Λένα Μαντά : "Έρωτας σαν βροχή"

[Μαργαριτα]

Τίτλος: Έρωτας σαν βροχή
Συγγραφέας: Λένα Μαντά
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Έτος έκδοσης: 2009
Σελίδες: 493
ISBN: 978-960-453-533-0
Υπόθεση : Η ιστορία μας έχει να κάνει με την απιστία αλλά όχι με την απατημένη σύζυγο,ούτε με τον άντρα που κάνει την απιστία αλλά με το τρίτο πρόσωπο.Βλέπουμε πως είναι τα πράγματα και από εκείνη την πλευρά ,τι είναι ικανή να θυσιάσει μια γυναίκα για τον έρωτα ειδικά όταν είναι απαγορευμένος,θυσιάζει ακόμα και τον ίδιο της τον εαυτό και φτάνει κάποια στιγμή μεγάλη πια να καταλάβει πόσο χαμηλά έπεσε και πόσα έχασε χωρίς να αξίζει... "Μια ρομαντική ιστορία όπως τα τρυφερά κοριτσίστικα όνειρα.Μια γυναίκα που αναδύεται από το σκοτεινό πέλαγος του έρωτα,για να αντικρίσει,ώριμη πια,τον εκτυφλωτικό ήλιο της αγάπης."

Καλά λένε ποτέ μη λες ποτέ.Μετά απο δύο βιβλία τέτοιου είδους (όχι της Μαντά) που διάβασα και με απογοήτευσαν πολύ είχα πει πως δύσκολα θα ξαναπιάσω τέτοιο στυλ κι όμως όχι απλά διάβασα ,μου άρεσε παρα πολύ,δεν μπορούσα να το αφήσω απο τα χέρια μου και το τελείωσα σε πολύ λίγες μέρες.(τρεις αν θυμάμαι καλά)Αρκετά καλογραμμένο θα έλεγα,με απλές αλλά ταυτόχρονα όμορφες λέξεις και μια αρκετά καλή υπόθεση.Χάθηκα στις σελίδες του μαζί με την Κλαίλια ,τον Νικηφόρο και τον Παύλο που αν κάποιος έχει διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο ίσως και να καταλάβει γιατί ήταν ο χαρακτήρας που συμπάθησα περισσότερο απο όλους.Συνήθως στα βιβλία συμπαθώ πιο πολύ την πρωταγωνίστρια και σε αυτή την περίπτωση θα ήταν λογικό να τη συμπαθήσω και να πονέσω μαζί της γιατί είμαι γυναίκα κι εγώ και θα έπρεπε κάπως να τη νιώσω.Αντίθετα όμως με εκνεύριζε το πόσο τυφλή ήταν ,το πως κατέστρεψε την ζωή της για έναν έρωτα χωρίς μέλλον και σκεφτόμουν συνέχεια "καλά να πάθει!!!".Τον Παύλο όμως τον συμπάθησα πάρα πολύ και με εκείνον πόνεσα κι εγώ.Είναι απο το είδος των ανθρώπων που αγαπάνε μια φορά,βαθιά,αληθινά και δυνατά..Μαζί με την Κλαίλια κατέστρεψε κι εκείνος τη ζωή του απο την αγάπη του και μόνο πως να μην τον λυπηθώ και να μη πονέσω έστω και λίγο κι εγώ μαζί του;;
Το βιβλίο βρισκόταν πολύ καιρό στο σπίτι αλλά δεν είχα σκοπό να το διαβάσω.Όμως τα πολλά κλασσικά μου είχαν πέσει μάλλον βαριά για καλοκαίρι και απο το να τα άρχιζα και να τα άφηνα στη μέση σκέφτηκα (μετά και απο την πρόταση της μαμάς μου γιατί το βιβλίο είναι δικό της) να το αρχίσω και βλέπουμε.Τώρα διαβάζω πάλι Μαντά για δεύτερη φορά (το "Χωρίς χειροκρότημα") και μου άρεσε αρκετά.Είναι ανάλαφρο και βοηθάει το μυαλό μου να ξεκουραστεί και να μη σκέφτεται γιατί το χρειάζομαι αυτό τον τελευταίο καιρό.Μόλις το τελειώσω θα σας κάνω μια παρουσίαση και γιαυτό.Επίσης θέλω να διαβάσω και άλλα δυο δικά της "Το σπίτι δίπλα στο ποτάμι" και το "Βαλς με δώδεκα θεούς" κάποια στιγμή μέσα στο χειμώνα αν μπορέσω θα τα αγοράσω.Αυτά λοιπόν για το βιβλίο και την Μαντά,το έχει διαβάσει κανείς απο εσας;;Ή κάποιο άλλο της Μαντά;Θα ήθελα να ακούσω τις απόψεις σας!!

