Συνηθως αποφευγω να πηδαω παραγραφους ειδικά εαν το βιβλίο θεωρείται κορυφαίο και εγω το βαριεμαι...λεω δεν μπορει κατι κανω λάθος...εαν η κατασταση συνεχίζεται το αφήνω λυπημένη γιατι εχασα τζαμπα χρόνο...
"Πηδάτε" όταν διαβάζετε;
- Thread starter Χρυσηίδα
- Start date
Το ίδιο κάνω κι εγώ, κι αν δεν αντέχω άλλο το βιβλίο προτιμώ να το παρατήσω.
Μία φορά μόνο παράτησα βιβλίο γιατί δεν μου άρεσε καθόλου μα καθόλου..βέβαια έχω διαβάσει αρκετά τα οποία δεν μου άρεσαν αλλά πίεσα τον ευατό μου να τα τελειώσω γιατί δεν μου αρέσει να αφήνω κάτι στην μέση..
Τώρα παραγράφους ή σελίδες σπάνια πηδάω εκτός πια αν είναι περιγραφές αναλυτικές σε βιβλίο με αγωνία και βιάζομαι να διαβάσω την συνέχεια..
Τώρα παραγράφους ή σελίδες σπάνια πηδάω εκτός πια αν είναι περιγραφές αναλυτικές σε βιβλίο με αγωνία και βιάζομαι να διαβάσω την συνέχεια..
Ενιοτε.Το εχω κανει σπανια, με πολυ εκτεταμενες περιγραφες αντικειμενων,κτιριων η τοπιων οταν δεν επηρεαζεται πολυ η πλοκη...Η για να μεινω στο "σεξοπορνοδιαστροφικο ειρμο που δημιουργει αυθορμητως ο τιτλος",κανω μια ξεπετα μηχανικη στις σελιδες αυτες!!
Δυστυχως μου συνεβη στα 17 στην κατα τα αλλα συναρπαστικη,λατρεμενη κ πολυ βαθια ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ του κορυφαιου μου συγγραφεα ΒΙΚΤΟΡΟΣ ΟΥΓΚΟ.Δεν την παλεψα με τις ατεεερμονες περιγραφες των παριζιανικων μνημειων...
Δυστυχως μου συνεβη στα 17 στην κατα τα αλλα συναρπαστικη,λατρεμενη κ πολυ βαθια ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΙΣΙΩΝ του κορυφαιου μου συγγραφεα ΒΙΚΤΟΡΟΣ ΟΥΓΚΟ.Δεν την παλεψα με τις ατεεερμονες περιγραφες των παριζιανικων μνημειων...
..συμφωνω..Χρυσηίδα το ξέρω ότι θα με πεις σεξοπορνοδιαστροφικό, αλλά ο τίτλος του νηματίου μόνο σε πήδημα σελίδων δεν με παρέπεμψε...
Όχι ποτέ δεν "πηδάω" κείμενο σε βιβλίο, ούτε μια πρόταση. Ακόμα κι αν είναι κάτι αυτονόητο ή πολύ περιγράφικο/τεχνικό εγώ το διαβάζω. Η "περιγραφικότητα" είναι πολύ δημοφιλής στην κλασσική λογοτεχνία του 19ου αιώνα. Δύσκολα θα βρεις μυθιστόρημα εκείνης της εποχής που να μην έχει μέσα μεγάλα κομμάτια περιγραφικής λεπτομέρειας. Άλλωστε η λογοτεχνία δεν είμαι μόνο η πλοκή. Είναι και οι λέξεις που χρησιμοποιεί κανείς, το ύφος, η περιγραφή του χώρου μέσα στον οποίο διαδραματίζονται τα γεγονότα και η περιγραφή των χαρακτήρων που συμμετέχουν. Στην ελληνική πεζογραφία του 19ου αιώνα πολύ περιγραφικός είναι ο Παπαδιαμάντης. Μερικές φορές εκνευριστικά περιγραφικός. Αυτό πολλές φορές δεν οφείλεται στις εμμονές του συγγραφέα αλλά σε επιταγές εκδοτικών οίκων για να "φουσκώσει" ο αριθμός των σελίδων. Κυρίως στα πρώτα κεφάλαια ενός έργου υπάρχει πολύ περιγραφή. Όταν δένει η πλοκή όλο και λιγότερο ενδιαφέρεται ο συγγραφέας να περιγράφει εξονυχιστικά ασήμαντες λεπτομέρειες. Αν κάποιος περάσει αυτό το σκόπελο μετά δύσκολα θα παρατήσει το βιβλίο χωρίς να το ολοκληρώσει.
