Ποιο βιβλίο διαβάζεις τώρα;

[Έλλη Μ]

Μου άρεσε η Καταρίνα Μπλούμ, παρόλο που φαντάζει κάπως απλοϊκό. Μου άρεσε το χιούμορ του και το πόσο γρήγορα κυλάγανε οι σελίδες μέσα στην υπερβολή της αφήγησης και μου άφησε μια αίσθηση συνεννόησης ανάμεσα στον συγγραφέα και τον αναγνώστη, μιας και δε χρειαζόταν υπερανάλυση για να καταλάβει ο αναγνώστης αυτό που μεταδίδει ο συγγραφέας.

Διάβασα και τη Σοφίτα του Κις, όμως με το ζόρι την τελείωσα. Το τράβαγα από ΄δω, το τράβαγα από κει, αλλά δεν κατάφερα να βρω κάτι να μου αρέσει. Τώρα που το σκέφτομαι, ούτε η Εγκυκλοπαίδεια των Νεκρών πρέπει να με είχε ενθουσιάσει, χωρίς να είμαι και σίγουρη.

Γαλάζια άνθη, του Κενώ, για τους λάτρεις των υποσημειώσεων! 200-220 υποσημειώσεις σε ένα κείμενο περίπου 200 σελίδων. Με εκνεύρισε πάρα πολύ το πίσω μπρος, με αποτέλεσμα να χάνω σε σημεία τον ειρμό της ανάγνωσης (αλλά και της ψυχικής μου ηρεμίας) καθώς κάποιες από αυτές εκτείνονταν σε κανα δυο παραγράφους. Πρόκειται για ένα σουρεαλιστικό, μεσαιωνικό, σύγχρονο παραμύθι με πρωταγωνιστές έναν δούκα που διασχίζει τη γαλλική ιστορία από το 1264 και πέρα κι έναν αργόσχολο τύπο του σήμερα. Ποιος ονειρεύεται ποιον, όμως. Το βιβλίο είναι ένα απέραντο λογοπαίγνιο στο γνώριμο ύφος του Κενώ και με πολύ καλή δουλειά από τη μεταφράστρια, όμως κάτι η χαλαρή πλοκή, κάτι οι απαλευτα πολλές υποσημειώσεις, κάτι τα πήγαιν’ έλα του δούκα στη γαλλική ιστορία, τελικά, με κούρασε αρκετά.

Το βαρύ πυροβολικό μετά την Έρπενμπεκ ήταν, ξανά, ο Μπουτζάτι κι οι 7 αγγελιοφόροι. Και πάλι, Νικόλα μπράβο, χάρη σε σένα διάβασα (άλλον) έναν εξαιρετικό συγγραφέα που δεν υστερεί καθόλου στο διήγημα..

Τώρα, διαβάζω την ώρα του αστεριού της Λισπέκτορ κι ειμαι με ύφος: Χμμμμμ (παρατεταμένο μουγκανητό).

 

[Στιλλ ιλλ]

Mμμ έπεσα έξω με την Σοφίτα αλλα πιστεύω την τετραλογία της Φεράντε θα την εκτιμήσεις. Έχω διαβάσει τα δύο πρώτα μεχρι στιγμής και.... την θεωρώ σπουδαία ως συγγραφέα. Αλλα στην προτείνω με επιφύλαξη και πάλι.

Διαβάζω το Όρυξ και Κρέικ της Άτγουντ. Kυλάει νερό κι αυτό, και με τρομάζει το γεγονός οτι οι δυστοπίες της παραμένουν to the point. Εκτός απο το γεγονός οτι εθίζεσαι να διαβάζεις scientific stuff and all. Δηλαδή

 

[Χρυσόστομος]

Διαβασα την "Γιορτη του τραγου" του Λιοσα. Ισως το καλυτερο πολιτικο μυθιστορημα που εχω διαβασει. Πολυ δυνατο βιβλίο, ιδιως το δευτερο μισό ειναι συγκλονιστικό. Ο Λιοσα αναδεικνυει με μαεστρια όλη την βαρβαροτητα, την διαφθορα αλλα και τους μηχανισμους που λειτουργει ενα απολυταρχικό καθεστως. Η αφηγηση στην αρχη ειναι λιγο αργη αλλα μετα εχει εναν καταιγιστικο ρυθμο που δεν σε αφηνει να το αφησεις απο τα χερια σου.
Θα συνεχισω με το "Ουδεν νεωτερον απο το δυτικό μετωπο" του Ρεμαρκ.

