Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Οινοχόος]

Διαβάζω μυθολογία.Richard Buxton "Οι ελληνικοί μύθοι,ένας ολοκληρωμένος οδηγός".
Πολύ ενδιαφέρον να μαθαίνω σε τι Θεούς πίστευαν οι αρχαίοι Έλληνες και πόσο αυτό επηρέαζε τη ζωή τους.
Τη μυθολογία την ήξερα ως παραμύθια για παιδιά αλλά είναι κάτι πολύ περισσότερο.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα το "Σε καποιους αξιζει ο θανατος", μετριο θριλερακι και τωρα θα ξεκινησω το "Ηλεκτρικο πρόβατο" του Φιλιπ Ντικ.

 

[Βιστέρια]

"Τ'αστέρια κοιτάζουν τη γη" του Κρόνιν.

 

[Ιαβερης]

" Το όνειρο του Κέλτη" του αγαπημένου Μάριο Βάργκας Γιόσα.

 

[Πίκος Απίκος]

Διαβαζω τρια παραλληλα.

Ο δημαρχος του Καστερμπριτζ του Χαρντι, Το σμηνος του Schatzing και τη γιορτη της ασυμαντοτητας του Κουντερα.

 

[Στιλλ ιλλ]

Έχω τελειώσει εδώ και κάποιες μέρες τον Κόμη Μοντεχρίστο και προσπαθώ να συνέλθω. Το προτείνω σε όλους ανεπιφύλακτα. Τι τρομερή πένα και τι ευφυές μυαλό ο Δουμάς. Και τρομερά πολυμαθής. Εντυπωσιακές εικόνες και σκέψεις, και ένα τρομερό δημιούργημα. Λέω να συνεχίσω με Ντε Σαντ και την Ζυστίν του.

 

[Διχασμένη]

Διαβάζω (ή μάλλον ξαναδιαβάζω απ' την αρχή, καθώς πήρα και το τελευταίο) την σειρά φαντασίας της Cassandra Clare Θανάσιμα εργαλεία.

 

[Βιστέρια]

@Διχασμένη την είχα διαβάσει πριν χρόνια αυτή τη σειρά στα αγγλικά. Έχεις την ελληνική έκδοση;

 

[Διχασμένη]

Όχι, κι εγώ στα αγγλικά την έχω πάρει.

 

[Σπυριδων ο Μεγαλορρημων]

ξαναδιαβάζω τὸν Φαίδωνα μετὰ ἀπὸ ἑπτὰ μῆνες περίπου γιὰ νὰ ἐννοήσω καλλίτερα τοὺς λόγους τοῦ δαιμονίου Σωκράτους! Ἀπὸ ἐκδόσεις ΕΣΤΙΑ καὶ ἐπιμέλεια Ἰωάννη Πετράκη!

 

[Βάγγυ]

Τελείωσα το Τσερνομπιλ, ένα χρονικό του μέλλοντος, το οποίο ήταν λίγο βαρύ για παραλία, αλλά κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Διάβασα στο μεταξύ κι ένα μικρό βιβλιαράκι, μια αυτό έκδοση από συγγενή μου, Ελπίδα, το βιβλίο που κάηκε, που μετά το Τσερνομπιλ ήταν καλή επιλογή γιατί ήταν μικρό κι ανάλαφρο. Τώρα λέω να συνεχίσω λίγο ακόμη με σοβιετική ένωση και να ξεκινήσω το παιδί 44.

 

[Νιλς]

Ομιχλογεννητοι: μέσα σε 10 ημέρες έχουν φύγει σχεδόν τέσσερα βιβλία. Δεν έχω ξυριστεί, δεν έχω κάνει μπάνιο (κακό αυτό γιατί κάνει πολλή ζέστη), δεν έχω φάει (καλό αυτό γιατί έρχονται τα μπάνια και ας χάσουμε κάνα κιλό).
Μα γιατί να μην το έχω διαβάσει νωρίτερα;;
Α ναι. Γιατί η @Βάγγυ δεν μου το είχε προτείνει.

 

[Βάγγυ]

Βρε άτιμε, δεν ντρέπεσαι; 5 μήνες σε παρακαλάω να τα διαβάσεις και με έβαζες σε αναμονή. Έχω μάρτυρες φίλτατε, @Καστάλια πάρε θέση σε παρακαλώ.