 

[Αλίκη]

Το "Σπιτι διπλα στο ποταμι" το εχω διαβασει. Ειναι πολυ ωραια ιστορια κ εγω ετσι τη διαβαζα χωρις σταματημο!! Επισης θυμαμαι οτι το ποταμι αυτο ειναι καπου στην Πιερια. Μου ειχε πει ο βιβλιοπωλης οτι αμα το τελειωσω να παω να τον ρωτησω να μου πει ποιο ποταμι ηταν, αλλα πεθανε...

 

[Λορένα]

Μαργαριτα αν κατεληξες να εχεις αυτη την αποψη για την πρωταγωνιστρια, δυσκολα θα με πεισεις να το διαβασω )) Απολαυσα ομως την εξαιρετικη παρουσιαση σου

Σε περιπτωση που θελεις να διαβασεις παρομοιας θεματολογιας βιβλιο, σου προτεινω το "πιο δυνατη και απο την αγαπη" της Καθυ Κελι.

Η Κελι ειναι αγαπημενη μου συγγραφεας, και την αγαπησα γιατι στα βιβλια της, παντα υπαρχει η αισιοδοξια για το καλυτερο αυριο, ασχετα ποσο χαλια ειναι τα πραγματα σημερα.

Το βιβλιο που προτεινω δεν το εχω διαβασει (θα ηθελα ομως καποια στιγμη). Απο την περιληψη που διαβασα πισω, ειδα το θεμα του. Πιστευω πως σε καμια περιπτωση η Κελι δεν θα μιλουσε για χαμενες ζωες στο τελος

 

[Μαργαριτα]

Το "Σπιτι διπλα στο ποταμι" το εχω διαβασει. Ειναι πολυ ωραια ιστορια κ εγω ετσι τη διαβαζα χωρις σταματημο!! Επισης θυμαμαι οτι το ποταμι αυτο ειναι καπου στην Πιερια. Μου ειχε πει ο βιβλιοπωλης οτι αμα το τελειωσω να παω να τον ρωτησω να μου πει ποιο ποταμι ηταν, αλλα πεθανε...

Απαπα δεν έχουμε και φατσούλα που φτύνει τον κόρφο της ή χτυπάει ξύλο Έχω ακούσει τα καλύτερα για το σπίτι δίπλα στο ποτάμι οπωσδήποτε θα το διαβάσω !!

Μαργαριτα αν κατεληξες να εχεις αυτη την αποψη για την πρωταγωνιστρια, δυσκολα θα με πεισεις να το διαβασω )) Απολαυσα ομως την εξαιρετικη παρουσιαση σου

Σε περιπτωση που θελεις να διαβασεις παρομοιας θεματολογιας βιβλιο, σου προτεινω το "πιο δυνατη και απο την αγαπη" της Καθυ Κελι.

Λόρι και το "Χωρίς χειροκρότημα" που διαβάζω μέχρι στιγμής (ούτε 100 σελίδες δεν μου έμειναν) την πρωταγωνίστρια δεν την συμπαθώ καθόλου.Αλλά δεν λέω μεγάλα λόγια το τέλος μπορεί να μου αλλάξει γνώμη,αν και ξέρω πως τελειώνει.(βλ.πως τελειωνει η σχέση της Ηλιάδη με του Μπάμπη Λαζαρίδη γιατί η ιστορία είναι σχεδόν ίδια απλά με άλλα ονόματα και κάποιες μικρές διαφορές)
Όσο για το βιβλίο που μου προτείνεις θα το ψάξω αν και δεν ξέρω πότε γιατί και πολλά αδιάβαστα έχω αγορασμένα και είναι και μερικά που θέλω να αγοράσω εδώ και καιρό.Οπότε μπορεί κάποια στιγμή που θα έρθει η ώρα του να σου συζήσω να μου θυμίσεις τον τίτλο