 

[Στιλλ ιλλ]

Ωραία η Μάργκαρετ αλλα θα την αφήσω για την ώρα γιατί τελικά δεν θέλω κι άλλη δυστοπία όπως αποδεικνύεται. Θα το αφήσω για άλλη στιγμή στο μέλλον (εγγύς ή και οχι). Τώρα θα συνεχίσω με την θεραπεία του Σοπενάουερ του Γιάλομ.

 

[Φιλιπ]

Διαβασα την "Γιορτη του τραγου" του Λιοσα. Ισως το καλυτερο πολιτικο μυθιστορημα που εχω διαβασει. Πολυ δυνατο βιβλίο, ιδιως το δευτερο μισό ειναι συγκλονιστικό. Ο Λιοσα αναδεικνυει με μαεστρια όλη την βαρβαροτητα, την διαφθορα αλλα και τους μηχανισμους που λειτουργει ενα απολυταρχικό καθεστως. Η αφηγηση στην αρχη ειναι λιγο αργη αλλα μετα εχει εναν καταιγιστικο ρυθμο που δεν σε αφηνει να το αφησεις απο τα χερια σου.
Θα συνεχισω με το "Ουδεν νεωτερον απο το δυτικό μετωπο" του Ρεμαρκ.

Χαίρομαι που σ'άρεσε Χρυσόστομε! απο τον ένα αγαπημένο μου στον άλλον πας.... Ο Ρεμάρκ είναι στους τοπ συγγραφεις για μένα και ότι έχω διαβάσει με έχει αγγίξει πολύ <3

 

[Έλλη Μ]

Στιλλ, θα την τσεκαρω καποια στιγμη.

Τελείωσα την ώρα του Αστεριού, της Κλαρίσε Λισπέκτορ κι ενώ μου είχε φανεί εξόχως γοητευτική η θραυσματική γραφή του Λεβέ, πέρυσι τέτοια εποχή περίπου, στη Λισπέκτορ δεν εντόπισα την ίδιας έντασης γοητεία, ούτε στη γράφή αλλά –κυρίως- ούτε στην ηρωίδα της την οποία όχι απλώς δεν συναισθάνθηκα, αλλά ψιλοαντιπάθησα. Δηλαδή, άνετα θα της έχωνα καμια μπούφλα. Το βιβλίο, φυσικά, έχει και κάποιες καλές στιγμές, πολύ καλές μάλιστα και καταλαβαίνω το ασθματικό καθεστως υπο το οποίο γράφτηκε (η Λισπέκτορ άρρωστη, λίγο πριν πεθάνει), αλλά.

Διάβασα και το βάρος της πεταλούδας, του Έρρι ντε Λούκα, μετά από πρόταση του γνωστού υπαλλήλου, στο γνωστό βιβλιοπωλείο, αφού είχαμε ανταλλάξει ενθουσιώδεις απόψεις για τον Μπουτζάτι. Σαφώς και δεν έχει καμιά ομοιότητα μαζί του, μια επίσης καλογραμμένη νουβέλα, που αν είχα προσέξει καλύτερα ότι ο ένας πρωταγωνιστής ήταν ένας κυνηγός (λάθρο-) κι ο άλλος το θήραμα, η φυσική αποστροφή μου προς πάσης φύσεως κυνηγών, κυνηγιού, όπλων κλπ μάλλον θα με είχε αποτρέψει από το να το προτιμήσω.

