Και το δώρο ήταν βιβλίο!

Για την γιορτή μου, έκανα παραγγελιές στη μάνα μου. Τα βιβλία που μου δωρήθηκαν ήταν: Ο Μάγος , Colm Toibin (Έλλη, :γεια: ! Μ' έπεισες με τα σχόλια σου! ) και το Δέντρο του χορού, Karen Milwood Hargrave, επειδή διάβασα τις Μάγισσες του Βάρντε, της ίδιας συγγραφέως και μ' άρεσε πολύ. Ίσως πάντως να είμαι αφελής, διότι το βιβλίο που συζητάτε, το τυρί και τα σκουλήκια, του Karlo Ginzuburg, μ' αρέσει ιδιαίτερα. Πράγματι είναι γραμμένο κάπως περίεργα, βέβαια, αν το καλοσκεφτείς. Με ενθουσιάζει όμως που μιλάει για τον τρόπο σκέψης των "απλών", όπως θα έλεγε κάποιος μεσαιωνικός καλόγερος του Ουμπέρτο Έκο. Αν και ο μυλωνάς που περιγράφει είναι ιδιαίτερος άνθρωπος και δεν είναι, προφανώς, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των ανθρώπων του λαού. Τόσο μ' αρέσει γενικά αυτός ο συγγραφέας που όνειρό μου είναι να πάρω ένα βιβλίο που έχει γράψει για μια μυστήρια αίρεση της Ιταλίας, τους Benendati.
 
Δεν εισαι καθολου αφελης @Διχασμένη αλλα οι άνθρωποι, ευτυχώς, εχουμε διαφορετικης εκτασης υπομονη και ανοχη. Σε μενα, τα σκουλήκια και το τυρι (παροτι μεγαλος θαυμαστης του υστερου) μου σοασανε τα νευρα. Ποτε δεν ειχα ιδιαιτερη αντοχη και ανεκτικοτητα στα ανευρα πραγματα, μεγαλωνοντας αυτο εντείνεται περισσοτερο και, αυτο το βιβλιο, ειναι τελειως ανευρο. Κατα την αποψη μου.
 
@Χρυσόστομος γενικα, μου πάνε καλυτερα τα Πουλιτζερ απο τα Μπουκερ. Αφενος.
Αφεδυο, η σειρα αυτη του Δωματος, τα Τεστιμόνια, εχει πολύ ωραιους τιτλους, κατα τη γνωμη μου. Και το Γουέητζερ ανηκει σε αυτη κι η Τεχνη της Φυγής που διαβαζω τωρα, με τερααααααστια ευχαριστηση κι ικανοποιηση.
 
Top