Νήμα για εφήμερα μηνύματα (που όμως θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας)

[Αντέρωτας]

Ντροπή τώρα κοτζάμ άντρας που ζει στην Ελλάδα να μην κατεχω ακομα τα μυστικα του φραπέ αλλα εχω κενα.

Εχουμε και λέμε, βαζω καφε ζαχαρη, νερακι, χτυπαω με το μιξερ, κανει ενα μεγαλο αφρο, μετα ριχνω γαλα εβαπορε και απογιομίζω με νερο, και ανακατεβω δυνατα με το καλαμακι, ωστε να ενωθουν, οσο γινεται, καλυτερα τα υλικα.

Στην αρχη ο φραπες μου οπως τον κανω ειναι υπεροχος, αψογη ισορροπια γευσης, γλυκυτητας και γαλατίλας. Κατοπιν ομως, μενει ο αφρος ο οποιος ειναι σκετος καφες, με ολη την πικριλα του. Το εβαπορε συγκεντρωνεται ολο στον πατο και το πινω ολο απο την αρχη, και στο τελος μενει ο δυσαρεστος αφρος.

Ειμαι σιγουρος οτι κατι κανω λαθος, επειδη ο φραπες της καφετεριας διατηρει ομοιομορφη αφρωδη υφη και γευση απο την αρχη μεχρι το τελος, για να μη πω οτι στο τελος ειναι πιο νοστιμος και γλυκος! Γιατι λοιπον σε μενα γινεται το αναποδο, οεο;

 

[Τσίου]

Εμένα έχει χάλια γεύση απ'την αρχή. Ούτε με τον ελληνικό το'χω. Το πάλεψα όπως εσύ, ψάχνοντας κολπάκια στο γοογλε, αλλά δεεεν και έτσι το πήρα απόφαση. Μια ζωή θα ζητάω από τους άλλους να μου φτιάχνουν καφέ. <- Σου κλείνω το μάτι για να κάνεις το ίδιο.

 

[Μπου Ραντλι]

Υπάρχουν πολλές παράμετροι : παίζει ρόλο το πόσο νερό θα προσθέσεις (συνιστάται να μη γεμίσεις πολύ το σέικερ), αν θα βάλεις πρώτα τη ζάχαρη ή τον καφέ, επίσης αν το γάλα θα είναι εβαπορέ ή δέλτα. Γενικά το μηχανάκι κάνει πιο "επαγγελματικό" χτύπημα, παρόλο που το χρησιμοποιούσα όταν συζούσα, δεν το συνήθισα ποτέ...

Αντέρωτα, Τσίου το διαδίκτυο έχει γεμίσει με μαθήματα Barista. Πάμε να γίνουμε ειδικοί;

 

[Τσίου]

Μπου, από το πρωί θέλω να φάω καρπούζι και δεν σέρνομαι μέχρι το ψυγείο γιατί σκέφτομαι τα κουκούτσια που πρέπει να καθαρίσω κι εσύ μου λες για μαθήματα μπαρίστα; I feel like crying :λυγμ:

 

[Στιλλ ιλλ]

Οι καφέδες δεν είναι ωραίοι. Απορώ γιατί τους προτιμάτε.

 

[Καλικάντζαρος]

Μπου, από το πρωί θέλω να φάω καρπούζι και δεν σέρνομαι μέχρι το ψυγείο γιατί σκέφτομαι τα κουκούτσια που πρέπει να καθαρίσω κι εσύ μου λες για μαθήματα μπαρίστα; I feel like crying :λυγμ:

γιατι να φτυσεις τα κουκουτσια? Εγω τα κανω skip! Δε τα μασαω..δε με ενοχλουν δε τα ενοχλω! Ολα μεσα!

 

[Αντέρωτας]

Να σημειωσω παντως οτι ηλπιζα σε περισσοτερη συνεισφορα και βοηθεια, οσον αφορα το θεμα του φραπε :Ρ

 

[Τσίου]

Αντέρωτα, και στο γοογλε που (ξανα) έψαξα, δεν εξηγεί γιατί στο τέλος σου χαλάει. Λέει κάποια βήματα (για παράδειγμα ένας έλεγε πως το γάλα το βάζει από την αρχή) και αυτό είναι. Λύσεις σου δώκαμε, είσαι όμως απαιτητικός σαν μια ψυχή )) <--δεν στη λέω, πλάκα κάνω

Στιλλ, ο καφές είναι σαν το ουίσκι. An acquired taste. Ούτε εμένα μου άρεσε στην αρχή (εξαίρεση ο ελληνικός που μου έφτιαχναν, που και που, όταν ήμουν μικρή.)

