Οίνωψ Πόντος: Τι εννοεί ο ποιητής;

[Φαροφύλακας]

Γράφει κάτι ένας αρχαίος, ενδεχομένως δίχως ιδιαίτερη περίσκεψη, και οι χιλιετίες βυθίζονται σε έναν γρίφο.

Ξέρεις, φαντάζομαι να πηγαίνει κάποιος πίσω στον χρόνο με μια χρονομηχανή μόνο και μόνο για να λύσει αυτόν τον γρίφο και βρίσκει και να ρωτά τον Όμηρο:
— Δάσκαλε, τί ήθελες να πεις εκεί με εκείνο το "οίνωψ πόντος".
— Δεν θυμάμαι καθόλου, ρε συ. Τύφλα ήμουνα. Καλά λες, μισό να το αλλάξω.

 

[Φαροφύλακας]

Λοιπόν, στο ακόλουθο βιντεάκι του Vox αναφέρεται ότι το 1858 ο Γούλιαμ Γκλάντστοουν παρατήρησε πως στα ομηρικά κείμενα δεν εμφανίζονταν πολλές λέξεις για τα χρώματα και πως ο Όμηρος χρησιμοποιούσε την ίδια λέξη για χρώματα που "σε εμάς" είναι διαφορετικά.

The surprising pattern behind color names around the world

Έτσι, ο Όμηρος με την λέξη "πορφύρεος" φέρεται να περιγράφει το αίμα, ένα σκούρο σύννεφο, ένα κύμα της θάλασσας και το ουράνιο τόξο.

Η εικόνα αυτή κατά το βιντεάκι του Vox

Ο Γκλάντστοουν δεν βρήκε κάπου αναφορά στο μπλε ή το πορτοκαλί.

Η υπόθεση είναι πως οι λέξεις για τα χρώματα είχαν διαφορετική, ας πούμε, κατανομή.

Η αναφορά στον Όμηρο και τον χαρακτηρισμό "οίνωψ πόντος" είναι σύντομη όμως το βίντεο στο σύνολό του είναι πολύ ενδιαφέρον καθώς αφορά μια επιστημονική γλωσσολογική μελέτη πάνω στον τρόπο που οι γλώσσες αποκτούν λέξεις για τα χρώματα, και συνιστώ να το δει όποιος έχει ενδιαφέρον για την γλωσσολογία ή και για την ανθρωπολογία.

Στο βίντεο εξηγείται έμμεσα, λοιπόν, κι αυτό που παρατηρεί πιο πάνω ο Αντέρωτας:

να αναφερω οτι η θαλασσα στην αρχαια Αιγυπτο λεγοταν w'D-wr (wadj-ur) δηλαδη "το μεγαλο πρασινο".

 

[Παναγιώτη]

Φαίνεται πως αυτό είναι μύθος, τελικά. Οι σκύλοι βλέπουν χρώματα, αλλά πιο απαλά απ' ό,τι εμείς, και σε περιορισμένο εύρος.

Έχω χρόνια, μια απορία περί του οίνοπος πόντου.

(σσ: Αν υπάρχει ήδη κάποιος νημάτιο με το θέμα, και μου διέφυγε, παρακαλώ, αν είναι εύκολο, να συγχωνευτεί).

Η φράση είναι από την Α ραψωδία της Οδύσσειας του Ομήρου, στίχ. 183 – 184 και στο πρωτότυπο έχει ως εξής:

πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ' ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ' αἴθωνα σίδηρον.

Αυτοί οι στίχοι στην μετάφραση Καζαντζάκη – Κακριδή έχουν ως εξής:

Ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο πέλαο το κρασάτο,
στραφταλιστό να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.

Συμπέρασμα: Οίνωψ Πόντος = κρασάτο πέλαγος.

Αυτός ο συγκεκριμένος επιθετικός προσδιορισμός με έχει μπερδέψει πολύ. Το κρασί δεν είναι επουδενί γαλάζιο. Ποια εικόνα θέλει να μας δώσει ο Όμηρος επιλέγοντας τη λέξη οίνωψ; Είναι κάποιο χρώμα; Είναι μια μεταφορά της ταραγμένης θάλασσας που μοιάζει μεθυσμένη; Πάντως, επειδή είχα ζήσει για κάμποσα χρόνια δίπλα σε λιμάνι, όταν ερχόταν το σύννεφο της σκόνης από τη Σαχάρα, η θάλασσα, αντανακλούσε το κιτρινωπό χρώμα του ουρανού, συγκεκριμένα είχε μια γκριζοκίτρινη απόχρωση. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μου λύσει την απορία;

Κατα την άποψη μου, ως ερασιτέχνη παρασκευαστη κρασιων και όχι ως φιλολόγου, η έκφραση οίνοπα οίνο

Έχω χρόνια, μια απορία περί του οίνοπος πόντου.

(σσ: Αν υπάρχει ήδη κάποιος νημάτιο με το θέμα, και μου διέφυγε, παρακαλώ, αν είναι εύκολο, να συγχωνευτεί).

Η φράση είναι από την Α ραψωδία της Οδύσσειας του Ομήρου, στίχ. 183 – 184 και στο πρωτότυπο έχει ως εξής:

πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ' ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ' αἴθωνα σίδηρον.

Αυτοί οι στίχοι στην μετάφραση Καζαντζάκη – Κακριδή έχουν ως εξής:

Ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο πέλαο το κρασάτο,
στραφταλιστό να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.

Συμπέρασμα: Οίνωψ Πόντος = κρασάτο πέλαγος.

