Ποιά λογοτεχνία ΔΕΝ προτιμάμε;

[Στιλλ ιλλ]

Αποφευγω βιβλια τρομου και συγκεκριμενα τον Κινγκ καθως για καποιον ακαθοριστο λογο με εκνευριζει. Γενικοτερα δε με τραβανε καθολου τετοιου ειδους βιβλια. Επισης αποφευγω ελληνες συγγραφεις(συγχρονους και παλαιοτερους) με εξαιρεση Καρυστιανη, Ζατελη και τον Καραγατση τωρα, αφου επιασα το 10 και μου αρεσει μεχρι στιγμης αρκετα.

 

[Έλλη Μ]

(άλλωστε τα ερωτήματα ήταν ρητορικά και αναφερόταν στην απάντηση του Συμπρέν Μερέ)

παρόλ' αυτα, και out of context της απάντησης του Τζιμπρίλ Σισέ στεκουν ως ερωτηματα (γιατι αυτό με βολεύει τώρα δα)

λόγω της ατμόσφαιρας που στήνουν στα έργα τους

Χμ.. Πέρα απο την ατμόσφαιρα, θα ηθελα κι αυτη την αγωνια, τα γόνατα που τριζουν, τα νυχια που τρώς, το "Μπού!". Εν ολίγοις, την εκπληξη, υπο το πρισμα του τρόμου (Ντόινγκ!!)

Πάντως δεν έχω υπόψιν μου κανέναν που να διαγράφτηκε λόγω του ότι δεν είναι σελοφαν του Κινγκ.

Ωραία, θα κοιμηθώ αποψε σαν πτεροδάχτυλος.

Αντίθετα, νομίζω πως οι σύντομες νουβέλες και τα διηγήματα υπηρετούν καλύτερα το είδος.

Βασιμο αυτό που γράφεις, η φορμα αυτη εξυπηρετει σαφώς καλυτερα

(Βασικά διάβασε τη Μάσκα του Πατέρα μου του Τζο Χιλ. Είναι το μόνο πράγμα που μου προκάλεσε αληθινά ρίγη ανατριχίλας τα τελευταία χρόνια)

noted

Το μεγαλύτερο τέτοια αποτέλεσμα πάνω μου το είχε "Το Σπίτι της Αβύσσου" του Χότζον.

ομοίως.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Το μεγαλύτερο τέτοια αποτέλεσμα πάνω μου το είχε "Το Σπίτι της Αβύσσου" του Χότζον

Πολύ δυνατό ανάγνωσμα... Λέω να του ετοιμάσω μια παρουσίαση!!!

 

[Χρυσόστομος]

Τρομου. Δεν με ελκυει καθολου αυτου του είδους η λογοτεχνία. Μπορω να διαβασω τα πάντα εκτός απο τρόμου.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Έχεις διαβάσει κάτι Χρυσόστομε ή απλά την απορίπτεις;;

 

[Κουακέρος]

Δεν διαβάζω πια λογοτεχνία τρόμου αν και διάβαζα μικρότερος.Βλέπω εδώ μέσα μια εμμονή με τον Κινγκ.Αν κρίνω μόνο από το φόρουμ μας,θα πρέπει να έχει τρομερές πωλήσεις.Επίσης μισώ τη «γυναικεία» λογοτεχνία τύπου Μαντά και Δημουλίδου.Από το εξώφυλλο και τον τίτλο καταλαβαίνω το περιεχόμενο...Τέλος δεν ντρέπομαι να το πω:δε μπορώ την ποίηση.Αυτό το «τι θέλει να πει ο ποιητής» με στοιχειώνει απ΄το σχολείο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Παρακολουθόντας τα ευπώλητα δεν νομίζω πως ο Κινγκ κάνει και τίποτα ιδιαίτερες πωλήσεις...
Μάλλον το ανάποδο!

Γιαυτο ίσως και πολλά απο τα βιβλία του δεν μπαίνει κανείς στον κόπο να τα επανεκδόσει...

