Ποια ταινία (ή σειρά) για τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη" προτιμάτε;

[Φαροφύλακας]

Διαβάζω αυτόν τον καιρό τα "Ανεμοδαρμένα Ύψη", ύστερα από ευγενή χορηγία της Βάσιας ( ), και είμαι λίγο πριν την μέση. Καλοφτιαγμένο βιβλίο. Έριξα μια βιαστική ματιά στο σχετικό νήμα που έχουμε, και κακώς διότι όσο βιαστική κι αν ήταν, δυο σποϊλεράκια τα εισέπραξα. Πάντως, εκεί φαίνεται κάτι που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, και αποτελεί μάλλον και μέρος της επιτυχίας του βιβλίου: πόσο διαφορετική άποψη έχουν οι αναγνώστες για τους ήρωες: τον Χήθκλιφ, την Κάθριν, την Νέλη κτλ.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση, κάθισα τώρα από περιέργεια κι έψαξα να βρω τις διασκευές του έργου που έχουν γίνει για την οθόνη και βλέπω πως έχουν γίνει κάμποσες. Μερικές ενδεικτικά:

Ταινίες: 1939, 1970, 1985, 1992, 2011
Τηλεταινίες: 1998, 2003, 2009
Σειρές: 1967, 1978

Κοιτώντας τα τρέιλερ διαπιστώνω την μεγάλη διαφορά στην γενικότερη αισθητική και απόδοση.

Πολύ ενδιαφέρον στήσιμο έχει το το τρέιλερ για την ταινία του 2011

όμως ο Χίθκληφ βλέπω πως εδώ παρουσιάζεται μαύρος ενώ στο βιβλίο μάλλον μας δίνεται σαν τσιγγάνος στην όψη.

Μόλις τελειώσω το βιβλίο θα το σχολιάσω στο άλλο νήμα και παράλληλα σκοπεύω να δω κάποια εκδοχή της οθόνης.

Τί έχετε δει εσείς από τα παραπάνω και πού γέρνει η προτίμησή σας;

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Εγώ αν δεν κάνω λάθος μόνο την βερσιόν του 1939 με τον σπουδαίο Λόρενς Ολιβιέ έχω δει και μπορώ να πω πως μου άρεσε αρκετά, αν και δεν ήταν ιδιαίτερα πιστή στο βιβλίο. Την είδα βέβαια πριν διαβάσω το βιβλίο και νομίζω πως αυτό μετρά.

 

[Λορένα]

Ισως οι τσιγγανοι του τοτε.. να ειναι οι μαυροι του σημερα. Εναν τσιγγανο (και μαλιστα αν τον διαλεγαν και κουκλο) θα τον βλεπαμε με αλλο ματι, και μαλλον θα απορουσαμε με τις επιλογες της Καθριν

ΕΠισης.. ωραιο το τρειλερ, αλλα απο αναλογη εμπειρια, το εργο μαλλον θα ειναι μαπα.

Τελος.. η καλυβα που φαινεται στο τελος, δεν εχει καμια σχεση με το αρχοντικο που ζουσαν. Πλουσιοι υποτιθεται ειναι...

 

[Φαροφύλακας]

ΕΠισης.. ωραιο το τρειλερ, αλλα απο αναλογη εμπειρια, το εργο μαλλον θα ειναι μαπα.

δηλ. την είδες ή όχι; Μην φτάσουμε να την λέμε και "μάπα" δίχως να την έχουμε δει..

 

[Λορένα]

δεν την ειδα..

Πες μας εσυ ομως.. αν την δεις και την συγκρινεις με καποια αλλη εκδοχη

 

[Φαίη]

Το έχω αναφέρει και στο άλλο νήμα πως και οι δυο ταινίες πού έχω δει μού φάνηκαν κάτω του μετρίου, κι αυτό πριν καν διαβάσω το βιβλίο. Το ίδιο ακριβώς είχα πάθει και με την Τζέιν Έιρ.

 

[Μαργαριτα]

Εγώ είδα μόνο την ταινία του 92' και δεν θα έλεγα πως ειναι και πολύ πιστή στο βιβλίο . Κατα τα άλλα ήταν καλή σαν ταινία αν θυμάμαι καλά . (αρκεί να αφήσεις λίγο απ'έξω το βιβλίο σε κάποιες φάσεις) Τα Ανεμοδαρμένα ύψη δεν είναι και η αδυναμία μου πάντως και δύσκολα θα το διάβαζα ξανά . Όσο περνάει ο καιρός και το φέρνω καμιά φορά στο μυαλό μου ,τόσο δεν μου αρέσει αυτή η ιστορία ...