 

[Οινοχόος]

Τελείωσα το Τσερνομπιλ, ένα χρονικό του μέλλοντος, το οποίο ήταν λίγο βαρύ για παραλία, αλλά κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Διάβασα στο μεταξύ κι ένα μικρό βιβλιαράκι, μια αυτό έκδοση από συγγενή μου, Ελπίδα, το βιβλίο που κάηκε, που μετά το Τσερνομπιλ ήταν καλή επιλογή γιατί ήταν μικρό κι ανάλαφρο. Τώρα λέω να συνεχίσω λίγο ακόμη με σοβιετική ένωση και να ξεκινήσω το παιδί 44.

Το παιδί 44 είναι καταπληκτικό!!

Έχω τελειώσει εδώ και κάποιες μέρες τον Κόμη Μοντεχρίστο και προσπαθώ να συνέλθω. Το προτείνω σε όλους ανεπιφύλακτα. Τι τρομερή πένα και τι ευφυές μυαλό ο Δουμάς. Και τρομερά πολυμαθής. Εντυπωσιακές εικόνες και σκέψεις, και ένα τρομερό δημιούργημα. Λέω να συνεχίσω με Ντε Σαντ και την Ζυστίν του.

Επειδή με ενδιαφέρει,ποια έκδοση διάβασες; Εκδόσεις Guttenberg;
Με ενδιαφέρει να είναι πλήρες το έργο, χώρις περικοπές..

 

[Στιλλ ιλλ]

Ναι, από Gutenberg. Είναι η μόνη πλήρης έκδοση που υπάρχει απ'όσο ξέρω.

 

[Τσίου]

Πάει και η αμερικάνικη λήθη, μου άρεσαν όλα, αλλά ξεχώρισα το: Η ψυχή δεν είναι σιδεράδικο, και το: Ακόμα ένας πρωτοπόρος (το Μετεμψυχώσεις καμένων παιδιών πονάει). Όπως είχα γράψει εδώ, Αύγουστο τον Αύγουστο ήθελα, Αύγουστο τον Αύγουστο ξεκίνησα! (Θέλω να δω την φάτσα μιας ψυχής. όταν θα είμαστε στο καράβι, και θα βγάλω αυτό το βιβλίο από την τσάντα )

 

[Σελεφά]

Διαβάζω την Κουκλα της Μο Χάιντερ και το European Travel for the Monstrous Gentlewoman της Theodora Goss.

 

[Βάγγυ]

Όσοι διαβάσατε το Μολυβένιοι στρατιώτες της Αλεξιεβιτς, πού το βρήκατε γιατί το βρίσκω εξαντλημένο.

 

[Χρυσόστομος]

@Βάγγυ οντως είναι εξαντλημενο. Στο μεταμπουκ πάντως βλέπω υπάρχει ένα αντίτυπο.

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα το "Ταχυτητα" του Ντιν Κουντζ. Πρωτο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και ήταν μια τεραστια απογοήτευση. Ενω η υπόθεση στο οπισθοφυλλο σε προδιαθετει για ένα δυνατό αστυνομικό θριλερ εντουτοις η εκτέλεση ήταν πολύ κακή. Ενας δολοφόνος που μπαινοβγαινει με απίστευτη ευκολία σε σπίτια. Με ακομα πιο μεγάλη ευκολία βασανίζει και δολοφονει. Εξαφανίζει πτώματα, εμφανίζει πτώματα, φυτευει ενοχοποιητικά στοιχεία και όλα αυτα μέσα σε λίγες ώρες. Λες και έχει μαγικές ιδιοτητες. Ενας τύπος που γινεται στόχος ενος νοσηρου παιχνιδιού χωρις ποτέ να μας εξηγει γιατί επιλεχθηκε αυτος. Ο τύπος όταν αρχιζουν οι δολοφονίες δεν κάνει το προφανες αυτό που θα έκανε καθε λογικός ανθρωπος, να απευθυνθεί δηλαδή στην αστυνομια αλλα για καποιον ακατανόητο λόγο αποφασιζει να ξεκαθαρισει μόνος του την κατασταση. Μια ιστορία γεματη τρύπες, χωρις καμμία αληθοφάνεια, πέρα απο κάθε λογική. Και το κινητρο για όλα αυτά δεν το μαθαίνουμε ποτε η τουλαχιστον δεν εξηγείται επαρκώς. Και με ένα τέλος...τελος πάντων δεν λέω άλλα μηπως βρεθει κανας ατυχος σαν και έμενα και θελήσει να το διαβάσει. Εγω πάντως προειδοποίησα.