Λέων Τολστόι : "Άννα Καρένινα"

Μαργαριτα θα ηθελα να μαθω την λιστα σου :))
ραστ ειναι 2 μισι σελιδες και ειμαι σιγουρη πως καποια εχω ξεχασει σιγουρα!!! αμα εχουμε χρονο καμια μερα θα στα πω!!!:)και πιστευω θα σ αρεσει γιατι εχει μεσα απ ολα τα γουστα!!
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Τελειωσα και εγω την Αννα.. :)

Οπως ξαναδιαβαζα το νημα (παρεπιπτοντως.. εξαιρετικη παρουσιαση Φαροφυλακα :μπράβο:), πετυχα το σχολιο μου περι.. γυναικειας λογοτεχνιας.
Τοτε που το εγραψα δεν ειχα διαβασει το εργο. Το ειχα δει σε ταινια μονο. Τωρα που το διαβασα ομολογω πως εκανα λαθος. Δεν ειναι γυναικειο :συγνώμη:

Σ'αυτο το βιβλιο, τα εχω διαβασει ολα!! Νιωθω σαν να εζησα αυτη την σχεση της Αννας, και ολων των ηρωων σαν να ημουν εγω στην θεση τους. Ο Τολστοι φανερωνει ακομη και τις πιο αποκρυφες σκεψεις των ηρωων. Σκεψεις που ξαφνιαζουν.. οπως πχ την αγωνια του Λιεβιν για την γεννηση του παιδιου του.

Ο Λιεβιν ειναι πραγματι ο πιο συμπαθητικος χαρακτηρας. Το ποσο πολυ ψαχνει το νοημα της ζωης, ποσο ψαχνει την ουσια των πραγματων, αλλα.. πως στο τελος τα καταφερνει και αγνοει τα προφανη :ωιμέ:

πχ με τους μουζικους.. αναλωνεται σε τοσες σκεψεις και παντα λαθος τα υπολογιζει.. Στην σχεση του με την γυναικα του, τον πρωτο καιρο του γαμου τους που σχεδον τον εκνευριζουν καποια πραγματα πανω της.. οι σκηνες ζηλοτυπιας του.
Αναρωτιεμαι πραγματικα αν και ειναι ο χαρακτηρας που εμβαθυνει περισσοτερο, καταφερνει πραγματικα να συνεννοηθει με την γυναικα του.

Τι να πω και για την Ντολυ.. που περα απο τις απιστιες του αντρα της, τα πολλα παιδια που δεν την αφηναν ησυχη και την εκαναν μονιμως αδυναμη (με εγκυμοσυνες, τοκετους, λοχειες κτλ), εβλεπε το σπιτι της μερα με την μερα να βυθιζεται στα χρεη απο τις σπαταλες του αντρα της. Την λυπηθηκα πραγματικα.

Η Αννα πανεμορφη και θελτικη. Ομως.. η απομονωση, φερνει την επιφανεια τον χειροτερο εαυτο της. Το τελος, με την γραφη του Τολστοι ειναι τοσο αναμενομενο και φυσικο..

Πραγματικα κορυφαιο εργο :)
 
Ανήκει στα βιβλία που δίσταζα να διαβάσω εξαιτίας του μεγάλου του όγκου! Ωστόσο, το επιχείρησα τελικά - πρόσφατα μάλιστα - και δεν το μετάνιωσα.
Όπως σωστά ανέφερε ο Φαροφύλακας, τίποτα δεν είναι παράταιρο στο έργο.
Παλιότερα είχα κι εγώ την εντύπωση πως πρόκειται για γυναικεία λογοτεχνία και πολύ χαίρομαι που διαψεύστηκα, καθώς δεν πρόκειται απλά για μια ιστορία αγάπης αλλά για πολλά περισσότερα.
Όσον αφορά στην κεντρική ηρωίδα, την Άννα, τι να πω... Αρχικά τη θαυμάζει κανείς για την εσωτερική και εξωτερική της ομορφία και στο τέλος καταντάει να τη λυπάται...
 
