Αυτό που μου δημιούργησε ιδιαίτερη εντύπωση σ' αυτή την ανάρτηση είναι κυρίως ο τίτλος του άρθρου : «18 βιβλία που κυκλοφόρησαν οι εκδόσεις Λιβάνης χωρίς να τους το απαγορεύσει κανείς».
Η παρέμβαση μου όμως στο νήμα οφείλεται αποκλειστικά στην γνωστοποίηση του γεγονότος, πως ανάμεσα στα βιβλία της λίστας που «κυκλοφόρησαν άνευ απαγορεύσεως», σύμφωνα με το άρθρο, βρίσκεται και το βιβλίο ενός πρώην μέλους του φόρουμ. Για λόγους δεοντολογικούς δεν θα ήθελα να αναφέρω περί ποίου τίτλου πρόκειται. Αυτό που θα ήθελα όμως να πω είναι, πως για όσο διάστημα βρισκόταν μαζί μας στην Λέσχη ανέπτυξα μια ιδιαιτέρως φιλική σχέση, αφ’ ενός μεν λόγω του καλοπροαίρετου χαρακτήρα του, αφετέρου δε λόγω των δημιουργιών που προσέφερε με κάποια πεζά και ποιήματα που δημοσιοποίησε και τα οποία έως σήμερα βρίσκονται αναρτημένα στα έργα μελών. Τα σχόλια μου ήταν πάντα κολακευτικά, ασχέτως αν βρισκόντουσαν σε συμφωνία ή όχι με τις προσωπικές μου θεωρήσεις περί λογοτεχνικότητας των κειμένων αυτών, κι αυτό επειδή στα έργα του διέκρινα μια ειλικρίνεια και μια αμεσότητα η οποία πήγαζε κυρίως μέσα από δύσκολα όπως γνώριζα προσωπικά βιώματα. Όταν κάποια στιγμή μετά από καιρό διέκρινα στα ράφια των βιβλιοπωλείων το συγγραφικό του πόνημα, πραγματικά χάρηκα και συγκινήθηκα συνάμα επειδή γνώριζα με πόσο κόπο και αγωνία κατάφερε να το εκδώσει.
Θέλω να πιστεύω πως το ίδιο ακριβώς συναίσθημα θα διακατείχε αν όχι όλα τουλάχιστον τα περισσότερα μέλη του φόρουμ, αν γνώριζαν πως μέσα από επίπονες προσπάθειες ένα δικό μας παιδί – γιατί περί παιδιού πρόκειται – κατάφερνε και πραγματοποιούσε το όνειρο του, όπως επίσης θέλω να πιστεύω πως αν όχι όλοι τουλάχιστον οι περισσότεροι, θα ένιωθαν μια οργή και μια πίκρα αν διαπίστωναν μια τέτοιου είδους κακεντρεχή κριτική και μια ειρωνεία στην προσπάθεια ενός δικού μας μέλους να προβάλει εκδοτικά την δουλειά του, ασχέτως αν αυτή συνάδει ή όχι με τα προσωπικά γούστα και τις προτιμήσεις του καθενός. Υποθέτω πως και ο φίλος Δικηγόρος αν το γνώριζε ίσως να μην κοινοποιούσε αυτό το λινκ ως τεκμήριο απόψεων για το τι θα έπρεπε να απαγορεύεται προς δημοσίευση σύμφωνα πάντα με τις γνώμες ορισμένων ειδικών, από τις εκδοτικές δραστηριότητες του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου.
Φαντάζομαι λοιπόν την απογοήτευση που πιθανόν θα εξέλαβε το συγκεκριμένο άτομο - μα και ο κάθε δημιουργός που χωρίς ιδιαίτερη υποστήριξη μέσα από τα κυκλώματα του χώρου του καταφέρνει και δημοσιοποιεί την δουλειά του - βλέποντας το βιβλίο του σ’ αυτήν την λίστα, ενώ για ακόμα μια φορά συνειδητοποίησα πόσο εύκολα σ’ αυτή τη χώρα απαξιώνονται πρόσωπα του ευρύτερου κοινωνικού βίου για την δημιουργία εντυπώσεων μιας υποτιθέμενης, ανώτερης και ηθικότερης αντίληψης περί ζωής και τέχνης.
Εν κατακλείδι πάντα μου έκανε και θα συνεχίσει να μου κάνει εντύπωση ο τρόπος με τον οποίον διατυμπανίζεται από διάφορους ειδικούς ή μη, η κάθε μορφής απαγόρευση έκφρασης του εκάστοτε δημιουργού και πάντα θα αναρωτιέμαι διαβάζοντας εδώ και εκεί διάφορες κριτικές επί παντός επιστητού, πως γίνεται να δίνεται, κυρίως μέσω αρνητικών απόψεων και γνωμών, τέτοια δημοσιότητα σε παρεμφερή θέματα που αφορούν κυρίως τα περί κουλτούρας και διανόησης, εφ΄όσον ο καθένας από εμάς σ’ ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πολίτευμα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να επιλέγει - εφ όσον του δίνεται εκ των πραγμάτων αυτή η δυνατότητα και χωρίς να τον αναγκάζει κανείς επί της διαδικασίας επιλογής με το ζόρι - τον τρόπο με τον οποίον θα ικανοποιήσει τις οποιεσδήποτε ανησυχίες του.