 

[Χρυσόστομος]

Έχεις διαβάσει κάτι Χρυσόστομε ή απλά την απορίπτεις;;

Η αληθεια είναι φιλε Νικόλας οτι η εμπειρια μου απο την λογοτεχνια τρόμου ειναι πολυ μικρή. Πριν καποια χρονια ενας φιλος μου είχε δανεισει καποιο του Κινγκ ουτε θυμαμαι ποιο και με το ζορι μόνο και μόνο για να μην το απορρίψω απο τις πρώτες σελιδές καταφέρα να διαβάσω το μισό. Δεν με τραβάει καθόλου αυτό το ειδος το αντιθετο θα έλεγα μάλιστα με απωθεί. Παντως εδω μέσα οπως σωστά παρατήρησε και ο Κουακέρος υπαρχουν πολλοι φαν του Κινγκ.

 

[Στιλλ ιλλ]

Χρυσοστομε σε καταλαβαινω, δυο βιβλια του Κινγκ εχω επιχειρησει να διαβασω την Λαμψη και το 22/11/63 και τα παρατησα στη μεση. Δεν μου λεει απολυτως τιποτα ο συγκεκριμενος συγγραφεας. Εχω βαλει στο ματι ομως το Σπιτι της Αβυσσου του Χοτζσον που το εκθειαζουν ακομη και μελη που δεν αρεσκονται στην λογοτεχνια τρομου.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Να πω την αλήθεια παιδια κι εμένα ο Κινγκ δεν είναι στις πρώτες επιλογές μου... Όμως βιβλία όπως Μίζερι, Η νυχτερινή βάρδια, η Κάρι θεωρώ πως είναι δείγματα καλού συγγραφέα!!

Τώρα όσο αφορά τον Χόντζον και το Σπίτι της Αβύσσου, θεωρώ πως είναι κάτι τελείως διαφορετικό... Είναι ένας συνδυασμός τρόμου και ΕΦ. Είναι ένα βιβλίο που σου δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό συναίσθημα και σε κάνει να αναρωτηθείς για την ασημαντότητά μας στο σύμπαν...
Βέβαια διάβασα ένα ακόμη βιβλίο του συγκεκριμένου συγγραφέα και ήταν ψιλομέτριο...

Εν τέλει νομίζω πως η λογοτεχνία τρόμου έχει αρκετά διαμάντια που μπορεί να μην τα διαβάσει κανείς αν απορρίψει ολόκληρο αυτό το λογοτεχνικό είδος!!!!

ΥΓ: στο μυαλό μου έρχονται Το καταραμένο παιχνίδι, Η νεράιδα των δοντιών, Το Γκόλεμ και βέβαια ο Πόε και ο Λάβκραφτ!!!!

 

[Επαμεινωνδας]

Αποφευγω βιβλια τρομου και συγκεκριμενα τον Κινγκ καθως για καποιον ακαθοριστο λογο με εκνευριζει. Γενικοτερα δε με τραβανε καθολου τετοιου ειδους βιβλια. Επισης αποφευγω ελληνες συγγραφεις(συγχρονους και παλαιοτερους) με εξαιρεση Καρυστιανη, Ζατελη και τον Καραγατση τωρα, αφου επιασα το 10 και μου αρεσει μεχρι στιγμης αρκετα.

Οσον αφορα τους Ελληνες συγγραφεις, κανε μερικες εξαιρεσεις ακομα και εχω την αισθηση οτι δεν θα απογοητευτεις καθολου... Βαλε Λουντεμη, Καζαντζακη, Σαμαρακη, Παπαδιαμαντη, Καρκαβιτσα...Σε καμια περιπτωση δεν ειμαι ειδημων, ομως οσες φορες ¨τους εχω δοκιμασει" ενας υπεροχος κοσμος ξεδιπλωθηκε εμπρος μου....
Οποτε σου προτεινω αν δεν το εχεις κανει ηδη, αξιζει τον κοπο (και τον χρονο) και δεν θα απογοητευτεις...

