρκετά γκόθικ όπως η Ρεβέκκα ούτε εμβαθύνει τόσο στην ψυχολογία των χαρακτήρων όπως το Κορίτσι που εξαφανίστηκε. Κινείται πιο πολύ στα όρια του ρομάντζου με μια δόση μυστηρίου.
Η πλοκή έχει αρκετά ενδιαφέρον και σιγούρα δεν είναι βαρετό ως βιβλίο.
Η γραφή σε μερικά σημεία είναι κάπως απλοική, και από ότι είδα η συγγραφέας πριν από αυτό το βιβλίο
έγραφε κυρίως εφηβικά μυθιστορήματα.

Spoiler

"Το τέλος μόνο είναι κάπως κακογραμμένο και δεν βγάζει πολύ νόημα....

Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακό ως βιβλίο.

 

[Σελεφά]

Α! Οκ
Θα το έχω υπόψη μου.
ευχαριστωωωω

 

[ΜιΛάμπρος]

Ξεκίνησα το Απόλυτοι Φίλοι του Λε Καρέ.
Είναι αξιοσημείωτος ο τρόπος που ο Λε Καρέ χτίζει τους χαρακτήρες του με υλικά που έμειναν από τον αντίκτυπο ιστορικών γεγονότων.

 

[Αλουκαρδ]

Θα ξεκινήσω το "Αποστολή Χαίρε Μαρία " του Andy Weir,μετά τη τριπλετα Χαξλευ, Κάφκα, Σαραμάγκου μου χρειάζεται ένα διάλειμμα στο διάστημα...
"Είναι ο... Ποιος είναι, αλήθεια; Δεν ξέρει, δεν θυμάται τίποτα. Απολύτως τίποτα. Το μόνο που ξέρει είναι ότι μόλις ξύπνησε από έναν παράξενο, βαθύ ύπνο που φαίνεται να κράτησε χρόνια, πως η μοναδική άλλη παρουσία στο περιβάλλον του είναι μια φωνή υπολογιστή και τέσσερα τρομακτικά ρομποτικά χέρια, που όμως τον φροντίζουν, και ότι στις διπλανές κουκέτες υπάρχουν δύο μουμιοποιημένα πτώματα.
Θα περάσουν μέρες ώσπου να θυμηθεί: Είναι καθηγητής θετικών επιστημών στο γυμνάσιο. Ονομάζεται Ράιλαντ Γκρέις. Είναι ο μοναδικός επιζών μιας αποστολής για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Βρίσκεται σε ένα διαστημόπλοιο, σε ένα μακρινό ηλιακό σύστημα, και το εξερευνά παράλληλα με τις θαμμένες αναμνήσεις του - ένα διπλό "ταξίδι" που τον φέρνει αντιμέτωπο με όλο και μεγαλύτερες εκπλήξεις.
Έτσι ξεκινά αυτή η συναρπαστική ιστορία από τον συγγραφέα του βιβλίου Άνθρωπος στον Άρη. Η συνέχεια είναι ακόμη πιο συναρπαστική. Ο Ράιλαντ έχει μια σημαντική αποστολή να φέρει εις πέρας, όσο μόνος και αν αισθάνεται τόσο μακριά από τη Γη. Είναι όμως πραγματικά μόνος;
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ" (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

 

[Προφέσορας]

Θύελλα από Ατσάλι από το Τραγούδι της Φωτιάς και του Πάγου.

Λάτρεψα αρκετά την Ολέννα Ταΐρέλ, σε διαλόγους. (δεν θέλω να κάνω spoiler)

Πάρα πολύ ωραίο βιβλίο μέχρις στιγμής αλλά όταν είδα πως έχει POVs με Dany, ένιωσα αποστροφή. Ελπίζω να μου αρέσουν. Βασικά 3 pov με Dany έχει ο Α τόμος και 3 ο Β τόμος.

 

[Προφέσορας]

Διάβασα και το πρώτο pov της Dany στο Θύελλα από Ατσάλι, το οποίο προς έκπληξη μου λάτρεψα και αυτό (αν και στο Σύγκρουση Βασιλέων μου είχαν αφήσει πικρή γεύση).

Ίσως επειδή ήταν πιο καλογραμμένο (ή επειδή είχα καλύτερη διάθεση χωρίς σκοτούρες)

 

[Προφέσορας]

Σελ. 215 έφτασα σήμερα και την Τετάρτη θα το συνεχίσω το Θύελλα από Ατσάλι.

Πραγματικά πολύ ωραίο, ενδιαφέρον και αρκετά ευανάγνωστο, συγκινήθηκα με το POV της Arya Stark όπου συνάντησε γνωστό από το Winterfell, μετά από συνεχή περιπλάνηση.

Τα POVs με Arya Stark και Jon Snow ανέκαθεν μου άρεσαν περισσότερο από του Tyrion και της Dany.