Τώρα, διαβάζω το Αμερικανικό Ειδύλλιο του Φίλιπ Ροθ. Ο Ροθ είναι ένας συγγραφέας που, στο παρελθόν, έχω διαβάσει αρκετά και μου αρέσει πάρα πολύ, παρόλο που έχει και βιβλία τα οποία δεν ανταποκρίνονται στις ικανότητές, στο ταλέντο ή το κέφι του (πχ ο βαρετός Καθηγητής του πόθου ή το άνευρο Καθένας). Το Α.Ε. είναι από τις δυνατότερες στιγμές του.

 

[Χρυσόστομος]

Φιλιπ μαλλον θα γινουν και μενα αγαπημενοι μου συγγραφεις. Ο Λιοσα ηδη με κερδισε απο το πρωτο του που διαβασα και θα ακολουθησει "Η πολη και τα σκυλια". Και ο Ρεμαρκ εχω διαβασει το μισο περιπου και με εχει συναρπασει.
Ελλη το ειδυλλιο δεν μου αρεσε ιδιαιτερα. Πολυ φλυαρια και με κουρασε. Υπεραναλυσε ολο το οικογενειακο ιστορικο του σουηδου. Αντιθετως τα αλλα του Ροθ που εχω διαβασει, πορτνου και στιγμα, ηταν εξαιρετικά.

 

[Στιλλ ιλλ]

Τελείωσα την παρα πολύ καλή Θεραπεία του Σοπενάουερ και ο άνθρωπος είναι υπέροχα ταλαντούχος. Μπλέκει τοσο δημιουργικά την ψυχοθεραπεία με την φιλοσοφία που σε κάνει να αναλογιστείς πολλά και διάφορα.

Τώρα διαβάζω το real world της Kirino και παρ'ολο που μυστήριο στο αστυνομικό κομμάτι δεν υπάρχει, με έχει κερδίσει το πως αποτυπώνει των κόσμο των εφήβων. Είναι άμεση και ακριβής.

 

[Τσίου]

Να διαβάσεις και το grotesque (το οποίο δεν έχω βαθμολογήσει... )

 

[Έλλη Μ]

Ελλη το ειδυλλιο δεν μου αρεσε ιδιαιτερα. Πολυ φλυαρια και με κουρασε.

Ναι, ε; Χμμ...Μεχρι στιγμης, μου αρεσει πολυ.

Τελείωσα την παρα πολύ καλή Θεραπεία του Σοπενάουερ και ο άνθρωπος είναι υπέροχα ταλαντούχος.

Εχεις διαβασει τον Δημιο; Νομιζω οτι ειναι το καλύτερό του (απο τα μυθιστοριοτέτοια).

 

[Φαίη]

Τελείωσα το Blue Monday των Nicci French και συνεχίζω με την Τέχνη της αγάπης του Έριχ Φρομ.

 

[Χρυσόστομος]

Ελλη ελπιζω να σου αρεσει μεχρι το τελος.
Στιλλ πολυ σπουδαιος και πολυταλαντος ο Yalom. Εκτος απο κορυφαιος ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης επιδεικνυει και αξιοθαυμαστες λογοτεχνικες αρετές. Εκτος τον Δημιο που σου προτεινε η Ελλη θα σου προτεινα και "Το προβλημα Σπινοζα" οπου εκει καταπιανεται με εναν αλλο φιλοσοφο τον Σπινοζα και μπλεκει και την ιστορια. Επισης και το "Ντιβανι" ειναι εξαιρετικό. Εκει απουσιαζει η φιλοσοφια αλλα εστιαζει περισσοτερο στα οσα συμβαινουν στην ψυχοθεραπευτικη κοινότητα.

 

[Στιλλ ιλλ]

Να διαβάσεις και το grotesque (το οποίο δεν έχω βαθμολογήσει... )

Mάλιστα, το έβαλα στα προσεχώς. Μην το χτυπάς άλλο το κεφάλι. Θα το ανοίξεις στα δύο σαν καρπούζι.

Εχεις διαβασει τον Δημιο; Νομιζω οτι ειναι το καλύτερό του (απο τα μυθιστοριοτέτοια).

Το σημειώνω Έλλη. Ευχαριστώ σε !!!

