Μια φράση

[Πεταλούδα]

(Νομζω ολοι τρομαζουμε να συνεχισουμε πια)

(Γιατί το λες αυτό;

Είχα μια σκέψη για την συνέχεια και μετά το σχόλιό σου αποφάσισα να την αναφέρω για όλους εμάς τους συν-συγγραφείς: θα αφήσουμε για την ώρα την φιγούρα απέξω από το σπίτι του Γιάννη και εμπνεόμενοι από την παραπάνω ανάρτηση του @Αντέρωτας θα μεταφερθούμε για λίγο κάπου αλλού τοπικά και χρονικά (αυτές οι αναρτήσεις θα είναι με πλάγια γραφή και τύπο Georgia) για να αρχίσουμε να χτίζουμε αποσπασματικά μια άλλη ιστορία γύρω από το "αντικείμενο". Πως και αν θα κουμπώσουμε τις ιστορίες, θα δείξει. Αν έχετε κάποια άλλη ιδέα, βλέπουμε τι θα ταιριάξει καλύτερα.)

Η πανσέληνος έλουζε με ένα απόκοσμο φως τα ψηλά δέντρα, οι φωνές του δάσους είχαν από ώρα κοπάσει και το μόνο που ακούγονταν καθαρά ήταν οι φυλλωσιές από τον βραδινό αέρα.

 

[Ροκμαντικ]

Η μόνη παραφωνία στο ειδυλλιακό αυτό σκηνικό ήταν οι φωνές δύο αντρών, που προέρχονταν από ένα τζιπ, σταματημένο στη μέση ενός ξέφωτου: "Δε με νοιάζει τι θα κάνεις, πρέπει να βγει από τη μέση. Ήδη ξέρει πολλά και είναι επικίνδυνος", ούρλιαζε ο τύπος που το σουλούπι του έφερνε στον Ντάνι ντε Βίτο.

(Σορι, δεν μπορώ να αλλάξω τη γραμματοσειρά).

 

[Αντέρωτας]

(Τι προβλημα εχει η γραμματοσειρα και τι θες να αλλαξεις; )

 

[Πεταλούδα]

(Αναφέρεται σε σχόλιο της ανάρτησής μου @Αντέρωτας. Το ανέφερα ως τρόπο να ξεχωρίζει το κείμενο της "άλλης" ιστορίας. Στο άλλο νήμα που αντιγράφω το κείμενο θα το φτιάχνω εγώ.
Γενικά όμως @Ροκμαντικ, για δική σου χρήση αν χρειαστείς, μπορείς να διαμορφώνεις το κείμενό σου από τα κουμπάκια από πάνω από εκεί που γράφεις. )

 

[Ροκμαντικ]

(Τι προβλημα εχει η γραμματοσειρα και τι θες να αλλαξεις; )

Η Πεταλούδα προτεινε Georgia

 

[ΚρίτωνΓ]

Ο άλλος ο ψηλόλιγνος - ο σωσίας του Κων/νου Τζούμα - τον κοίταζε με ύφος νυσταλέο και μπλαζέ και τράβηξε μια βαρβάτη τζούρα από το ατμοτσίγαρό του γεμίζοντας το αυτοκίνητο με πυκνή λευκή ομίχλη: "Ήρεμησε, είσαι - είμαστε - και σε κρίσιμη ηλικία. Όταν έρθει η ώρα θα βγει από τη μέση."

 

[Μοκαντάσα αλ Σάφερ]

"Ανάθεμα τη ψυχραιμία σου!" ακούστηκε τσιριχτή η φωνή του κοντόχοντρου τύπου (πολιτικά ορθότερον: μικρόσωμου και ευτραφή) "η απάθειά σου μου ανεβάζει την πίεση πιο πολύ και από χωριάτικο λουκάνικο!"

 

[Ροκμαντικ]

Όσο οι δυο αταίριαστες φιγούρες διαφωνούσαν στριμωγμένες στο τζιπακι, ο Πλανκ και η εκπάγλου καλλονής Τζόαν απολάμβαναν την πανσέληνο αγκαλιασμένοι στο εργαστήριο του επιστήμονα.

 

[Αλουκαρδ]

Ήταν λίγο πριν αποκοιμηθουν όταν ξαφνικά τάραξε την ηρεμία ο ήχος του τηλεφώνου του εργαστηρίου.Χτυπούσε επίμονα και ο Πλανκ απορημένος γιατί ελάχιστοι τον καλούσαν στο εργαστήριο σήκωσε το ακουστικό...

 

[Πεταλούδα]

Μια αντρική φωνή του μίλησε ψιθυριστά: "Το φεγγάρι γέμισε και οι θέσεις των πλανητών είναι οι σωστές. Αν ο χάρτης είναι αληθινός, ήρθε η στιγμή που θα ανοίξει η κρύπτη."

 

[Ροκμαντικ]

Πρασίνισε, κοκκίνισε, κιτρινισε ο Πλανκ κλείνοντας το ακουστικό και τελικά κατάφερε να αρθρώσει, αποφεύγοντας το βλέμμα της Τζόαν: πρέπει να φύγω!

(Το όνομά της δε μου αρέσει καθόλου! )

 

[μυσιρλου]

Και πώς να μην αλλάξει τόσα χρώματα η μούρη του Πλανκ, αφού ήξερε πως η Τζόαν είχε θυσιάσει τόσα για να βρίσκεται κοντά του μια τέτοια νύχτα. Που το ολόγιομο φεγγάρι της την έκανε να φαντάζει στα μάτια του τόσο αέρινη και θελκτική, όσο ποτέ. Άπλωσε το χέρι να πιάσει το παλτό του και πλησίασε το παράθυρο, νιώθοντας τα μάτια της καρφωμένα επάνω του.

 

[Πεταλούδα]

(Να θυμίσουμε ξανά τον κανόνα ότι το κάθε μέλος γράφει από μία φράση. Από την αρχή που ξεκινήσαμε κρατείτε ότι έχει γραφτεί, ενημερώνουμε και προχωράμε, οι εμπνεύσεις της στιγμής δεν πρέπει να χάνονται. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το κείμενο που έχει γραφτεί ως τώρα.)