Αυτός ο συγκεκριμένος επιθετικός προσδιορισμός με έχει μπερδέψει πολύ. Το κρασί δεν είναι επουδενί γαλάζιο. Ποια εικόνα θέλει να μας δώσει ο Όμηρος επιλέγοντας τη λέξη οίνωψ; Είναι κάποιο χρώμα; Είναι μια μεταφορά της ταραγμένης θάλασσας που μοιάζει μεθυσμένη; Πάντως, επειδή είχα ζήσει για κάμποσα χρόνια δίπλα σε λιμάνι, όταν ερχόταν το σύννεφο της σκόνης από τη Σαχάρα, η θάλασσα, αντανακλούσε το κιτρινωπό χρώμα του ουρανού, συγκεκριμένα είχε μια γκριζοκίτρινη απόχρωση. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μου λύσει την απορία;

Επιτρέψτε μου την καταθεση της αποψης μου, για τον οίνοπα πόντο. Ομιλω ως ερασιτεχνης οινοποιός. Την λέξη πόντος δεν την σχολιαζουμε διοτι αδιαμφησβητητα αναφερεται στην θάλασσα. Για την λέξη οίνωψ, η άποψη μου ειναι οτι αναφερεται σε τρικυμιώδη θάλασσα (όπως και ο οίνος προκαλει προβλήματα στο κεφάλι), όπως επίσης να δουμε και ότι πριν κυριαρχησει η μοδα των Γαλλικών κρασιών, όλοι εκαναν κοκκινα κρασια, μα όχι απλα κόκκινα αλλα βαθυκόκκινα έως μαυρα. Αυτό μας οδηγει στην υπόνοια ότι ο Όμηρος εννοούσε ταραγμενη μαυρη θάλασσα. Το δε ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, είναι γνωστο ότι καθιερωθηκε αργότερα.

Έχω χρόνια, μια απορία περί του οίνοπος πόντου.

(σσ: Αν υπάρχει ήδη κάποιος νημάτιο με το θέμα, και μου διέφυγε, παρακαλώ, αν είναι εύκολο, να συγχωνευτεί).

Η φράση είναι από την Α ραψωδία της Οδύσσειας του Ομήρου, στίχ. 183 – 184 και στο πρωτότυπο έχει ως εξής:

πλέων ἐπὶ οἴνοπα πόντον ἐπ' ἀλλοθρόους ἀνθρώπους,
ἐς Τεμέσην μετὰ χαλκόν, ἄγω δ' αἴθωνα σίδηρον.

Αυτοί οι στίχοι στην μετάφραση Καζαντζάκη – Κακριδή έχουν ως εξής:

Ταξιδεύω για τόπο αλλόγλωσσο, την Τέμεσα, στο πέλαο το κρασάτο,
στραφταλιστό να δώσω σίδερο, χαλκό να πάρω πίσω.

Συμπέρασμα: Οίνωψ Πόντος = κρασάτο πέλαγος.

Αυτός ο συγκεκριμένος επιθετικός προσδιορισμός με έχει μπερδέψει πολύ. Το κρασί δεν είναι επουδενί γαλάζιο. Ποια εικόνα θέλει να μας δώσει ο Όμηρος επιλέγοντας τη λέξη οίνωψ; Είναι κάποιο χρώμα; Είναι μια μεταφορά της ταραγμένης θάλασσας που μοιάζει μεθυσμένη; Πάντως, επειδή είχα ζήσει για κάμποσα χρόνια δίπλα σε λιμάνι, όταν ερχόταν το σύννεφο της σκόνης από τη Σαχάρα, η θάλασσα, αντανακλούσε το κιτρινωπό χρώμα του ουρανού, συγκεκριμένα είχε μια γκριζοκίτρινη απόχρωση. Υπάρχει κάποιος που να μπορεί να μου λύσει την απορία;

style='font-size:11.0pt;font-family:"Arial",sans-serif;color:black;mso-color-alt:
windowtext'>

style='font-size:11.0pt;font-family:"Arial",sans-serif;color:black;mso-color-alt:
windowtext'>Επιτρέψτε μου την καταθεση της αποψης μου, για τον οίνοπα πόντο. Ομιλάω ως ερασιτέχνης οινοποιός. Την λέξη πόντος δεν την σχολιαζουμε διοτι αδιαμφησβήτητα αναφερεται στην θάλασσα. Για την λέξη οίνωψ, η άποψη μου ειναι οτι αναφερεται σε τρικυμιώδη θάλασσα (όπως και ο οίνος προκαλει προβλήματα στο κεφάλι), όπως επίσης να δουμε και ότι πριν κυριαρχησει η μοδα των Γαλλικών κρασιών, όλοι παρασκεύαζαν κοκκινα κρασια, μα όχι απλα κόκκινα αλλά βαθυκόκκινα έως μαύρα. Αυτό μας οδηγει στην υπόνοια ότι ο Όμηρος εννοούσε ταραγμενη μαυρη θάλασσα. Το δε ΜΑΥΡΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, είναι γνωστό ότι καθιερώθηκε αργότερα και ως σημερα. Οι δε Ρωσοι, σημερα την αποκαλουν lang=RU style='font-size:11.0pt;font-family:"Arial",sans-serif;mso-fareast-font-family:
"Times New Roman";color:#202124;mso-font-kerning:0pt;mso-ligatures:none;
mso-ansi-language:RU;mso-fareast-language:EL'>Черное мореstyle='font-size:11.0pt;font-family:"Arial",sans-serif;mso-fareast-font-family:
"Times New Roman";color:#202124;mso-font-kerning:0pt;mso-ligatures:none;
mso-fareast-language:EL'> (Μαύρη θάλασα).