Στιλλ πολυ σπουδαιος και πολυταλαντος ο Yalom. Εκτος απο κορυφαιος ψυχιατρος-ψυχοθεραπευτης επιδεικνυει και αξιοθαυμαστες λογοτεχνικες αρετές. Εκτος τον Δημιο που σου προτεινε η Ελλη θα σου προτεινα και "Το προβλημα Σπινοζα" οπου εκει καταπιανεται με εναν αλλο φιλοσοφο τον Σπινοζα και μπλεκει και την ιστορια. Επισης και το "Ντιβανι" ειναι εξαιρετικό. Εκει απουσιαζει η φιλοσοφια αλλα εστιαζει περισσοτερο στα οσα συμβαινουν στην ψυχοθεραπευτικη κοινότητα.

Το πρόβλημα Σπινόζα το έχω απο καιρό στην λίστα. Ε θα βάλω και το ντιβάνι στα προσεχώς. Να σαι καλά, ευχαριστώ.

Τελείωσα την Κιρίνο που ήταν πολύ καλό σε γενικές γραμμές. Αποτυπώνει γνήσια(ως επι το πλείστον) και εύστοχα την ψυχοσύνθεση των εφήβων σε ακραίες καταστάσεις που ξεκινάνε απο ένα φαινομενικά αθώο ψέμα ή υπεκφυγή. Και ενηλικιώνονται με τον πιο σκληρό τρόπο μαθαίνοντας τι θα πεί ευθύνη, ανεπανόρθωτο. Κάτι ανάμεσα σε Σάλιντζερ (Φύλακα στην Σίκαλη) και Έλις (Αμερικάνικη Ψύχωση) μου έφερε στο μυαλό, ένα μικρό αδερφάκι τους. Αλλα επειδή ως αστυνομικό διαφημίζεται, δεν είναι. Απλά πατάει στο έγκλημα που γίνεται για να μιλήσει για άλλα πιο σοβαρά θέματα. Κάποια σημεία μου φάνηκαν κάπως πιο βεβιασμένα ή οχι τοσο επαρκώς ανεπτυγμένα αλλα μου άφησε μια καλή αίσθηση γενικά.

Τώρα θα συνεχίσω με τον άνθρωπο- αντίγραφο του Σαραμάγκου. Γιατί έχω έτσι ένα κόλλημα με σωσίες, κλώνους κλπ κλπ. Για να δούμε.

 

[Σμίλα]

Τελείωσα το 'Δωμάτιο' της Έμα Ντόναχιου -πέρυσι είχα δεί και την αντίστοιχη ταινία- το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Δίνει όλη την ιστορία μέσα από τα μάτια του παιδιού και με τον ιδιαίτερο λόγο του παιδιού επίσης . Μ'αυτόν τον τρόπο η ανατριχιαστική κατάσταση μεταφράζεται μέσα από τα μάτια του και η ανάγνωση κυλάει εύκολα. Νομίζω σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν δυσβάσταχτη.
Παράλληλα τελείωσα τη 'θεωρία των χορδών' του Σομόθα - πρόταση του βιβλιοπώλη όταν πήγα να αγοράσω δώρο στη φίλη μου το αγαπημένο άλλο έργο του 'Η Κλάρα στο μισοσκόταδο' . Δεν ήταν κακό, αλλά την Κλάρα δεν τη φτάνει.

 

[Χρυσόστομος]

Τελειωσα το "Ουδεν νεωτερον απο το δυτικό μέτωπο" του Ρεμαρκ. Συνταρακτικό!! Ολη η κολαση και η φρικη του πολέμου σε ένα βιβλίο. Ο Ρεμαρκ περιγραφει τις εμπειρίες του στην πρωτη γραμμη του πολεμου στον Α παγκοσμιο και ειναι φρικιαστικές. Ο θανατος ειναι παντού. Νεα παιδια στελνονταν σαν προβατα επι σφαγη. Τοσες αθωες ζωες ετσι αδικα χαμένες. Μενεις βουβός μπροστα σε όλον αυτόν τον παραλογισμό. Θα κουβαλω πολυ καιρό τις εικόνες αυτού του βιβλίου.
Συνεχιζω με το πολυδιαφημισμενο "Η γυναικα στην καμπινα 10" το οποιο βρεθηκε απο σπόντα στα χέρια μου. Το δανειστηκε η γυναικα μου απο μια φιλη της και το πηρα και εγω. Παντα ειμαι επιφυλακτικος με τα πολυδιαφημισμενα βιβλία αλλα ηθελα κατι ευπεπτο και χαλαρό για να αποφορτιστω απο την ένταση του προηγούμενου.