 

[Ίζι]

Κι εγώ την ταινία του 92 είδα. Μάλλον μέτρια...
Μαργαρίτα, συμφωνώ για το βιβλίο

 

[Φαίη]

Σαν ιστορία σίγουρα δεν θα τη χαρακτήριζα ευχάριστη αλλά κατά τ' άλλα το βιβλίο το θεωρώ εξαιρετικό. Η υπέροχη γραφή της Μπροντέ με συνεπήρε

 

[Πολύτλας Οδυσσεύς]

Το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικό και είναι ένα από τα πάρα πολύ αγαπημένα μου!!! Θα το ξαναδιάβαζα πολλές, πολλές φορές αλλά περιμένω την εποχή των Χριστουγέννων για τη δεύτερη φορά... ( Δυστυχώς τηλεοπτική ή κινηματογραφική μεταφορά δεν έχω δει... )

 

[Μια]

Νόμιζα πως έχω δει τις περισσότερες αλλά τελικά μου λείπουν αρκετες. Εγώ όλες μάπα θα τις πω με κορυφαία του '39 με τον Ολίβιε. Κάποιες σειρές του bbc έχουν πιάσει την ατμόσφαιρα ,αλλά όλες αδικούν το αριστούργημα. Κάποιοι Χήθκλιφ είναι πολύ επιτηδευμένοι, (λογικό μιας κι ο χαρακτήρας είναι αβανταδόρικος.) Την ταινία του 2011 την άφησα πριν την μέση γιατί βαρέθηκα. Μου φάνηκε δήθεν αρτιστίκ άνευ λόγου και αιτίας. Τέλος, ντροπή Φάρε, "καλοφτιαγμένο"; Καλύτερα μπήξε το μαχαίρι στην καρδιά μας......

 

[Φαροφύλακας]

Μια, με απογοητεύεις όσον αφορά τις ταινίες. Κι όσο για το "καλοφτιαγμένο" τί να πω.. Εγώ το είχα για έναν θετικό χαρακτηρισμό.


Πέρα από την πλάκα, είναι μια καλοφτιαγμένη ιστορία αγάπης από μια ταλαντούχα πένα.

Είμαι στα μισά και το διαβάζω ευχάριστα αν και με δυσαρεστούν οι διάφορες καταστάσεις. Εάν μου ζητούσε κάποιος να του περιγράψω το βιβλίο με μια πρόταση θα του έλεγα πως: πρόκειται για μια ιστορία αγάπης δύο προβληματικών ανθρώπων με τοπίο το πιο αφιλόξενο σπίτι στην παγκόσμια ιστορία της λογοτεχνίας.

 

[Διατσέντα]

Μερλ Όμπερον, Λώρενς Ολίβιε ...1939...αξεπέραστη μεταφορά του βιβλίου στον κινηματογράφο νομίζω...

Μια, με απογοητεύεις όσον αφορά τις ταινίες. Κι όσο για το "καλοφτιαγμένο" τί να πω.. Εγώ το είχα για έναν θετικό χαρακτηρισμό.


Πέρα από την πλάκα, είναι μια καλοφτιαγμένη ιστορία αγάπης από μια ταλαντούχα πένα.

Είμαι στα μισά και το διαβάζω ευχάριστα αν και με δυσαρεστούν οι διάφορες καταστάσεις. Εάν μου ζητούσε κάποιος να του περιγράψω το βιβλίο με μια πρόταση θα του έλεγα πως: πρόκειται για μια ιστορία αγάπης δύο προβληματικών ανθρώπων με τοπίο το πιο αφιλόξενο σπίτι στην παγκόσμια ιστορία της λογοτεχνίας.

Μήπως ένας τεράστιος έρωτας, μια τεράστια αγάπη που δεν έχει το έδαφος να ανθίσει; Το έδαφος είναι γεμάτο ζιζάνια που εμποδίζουν κάτι τέτοιο... Δεν θα έλεγα τους ήρωες νοσηρούς. Κι επειδή όμως αυτά τα ισχυρά αισθήματα, όπως ο έρωτας και η αγάπη δεν φιμώνονται κι όταν φιμώνονται κάνουν εξ ίσου ισχυρές αρρώστιες...

αλλά δεν θα πω λεπτομέρεις αφού είσαι στα μισά της ανάγνωσης... στην πορεία ίσως αν επανέλθει η συζήτηση με κάποιο τρόπο...
Πάντως πλειστάκις μας έχουν βοηθήσει οι κινηματογραφικές μεταφορές να φανταζόμαστε τους χώρους κυρίως καλύτερα, τις κινήσεις των ηρώων καλύτερα, τη θεατρικότητα των διαλόγων και των περιγραφών...

 

[Μια]

Φάρε γιατί σε απογοητεύω για τις ταινίες επειδή είπα αυτό για το δήθεν αρτιστίκ ;Γενικά αυτό που με δυσαρεστεί εμένα στο σινεμά είναι το δήθεν. Δεν με συγκινεί η άψογη φωτογραφία και τα τέλεια καδραρισμένα πλάνα, μα η ουσία, η έμπνευση, το αληθινό. Οσον αφορά την ταινία του ΄39 είναι ένα κλασσικό χολυγουντιανό "κακό" κατά την γνώμη μου φιλμ της εποχής. Γιατί κατά τα άλλα μου αρέσουν τα κλασικά μελοδράματα.
Οσον αφορά το σπίτι στο βιβλίο, γιατί τι έχει το σπιτάκι; Με τα κατσαρολικά του, τα κυνηγόσκυλά του τα φαντάσματά του, κομπλέ...Εγώ πολύ θα γούσταρα να μείνω...

 

[Φαροφύλακας]

Φάρε γιατί σε απογοητεύω για τις ταινίες επειδή είπα αυτό για το δήθεν αρτιστίκ ;

Βρε! Αναφερόμουν σε αυτό:

Εγώ όλες μάπα θα τις πω με κορυφαία του '39 με τον Ολίβιε.

Από εκεί και πέρα, νομίζω πως είναι μια ιστορία που ο καθένας την βλέπει από διαφορετική σκοπιά κι αυτό είναι ωραίο. Μόλις το τελειώσω θα το συζητήσουμε στο άλλο νήμα.


(κι εμένα δεν μου αρέσουν οι "δήθεν" ταινίες κι εχθές είδα (μέχρι την μέση) μια πολύ δήθεν: Upstream Color )

 

[Πολυξενη]

Έχω δει την ταινία του '92, αυτήν με τον Τίμοθι Νταλτον (δεν ξέρω ποιας χρονιας είναι) και εκείνη με τον Λόρενς Ολιβιε. 'Ολες μου φάνηκαν "λίγες" για το βιβλίο που μου αρέσει πολύ. Με όλα του τα κουσούρια ή μάλλον για όλα του τα κουσούρια ο Χήθκλιφ είναι ένας δυνατός λογοτεχνικός ήρωας.

Spoiler

Όσο για το βιβλίο μόνο ιστορία αγάπης δεν το λέω, μια σύγκρουση εγωιστών που καταστρέφουν τα πάντα γύρω τους και μαζί τους εαυτούς τους.

 

[Μπου Ραντλι]

Το είχα διαβάσει μικρός στα "κλασικά εικονογραφημένα" αλλά είχε τον τίτλο "Ο Πύργος των Καταιγίδων",γιατί άραγε;Ψηφίζω ανεπιφύλακτα, όπως κι άλλα παιδιά παραπάνω,υπέρ της ταινίας του 1939 επειδή μετέφερε πολύ πιστά την αγγλική ατμόσφαιρα του έργου, σε μία προσπάθεια του Χόλυγουντ να λανσάρει τον Ολίβιε ως πρότυπο γοητευτικού Άγγλου αριστοκράτη.Ρόλο έπαιξε ακόμη η ερμηνεία των υπόλοιπων πρωταγωνιστών,Μερλ Όμπερον και Ντέιβιντ Νίβεν,Βρετανοί αμφότεροι.

 

[Κόρτο Μαλτέζε]

Νομίζω ότι κάποια κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου είχε προβληθεί μ' αυτόν τον τίτλο οπότε μεταφράστηκε και το κόμιξ σαν Πύργος των Καταιγίδων

 

[Πολύνιους]

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε έχω δει κάποια άλλη ταινία εκτός απ' την τηλεταινία του 2002 σε παραγωγή MTV... που μ' άρεσε πολύ

 

[Διατσέντα]

Δεν ξέρω πώς γίνεται μ’ εσάς, αλλά κατά κανόνα τυχαίνει να έχω διαβάσει τα βιβλία και μετά να βλέπω τις ταινίες. Μετά ξαναγυρίζω στα βιβλία.

