Τελειωσα και εγω την Αννα..
Οπως ξαναδιαβαζα το νημα (παρεπιπτοντως.. εξαιρετικη παρουσιαση Φαροφυλακα

), πετυχα το σχολιο μου περι.. γυναικειας λογοτεχνιας.
Τοτε που το εγραψα δεν ειχα διαβασει το εργο. Το ειχα δει σε ταινια μονο. Τωρα που το διαβασα ομολογω πως εκανα λαθος. Δεν ειναι γυναικειο
Σ'αυτο το βιβλιο, τα εχω διαβασει ολα!! Νιωθω σαν να εζησα αυτη την σχεση της Αννας, και ολων των ηρωων σαν να ημουν εγω στην θεση τους. Ο Τολστοι φανερωνει ακομη και τις πιο αποκρυφες σκεψεις των ηρωων. Σκεψεις που ξαφνιαζουν.. οπως πχ την αγωνια του Λιεβιν για την γεννηση του παιδιου του.
Ο Λιεβιν ειναι πραγματι ο πιο συμπαθητικος χαρακτηρας. Το ποσο πολυ ψαχνει το νοημα της ζωης, ποσο ψαχνει την ουσια των πραγματων, αλλα.. πως στο τελος τα καταφερνει και αγνοει τα προφανη
πχ με τους μουζικους.. αναλωνεται σε τοσες σκεψεις και παντα λαθος τα υπολογιζει.. Στην σχεση του με την γυναικα του, τον πρωτο καιρο του γαμου τους που σχεδον τον εκνευριζουν καποια πραγματα πανω της.. οι σκηνες ζηλοτυπιας του.
Αναρωτιεμαι πραγματικα αν και ειναι ο χαρακτηρας που εμβαθυνει περισσοτερο, καταφερνει πραγματικα να συνεννοηθει με την γυναικα του.
Τι να πω και για την Ντολυ.. που περα απο τις απιστιες του αντρα της, τα πολλα παιδια που δεν την αφηναν ησυχη και την εκαναν μονιμως αδυναμη (με εγκυμοσυνες, τοκετους, λοχειες κτλ), εβλεπε το σπιτι της μερα με την μερα να βυθιζεται στα χρεη απο τις σπαταλες του αντρα της. Την λυπηθηκα πραγματικα.
Η Αννα πανεμορφη και θελτικη. Ομως.. η απομονωση, φερνει την επιφανεια τον χειροτερο εαυτο της. Το τελος, με την γραφη του Τολστοι ειναι τοσο αναμενομενο και φυσικο..
Πραγματικα κορυφαιο εργο