Πάντως μου αρέσει τόσο πολύ που σκέφτομαι το Βορά Ορνίων να το αγοράσω οπωσδήποτε αλλά κρατάω μικρό καλάθι μετά την πικρή γεύση που μου άφησε το Σύγκρουση Βασιλέων.

Στο Βορά Ορνίων δεν θα είναι ο Jon Snow αλλά θα είναι ο Sam Tarly, της Νυχτερινής Φρουράς επίσης.

 

[ΜιΛάμπρος]

Διαβάζω ταυτόχρονα αυτές τις μέρες την Ηλικία της αβεβαιότητας του Καμιλλέρι και το Περί Χρόνου του Norbert Elias, μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα κοινωνιολογική ματιά στο ζήτημα του χρόνου και της χρονομέτρησης.

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Nick Lane, Transformer: The Deep Chemistry of Life and Death
Βιοχημεία και τα μυαλά στα κάγκελα.
Θεωρητικά εκλαϊκευμένη επιστήμη, αλλά ο συγγραφέας δεν το έχει και πολύ στην απλοποίηση.
Πολλά "αστεία" είναι από τα καλάθια.
Ξεκίνησε με κάποια καλά σημεία, κάποιες κοιλιές με πολύ ξηρή αφήγηση, γενικά καλό.
Θα το συνεχίσω σίγουρα γιατί το θέμα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.
Το προηγούμενο του, Oxygen: The Molecule That Made the World ήταν επίσης καλό, αν και όχι και τόσο καλογραμμένο.

 

[Σελεφά]

Ξεκίνησα το A thousand splendid suns του Khaled Hosseini. Ελπίζω να το τελειώσω, γιατί το τελευταίο διάστημα δυσκολεύομαι με το διάβασμα και -νομιζω... λογικά- δεν φταίνε τα βιβλία που πιάνω...

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Ξεκινάω το "Νησί του δρος Μορώ" το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου εδώ και 25 χρόνια αλλά για κάποιο λόγο δεν το διάβασα ποτέ...Είχα δει όμως την ταινία με τον Βαλ Κίλμερ, πιάνεται;

 

[Ασάρα]

Είχα δει όμως την ταινία με τον Βαλ Κίλμερ, πιάνεται;

Εννοείς την επική ταινία όπου ο Μάρλον Μπράντο αρνήθηκε να μάθει τον ρόλο του και του τα υπαγορεύανε?

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

@Ασάρα , ναι αυτή!

 

[ΜιΛάμπρος]

Έχω ξεκινήσει την Κληρονόμο της πλατείας Γουάσιγκτον του Τζεϊμς.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

@ΜιΛάμπρος έχω διαβάσει το "Πλατεία Ουάσινγκτον".
Αυτό πιο βιβλίο είναι;

 

[Πράκτωρ ΔΔ]

Ξεκινάω το "Νησί του δρος Μορώ" το οποίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη μου εδώ και 25 χρόνια αλλά για κάποιο λόγο δεν το διάβασα ποτέ...Είχα δει όμως την ταινία με τον Βαλ Κίλμερ, πιάνεται;

ΠΟΛΥ μικτό και παρεξηγημένο βιβλίο κατ' εμέ.
Σε πολλά μέρη σύγχρονο horror SciFi σε άλλα είναι καθαρά Βικτωριανή τρόπα "Scientists are bad and quite a bit mad, m'kay?"
Ιστορικής σημασίας πάνω από όλα και γραμμένο με μόρες και νοοτροπίες άλλης εποχής.
Εάν το ξεχάσεις μάλλον χάνεις πολλά στο τι νοήματα θέλει να περάσει.
Προσωπικά με άρεσε ιδιαίτερα, ακριβώς επειδή είναι αυτή η ιδιαίτερα πρώιμη μίξη scifi και φοβίας για την Επιστήμη.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

.Είχα δει όμως την ταινία με τον Βαλ Κίλμερ, πιάνεται;

Σόρι κιόλας, αλλά δεν έχω δει μεγαλύτερη ηλιθιότητα από αυτή την ταινία.
Και το βιβλίο να μην είχα διαβάσει (το οποίο μου άρεσε πολύ***) , πάλι βλακεία θα την έβρισκα.
Απορώ πως διάολο είχε δεχτεί να παίξει σε αυτό το αίσχος ο Μάρλον Μπράντο.

Spoiler: ***

Μου άρεσε διότι ο Γουέλς είναι απόλυτα συνεπής με την ΕΦ ενώ παράλληλα καταπιάνεται με το ισόβιο ερώτημα "ποιά είναι τα όρια της επιστήμης; ".

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

Φοβία για την επιστήμη έχω. Τσεκ.
Horror sci fi τρελαίνομαι. Τσεκ.
Ηλιθια ταινία είδα. Τσεκ.

Νομίζω πως είμαι έτοιμος για το βιβλίο.

@Νικόλας Δε Κιντ ,@Πράκτωρ ΔΔ ,ευχαριστώ για τον κατατοπισμο... ή μήπως είναι κατατοπιση; Όπως και να έχει, ευχαριστώ