 

[Τζόνκαν]

Διάβασα τον Αδιάφθορο του Τζον Μπάνβιλ, βιβλίο εξαιρετικά καλογραμμένο και με θέμα την υπόθεση των διπλών πρακτόρων - Φίλμπι και άλλων- μέσα από τις αναμνήσεις ενός από αυτούς. Αρκετά καλό αλλά όχι για να το ξαναδιαβάσεις. Συνεχίζω τον Τρίστραμ Σάντι που είχα αφήσει στην μέση.

 

[Αμάντα]

Διαβάζω τους Ρυθμιστές του Βασιλιά. Δεν μου αρέσει που ξεκινά η ένταση από την αρχή και δε σε αφήνει να εξοικειωθείς με τους χαρακτήρες προηγουμένως. Ίσως βελτιωθεί εν συνεχεία.

 

[Μπου Ραντλι]

Τελείωσα το "Μαγεμένο Παλάτι των Εθνών". Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα από τη συγκροτημένη σκέψη του Μαζάουερ, που αντί να μας δώσει μία απλή χρονολογική ιστορία του ΟΗΕ, προτίμησε να ψάξει τα πρόσωπα της παγκόσμιας ελίτ που καθορίζουν τις τύχες μας. Θα βάλω στη λίστα μου το βιβλίο του για τη Θεσσαλονίκη, πρέπει λογικά να είναι αξιόπιστο!!!

Τώρα επιστροφή στην κλασική ελληνική λογοτεχνία με την "Κερένια Κούκλα" του Κωνσταντίνου Χρηστομάνου...

 

[Στιλλ ιλλ]

Tελείωσα τον άνθρωπο-αντίγραφο το οποίο με απογοήτευσε. Η πρόζα του Σαραμάγκου ήταν απλώς εκνευριστική, εξεζητημένη με κάποιο υποτιθέμενος βάθος που ενίοτε ''έσπαγε'' την αφήγηση για να κάνει χαριτωμενιές και να μας πεί πράγματα που τα ξέρουμε. Του πήρε 300 σελίδες για να μας πεί σχεδόν τίποτα. Τελευταία προσπάθεια θα κάνω με τον Ρικάρντο Ρεις και μετά αν δεν μου κάνει καμια αίσθηση ουτε αυτό, θα χωρίσουν οι δρόμοι μας.

Έτσι ήμουν απο ένα σημείο και μετά

Συνεχίζω με τα χείλη σαν βελούδο της Σάρα Ουώτερς.

 

[Τζόνκαν]

Tελείωσα τον άνθρωπο-αντίγραφο το οποίο με απογοήτευσε. Η πρόζα του Σαραμάγκου ήταν απλώς εκνευριστική, εξεζητημένη με κάποιο υποτιθέμενος βάθος που ενίοτε ''έσπαγε'' την αφήγηση για να κάνει χαριτωμενιές και να μας πεί πράγματα που τα ξέρουμε. Του πήρε 300 σελίδες για να μας πεί σχεδόν τίποτα. Τελευταία προσπάθεια θα κάνω με τον Ρικάρντο Ρεις και μετά αν δεν μου κάνει καμια αίσθηση ουτε αυτό, θα χωρίσουν οι δρόμοι μας.

Η Χρονιά που πέθανε ο Ρικάρντο Ρέις ,άντε και το Η ιστορία της πολιορκίας της Λισαβόνας, είναι αυτά που αξίζουν να διαβαστούν. Όλα τα υπόλοιπα μπορεί κάποιος να τα παραλείψει χωρίς ενδοιασμούς.