Κόμικς που αγαπάμε και προτείνουμε

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Ας ανταλλάξουμε προτάσεις για αγαπημένα κόμιξ.

Νομίζω πως κάποιος αξίζει να ρίξει μια ματιά στην σκοτεινή δυστοπία του αληθινά ταλαντάχου Έλληνα Λέανδρου. Καλύτερο δικό του, για εμένα, το "Με Μεγαλώσαν Σκυλιά".



Πολύ ενδιαφέρον το ασπρόμαυρο και σκοτεινό "Sin City".



Πολύ καλό αστυνομικό νουάρ το Μπλάκσαντ (Blacksad). Κορυφαίες ιστορίες, κορυφαίο σχέδιο. Ανώτατη επίδοση στον κόσμο των κόμιξ.



Άλλο αστυνομικό είναι το "Tο Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής" αν κι ίσως τον Μανσέτ καλύτερα να τον διαβάσεις στο πρωτότυπο.



Το "Θανατάδικο" είναι η αυτοβιογραφία τής Μπέχντελ όπου βλέπουμε την Άλισον παιδί να μεγαλώνει, να ενηλικιώνεται να ανακαλύπτει την ιδιαίτερη σεξουαλικότητά της και να βιώνει τον θάνατο του πατέρα της. Σοβαρό έργο με λογοτεχνικό στήσιμο, εξαίρετα κείμενα, κυρίως κάτω από τις λεζάντες, και όμορφα σχέδια.



Τοπ δικός μου αγαπημένος, όμως, ο Ντάνιελ Κλάους (Daniel Clowes) και θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει με κάποιο από τα «Gost World», «Like a Velvet Glove Cast in Iron» ή «David Boring».



Πολύ καλό το "Black Hole" του Τσαρλς Μπερνς (Charles Burns), κατά την γνώμη μου. Έχει ένα πολύ ιδιαίτερο σχεδιαστικό στιλ και σε αυτήν την ιστορία υπάρχει και καλή ιστορία.

Πολύ καλό, με θέμα το Ολοκαύτωμα τον Εβραίων, το "Maus" του Αρτ Σπίγκελμαν (Art Spiegelman).



Μια ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφική εικονιστορία είναι η "Περσέπολις" της Μαρζάν Σατραπί (Marjane Satrapi). Ασπρόμαυρο με λιτό σχέδιο αλλά όμορφο στήσιμο. Έχει γίνει και ταινία κινουμένων σχεδίων.



Επίσης, ό,τι έχει ζωγραφίσει ο Αλτάν, με ειδική μνεία στο δισδιάστατο έπος του "Κολόμβος".
 

Λορένα

Πολεμίστρια του Φωτός
Μου καναν δωρο, το πολυ ομορφο κομικς του Σελ Σιλβερστάιν: Το κομματι που λειπει συναντα το μεγαλο Ο
 
Από Κόρτο Μαλτέζε θα πρότεινα:

1. Η μπαλάντα της αλμυρής θάλασσας. Μια ρομαντική ιστορία στον Ν. Ειρηνικό λίγο πριν και λίγο μετά από το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με πειρατές, κατασκόπους, δολιοφθορές και πάνω απ' όλα καταδικασμένους έρωτες.
2. Το χρυσό σπίτι της Σαμαρκάνδης. Μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Ο Κόρτο Μαλτέζε ξεκινά από την Ρόδο και ταξιδεύει ως την Σαμαρκάνδη για να βοηθήσει έναν φίλο του να δραπετεύσει από την φυλακή του τίτλου και να βρει τον θησαυρό του Μ. Αλεξάνδρου. Στην πορεία θα συναντηθεί με Ρώσους και Αρμένιους κομμουνιστές, Τούρκους και άλλους Τουρκόφωνους εθνικιστές, Κούρδους σατανιστές και Ευρωπαίους αποικιοκράτες.
3. Το βενετσιάνικο παραμύθι. Εδώ ο Κόρτο Μαλτέζε στη Βενετία των αρχών της δεκαετίας του 1920 με τον ανερχόμενο τότε φασισμό να δημιουργεί ένα αφόρητα απειλητικό κλήμα.
4. Ελβετικά. Πραγματικότητα και φαντασία αλληλοσυγχέονται όταν γύρω στο 1923 ο Κόρτο Μαλτέζε φιλοξενείται στην Ελβετία από τον Έρμαν Έσσε.