Το διαβασα πριν καποιους μηνες,μετα την λεσχη ηθελα να ασχοληθω με τους κλασσικους που ποτε δεν συμπαθησα ιδιαιτερα.Στην αρχη ενθουσιαστηκα,πραγματικα ειχε τα παντα,με πιο συνθετο χαρακτηρα τον Λεβιν.Αλλα απο την μεση του βιβλιου και μετα,ολα επαναλαμβανονταν
 
Για την Αννα Καρενινα μονο θα πω οτι ειναι πλεον απο τα αγαπημενα μου βιβλια. Αριστουργημα απο καθε αποψη! :πάνω:

Κανονικα με το που τελειωνω ενα βιβλιο πιανω καποιο αλλο, αλλα αυτη τη φορα οτι βιβλιο και να ξεκινουσα μου φαινοταν μετριο. Ολο ελεγα μεσα μου '' Τι μας λεει τωρα αυτος; Συγκρινεται με τον Τολστοι και την Καρενινα;; ''. Χρειαστηκαν καποιες μερες μεχρι να συνελθω και να μπω σε κανονικους ρυθμους. :)

Απο την πρωτη μεχρι την τελευταια προταση δεν εχασα στιγμη το ενδιαφερον μου, ο γαμος, η ζωη με τους μουζικους, οι περιγραφες δεν με κουρασαν καθολου. Ο αγαπημενος ηρωας μου ειναι σιγουρα ο Λεβιν, αλλωστε ετσι τα καταφερε ο Τολστοι ωστε να μην εχεις περιθωρια να τον αντιπαθησεις. Οπως κι η Λορενα λυπηθηκα πολυ την Ντολη που αγωνιζοταν να ζησει αξιοπρεπως την οικογενεια της. Ταυτοχρονα ομως συμπαθησα και τον Στεπαν Αρκαντιεβιτς, παρ' ολη την επιπολαιοτητα του ειναι καλοκαρδος ανθρωπος που απλα δεν εχει μετρο στην καλοπεραση.

Το ζευγος Βρονσκι- Αννα δεν συμπαθησα καθολου, ηταν κι οι δυο αξιοι της μοιρας τους. :κάτω: Ο πρωτος, οντας ανωριμος κι επιπολαιος παρασερνει μια παντρεμενη γυναικα σε μια παραλογη και αδιεξοδη σχεση που οδηγει και τους δυο προς την καταστροφη. Η Αννα απο την αλλη ναι μεν ηταν δυστυχισμενη με τον συμβατικο γαμο της, αλλα το γεγονος οτι προτιμαει να παρατησει το παιδι της για χαρη μιας αγαπης που βλεπει οτι δεν θα την οδηγησει πουθενα την καθιστα ακρως αντιπαθητικη. Ειλικρινα δεν την λυπηθηκα ουτε μια στιγμη, ισα- ισα καποιες φορες με εκνευριζε αφανταστα. Αν και ομορφη, καλλιεργημενη και ευστροφη την θεωρω πολυ κατωτερη απο την Κιττυ.

Η '' Αννα Καρενινα'' ειναι ενα βιβλιο που σιγουρα δεν σε αφηνει αδιαφορο, σου προκαλει ποικιλια συναισθηματων και σε κανει να το '' ζεις''. Οσοι ειναι λατρεις της ρωσικης πεζογραφιας θα το λατρεψουν οπως κι εγω. :)
 
Καλά που είδα το σχόλιο σου. Έλεγα να το γυρίσω λίγο στη ρωσική λογοτεχνία (οι μεγάλες αγάπες), την οποία έχω παραμελήσει τελευταία ειν' η αλήθεια. Έλεγα να πάω (μετά το 'Ματοβαμμένο Μεσημβρινό' του ΜακΚάρθυ που προηγείται) στον αγαπημένο Ντοστό και το 'Ταπεινοί και Καταφρονεμένοι', μια και για την 'Άννα Καρένινα' δεν είχα και το καλύτερο feeling (ένστικτο). Ας πάει, όμως, λίγο πιο πίσω. Δε θα χαθούμε. Τολστόι, λοιπόν.
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Εχουμε πει πολλες φορες για τα ρωσικα ονοματα και ποσο μας μπερδευουν..

Δεν ξερω ποσοι απο σας γνωριζετε την ελληνικη κωμωδια"αυστηρως ακαταλληλο" που ειναι βασισμενη στην Αννα Καριενινα (στην κωμικη εκδοχη της)

Εδω ενα επικο αποσπασμα, που εστιαζει στην δυσκολια των ρωσικων ονοματων :μουάχαχα::μουάχαχα:

