Από τις συνεντεύξεις που δίνει ο λόγος του ταιριάζει σε πωλητή παρά σε πολιτικό που νοιάζεται πραγματικά για την χώρα του και τους πολίτες. Ειδικα καποια σεξιστικα σχολια του είναι το λιγότερο ανώριμα. Όσο για την Χάρις είναι κάτι σαν το better the devil you know.
Αυτή όμως είναι απλά μια εντύπωση που δεν στοιχειοθετεί κάτι.
Προσωπικά, πιστεύω πως ο Τραμπ έχει περισσότερες πιθανότητες να ασκήσει ουσιαστική πολιτική, από τους Δημοκρατικούς, όπως είναι τώρα. Τώρα, αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις πολιτικές του, αυτό είναι άλλη κουβέντα. Όσο για τα σεξιστικά του σχόλια, για εμένα, που καμώνομαι και για έξυπνος άνθρωπος (που ανέφερες πιο πάνω), ο σεξισμός υπήρξε πάντα αδιάφορος, δηλ. ακόμη και προς το φύλο μου ή και προς εμένα προσωπικά. Μάλιστα εκείνο το περίφημο “grab ‘em by the pussy” που έπιασε τότε το μικρόφωνο, είναι η καθημερινή γλώσσα κι οι ψιλοβλακείες που λέμε ανάμεσα σε φίλους οι περισσότεροι και άρα αναγνωρίζουμε στον άνθρωπο μια συμπεριφορά οικεία.
Εάν παρατηρήσεις, την έντονή σου άποψη "πώς γίνεται έξυπνοι άνθρωποι, π.χ. σαν τον Πίτερσον, να υποστηρίζουν τον Τραμπ", εδώ δεν την στοιχειοθετείς. Μια δική σου εντύπωση που έχεις πως «δεν νοιάζεται» και κάποιο σεξιστικό σχόλιο, που για πολλούς από εμάς είναι θέμα τριτεύον ή ανύπαρκτο, δεν λένε πραγματικά κάτι.
Πάμε όμως στην ουσία.
Ο Τραμπ είναι καταφανώς αμφιλεγόμενη μορφή και μέχρι έναν βαθμό ανατρεπτικός, ότι και αν σημαίνει αυτό και εάν δανειστώ την έκφρασή σου, «από τα δύο κακά», εμένα μου μοιάζει το λιγότερο κακό, και θα δοκιμάσω να σου στοιχειοθετήσω το γιατί, όπως θα πρέπει να κάνει ένας... έξυπνος άνθρωπος.
Ο Τραμπ αντλεί μια μεγάλη του δύναμη ακριβώς από την δαιμονοποίηση που έχει λάβει από τους αντιπάλους του, όπου παρουσιάστηκε από φασίστας μέχρι αυτός που θα φέρει την καταστροφή. Έγινε όμως πρόεδρος και στα μάτια του κόσμου ούτε πραγματικά φασίστας φάνηκε, ούτε κάποια καταστροφή έφερε, έχοντας μάλιστα μια τεράστια αντίδραση να αντιπαλέψει, εσωκομματική κι εξωκομματική. Που σε κάνει να σκεφτείς, σκέψου να τον βοηθούσαν κιόλας, αντί να τον υποσκάπτουν. Βέβαια, είχε την μελανή στιγμή του Καπιτολίου και την μάλλον αστοιχειοθέτητη αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος, που είναι από μόνη της θέση αντιδημοκρατική, εκτός εάν καταφέρεις να παρουσιάσεις πραγματικά στοιχεία.
Στο θέμα της κλιματικής αλλαγής να πω πως σκεφτόμαστε πολύ σαν Ευρωπαίοι (κι εγώ μαζί σας). Αυτό που στην Ευρώπη το θεωρούμε αυτονόητο και συμφωνούμε οι 80%, σε άλλα μέρη του κόσμου δεν είναι κάτι που έχει την γενική παραδοχή ή την ευαισθησία του κόσμου.
Για εμένα, έχει λοιπόν σίγουρα τις σκιές του.
Όμως πολύ βαθύτερη σκιά βρίσκω την woke ατζέντα των Δημοκρατικών, η οποία πιστεύω πως φτιάχνει ανθρώπους δυστυχισμένους και μπερδεμένους, αποσταθεροποιεί την κοινωνία και μοναχά ευνοεί τις μεγάλες φαρμακευτικές. Κι ούτε μου αρέσει η θρησκευτική προσήλωση την οποία βλέπω στα εκεί αριστερά. Όπως έχει ειπωθεί, μοιάζει με πραγματική ίωση του εγκεφάλου. Οπότε και μόνο για την woke ατζέντα, εάν έπρεπε να ψηφίσω, αν ήμουν Αμερικανός, διόλου απίθανο να ψήφιζα τον Τραμπ. Και ως άθεος που είμαι, θα πω πως στους περισσότερους θα κάνει πιο καλό να αφεθούν σε έναν ήπιο χριστιανισμό από το να βυθιστούν στην woke κουλτούρα.
Όμως όλα αυτά είναι εσωτερική πολιτική των ΗΠΑ και εμένα, ως πολίτη άλλης χώρας, με ενδιαφέρει περισσότερο η θέση των ΗΠΑ στον κόσμο.
Ένα από τα πράγματα που δεν έχουν καθίσει ακόμη μέσα μου, είναι το Νόμπελ Ειρήνης στον Ομπάμα. Τον «καλό» και όντως σούπερ χαρισματικό Ομπάμα, που μιλάει πάντα έξυπνα, δείχνοντας ενσυναίσθηση και πραγματική ευφυΐα. Είναι από τους πιο χαρισματικούς ανθρώπους που έχω δει.
Με τον Ομπάμα είχαμε τις ΗΠΑ ιδιαίτερα πολεμοχαρείς και επεμβατικές. Αυξήθηκαν τα αμερικανικά χτυπήματα με ντρόουν και οι νεκροί, ενισχύθηκε η επέμβαση στο Αφγανιστάν, η οποία μοναχά ενίσχυσε όπως φάνηκε την αντίδραση και την εδραίωση των Ταλιμπάν, υπήρξε εμπλοκή στον εμφύλιο στην Υεμένη, ενισχύθηκε η παρουσία στο Ιράκ, φυσικά στην Συρία (εκεί με βρίσκει σύμφωνο, να πω την αλήθεια, τότε στον πόλεμο κατά του ISIS) αλλά το χειρότερο, στον Ομπάμα οφείλεται η αποσταθεροποίηση της Λιβύης και όλος ο ατελείωτος εμφύλιος που ακόμη μαίνεται ουσιαστικά. Την ξετίναξε την Ειρήνη, και του δώσανε Νόμπελ!
Βέβαια, το ότι πραγματικά είχε σκοπό να καταργήσει το Γκουαντάναμο και δεν το έκανε δείχνει πως ίσως είναι λιγότερο δυνατός από όσο θα θέλαμε να πιστεύουμε, κι ίσως περισσότερο μια μόστρα.
Πράγμα που φάνηκε όσο ποτέ με τον γηρασμένο Μπάιντεν. Έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε να εκφράσει μια απλή σκέψη με συνοχή και να απαντήσει στην πιο απλή ερώτηση (ε και πλέον, όταν έφτασε όλος ο πλανήτης να κοροϊδεύει, τον κατεβάσανε). Αυτά τα είδε ο κόσμος και η Καμάλα δεν φάνηκε να έχει περισσότερες ικανότητες ή βάθος. Δίχως να υπάρχει κάτι διασφαλισμένο στο στρατόπεδο των Ρεπουμπλικάνων, ήξερες πως ο πρόεδρος στους Δημοκρατικούς θα ήτανε μόστρα. Κάποιος έλεγε (ξέχασα ποιος) πως η Καμάλα αρνήθηκε να πάει στην εκπομπή του Τζόε Ρόγκαν, όπου υπάρχει μια χαλαρή κουβέντα για ό,τι να ‘ναι για 2 ώρες, ακριβώς γιατί είναι τόσο ρηχή που δεν θα τις έβγαζε αυτές τις δύο ώρες με τίποτα. Θα έβαζε την κασέτα στα πρώτα λεπτά, αλλά σε 2 ώρες θα φαινόταν τι είναι. Ενώ, φυσικά, ο Τραμπ πήγε και άντεξε τρεις και θα μπορούσε να αντέξει άλλες τρεις.
Κι είναι αυτό άλλο ένα από τα σημεία στα οποία νικάει ο Τραμπ. Μοιάζει να έχει περισσότερη προσωπική άποψη, και άρα προσωπική δύναμη. Μοιάζει πως μπορεί να φέρει περισσότερη αλλαγή από έναν Μπάιντεν ή μια Καμάλα, που μοιάζουν μόστρες. Τώρα αν θα το κάνει, είναι άλλη κουβέντα. Από τον Μπάιντεν και την Καμάλα, πάντως, περιμένεις πολλή woke ατζέντα, πολλή εξωτερική επεμβατικότητα και τους νιώθεις σαν απλό προσωπείο ενός μηχανισμού που πηγαίνει με κεκτημένη ταχύτητα.