και τα 4 (όπως όλες οι περιπέτειες του Κόρτο Μαλτέζε άλλωστε) σε σκίτσα και κείμενα του Hugo Pratt (1927-1995)

Από Τεντεν:

1. Το μυστικό του Μονόκερου
2. Ο θησαυρός του Κόκκινου Ράκαμ. Οι Τεντεν, ο κάπτεν Χάντοκ και οι χαρισματικοί ντετέκτιβ Ντυπόν και Ντιπόν από σύμπτωση ανακαλύπτουν ένα χάρτη θησαυρού που κάποιος πρόγονος του καπετάνιου είχε κρύψει. Στα ίχνη του θησαυρού όμως είναι και λογής λογής τυχοδιώκτες.
3. Το σκήπτρο του Οττοκάρ. Στο φανταστικό βαλκανικό βασίλειο της Συλδαβίας ο Τεντεν θα αποτρέψει ένα πραξικόπημα υποκινούμενο από το γειτονικό ολοκληρωτικό καθεστώς της Μπορδουρίας.

και τα 3 σε σκίτσα και κείμενα Herge (1907-1983)


Το El eternauta (στα ελληνικά κυκλοφορεί ως ο κοσμοναύτης του απείρου) των Hector German Oesterheld και Francisco Solano Lopez

Το The watchmen των Alan Moore και Dave Gibbons

Από Μπάτμαν το Killing Jocke των Alan Moore και Brian Bolland, Η επιστροφή του Σκοτεινού Ιππότη του Frank Miller και Batman: Hush των Jeph Loeb και Jim Lee
 
Ενδιαφέρομαι για τεν-τεν και έχω βρει μερικά στην επαρχία τεύχη. Κόρτο έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το watchmen, λίγα λόγια για το περιεχόμενο..
 
Καλά πως είναι να μην ανέφερε κανείς τον αρκά; Τον μαέστρο του μαύρου χιούμορ και των λογοπαιγνίων.
 
Νομίζω τα παιδιά επικεντρώθηκαν στα κόμικ-νουβέλες αν δεν κάνω λάθος (συγχωρέστε την ασχετοσύνη μου).

Πάντως πολύ καλή ιδέα το νήμα και ήδη πήρα μερικές ιδέες!
 
'Ενα κόμιξ που πραγματικά λατρεύω είναι η σειρά το κουλούρι του Τομέκ.

Επίσης ένα από τα καλύτερα κόμιξ που έχω διαβάσει είναι Τα λιοντάρια της Βαγδάτης του Vaughan Brian K. Μια εκπληκτική ιστορία μιας οικογένειας λιονταριών που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα στη βομβαρδισμένη Βαγδάτη.
 
Τα κόμιξ που διάβαζα μικρή και που αγαπάω ακόμα αλλά έχω σταματήσει να διαβάζω είναι τα παλιά κλασσικά κόμιξ που διαβάζαμε όλοι.Αναφερομαι στο Μίκυ μαους στο κόμιξ Λούκι Λουκ το Ντόναλντ .Πιστεύω πως όλοι τα διαβάζατε μικροί αλλά τα προτείνω σε όσους δεν τα έχουν διαβάσει!!!
 