Υ.Γ. θα πεθανετε στο γελιο
 
Από Τοστόι έχω διαβάσει μόνο ένα έργο του (από τα λιγότερο γνωστά) με τίτλο "ο θάνατος του Ιβαν Ίλιτς". Καμία σχέση με το "Πόλεμος και Ειρήνη", "Άννα Καρένινα" όσον αφορά την έκταση. Ήτανε τόσο μικρό που κατάφερα να το τελειώσω μέσα σε 2 μέρες όταν είμουνα στο αναρρωτήριο του στρατού με πρόβλημα υπερκόπωσης/γαστρεντερίτιδας (δεν αποδείχτηκε τελικά τι ήτανε αυτό που μου ανέβασε τόσο πολύ τον πυρετό). Αν και το θέμα ήτανε αρκετά βαρύ, ψυχοπλακωτικό που δεν άρμοζε στην ούτως ει άλλως πεσμένη ψυχολογική κατάσταση που είχα τότε, βρήκα τον τρόπο γραφής του Τολστόι θαυμάσιο. Τόσο πολύ που μόλις γύρισα στο σπίτι μου με άδεια άρχισα να ψάχνω το "πόλεμος και ειρήνη". Για καλή μου τύχη (και κατά τύχη) είχα βρει τον Α' τόμο του έργου σε ένα πρακτορείο τύπου (ήτανε στη σειρά της Deagostini αν γνωρίζεται) και μάλιστα σε πολύ χαμηλή τιμή. Χωρίς δεύτερη σκέψη τον αγόρασα. Ίδρωσα όμως μέχρι να βρω τον Β' τόμο. Γυρνούσα όλα τα πρακτορεία της πόλης επί 2 μήνες, μέχρι που βαρεθήκανε να με βλέπουμε και με "υπόσχονταν" ότι θα κάνουνε αίτηση στα κεντρικά να τους τον φέρουνε για μένα. Δεν γινόταν τίποτα, μέχρι που μια μέρα το βρήκα σε ένα μικρό κέντρο τύπου που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση να το έχει. Η χάρα μου ήτανε μεγάλη και δικαιώθηκα για την ταλαιπωρία που τράβηξα όλο το καλοκαίρι για να το βρω. Ο επιμένων νικά. Εν πάσει περιπτώσει λόγο φόρτου εργασίας αποφάσισα να μην το ξεκινήσω γιατί είναι ογκώδες και θέλω να έχω χρόνο για να το ρουφήξω με την ησυχία μου. Ελπίζω να με δικαιώσει για ακόμα μια φορά ο Τολστόι. Στις προτεραιότητες μου είναι βέβαια και το "Άννα Καρένινα" το οποίο δεν το έχω ακόμα στη βιβλιοθήκη μου. Λατρεύω τον Τολστόι γιατί αν και αριστοκρατικής καταγωγής, δεν έγινε ένας "λακκές" της τάξης του, αλλά είδε κατάματα τα τρομερά κοινωνικά προβλήματα της Ρωσίας του 19ου αιώνα, πάλεψε για να αλλάξει η κατάσταση και μέσα από τη λογοτεχνία του αλλά και γενικότερα (δεν ήτανε ο επαναστάτης των σαλονιών). Αν και όπως είπατε παραπάνω έτρεφε μεγάλη συμπάθεια για τους απλούς Χριστιανούς, με την ηγεσία της Τσαρικής εκκλησίας δεν τα είχε καθόλου καλά και ήτανε δριμύτατος απέναντι της (τελικά αφορίστηκε). Γενικά για μένα είναι ένα πρότυπο όπου εκτός της αναμφισβήτητης λογοτεχνικής μεγαλοφυίας του είχε και σαφή κοινωνική συνείδηση που έδωσε στο έργο του τεράστια σημασία, προετοίμασε τις κοινωνικές θύελλες του μέλλοντος, συνέβαλε σημαντικά στο να αλλάξουν τα δεδομένα όχι μόνο της χώρας του, αλλά του κόσμου ολόκληρου. Ανήκει στο πάνθεον των μεγαλύτερων της ιστορίας λογοτεχνών!!!
 
:μουάχαχα:
Εχουμε πει πολλες φορες για τα ρωσικα ονοματα και ποσο μας μπερδευουν..

Δεν ξερω ποσοι απο σας γνωριζετε την ελληνικη κωμωδια"αυστηρως ακαταλληλο" που ειναι βασισμενη στην Αννα Καριενινα (στην κωμικη εκδοχη της)

Εδω ενα επικο αποσπασμα, που εστιαζει στην δυσκολια των ρωσικων ονοματων :μουάχαχα::μουάχαχα:

Υ.Γ. θα πεθανετε στο γελιο
:μουάχαχα: Την έχω δει δύο φορές..Πολύ γέλιο είχε!
 