Βιβλιολάτρη, ο Παπαδιαμάντης μας τι περιγραφές να κάνει ο άνθρωπος με τόσο μικρά κείμενα που έγραφε; Το μεγαλύτερο είναι οι Έμποροι των Εθνών αν δεν κάνω λάθος που δεν το λες και τέρας. Εκείνος ο Βερν, εκείνος ο Ουγκώ, δεν συγκρίνονται με τίποτα. Σα να ήθελαν να σε κάνουν να ξεχάσεις την πλοκή επίτηδες... Έχει μια άλλη ομορφιά δεν λέω, δίνεται βαρύτητα στο χτίσιμο του σκηνικού με μεγάλη λεπτομέρεια, αλλά εγώ επιμένω να.... ξεμπερδεύω λιγουλάκι πιο γρήγορα μ' αυτά. Για να μην χρησιμοποιώ συνέχεια το άλλο ρήμα και μπερδεύεστε 
Βερν διαβάζω από 12 χρονών και δεν με κούραζε. Πριν 2 χρόνια είχα ξεπατικώσει πολύ εύκολα τα 2 τελευταία που είχα αφήσει (το Αστέρι του Νότου, και τον Ροβήρο τον Κατακτητή). Ποτέ δεν κουράστηκα από τις περιγραφές, μα τον Δία. Ίσως το ύφος του Βερν είναι αυτό που μου ταιριάζει ή έχω συνηθίσει. Ο Παπαδιαμάντης όντως δεν έχει γράψει πολυσέλιδα έργα αλλά εμένα με κούρασε λίγο η γραφή του. Δεν έχω διαβάσει πολύ Παπαδιαμάντη είναι η αλήθεια και όταν είχα πιάσει τα "Ρόδινα ακρογιάλια" είμουνα άπειρος αναγνώστης. Αν το ξαναπιάσω τώρα ίσως να αλλάξω γνώμη. Ο Βερν όμως είναι εύκολος γι'αυτό και προτείνεται σε νέες ηλικίες. Τώρα σε κάποιους μπορεί να φαίνεται κουραστικός και περιγραφικός δε λέω. Εγώ όμως τον ρουφούσα σαν πορτοκαλάδα και όχι σαν βότκα.αν δεν κάνω λάθος που δεν το λες και τέρας. Εκείνος ο Βερν ... δεν συγκρίνονται με τίποτα.
Βιβλιολάτρη, κατά πάσα πιθανότητα ο Βερν που έχεις γνωρίσει είναι απλουστευμένος και συντομευμένος. (Π.χ. εκδόσεις Αστέρος.) Αν γνωρίσεις τα έργα του όπως γράφτηκαν, θα δεις σημαντική διαφορά. ;) Εκτός αν είσαι βέβαιος ότι έχεις διαβάσει τα έργα του στην πλήρη τους μορφή.
Ο πατέρας μου είχε αγοράσει όταν είμουνα 6-7 χρονών (κάπου στο 1990-1992) ολόκληρη τη συλλογή των έργων του Ιουλίου Βερν σε εκδόσεις αποσπερίτις. Προφανώς ήτανε η απλουστευμένη γιατί πολύ δύσκολα θα έδινε τόσα λεφτά για να μου αγοράσει βιβλία που δεν θα μπορούσα με τίποτα να διαβάσω μέσα στα επόμενα 10 χρόνια. Οπότε προφανώς θα ξαναπιάσω τον Ιούλιο Βερν στην κανονική του μορφή. Όμως πιστεύω ότι και πάλι δε θα με δυσκολέψει ιδιαίτερα γιατί έχει περάσει στο υποσυνείδητο μου και κατά κάποιο τρόπο έχω ταυτιστεί με τον τρόπο γραφής του.
Όχι, δεν πηδάω... σελίδες. Ενας δάσκαλός μου πριν από χρόνια μου' λεγε ότι η υψηλή τέχνη είναι ανιαρή. Κι εννοούσε ακριβώς αυτό, ότι πρέπει να επιμένεις και να συνεχίζεις καρτερικά. Κι έτσι πέρασε στο μυαλό μου σαν κάτι "κακό" το να παραλείπω σελίδες. Διαβάζοντας το "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" και το "Μέγα Ανατολικό" έφτασα κανα δυο φορές στα πρόθυρα αλλά κράτησα χαρακτήρα. Ούτε σειρούλα δε χάθηκε!
Θα το ξεκινήσω τον Απρίλιο!Εθελ, μετα τον '' Μεγα Ανατολικο'' και το '' Αναζητώντας το χαμένο χρόνο'' αν διαβασεις και τον '' Οδυσσεα'' του Τζεϊμς Τζοϋς θα σου φτιαξω αγαλμα.))
Eυχαριστώ! :χεχ:Kαλο κουραγιο!
Κι εγώ νιώθω έτσι. Σαν να μην σέβεσαι τον κόπο του συγγραφέα. Πάντως αν η υψηλή τέχνη είναι ανιαρή, σίγουρα προτιμώ τη χαμηλή
γιατί πρέπει όλα να ταιριάζουν σε όλους δεν μπόρεσα ποτέ να το καταλάβω..