Ας ανταλλάξουμε προτάσεις για αγαπημένα κόμιξ.
Νομίζω πως κάποιος αξίζει να ρίξει μια ματιά στην σκοτεινή δυστοπία του αληθινά ταλαντάχου Έλληνα Λέανδρου. Καλύτερο δικό του, για εμένα, το "Με Μεγαλώσαν Σκυλιά".
Πολύ ενδιαφέρον το ασπρόμαυρο και σκοτεινό "Sin City".
Πολύ καλό αστυνομικό νουάρ το Μπλάκσαντ (Blacksad). Κορυφαίες ιστορίες, κορυφαίο σχέδιο. Ανώτατη επίδοση στον κόσμο των κόμιξ.
Άλλο αστυνομικό είναι το "Tο Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής" αν κι ίσως τον Μανσέτ καλύτερα να τον διαβάσεις στο πρωτότυπο.
Το "Θανατάδικο" είναι η αυτοβιογραφία τής Μπέχντελ όπου βλέπουμε την Άλισον παιδί να μεγαλώνει, να ενηλικιώνεται να ανακαλύπτει την ιδιαίτερη σεξουαλικότητά της και να βιώνει τον θάνατο του πατέρα της. Σοβαρό έργο με λογοτεχνικό στήσιμο, εξαίρετα κείμενα, κυρίως κάτω από τις λεζάντες, και όμορφα σχέδια.
Τοπ δικός μου αγαπημένος, όμως, ο Ντάνιελ Κλάους (Daniel Clowes) και θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει με κάποιο από τα «Gost World», «Like a Velvet Glove Cast in Iron» ή «David Boring».
Πολύ καλό το "Black Hole" του Τσαρλς Μπερνς (Charles Burns), κατά την γνώμη μου. Έχει ένα πολύ ιδιαίτερο σχεδιαστικό στιλ και σε αυτήν την ιστορία υπάρχει και καλή ιστορία.
Πολύ καλό, με θέμα το Ολοκαύτωμα τον Εβραίων, το "Maus" του Αρτ Σπίγκελμαν (Art Spiegelman).
Μια ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφική εικονιστορία είναι η "Περσέπολις" της Μαρζάν Σατραπί (Marjane Satrapi). Ασπρόμαυρο με λιτό σχέδιο αλλά όμορφο στήσιμο. Έχει γίνει και ταινία κινουμένων σχεδίων.
Επίσης, ό,τι έχει ζωγραφίσει ο Αλτάν, με ειδική μνεία στο δισδιάστατο έπος του "Κολόμβος".
Νομίζω πως κάποιος αξίζει να ρίξει μια ματιά στην σκοτεινή δυστοπία του αληθινά ταλαντάχου Έλληνα Λέανδρου. Καλύτερο δικό του, για εμένα, το "Με Μεγαλώσαν Σκυλιά".

Πολύ ενδιαφέρον το ασπρόμαυρο και σκοτεινό "Sin City".

Πολύ καλό αστυνομικό νουάρ το Μπλάκσαντ (Blacksad). Κορυφαίες ιστορίες, κορυφαίο σχέδιο. Ανώτατη επίδοση στον κόσμο των κόμιξ.

Άλλο αστυνομικό είναι το "Tο Μελαγχολικό Κομμάτι της Δυτικής Ακτής" αν κι ίσως τον Μανσέτ καλύτερα να τον διαβάσεις στο πρωτότυπο.

Το "Θανατάδικο" είναι η αυτοβιογραφία τής Μπέχντελ όπου βλέπουμε την Άλισον παιδί να μεγαλώνει, να ενηλικιώνεται να ανακαλύπτει την ιδιαίτερη σεξουαλικότητά της και να βιώνει τον θάνατο του πατέρα της. Σοβαρό έργο με λογοτεχνικό στήσιμο, εξαίρετα κείμενα, κυρίως κάτω από τις λεζάντες, και όμορφα σχέδια.

Τοπ δικός μου αγαπημένος, όμως, ο Ντάνιελ Κλάους (Daniel Clowes) και θα πρότεινα σε κάποιον να ξεκινήσει με κάποιο από τα «Gost World», «Like a Velvet Glove Cast in Iron» ή «David Boring».

Πολύ καλό το "Black Hole" του Τσαρλς Μπερνς (Charles Burns), κατά την γνώμη μου. Έχει ένα πολύ ιδιαίτερο σχεδιαστικό στιλ και σε αυτήν την ιστορία υπάρχει και καλή ιστορία.
Πολύ καλό, με θέμα το Ολοκαύτωμα τον Εβραίων, το "Maus" του Αρτ Σπίγκελμαν (Art Spiegelman).

Μια ενδιαφέρουσα αυτοβιογραφική εικονιστορία είναι η "Περσέπολις" της Μαρζάν Σατραπί (Marjane Satrapi). Ασπρόμαυρο με λιτό σχέδιο αλλά όμορφο στήσιμο. Έχει γίνει και ταινία κινουμένων σχεδίων.

Επίσης, ό,τι έχει ζωγραφίσει ο Αλτάν, με ειδική μνεία στο δισδιάστατο έπος του "Κολόμβος".