Τίτλος: Μην ελπίζετε να απαλλαγείτε από τα βιβλία
Πρωτότυπος τίτλος: N' espεrez pas vous dεbarrasser des livres
Συγγραφείς: Ζαν-Κλωντ Καριέρ (Jean-Claude Carriere), Ουμπέρτο Έκο (Umberto Eco)
Γλώσσα: ελληνική
Μετάφραση: Φιλλιπάτος Άγγελος
Εκδόσεις: Α. Α. Λιβάνη
Έτος έκδοσης: 2010
Έτος πρώτης έκδοσης: 2009, στα Γαλλικά
Διαστάσεις: 21 Χ 14
Αριθμός σελίδων: 291
ISBN: 978-960-14-2141-4
Ένα βιβλίο για τα βιβλία. Πρόκειται για μια συζήτηση του Jean-Claude Carriere με τον Umberto Eco. Αντικείμενο της συζήτησης είναι βέβαια το βιβλίο. Θίγονται θέματα που συχνά είναι αντικείμενα νημάτων της λέσχης μας. Για παράδειγμα: πως έχουμε οργανώσει τη βιβλιοθήκη μας και γιατί, πόσα βιβλία έχουμε στο σπίτι μας, ηλεκτρονικό ή έντυπο βιβλίο, τι είδους βιβλία “επικρατούν” στη βιβλιοθήκη μας, ποια βιβλία θα θέλαμε να έχουμε και δεν τα έχουμε κλπ. Πάνω από όλα, όμως, είναι ένα δοκίμιο ιστορίας του βιβλίου, γραμμένο με οξυδέρκεια και αγάπη για το γραπτό λόγο. Οι συνομιλητές φιλτράρουν τις εκδόσεις από το 1455 μέχρι σήμερα και επικεντρώνονται σε όσες άφησαν ίχνος πάνω στους αιώνες που πέρασαν. Είναι μια συζήτηση για το παρελθόν, το παρόν και κυρίως το μέλλον του βιβλίου.
Από το οπισθόφυλλο:
Η χαρούμενη γνώση: σπανίως η έκφραση του Νίτσε βρίσκει τέτοια εφαρμογή όση σε αυτό το βιβλίο για... τα βιβλία. Από τον πάπυρο μέχρι τις ψηφιακές συσκευές ανάγνωσης, διανύουμε πέντε χιλιάδες χρόνια ιστορίας του βιβλίου μέσω μιας σειράς συζητήσεων εμβριθών και ταυτόχρονα χιουμοριστικών, λόγιων και αντικειμενικών, διαλεκτικών και ανεκδοτολογικών, περίεργων και απολαυστικών. Διατρέχουμε το χρόνο και τους τόπους· πραγματικά πρόσωπα μπερδεύονται με φανταστικούς ήρωες· πλέκεται το εγκώμιο της βλακείας· αναλύεται το πάθος για συλλογές· εκφράζονται οι λόγοι για τους οποίους η τάδε ή η δείνα εποχή έχει γεννήσει αριστουργήματα· αποκαλύπτεται ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η μνήμη και ταξινομούνται τα έργα σε μια βιβλιοθήκη. Δίνεται η εξήγηση στο γιατί "οι κότες χρειάστηκαν έναν αιώνα για να μάθουν να διασχίζουν το δρόμο" ή στο πώς "η γνώση μας για το παρελθόν οφείλεται σε κρετίνους, ανόητους ή αντιπάλους". Εν ολίγοις, διασκεδάζουμε με τη "λογοτεχνική μανία" των δύο παθιασμένων συνομιλητών που μας παρασύρουν στον τρελό χορό τους, όπου κάθε γύρος εκπλήσσει, δημιουργεί ευφορία και διδάσκει. Σε αυτούς τους καιρούς του καλπάζοντος σκοταδισμού, αυτό το βιβλίο είναι ίσως ο καλύτερος φόρος τιμής στην κουλτούρα του πνεύματος και το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο για την απογοήτευση.
(Αφιερώνεται στη Διατσέντα, με ευχές για γρήγορη ανάρρωση)
Last edited by a moderator: