Λέων Τολστόι : "Άννα Καρένινα"

[Κουακέρος]

Κι εγώ δύο χρόνια το κοιτούσα στη βιβλιοθήκη μου μέχρι που πήρα την απόφαση!

 

[Πεταλούδα]

Βρήκα ένα λινκ που είναι πιο κατατοπιστικό σχετικά με τα ονόματα που προσφωνούν τους χαρακτήρες.

Το είχα ξεκινήσει πριν χρόνια, αλλά το άφησα και ο κύριος λόγος ήταν ότι δεν ένιωσα έτοιμη αναγνωστικά και το ίδιο το είχα πάθει και με άλλα κλασικά έργα. Φέτος, ξεκίνησα το "'Εγκλημα και Τιμωρία" (άλλο μου αναγνωστικό απωθυμένο) και το διαβάζω παράλληλα με την συνανάγνωση! Αν πάει καλά η ανάγνωσή του, θα συνεχίσω και με άλλα κλασικά έργα φέτος και ίσως έρθει πάλι η σειρά της Άννας.

 

[Καστάλια]

Εχμ... μια τέλεια ευκαιρία για συνανάγνωση; Βάστα με να σε βαστώ, ν' ανεβούμε στο βουνό;

 

[Ιαβερης]

Εχμ... μια τέλεια ευκαιρία για συνανάγνωση; Βάστα με να σε βαστώ, ν' ανεβούμε στο βουνό;

Μία ρωσική συνανάγνωση θα πάει τέλεια μες στο χειμώνα. Μπορεί να ρίξουμε κι άλλες προτάσεις, μόνο ρώσικα κλασσικά έργα, κι από κει διαλέγουμε τι θέλουμε να διαβάσουμε. Πάντως τη Καρένινα την ξαναδιαβάζω άνετα.

 

[Σεριορ]

Να κάνω μια μικρή παρατήρηση. Πιστεύω πως ο Τολστόη όπως κι ο Ντοστογιέφσκη, βλέπουν με συμπάθεια τον Χριστιανισμό. Πράγματι ο Λιέβιν είναι ο πιο συμπαθητικός ήρωας, όπως μας παρουσιάζεται, και παρότι άθεος τον βλέπουμε στο τέλος να κάνει μια εσωτερική στροφή προς την χριστιανική πίστη που ευθύς τον γεμίζει δικαίωση και γαλήνη. Όμοια, αν θυμηθεί κανείς, στους Αδερφούς Καραμάζοφ, ο Ντοστογιέφσκη παρουσιάζει τον καλοσυνάτο, χριστιανό Αλιεξέη να ζει με γαλήνη ενώ ο μηδενιστής Ιβάν βιώνει μια ψυχική κατάρευση. (Ας με διορθώσει κανείς αν κάνω λάθος πάνε πάνω από δέκα χρόνια που το διάβασα).

Ο Ντοστογιέφσκι δεν βλέπει με συμπάθεια το Χριστιανισμό... Διακατεχόταν απ' το πνεύμα της Ορθοδοξίας, φυσικά περνοντας από σαράντα κύματα όσον αφορά την πίστη του στο Χριστό. Παρ όλα αυτά, όταν έγραφε τους αδερφούς Καραμαζώφ, ήταν ένας συνειδητός πιστός Χριστιανός