Τίτλος: Πολύ μακρυά
Πρωτότυπος τίτλος: Far away
Συγγραφέας: Κάριλ Τσέρτσιλ (Caryl Churchill)
Μετάφραση: Χριστίνα Μπαμπού - Παγκουρέλη
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος έκδοσης: 2005
ISBN: 960-211-747-8
Σελ.: 53
Μικρό, αλλά θαυματουργό το θεατρικό έργο της Κάριλ Τσέρτσιλ, μιας από τις σημαντικότερες Βρετανίδες του σύγχρονου θεάτρου. Είναι πυκνογραμμένο και δυσνόητο, με σουρεαλιστικό ύφος και εξίσου σουρεαλιστική πλοκή.
Τα πρόσωπα του έργου είναι η Τζοαν, ένα κορίτσι, η Χάρπερ, η θεία, και ο Τοντ, ένας νεαρός. Στην πρώτη πράξη βλέπουμε την Τζοαν σε μικρή ηλικία, το πρώτο βράδυ που πήγε να μείνει στην θεία και τον θείο της. Δεν μπορεί να κοιμηθεί και συζητά με την θεία της για την στριγκλιά που άκουσε τη νύχτα και τους αιχμαλώτους που είδε τον θείο της να βάζει στην αποθήκη. Η θεία της της λέει πως δεν έπρεπε να έχει ανακαλύψει το μυστικό, ότι αυτό τους βάζει σε κίνδυνο και την πείθει πως οι βιαιοπραγίες που είδε είναι για καλό σκοπό. Στην δεύτερη πράξη, η Τζοαν, χρόνια αργότερα, δουλεύει σε μια βιοτεχνία καπέλων για φυλακισμένους μελλοθάνατους. Αναπτύσσει φιλία με τον Τοντ, ο οποίος της λέει πως υπάρχει ένα "βρόμικο παιχνίδι" πίσω από την βιοτεχνία και τα συμβόλαια των εργαζομένων και πως σ' αυτό εμπλέκεται ο κουνιάδος ενός συγκεκριμένου ατόμου. Στην τρίτη πράξη, είναι ο Τοντ στο σπίτι της Χάρπερ και συζητούν οι δυο τους για τις εξελίξεις του πολέμου. Μαθαίνουμε πως οι γάτες είναι με τους Γάλλους, δεν είναι όμως σαν τους Μαροκινούς και τα κουνούπια και πως τα ελάφια είναι εδώ και τρεις βδομάδες με το μέρος τους. Η Χάρπερ υπαινίσσεται πως ο Τοντ δεν είναι έμπιστο άτομο, ο Τοντ ενίσταται και η Τζοαν κοιμάται, γιατί μόλις διένυσε μεγάλη απόσταση για να συναντήσει τον Τοντ. Στο τέλος η Τζοαν ξυπνάει και βγαίνει με έναν μεγάλο μονόλογο για την εμπειρία της στον πόλεμο.
Κεντρικό θέμα του έργου, όπως το αντιλήφθηκα εγώ, είναι ο φόβος: ο φόβος που επιβάλλεται από την εξουσία στους πολίτες της, ή ο φόβος που επιβάλλεται από την εξουσία στο θύμα, από την αυστηρή θεία, στο ευάλωτο παιδί. Ο φόβος που κατακλύζει την ύπαρξη και οδηγεί τον άνθρωπο σε μη - εμπιστοσύνη για τον κόσμο, την φύση, τον άλλον άνθρωπο. Θα μπορούσε να είναι ένας παραλληλισμός ανάμεσα στο πώς η τραυματική εμπειρία που είχε η Τζοαν μικρή, την έχει στοιχειώσει σ' όλη την ζωή της και την εμποδίζει να ζήσει ελεύθερη, και στην δομή της παγκόσμιας εξουσίας που επιβάλλει τον φόβο και τους πολέμους.
Η συγγραφέας είναι γνωστή για το ενδιαφέρον της προς το κίνημα (?) sexual politics, που αρχικά αναφέρθηκε στο βιβλίο της Kate Millet "Sexual Politics" (1970) και έκτοτε επηρέασε την πορεία του φεμινισμού. Η θέση της Kate Millet, απ' ό,τι έχω καταλάβει συνδέει την σεξουαλική δομή του ατόμου με την πολιτική, την πατριαρχία και την δομή της κοινωνίας. Στο "Πολύ Μακρυά" πιστεύω ότι διαφαίνονται οι παραπάνω επιρροές, χωρίς όμως να θεωρώ πως είναι το κεντρικό θέμα.
Πολύ δυνατό ανάγνωσμα, που πέρα από τα οποιαδήποτε νοήματα, οι εικόνες του προκαλούν αφύπνιση κρυφών αισθήσεων και σε ταξιδεύουν σε απίθανα μέρη της φαντασίας!