Πίσω στον Μπάιντεν, επί δικής του διακυβέρνησης το ΝΑΤΟ έκανε επεκτατικές κινήσεις προς την Ουκρανία γνωρίζοντας (100%) πως θα ξεκινούσε πόλεμο ο Πούτιν. Ο πόλεμος που έχουμε στην καρδιά της Ευρώπης οφείλεται κατά το 50% στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ του Μπάιντεν. Οι λόγοι είναι πολλοί, γιατί το ΝΑΤΟ θέλησε αυτόν τον πόλεμο, κι ας μην μπούμε τώρα μέσα σε αυτό. Ο πιο προφανής είναι πως το ΝΑΤΟ είναι πολεμική μηχανή και χρειάζεται πόλεμο για να είναι σε φόρμα και, πιο σημαντικό, να έχει λόγο ύπαρξης. Την Ρωσία, που με μια διαφορετική αντιμετώπιση θα την είχαμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια, όπου και ανήκει (η Ρωσία του Ντοστογιέφσκη και του Τσαϊκόφσκη), τώρα συνεχίζει να είναι ο βολικός εχθρός, για εξοπλισμούς και αμερικανική επεμβατικότητα (η οποία επηρεάζει και το ενεργειακό).
Οι ΗΠΑ του Μπάιντεν είναι αυτές που τοποθετούνται στο ευαίσθητο υπογάστρειο της Κίνας με πολεμικά πλοία. Τι στον π*** κάνουν εκεί; Τί θα κάναν αν η Κίνα είχε άποψη ξέρω ‘γω για το Πούερτο Ρίκο κι έστελνε αεροπλανοφόρα στο υπογάστριο των ΗΠΑ;
Να θυμίσω πως ο Τραμπ ήταν αυτός που βρέθηκε με τον Κιμ Γιονγκ Ουν και τον Πούτιν, έχοντας την ικανότητα να ανοίγει κανάλια επικοινωνίας, στα δύσκολα. Ο Τραμπ ήταν αυτός που άρχισε να μαζεύει τον στρατό του πίσω, π.χ. από την Συρία (πράγμα που μπορεί να μην μας βολεύει εμάς, αφού οι αμερικανοί εκεί είναι σύμμαχοι των Κούρδων, που είναι εχθροί του εχθρού μας), όμως μάζευε τον πόλεμο, δεν τον άπλωνε. Κι ήταν κριτικός απέναντι στο ΝΑΤΟ, που με τους Δημοκρατικούς αποδεικνύεται θεριεμένο, ασύδοτο και επιπόλαιο. Κι ο Τραμπ έχει υποσχεθεί να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία όπου ιδού η Ρόδος, βέβαια. Τον πόλεμο στον οποίο έχουν σφαγιαστεί και σφαγιάζονται εκατοντάδες χιλιάδες άντρες. Ο γιος μου... ο αδερφός σου... Ή τέλος πάντων, ο γιος κι ο αδερφός κάποιων άλλων. Όμως ακόμη και να το κάνει, Νόμπελ Ειρήνης δεν θα πάρει. Το σύστημα έχει αποφασίσει με ποιους χαριεντίζεται.
(Να πω πως δεν είμαι κατά του ΝΑΤΟ προσωπικά, κάθε άλλο. Πιστεύω πως παρά τις μεγάλες αμαρτίες του, βολεύει την χώρα μου.)
Το αφήγημα πως ο Τραμπ είναι φύσει διαβολικός ενώ οι Δημοκρατικοί ευαίσθητες ψυχούλες πούλησε και μοιάζει πια να ξέφτισε. Δηλ. τι χειρότερο να κάνει ο άνθρωπος από το να ωθεί στην χώρα του τα παιδιά (συχνά από χειραγωγία των μεγάλων) σε διά ζωής φαρμακευτικές αγωγές για να αλλάξουν το φύλο τους, και μια εγγυημένη ζωή δυστυχίας ν' αντιπαλεύουν την φύση τους, ή από το να βυθίσει την Λυβίη σε παρατεταμένο εμφύλιο πόλεμο και να ξεκινήσει παθιασμένο πόλεμο με την Ρωσία, στην καρδιά της Ευρώπης γεννώντας ενδεχόμενο για Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο;
Για να (ξανα)δούμε κι αυτόν τον διάβολο. Κοντός ψαλμός αλληλούια. Αλλά όχι ότι είναι και παράξενο που άνθρωποι σκεπτόμενοι υποστηρίζουν τον Τραμπ.