Καλικάντζαρε, το ίδιο πρακτικό πνεύμα έχει και ένας φίλος μου, αλλά αυτή η φάση είναι ασύλληπτη για μένα.

 

[Ιαβερης]

Μα υπάρχει ακόμα κόσμος εν έτει 2018 που πίνει φραπέ! Δεν σας έμαθε τίποτα ο Κωστόπουλος; Πέρα από την πλάκα, από προσωπική εμπειρία ξέρω ότι για καλό αφρό θέλει απλά λιγότερο νερό.

 

[Αντέρωτας]

Στιλλ, για μενα αν δεν υπαρχουν ζαχαρες, γαλατα, αφροι, σαντιγες, σιροπια, κανελες κλπ, δεν ειναι καφες )) οτιδηποτε λιγοτερο ειναι απλα νεροζουμι δοκιμασε το

 

[Φαροφύλακας]

δεν συνέδραμα διότι τον φραπέ τον πίνω κάπως διαφορετικά. Παίρνω ένα μπουκαλάκι του νερού άδειο, βάζω λίγο κρύο νερό και λιγότερο από μισό κουταλάκι καφέ. Κλείνω το καπάκι και το χτυπάω καλά. Έπειτα το γεμίζω με κρύο νερό μέχρι να χυθεί λίγος αφρός έξω. Το επιθυμητό αποτέλεσμα είναι να είναι διάφανος.

Αλλά ξέρω πως δεν σε καλύπτω.

 

[Έλλη Μ]

Η Αθηνα εχει γίνει Λονδίνο (στον καιρο και μονο).
Μήπως, Αντέρωτα, να το γυρισεις σε τσάι;

 

[Τσίου]

Αχ ναι! κάνουμε την αρχή με τον καιρό, και μετά έρχονται τα υπόλοιπα (Αν συνεχιστεί αυτό, θα είναι το καλύτερο καλοκαίρι της ζωής μου)

Χάζευα το Britannica. Στιγμιότυπα μιας διαφορετικής, αλλά πάντοτε ίδιας, ανθρώπινης κωμωδίας και γέλασα με την απάντηση που έδωσε ο Κέσλερ σε έναν θαυμαστή του.

"Το να σου αρέσει ένας συγγραφέας και να θέλεις να τον γνωρίσεις είναι σαν να σου αρέσει το pate de fois gras και να θέλεις να γνωρίσεις τη χήνα"​

 

[Στιλλ ιλλ]

Και ήλιος και ζέστη και βροχή και κουνούπια. Τι ωραία.

*καταρρέει με το χαμόγελο του νευρικού κλονισμού στα χείλη*

 

[Αντέρωτας]

@Τσιου

οταν ημουν μικρος ειχα δει ενα ονειρο, οτι ημουν με καποιους (βασικα ολα τα ονειρα μου ετσι ξεκινουν, "ημουν με καποιους") και μπηκαμε σε ενα παλιο εγκαταλελειμμενο σπιτι, μεσα στη ζουγκλα. Πρεπει να ηταν το σπιτι καποιου κυνηγου, ή εξερευνητη ή καποιου ευρωπαιου αποικιοκρατη η του Δρ. Λιβινγκστον, I presume. Ηταν παντου παλια ξυλινα μπαροκ επιπλα, σκονισμενα, και μεσα ειχαν μπει φυλλα, κλαδια και φυτα απο τα σπασμενα παραθυρα και μπαλκονια. Απ'εξω μαλλον εριχνε μια τροπικη καταιγιδα (καλη ωρα), και καποιες σταγονες επεφταν απο το σαπιο ταβανι. Κοιταζοντας πανω σε μια βιβλιοθηκη ηταν ενα γιγαντιο ξυλινο κεφαλι ενος πιθηκου, σαν τοτεμ, βλοσυρο και λιγο σκιαχτικο... λες να ειχε καποια μεταφυσικη δυναμη που προκαλεσε την ερημωση;

 

[Τσίου]