Το διαβάζω τώρα το βιβλίο, είμαι ακόμα στην αρχή βέβαια σε σχέση με την έκταση του βιβλίου, αλλά μου αρέσει. Το είχα διαβάσει πριν πολλά - πολλά χρόνια, θυμάμαι πολύ αμυδρά την πλοκή, ξέρω φυσικά το τέλος, αλλά παρόλα αυτά μου ήρθε να το ξαναδιαβάσω και προς το παρόν το ευχαριστιέμαι.

Αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι έπρεπε να φτάσω στην 200 σελίδα για να καταλάβω ότι οι μουζίκοι, που έχουν αναφερθεί λίγες φορές ως τώρα, είναι οι χωρικοί και όχι οι... μουσικοί :))))
 
Last edited:
Αυτό που ήθελα να γράψω είναι ότι έπρεπε να φτάσω στην 200 σελίδα για να καταλάβω ότι οι μουζίκοι, που έχουν αναφερθεί λίγες φορές ως τώρα, είναι οι χωρικοί και όχι οι...

μουσικοί :))))
Έχω την εντύπωση ότι μουζίκος είναι ο αμαξάς!!!
 
Εγώ από το ΠκΕ κατάλαβα ότι μουζίκοι είναι οι χωρικοί (εκτός αν είναι όλοι τους αμαξάδες)
 
Μπορεί να έχει και τις 2 σημασίες ίσως επειδή οι αμαξάδες στη Ρωσία του 19ου αιώνα ήτανε κατά βάση χωρικοί. Οπότε πιθανόν να το χρησιμοποιούσανε εμφατικά οι συγγραφείς μιας και η λαϊκή συνείδηση είχε αποδεχτεί τη συγκεκριμένη ταύτιση. Μερικές φορές μέσα στη ρωσική/σοβιετική λογοτεχνία είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς με τη πρώτη τους όρους και τη σημασία τους που είναι "εθνικοί". Πόσο μάλλον όταν πολλές φορές οι λέξεις αυτές χρησιμοποιούνται μεταφορικά!
 
Last edited:
Βιβλιολάτρη, δεν αντιλέγω ότι σε κάθε γλώσσα υπάρχουν λέξεις που έχουν μεγάλη γκάμα εννοιών, μερικές από τις οποίες είναι δύσκολο ν' αποδοθούν σε άλλη γλώσσα χωρίς επεξηγηματικές πληροφορίες. Μ' ενδιαφέρει όμως να μάθω πώς έφτασες στο συμπέρασμα ότι μουζίκος μπορεί να σημαίνει και «αμαξάς». Έλεγξα τέσσερα λεξικά (τρία ρωσο-αγγλικά κι ένα ρωσο-ρωσικό αρκετά λεπτομερές και καλογραμμένο), και δεν υπάρχει η παραμικρή νύξη για την έννοια «αμαξάς». Η μόνη εξήγηση που δίνω είναι ότι έπεσες κάποτε πάνω σε κάποιο κείμενο που έλεγε π.χ. «αφού μπήκαν στην άμαξα, ο μουζίκος μαστίγωσε τα άλογα και ξεκίνησαν».
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
μουζίκοι ήταν οι Ρώσοι χωρικοί, και από όσο έχω καταλάβει βρίσκονταν σε μια σχέση σχεδόν δούλου με τους γαιοκτήμονες..

μουζίκος, φυσικά, δεν σημαίνει αμαξάς.
 
Ήθελα να το πάρω στην έκδοση του βήματος, στο παζάρι βιβλίου απο το βήμα fm, που έγινε το χειμώνα στο γκάζι, αλλά δεν το πρόλαβα...νομίζω ότι είναι ογκώδες έργο ...την έχει κανείς απο το βήμα να πεί εντυπώσεις?
 
...την έχει κανείς απο το βήμα να πεί εντυπώσεις?
Την έκδοση του Βήματος διαβάζω, η οποία είναι αναπαραγωγή της έκδοσης του Γκοβόστη του 1991. Πολύ καλή είναι, αν δεν είχε και σκληρό εξώφυλλο, το οποίο μου έχει φάει τα χέρια, δεν θα είχα κανένα πρόβλημα :)

Κατά τα άλλα, μάλλον σήμερα θα τελειώσω τον πρώτο τόμο, τις πρώτες 630 σελίδες δηλαδή, και μπορώ να πω ότι το βιβλίο είναι καταπληκτικό. Δεν έχω βαρεθεί ούτε στιγμή και επιπλέον υπάρχουν πολλά σημεία που δεν μπορείς να αφήσεις το βιβλίο από τα χέρια.
 
Top