 

[Αριάδνη]

Μαργαριτα με τόση ωραία παρουσίαση, τον άλλον τον βάζεις σε πειρασμό ακόμα και αν αυτή η λογοτεχνία δεν είναι του στυλ του- Αν μου πεις βέβαια πως έχει ωστενικά στοιχείατοτε πάω να κάνω την αγορά.

Το ''σπίτι δίπλα στο ποτάμι'' έχει γίνει ένας μύθος, εννοώ οτι το έχουν διαβάσει και άτομα που δεν είναι φαν της λογοτεχνίας καθόλου αλλά πέφτει ψυχοπλάκωμα φαντάζομαι

 

[Μαργαριτα]

Μαργαριτα με τόση ωραία παρουσίαση, τον άλλον τον βάζεις σε πειρασμό ακόμα και αν αυτή η λογοτεχνία δεν είναι του στυλ του- Αν μου πεις βέβαια πως έχει ωστενικά στοιχείατοτε πάω να κάνω την αγορά.

Όχι όχι!Οστενικά στοιχεία δεν έχει με τίποτα!!Ε δεν θα συγκρίνουμε και την θεά Τζέιν με την Μαντά!!Είπαμε μου άρεσε αλλά όχι τόσο πολύ!

 

[Αριάδνη]

Ουφ, να μου φυγει ενα άγχος γιατι δεν την έχω πιασει ποτέ την Μαντά, ενω είναι με την Δημουλίδου οι δυο γυναίκες συγγραφεις που ακούω περισσότερο...

( Μαρή διαβασες;πες μου πως τον λάτρεψες όπως εγω..θέλω ξανά Μαρή από το βήμα)

 

[Αλίκη]

Εμενα μ'αρεσει η Δημουλιδου για χαλαρο αναγνωσμα. Κ μαλιστα απο το βιβλιο της "Μερσεντες Χιλ" μου δημιουργηθηκε η επιθυμια να επισκεφτω την Υδρα. Επισης το βιβλιο της "Το φιλι του δρακου" ειναι πολυ ενδιαφερον και ξεχωριστο, δεν εχω διαβασει παρομοια υποθεση ποτε, κ εχω ακουσει κ πολυ καλα λογια για "Τα δακρυα του Θεου". Κ εγω την ειδα σε μια συνεντευξη στη Μενεγακη, κ οντως ειναι εμπορικη κ παραμορφωμενη, αλλα αυτο δεν την αναιρει απο ανθρωπο που αγαπαει πολυ να γραφει. Αλλιως ολο κ καπου θα κολλουσε. Εχει συνεχεια ιδεες για καινουργια βιβλια, αρα της αρεσει αυτο που κανει.

Το "Σπιτι διπλα στο ποταμι" νομιζω οτι ειναι αληθινη ιστορια. Ειναι λιγο ψυχοπλακωτικο, αλλα το "Ο κηπος με τις μουριες" της Καιτης Οικονομου ηταν πολυ πιο ψυχοπλακωτικο, ισως το πιο ψυχοπλακωτικο βιβλιο που εχω διαβασει εβερ. Βεβαια αυτο σε αλλους μπορει να αρεσει. Μπορει να θεωρειται "επιπεδου" λογω της ψυχοπλακωτικοτητας (!) του.

 

[Κατερίνα Π]

Της Μαντά έχω διαβάσει το Τελευταίο Τσιγάρο. Δεν έχω διαβάσει πολλά του είδους αλλά μπορώ να πω οτι μου άρεσε. Ωραία υπόθεση, ανατρεπτική σε αρκετά σημεία με έναν πρωταγωνιστή τον οποίο πότε τον συμπαθείς, πότε τον λυπάσαι και πότε λες " Μα ακόμα να βάλει μυαλό";; Μου άρεσε επίσης πολύ ο τρόπος που περιέγραφε τα συναισθήματα και τις αντιδράσεις των ηρώων. Με τόση λεπτομέρεια που μπορούσες άνετα να φέρεις στο μυαλό σου ακόμα και τους μορφασμούς των προσώπων τους!! Εγώ θα το πρότεινα.

Το Έρωτας σαν Βροχή να πω την αλήθεια δεν το έχω ακούσει αλλά απο την περιγραφή σου Μαργαρίτα άνετα θα έμπαινα στη διαδικασία να το διαβάσω ) Όσο για το Σπίτι δίπλα στο ποτάμι έχω ακούσει και εγώ πολύ θετικά σχόλια και σκέφτομαι κάποια στιγμή να το δανειστώ από την αδερφή μου!

Το πρώτο βιβλίο του είδους που είχα διαβάσει ( μετά από έντονη παρότρυνση της αδερφής μου ) ήταν το Δράκος στο χιόνι της Καίτης Οικονόμου! Βάλε ο πρωταγωνιστής, βάλε η ψυχολογική μου κατάσταση που δεν ήταν στα καλύτερα της, εγώ τότε το λάτρεψα! :χεχ: Θα το πρότεινα λοιπόν για κάτι ξεκούραστο και χαλαρό!!

 

[Φαίη]

Το πρώτο βιβλίο του είδους που είχα διαβάσει ( μετά από έντονη παρότρυνση της αδερφής μου ) ήταν το Δράκος στο χιόνι της Καίτης Οικονόμου! Βάλε ο πρωταγωνιστής, βάλε η ψυχολογική μου κατάσταση που δεν ήταν στα καλύτερα της, εγώ τότε το λάτρεψα! :χεχ: Θα το πρότεινα λοιπόν για κάτι ξεκούραστο και χαλαρό!!

Είναι ίσως το μοναδικό βιβλίο του είδους που έχω διαβάσει και μπορώ να πω πως μου άρεσε πολύ. Το έχω αναφέρει και κάπου αλλού πως το είχα διαβάσει μερικές μέρες αφού είχα γνωρίσει τον άντρα μου και μάλιστα τις μέρες που αναγκαστικά ήμασταν μακριά ο ένας από τον άλλον. Τα γεγονότα διαδραματίζονται στο Πάπιγκο, στο μέρος όπου είχαμε γνωριστεί Λίγο αυτό λίγο ότι αναφέρονται τα Γιάννενα, θα έλεγα πως το εν λόγω βιβλίο έχει για μένα περισσότερη συναισθηματική παρά λογοτεχνική αξία ;)

 

[Κατερίνα Π]

Απ'οτι βλέπω μένεις Γιάννενα, γνωριστήκατε και στο Πάπιγκο αν μου πεις οτι ήταν και χειμώνας και τον άντρα σου το λενε Χρήστο εεε... εσύ το έγραψες!! ))

 

[Φαίη]

Όχι, Καλοκαίρι ήταν. Και δεν τον λένε Χρήστο, όπως δεν ισχύουν και αυτά που λέει για την οικογενειακή κατάσταση του (να μην πω παραπάνω λεπτομέρειες και μας αρχίσουν τα...καντηλάκια οι συνλεσχίτες!).
Επίσης, ακόμα ψάχνω να βρω ποιά είναι τα καταπληκτικά δημόσια κτήρια στα οποία αναφέρεται η συγγραφέας :χαχαχα:

 

[Κατερίνα Π]

Έψαξες καλά;; Είσαι σίγουρη οτι δεν είναι εκεί;

Πάντως αν και έχω έρθει Γιάννενα, μια επίσκεψη στο Πάπιγκο θα ήθελα να την κάνω ( επηρεασμένη απο το βιβλίο )!

 

[Φαίη]

Επιβάλλεται να πας στο Πάπιγκο και γενικώς στα Ζαγοροχώρια. Είναι πανέμορφα

 

[Κατερίνα Π]

Είναι στα σχέδια μου σίγουρα! Και ο φθινοπωρινός καιρός πιστεύω βοηθάει!

 

[Πεταλούδα]

Έχω διαβάσει κάνα δυο της Μαντά, αυτό και το "Η άλλη πλευρά του νομίσματος" και νομίζω κι εγώ πως μάλλον πρέπει να πάει προς γυναικεία λογοτεχνία μεριά. Είναι ανάλαφρα αναγνώσματα και από αυτά θυμάμαι μόνο πόσο.. ξενέρωσα από το τέλος του βιβλίου "Η άλλη πλευρά του νομίσματος". Ιστορία του ήταν με πολύ λίγα λόγια, ένας άντρας, δύο γυναίκες, έχει δίλημμα ποιον δρόμο να διαλέξει

Spoiler

και σε μισή σελίδα πριν το τελευταίο κεφάλαιο η συγγραφέας ανακοίνωσε την απόφασή της και μας παρουσίασε δύο τελευταία κεφάλαια: ένα που αποφασίζει να ζήσει με την μία και ένα να ζήσει με την άλλη. Διαλέγουμε και παίρνουμε..

Δεν θυμάμαι αυτό να το έχω συναντήσει σε άλλο λογοτεχνικό έργο, αλλά η αίσθηση που μου άφησε το συγκεκριμένο ήταν, ότι δεν μπόρεσε να στηρίξει την ιστορία της.

 

[Μήτις]

Η αδελφή μου διαβάζει φανατικά Μαντά, Δημουλίδου κτλ, επέμενε πριν κανα χρόνο να διαβάσω το Χωρίς Χειροκρότημα και την Άλλη πλευρά του νομίσματος. Νομίζω πως δεν θα χαρακτήριζα τα βιβλία της ούτε ανάλαφρη λογοτεχνία. Πρόκειται απλά για μια σειρά γεγονότων, θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν σενάριο. Οι ήρωες δεν έχουν χαρακτήρα, απλά αναπτύσσουν συμπεριφορές, η γλώσσα μου φαίνεται φτωχή και κοινή, η περιγραφή συναισθημάτων απουσιάζει παντελώς και φράσεις τύπου ''η καρδιά της θα έσπαγε από ερωτα'' ή ''τα μάτια του την έλουσαν με αγάπη'' δεν φανερώνουν συναισθηματικό κόσμο, φανερώνουν έλλειψη ταλέντου. Για να μην παρεξηγηθώ, μου αρέσουν οι ιστορίες αγάπης και η ανάλαφρη λογοτεχνία, π.χ. έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της Πίλτσερ που αφορούν απωθημένους έρωτες, λάθος επιλογές, οικογενειακά δράματα κτλ. Εκεί όμως δεν πρόκειται για μια απλή παράθεση περιστατικών με τη συγγραφέα να προσπαθεί να συγκινήσει. Υπάρχουν πανέμορφες περιγραφές τοπίων και ανθρώπων, η τρυφερότητα που η συγγραφέας αγκαλιάζει τους ήρωές της φαίνεται κάτω από τις λέξεις, ο λόγος κυλά αρμονικά και η νωχέλεια της Κουρνουάλης σε επηρεάζει. Θα προτιμούσα λοιπόν αν η Μαντά, η Δημουλίδου κτλ γράφαν σενάρια και απλά μετά τους έδιναν τη μορφή βιβλίου, αλλά το ότι πλασάρονται σα συγγραφείς δεν το μπορώ! (ελπίζω να μη με παρεξηγήσετε κορίτσια!)

 

[Πολυξενη]

θέλω ξανά Μαρή από το βήμα)

Μας έκοψαν απότομα οι άτιμοι.

Μαντά δεν έχω διαβάσει καθόλου όσο για τη Δημουλίδου, δεν μου άρεσε..

 

[Ονειρευτής]

" Έρωτας σαν βροχή...Όχι σαν καταιγίδα...σαν βροχή...Να φεύγει και να έρχεται...Να δυναμώνει και να χαμηλώνει...Να δροσίζει και να πνίγει...Ν`απορροφάται από τη γη, να χάνεται...
Πως έζησα έτσι; Γιατί δέχτηκα κάτι μισό για μένα; Γιατί προσπάθησα να κρατήσω στις χούφτες μου κάτι, που ήξερα οτι θα μου δώσει μόνο μια ψευδαίσθηση δροσιάς και μετά θα μ`αφήσει πιο διψασμένη από πριν, με τα χείλη ξερά και την καρδιά στεγνή;

Πως μπόρεσα να δεχτώ να συμπληρώνω τη βροχή με τα δάκρυα μου,για κάτι που γνώριζα οτι ήταν μάταιο;

Είδα χιλιάδες ηλιοβασιλέματα μόνη μου ,ο ήλιος βουτούσε στο τίποτα κι εγώ πνιγόμουν στη μοναξιά...Άκουσα εκατοντάδες κεραυνούς και με φόβισαν λιγότερο από τη σιωπή της άδειας ζωής μου...
Μύρισα χιλιάδες λουλούδια, αλλά το άρωμα τους δεν πλημμύρισε την άοσμη ζωή που ο "έρωτας σαν βροχή" με καταδίκασε να ζήσω...
Γεύτηκα δεκάδες εδέσματα, αλλά μόνο πίκρα στα χείλη μου...

Άγγιξα απαλά το κορμί του, κράτησα στη μνήμη της αφής μου κάθε πόντο του σώματος του και αγκάλιαζα μόνη μου τον εαυτό μου τις μοναχικές μου ώρες, με την ψευδαίσθηση πως ήταν εκείνος που με χάιδευε, έχοντας τον στα ακροδάχτυλα μου...
Γέλασα δυνατά στην αρχή της ζωής μου και συνέχισα να χαμογελώ από συνήθεια, χωρίς ποτέ τα μάτια μου να πάρουν χρώμα από τα χαμόγελα που ζωγραφίστηκαν στο πρόσωπο μου, αλλά δεν ζέσταναν την ψυχή μου...
Έκλαψα πολύ για δυό ζωές,από απελπισία,από λαχτάρα για κάποιον που ήρθε κοντά μου για να μου φέρει την επίγνωση ότι η ευτυχία είναι στιγμές...μόνο στιγμές...

Και οι περισσότερες κλεμένες...

Ζωγράφισα με φωτεινά χρώματα τις ώρες που ήμουν μαζί του αλλά η πραγματικότητα ξεθώριαζε τους πίνακες μου, όταν δεν τους βύθιζε στο χρώμα της απελπισίας...
Έγραψα το "σ`αγαπώ" σε χιλιάδες χαρτιά και τα έσκισα αμέσως μετά, σκορπίζοντας γύρω μου τα κομμάτια τους, όπως σκορπισμένη ήταν η ζωή μου...
Πόνεσα τόσο που μάτωσα και την ίδια στιγμή ήμουν εγώ πηγή πόνου για κάποιον που εν γνώσει μου υπέφερε όσο κι εγώ...
Αγνόησα την αγάπη, γιατί δεν ήταν με τους δικούς μου όρους...
Καταδίκασα τον εαυτό μου στη μοναξιά,δραπετεύοντας από τους δρόμους όπου μπορεί να σε συναντούσα,επιλέγοντας να φύγω εγώ, "η δυνατή", τη στιγμή που η αδυναμία μου να σε κερδίσω ήταν γραμμένη στον αέρα που ανέπνεα...
Και μετά...μετάνιωσα...Και γύρισα να ψάξω στο παρελθόν αυτό που μου έλειπε στο παρόν, μα δεν υπήρχε τίποτα εκεί για μένα. Η αληθινή αγάπη είχε φύγει...

Την είχα διώξει εγώ...Είχα διώξει ότι άξιζε και είχα κρατήσει το τίποτα...

Δίκαιη τιμωρία..."

(Το παραπάνω κείμενο είναι το αγαπημένο μου απόσπασμα απο το "Έρωτας σαν βροχή", της Κας Λένας Μαντά και μιας και δημιουργήθηκε σχετικό νήμα, θεώρησα σκόπιμο να το αναρτήσω!)

 

[Μαργαριτα]

Όντως πολύ όμορφο απόσπασμα