Αντέρωτα τώρα δίνεις τροφή στο υποσυνείδητο. Σα να μην είναι αρκετοί οι-σουρεαλ-εφιάλτες που βλέπω....
Τις προάλλες (μήνες πριν) είχα δει ότι ο Φαροφύλακας με έβαζε να κλέβω αυτοκίνητα και να τα παρκάρω στο γκαράζ του υπερτέλειου φουτουριστικού του κτιρίου. Εκεί που κάνω δουλίτσα, σκέφτομαι ότι δεν έχω φορέσει γάντια, και πως τα αποτυπώματά μου είναι πάνω (λες και δεν θα μπορούσαμε να του ρίξουμε ένα καθάρισμα), πανικοβάλλομαι, παρατάω το αυτοκίνητο σε ένα στενό, κοντά στο φουτουριστικό κτίριο (σαν πύργος ήταν), με τα αποτυπώματά μου πάνω (μπικόζ βόδι), και τρέχω. Ξύπνησα έτσι

 

[Αντέρωτας]

Για βραβειο Δαρβινου εισαι Τσιου.

(εμενα ποτε θα με δεις σε ονειρο; Ερωτικο κατα προτιμηση)

 

[Τσίου]

Ρε ό,τι να'ναι σε λέω!
(Σε κανα θριλεράκι, ή κανα τρελό, υπάρχει θεσούλα αν θες. Βαρέθηκα να τρέχω μόνη μου σε σκοτεινά στενά. Όλα τα άλλα είναι:

Spoiler

Ευτυχώς )

 

[Φαροφύλακας]

Αντέρωτα τώρα δίνεις τροφή στο υποσυνείδητο. Σα να μην είναι αρκετοί οι-σουρεαλ-εφιάλτες που βλέπω....
Τις προάλλες (μήνες πριν) είχα δει ότι ο Φαροφύλακας με έβαζε να κλέβω αυτοκίνητα και να τα παρκάρω στο γκαράζ του υπερτέλειου φουτουριστικού του κτιρίου. Εκεί που κάνω δουλίτσα, σκέφτομαι ότι δεν έχω φορέσει γάντια, και πως τα αποτυπώματά μου είναι πάνω (λες και δεν θα μπορούσαμε να του ρίξουμε ένα καθάρισμα), πανικοβάλλομαι, παρατάω το αυτοκίνητο σε ένα στενό, κοντά στο φουτουριστικό κτίριο (σαν πύργος ήταν), με τα αποτυπώματά μου πάνω (μπικόζ βόδι), και τρέχω. Ξύπνησα έτσι

Λοιπόν, επειδή βλέπω αυτόν τον καιρό φορένσικ φάιλς, σε βεβαιώ πως και να το πλύνεις το αυτοκίνητο μέσα-έξω, και να το σκουπίσεις με ηλεκτρική, πάντα κάτι μένει πίσω, συχνά κάποια τριχούλα έχει πέσει, κι έπειτα οι αστυνομικοί ερευνητές είναι αμείλικτοι. Βέβαια, το μεγάλο πλεονέκτημα στα όνειρα είναι πως... έπειτα ξυπνάς.

Στο επόμενο επεισόδιο, πάντως, φέρε μια (μπλε) Λαμποργκίνι γιατί λείπει από την συλλογή μου.

 

[Τσίου]

Ααα! Ενδιαφέρον φαίνεται, τώρα καίγομαι με το πρόγραμμα του crime and investigation. (Η τεχνολογία έχει βοηθήσει σε αηδιαστικό βαθμό.)
Αυτό: "το μεγάλο πλεονέκτημα στα όνειρα είναι πως... έπειτα ξυπνάς", ξαναπές το, διότι αν δεν ξυπνούσα απότομα με αυτά που βλέπω, ο κανονικός ύπνος θα γινόταν αιώνιος. Το λέω γιατί μια φορά ξύπνησα από τους πόνους. Ένιωσα την καρδιά μου να βαράει γροθιές στο στρώμα, λες και ήταν έτοιμη να πεταχτεί από τον θώρακα. Τέτοιο πράγμα ούτε όταν με κυνηγούσαν στον ξύπνιο μου για να μου κλέψουν το κινητό!

:χαχαχα: Your wish is my command! (Αντέρωτα, ετοιμάσου, έχουμε αποστολή). Βέβαια αν έβλεπες που έμενες, θα έλεγες τι να την κάνω την μπλε Λαμποργκίνι…