 

[Στιλλ ιλλ]

Δεν ειναι μεσα στις πρωτες επιλογες μου αλλα εχω παρει μια καλη δοση απο ελληνες συγγραφεις και κατα τα σχολικα χρονια οποτε και τον παπαδιαμαντη εχω διαβασει, και βιζυηνο( το αμαρτημα της μητρος μου ειναι απλα αριστουργημα, το εχω διαβασει 3-4 φορες), σαμαρακη επισης. Απο εκει και περα εχω μια σχετικα καλη γνωση των ρευματων και των συγγραφεων την νεοελληνικης λογοτεχνιας οποτε υπαρχουν λογοτεχνες που θα ηθελα να τους δοκιμασω. Επισης Ποε εχω διαβασει 2-3 ιστοριες και μου αφησαν μια πολυ καλη αισθηση και σαφως μου λεει περισσοτερα σαν συγγραφεας.

 

[Τζο]

Το μόνο είδος λογοτεχνίας που δεν μπορώ είναι του φανταστικού, το έχω προσπαθήσει και δεν μου πάει καθόλου. Από τα υπόλοιπα δεν απορρίπτω κάτι.

 

[Αετός]

Σίγουρα του μαγικού ρεαλισμού. Τον βρίσκω ανυπόφορο. Τα "100 χρόνια μοναξιά" τα παράτησα πριν την μέση...

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Αετέ τα "100 χρόνια μοναξιάς" είναι δείγμα μαγικού ρεαλισμού αλλά σε γενικές γραμμές είναι και ένα βαρύ βιβλίο...Θα έλεγα πως είναι κρίμα να μην ξαναδιαβάσεις κάτι από το συγκεκριμένο λογοτεχνικό κίνημα λόγο του "τούβλου" του Μάρκες!!!))

Υπάρχουν κι άλλα βιβλία που αξίζει κανείς να διαβάσει!!! Παραθέτω μερικά:

• Πέδρο Πάραμο του Χουάν Ρούλφο
• Μυθοπλασίες του ΧΛ Μπόρχες
• Οκτάεδρο του Χούλιο Κορτάσαρ

 

[Μακρυγιάννης]

Τον βρίσκω ανυπόφορο. Τα "100 χρόνια μοναξιά" τα παράτησα πριν την μέση...

Και εγώ το ίδιο. Το Παράτησα στη μέση (δηλαδή στην αρχή, στη σελίδα 50). Άλλα "τούβλα" τα διαβάζω χωρίς ανάσα. Για παράδειγμα βιβλία του Ζουργού, του Καλπούζου και του Dan Brown.
Ειλικρινά, στενοχωριέμαι που δεν μπορώ να βρω την ομορφιά που βρίσκουν άλλοι στο βιβλίο αυτό. Γενικά οι Λατίνοι δεν μου αρέσουν. Μπερδεύουν πολύ τη μεταφυσική και βάζουν τόσα πολλά πρόσωπα στην ιστορία που μπερδεύομαι

 

[Ιαβερης]

Μακρυγιαννη, κι εγω ειχα ζοριστει με την αρχη του '' Εκατο Χρονια Μοναξια'', μαλιστα την πρωτη φορα το ειχα παρατησει οπως κι εσυ καπου στη 50η σελιδα, ειχα ζαλιστει με τα ονοματα, δεν καταλαβαινα ποιος ποιος ειναι.)) Καποια χρονια αργοτερα ομως το ξαναπιασα στα χερια μου, πεισμωσα και το προχωρησα με αποτελεσμα να το λατρεψω και να το καταξω στα αγαπημενα μου βιβλια. Εκτοτε διαβασα κι αλλα του Μαρκες και μου αρεσαν εξισου, με εξαιρεση τις '' Θλιμμενες Πουτανες τις Ζωης Μου'', το οποιο πραγματικα με απογοητευσε. Θα συμφωνησω με τον Νικολα για το Πεδρο Παραμο, ριξ' του μια ματια, αξιζει!

 

[Βάγγυ]

Βρε παιδιά μην με αποθαρρυνετε με το 100 χρόνια μοναξιά! Όχι τίποτα άλλο, αλλά το έχω βάλει και σαν πρόταση για συναναγνωση.

 

[Φαροφύλακας]

Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο και όμορφο βιβλίο.

 

[Νικόλας Δε Κιντ]

Μια χαρά είναι Βάγγυ τα "100 χρόνια μοναξιάς"!!! Κι αν το προτιμήσετε για την επόμενη συνανάγνωση θα περάσετε πολύ όμορφα!!!