Υπάρχει ένα δεδομένο όσον αφορά στην Αγγλική λογοτεχνία. Οι Άγγλοι έχουν μια δυνατή παράδοση μεταφοράς λογοτεχνικών έργων στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Επίσης είναι μια χώρα που λόγω του τρόπου ανάπτυξής της, έχει τη δυνατόητα να διατηρεί χώρους με τα στοιχεία άλλων εποχών, οπότε και τα γυρίσματα γίνονται σε μεγάλη κλίμακα σε χώρους εκτός στούντιο. Κι αυτό ισχύει παντού. Και στα αστικά κέντρα και στην περιφέρεια. Είναι εύκολο δηλαδή να περάσουν την ατμόσφαιρα μιας εποχής. Επίσης έχουν ικανό αριθμό σημαντικών ηθοποιών. Η ταινία του ’39 για να γυρίσω στο θέμα κι αυτό σ’ εμένα βαραίνει ιδιαίτερα, χειρίζεται ένα νουάρ εκφραστικό τόνο. Οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί θεατρικοί ηθοποιοί πράγμα που κάνει τις σκηνές σε κλειστούς χώρους καθόλου ανιαρές, αν κανείς παρατηρήσει την κίνησή τους και τις ανεπαίσθητες εκφραστικές μανιέρες τους. Το’χουν αυτό οι Άγγλοι ηθοποιοί να κινούνται σε ανεπαίσθητες εκφραστικές μανιέρες.

Ο μύθος κι αυτός πλανιέται ανάμεσα στο κλίμα νουάρ και την ονειρική/συμβολική ατμόσφαιρα. Το εντάσσω μέσα μου σαν αίσθηση στην ίδια αχλύ που έχουν και οι μεταφορές έργων του Εdgar Alan Poe.

Τώρα οι αναπαραγωγές του BBC έχουν τεράστια αρτιότητα γι’ αυτό που είναι. Μιλώ φυσικά για σειρές. Όμως εγώ δεν περιμένω να αναγνώσω αυτές τις ταινίες του τριάντα με κριτήρια γραφής του σήμερα, επιπέδου για παράδειγμα αυτού που έχει χειριστεί ο Γουϊδερμπότομ στη μεταφορά του Τζουντ του Τόμας Χάρντυ. Ή την πλέον πρόσφατη μεταφορά της Jane Eyre απ’ το BBC ή τα αντίστοιχα με τα διάφορα Pride and Prejudice...

Πάντως είναι γεγονός πως όσο θυμάμαι τον εαυτό μου κανείς αναγνώστης δεν έβγαινε ικανοποιημένος απ’ την κινηματογραφική αίθουσα. Πάντα κάτι ήταν λειψό στις κινηματογραφικές μεταφορές των βιβλίων. Τα πετυχημένα για μένα είναι οι ταινίες που γίνονται σαν απολύτως αυτόνομα έργα σε σχέση με τα βιβλία. Η πιστή μεταφορά ενός τεράστιου αριθμού σελίδων σε μόλις δυό ώρες κινηματογραφικής απεικόνισης, συμπεριλαμβανομένων και των διαλειμμάτων είναι από μόνη της το Α και το Ω μιας αποτυχίας, αν κανείς μιλάει για πιστή μεταφορά φυαικά.

Θα ήθελα ωστόσο βοήθεια σε κάτι, που το συναντώ σαν κρίση από πολλούς φιλότεχνους κι όχι μόνο εδώ. Πώς καθορίζουμε ένα έργο σαν “δήθεν”; Προσωπικά με φοβίζει λίγο ο όρος. Με περιορίζει κάπως στον τρόπο που έχω μάθει να λειτουργώ. Είναι υποκειμενικός ή έχει μια λίστα από κριτήρια πίσω του συνήθως. Το ρωτώ όχι ρητορικά του επιπέδου ρίχνω μια ερώτηση για κουβέντα για να πω την μπετοναρισμένη μου άποψη...Αλήθεια εμπιστεύομαι την κρίση σας και θα με βοηθούσε να μου εκφράσετε τι είναι το δήθεν στο συγκεκριμένο παράδειγμα του “Πύργου των καταιγίδων” , όπως ελεύθερα μεταφράστηκε τότε ο τίτλος της ταινίας.