Πρωτότυπος τίτλος: Far away
Συγγραφέας: Κάριλ Τσέρτσιλ (Caryl Churchill)
Μετάφραση: Χριστίνα Μπαμπού - Παγκουρέλη
Εκδόσεις: ΝΕΦΕΛΗ
Έτος έκδοσης: 2005
ISBN: 960-211-747-8
Σελ.: 53
Μικρό, αλλά θαυματουργό το θεατρικό έργο της Κάριλ Τσέρτσιλ, μιας από τις σημαντικότερες Βρετανίδες του σύγχρονου θεάτρου. Είναι πυκνογραμμένο και δυσνόητο, με σουρεαλιστικό ύφος και εξίσου σουρεαλιστική πλοκή.
Τα πρόσωπα του έργου είναι η Τζοαν, ένα κορίτσι, η Χάρπερ, η θεία, και ο Τοντ, ένας νεαρός. Στην πρώτη πράξη βλέπουμε την Τζοαν σε μικρή ηλικία, το πρώτο βράδυ που πήγε να μείνει στην θεία και τον θείο της. Δεν μπορεί να κοιμηθεί και συζητά με την θεία της για την στριγκλιά που άκουσε τη νύχτα και τους αιχμαλώτους που είδε τον θείο της να βάζει στην αποθήκη. Η θεία της της λέει πως δεν έπρεπε να έχει ανακαλύψει το μυστικό, ότι αυτό τους βάζει σε κίνδυνο και την πείθει πως οι βιαιοπραγίες που είδε είναι για καλό σκοπό. Στην δεύτερη πράξη, η Τζοαν, χρόνια αργότερα, δουλεύει σε μια βιοτεχνία καπέλων για φυλακισμένους μελλοθάνατους. Αναπτύσσει φιλία με τον Τοντ, ο οποίος της λέει πως υπάρχει ένα "βρόμικο παιχνίδι" πίσω από την βιοτεχνία και τα συμβόλαια των εργαζομένων και πως σ' αυτό εμπλέκεται ο κουνιάδος ενός συγκεκριμένου ατόμου. Στην τρίτη πράξη, είναι ο Τοντ στο σπίτι της Χάρπερ και συζητούν οι δυο τους για τις εξελίξεις του πολέμου. Μαθαίνουμε πως οι γάτες είναι με τους Γάλλους, δεν είναι όμως σαν τους Μαροκινούς και τα κουνούπια και πως τα ελάφια είναι εδώ και τρεις βδομάδες με το μέρος τους. Η Χάρπερ υπαινίσσεται πως ο Τοντ δεν είναι έμπιστο άτομο, ο Τοντ ενίσταται και η Τζοαν κοιμάται, γιατί μόλις διένυσε μεγάλη απόσταση για να συναντήσει τον Τοντ. Στο τέλος η Τζοαν ξυπνάει και βγαίνει με έναν μεγάλο μονόλογο για την εμπειρία της στον πόλεμο.
Κεντρικό θέμα του έργου, όπως το αντιλήφθηκα εγώ, είναι ο φόβος: ο φόβος που επιβάλλεται από την εξουσία στους πολίτες της, ή ο φόβος που επιβάλλεται από την εξουσία στο θύμα, από την αυστηρή θεία, στο ευάλωτο παιδί. Ο φόβος που κατακλύζει την ύπαρξη και οδηγεί τον άνθρωπο σε μη - εμπιστοσύνη για τον κόσμο, την φύση, τον άλλον άνθρωπο. Θα μπορούσε να είναι ένας παραλληλισμός ανάμεσα στο πώς η τραυματική εμπειρία που είχε η Τζοαν μικρή, την έχει στοιχειώσει σ' όλη την ζωή της και την εμποδίζει να ζήσει ελεύθερη, και στην δομή της παγκόσμιας εξουσίας που επιβάλλει τον φόβο και τους πολέμους.
Η συγγραφέας είναι γνωστή για το ενδιαφέρον της προς το κίνημα (?) sexual politics, που αρχικά αναφέρθηκε στο βιβλίο της Kate Millet "Sexual Politics" (1970) και έκτοτε επηρέασε την πορεία του φεμινισμού. Η θέση της Kate Millet, απ' ό,τι έχω καταλάβει συνδέει την σεξουαλική δομή του ατόμου με την πολιτική, την πατριαρχία και την δομή της κοινωνίας. Στο "Πολύ Μακρυά" πιστεύω ότι διαφαίνονται οι παραπάνω επιρροές, χωρίς όμως να θεωρώ πως είναι το κεντρικό θέμα.
Πολύ δυνατό ανάγνωσμα, που πέρα από τα οποιαδήποτε νοήματα, οι εικόνες του προκαλούν αφύπνιση κρυφών αισθήσεων και σε ταξιδεύουν σε απίθανα μέρη της φαντασίας!
Last edited by a moderator: