Λένα Καλλέργη «Σκαρί»

[Ενα κομμάτι ουρανού]

Την προηγούμενη φορά που ανέβασα ένα ποίημα με σκοπό την ανάλυση του ενθουσιάστηκα με τις διαφορετικές απαντήσεις και τον τρόπο σκέψης του καθενός.
Γι'αυτό λοιπόν τον λόγο αποφάσησα να το ξανακάνω.
Αυτή τη φορά ενα λίγο πιο γνωστό και πιο εύκολο νοηματικά ποιήμα αλλα εξίσου υπέροχο!


Λένα Καλλέργη «Σκαρί»
Το κορμί
πάντα μπαίνει
σε μανίκια στενά
σε φόδρες αλύγιστες
σε κουμπιά που κοντεύουν να σπάσουν.

Δεν χωρά
στα δοσμένα μεγέθη να πάλλεται
και γυμνό δεν μπορεί να πηγαίνει.
Έτσι λέει η ιστορία του.

Τι να το έντυνα
ώστε όταν φυσάει
να μην μένουν επάνω του

οι εποχές και τα κρίματα.
Κι όταν βρέχει να στέκεται
να θυμάται τη δίψα του
να επιστρέφει στον ήλιο
με ολάνθιστο δέρμα.

Δεν έχω παρά
ένα σώμα φωνή
όλο αλάτι στην άρθρωση.

Αν όμως είχα
ένα πανί.