Ίζι

Κυρά των Σκιών
Jean-Marc Reiser

Καφρίλα, σεξισμός, σκληρό, ακραίο και αηδιαστικό χιούμορ, πικρία, μα και ανθρωπιά. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα μονοσέλιδο κόμικ του, που με είχε συγκινήσει πολύ (δεν μπόρεσα να το βρω). Ένας σκύλος είναι κλεισμένος σ' ένα παρκαρισμένο αμάξι, μέσα σε καύσωνα, και κινδυνεύει η ζωή του. Ένα τσούρμο περαστικών μαζεύεται γύρω απ' το αμάξι. Άλλοι εκφράζουν τη λύπη τους για το καημένο το ζώο, και άλλοι βρίζουν τον ιδιοκτήτη του που το παράτησε έτσι. Στο τέλος, αποφασίζουν να τον σώσουν σπάζοντας το παράθυρο και βγάζοντάς τον έξω. Ο σκύλος τούς κάνει χαρές και αγάπες που τον έσωσαν. Μετά από λίγο εμφανίζεται ο ιδιοκτήτης σκύλου και αυτοκινήτου, και το τσούρμο πέφτει επάνω του εξοργισμένο. Ο σκύλος αγριεύει, μπαίνει μπροστά στον μ@@κα το αφεντικό του, και το τσούρμο οπισθοχωρεί τρομαγμένο.

Σπουδαιότερη και γνωστότερη δουλειά του, φυσικά, το Μεγάλο Ρεμάλι.

 
Last edited:
Η σειρά Bone είναι από τα πιο απολαυστικά κόμιξ που έχω διαβάσει. Δράκοι, περιπέτεια, μαγεία, βασιλιάδες, χαμένες πριγκίπισσες και πολύ ποιοτικό χιούμορ.

Μου αρέσουν πολύ και οι μεταφορές σε κόμιξ δύο κορυφαίων βιβλίων.... Το Φαρεναιτ 451 διασκευή από τον Τιμ Χάμιλτον και το Coraline από τον Κρεγκ Ράσελ.
 


Από τη συλλογή εννέα της ελευθεροτυπίας το Intramuros (εντός των τοιχών) είναι ένα από τα αγαπημένα μου κόμιξ. Το σενάριο είναι του Τάσου Ζαφειριάδη και το σχέδιο του Πέτρου Χριστούλια. Δεν είναι σε καμία περίπτωση μια σούπερηρωική ιστορία ή κάτι ανάλογο, ωστόσο είναι γοητευτική μέσα στην απλότητά της. Ένας φοιτητής μετακομίζει από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να κάνει το μεταπτυχιακό του κι εκεί μέσα στη μεγάλη πόλη συρρικνώνεται η ύπαρξη του. Έχει άφθονο χιούμορ, αυτοσαρκασμό και κάποιες πικρές αλήθειες.

Το διαβάζω πάντα με την ίδια ευχαρίστηση. :)
 
Δικαστής Ντρεντ, ήταν φοβερός τύπος και μου άρεσε περισσότερο απ' όλους στο «Αγόρι». Μέχρι που κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να τον αντικαταστήσει με ένα πρώην πυγμάχο που στο Βιετνάμ καθάρισε με μισή δεσμίδα σφαίρες περισσότερους από τη χολέρα.
 
Θαρρώ πως σας έχω ξαναμιλήσει για αυτή τη γυναικάρα.



Η ιστορία της θυμίζει λίγο αυτή της Ασπασίας (της εταίρας από την Αρχαία Ελλάδα) όχι τόσο ως προς τα γεγονότα αλλά σε κάτι άλλο που θα παρατηρήσετε.

Η Alice Prin, ένα πάμφτωχο κορίτσι από την επαρχία, έρχεται στα 12 της χρόνια στο Παρίσι για να βρει δουλειά. Μόνο που η υπερβολική της αυθάδεια και η επιθυμία της για κάτι καινούριο δεν της επιτρέπουν να κάτσει στα αυγά της και την απολύουν συνέχεια από τις δουλειές. Η δίψα της για ελευθερία αλλά και η ανάγκη της για χρήμα (είναι σε άθλια οικονομική κατάσταση και η μάνα της δεν την πολυβοηθάει) την οδηγούν στα 16 της χρόνια περίπου να ποζάρει γυμνή για έναν φωτογράφο της εποχής της, ο οποίος της δίνει κάποια χρήματα σε αντάλλαγμα και της ξυπνάει τη συνείδηση του... ταλέντου της. Τότε η Αλίς συνεχίζει με τον ίδιο τρόπο να κερδίζει λεφτά (ποζάροντας γυμνή για παράξενους μποέμ σουρεαλιστές καλλιτέχνες δηλαδή- εννοείται πως πολλές φορές γίνεται και ερωμένη τους. Ένας από τους εραστές της, φιλέλληνας, της λέει ότι η μύτη της την κάνει να μοιάζει με αρχαία Ελληνίδα. Πώς είναι το Αλίς στα ελληνικά; Αλίκη. Εξ ου και το Κίκι, το οποίο αυτή κράτησε σαν καλλιτεχνικό της όνομα.

