Έχω την εντύπωση ότι πρόκειται για την έκδοση του Μεταίχμιου. Δεν έχω ψάξει της Scripta, που ομοίως μου αρέσει πολύ.
Συμφωνώ με το αφελές. Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που το διάβασα, θυμάμαι πάντως ότι κάτι δεν μου καθόταν καλά. Θα μου επιτρέψεις να σημειώσω πάντως φιλτάτη (και να παω να απλώσω το πλυντήριο) ότι ο τίτλος δημιουργεί πολύ υψηλές προσδοκίες για ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα, το οποίο τελικά δεν είναι και τόσο συναρπαστικό.
En toute cas, @Νικόλας Δε Κιντ να το διαβάσεις. Μην ακούς δυο πολύ σοφούς ανθρώπους ώριμης ηλικίας
! Μ' έπεισες με τα σχόλια σου! ) και το Δέντρο του χορού, Karen Milwood Hargrave, επειδή διάβασα τις Μάγισσες του Βάρντε, της ίδιας συγγραφέως και μ' άρεσε πολύ. Ίσως πάντως να είμαι αφελής, διότι το βιβλίο που συζητάτε, το τυρί και τα σκουλήκια, του Karlo Ginzuburg, μ' αρέσει ιδιαίτερα. Πράγματι είναι γραμμένο κάπως περίεργα, βέβαια, αν το καλοσκεφτείς. Με ενθουσιάζει όμως που μιλάει για τον τρόπο σκέψης των "απλών", όπως θα έλεγε κάποιος μεσαιωνικός καλόγερος του Ουμπέρτο Έκο. Αν και ο μυλωνάς που περιγράφει είναι ιδιαίτερος άνθρωπος και δεν είναι, προφανώς, αντιπροσωπευτικό παράδειγμα των ανθρώπων του λαού. Τόσο μ' αρέσει γενικά αυτός ο συγγραφέας που όνειρό μου είναι να πάρω ένα βιβλίο που έχει γράψει για μια μυστήρια αίρεση της Ιταλίας, τους Benendati.