Όταν πλέον έχει γίνει αρκετά σπουδαία ανοίγει δικό της καμπαρέ (βραδινό κλαμπ). Η φήμη που αποκτάει σ' αυτή την περιοχή του Παρισιού είναι τόσο μεγάλη που την ονομάζουν Βασίλισσα του Μονπαρνάς! Αυτό όχι τυχαία, αφού αποτελεί έμπνευση για πάρα πολλούς ασήμαντους καλλιτέχνες που τότε ήταν γνωστοί μόνο στο Μονπαρνάς (το "κέντρο" των μποέμ) και που τώρα έχουν μείνει στην ιστορία της Τέχνης.

Αυτό το κόμικ την ακολουθάει σ' όλη της τη ζωή, από τα 12 μέχρι... το τέλος. Δεν το 'χω διαβάσει ακόμη ολόκληρο αλλά θα το κάνω γιατί έχει όλα όσα μ' αρέσουν: ωραίες εικόνες και ενδιαφέρον κείμενο [ούτε λίγο ούτε πολύ], μια δυναμική γυναίκα που δεν δέχεται να γίνει εργάτρια μα προτιμά να χρησιμοποιήσει τα μέσα που διαθέτει για να πετύχει κάτι παραπάνω.. Επίσης σου επιτρέπει να ρίξεις μια μεγάααλη ματιά στην ανέμελη, μποέμικη ζωή που με συγκινεί πάρα πολύ για κάποιο λόγο. Και ας μην ξεχνάμε, η ιστορία διαδραματίζεται στο Παρίσι. Τι άλλο να ζητήσει κανείς. :μαναι:

Κίκι του Μονπαρνάς, λοιπόν, συγγραφέας-σκιτσογράφος: Jean-Louis Bocquet, Εκδόσεις Γνώση (ή Kiki de Montparnasse στο πρωτότυπο).

ΥΓ: Για όσους έχετε δει την πολυαγαπημένη μου ταινία Μεσάνυχτα στο Παρίσι να ξέρετε ότι βρήκα πολλές ομοιότητες που με χαροποίησαν ιδιαίτερα, αφού
ο πρωταγωνιστής της ταινίας χάνεται ακριβώς στην εποχή της Κίκι- την εποχή των Νταλί, Πικάσο και Χέμινγουεϊ (ο τελευταίος είχε και κάποια σχέση με την Κίκι)
:γιούπι:
 
Punk Rock Jesus: (ο ιησούς σε μια από τις σύγχρονές του εκδοχές,ελπίζω να μην δημιουργήσω εντάσεις)
Manhattan Projects: (δόσεις γέλιου και επιστήμης)
Planetary:
DMZ: (τσεκάρετε και άλλες συγγραφικές δουλειές του Wood)
Και για όποιον θέλει να διαβάσει Batman να τσεκάρει τα εξής:Arkham Asylum,Batman Hush,Long Halloween,City of Owls,Killing Joke και Year One.
 
Last edited by a moderator:
Επειδη ειμαι τελειως ασχετη απο κομικς, διαβασα καπου για τον Κορτο Μαλτεζε και το χω ψησει να το ξεκινησω αλλα δεν ξερω που να κατευθυνθω και απο μπορω να τα προμηθευτω σε οσο γινεται καλη τιμη.Οποια βοηθεια καλοδεχουμενη !!!
 
Κατι πηρε το ματι μου στο τελευταιο παζαρι που πηγα. Αν εισαι Αθηνα, κανε μια βολτα κατα Πειραια μερια οπου νομιζω οτι λαμβανει χωρα τωρα το παζαρι!
 
Top