Ισίδωρος Ζουργός: Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο



Τίτλος: Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο
Συγγραφέας: Ισίδωρος Ζουργός
Εκδόσεις: Πατάκη
Έτος έκδοσης: 2014
Αριθμός σελίδων: 780
ISBN:978-960-16-5441-6


Ο Ματίας Αλμοσίνο, γεννιέται και μεγαλώνει στη Βασιλεία της Ελβετίας, σε οικογένεια κυπτοεβραίων.

Συναντάμε για πρώτη φορά τον Ματίας στα μέσα του 16ου αιώνα και σε ηλικία περίπου 10 ετών. Είναι ένα παιδί χαρισματικό, με δίψα για μάθηση. Ταυτόχρονα συναντάμε και τον πατέρα του Τομπίας, τον δίδυμο αδελφό του πατέρα του, Ισαάκ, που έρχεται από το μεγάλο εμπορικό λιμάνι του Άμστερνταμ της Ολλανδίας μετά από μακρόχρονη απουσία και την έγκυο μητέρα του.
Ο θάνατος της μητέρας του κατά τον τοκετό καθώς και η υποτιθέμενη εμφάνιση του Μεσσία στην Θεσσαλονίκη (με ταυτόχρονη αναμονή του τέλους του κόσμου γύρω στα 1666 μ.Χ.), ωθεί τους δύο αδελφούς Αλμοσίνο μαζί με τον Ματίας να αποτολμήσουν ένα ταξίδι δύσκολο και επικίνδυνο, μέσα από τις Άλπεις, με προορισμό την Θεσσαλονίκη.

Ο Ματίας θα έχει την τύχη/ατυχία να έχει δύο μητέρες και τρεις πατεράδες. Ορφανός από τους φυσικούς του γονείς, θα ταξιδέψει στην Βενετία, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάντοβα, στο Λονδίνο, στην Ζάκυνθο, θα διασχίσει τόπους της Γερμανίας και της Ρουμανίας, καθώς και μεγάλη απόσταση μέσα στην επικράτεια του Μεγάλου Πέτρου, για να φτάσει τελικά στο Άγιο Όρος.

Το χαρισματικό αυτό παιδί, θα καταφέρει να μάθει πολλές ξένες γλώσσες, θα καταφέρει να επιζήσει μέσα από διαφορετικές θρησκευτικές και φυλετικές ταυτότητες, θα σπουδάσει ιατρική στο φημισμένο Πανεπιστήμιο της εποχής στην Πάντοβα, θα γνωρίσει την γέννηση του επιστημονικού λόγου τεκμηριωμένου με παρατηρήσεις και αποδείξεις, καθώς προσπερνιούνται οι δοξασίες και οι εικασίες του παρελθόντος. Θα ζήσει την εποχή που στο Άμστερνταμ υπήρχε ανεξιθρησκία ενώ σε άλλες περιοχές υπήρχαν θρησκευτικά γκέτο. Θα ζήσει την εποχή που ο Χάνδακας (Ηράκλειο της Κρήτης) πολιορκείται για 21 χρόνια από τους Οθωμανούς και θα ζήσει και τα αποτελέσματα της τραγικής κατάληξης αυτής της πολιορκίας. Θα ζήσει την Αγγλία του Νεύτωνα και της Βασιλικής Εταιρίας, την αγροτική επαρχία της Ρουμανίας καθώς και την παγωμένη επικράτεια του τσάρου.

Σκηνές λοιπόν από την ζωή ενός χαρισματικού και προοδευτικού ανθρώπου, ενός ανοιχτόμυαλου στοχαστή, ενός ανθρωπιστή γιατρού, του 16ου και της αρχής του 17ου αιώνα καθώς διασχίζει την Respublica Cristiana, την χριστιανική επικράτεια.

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα: Ο Ισίδωρος Ζουργός γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1964, πόλη στην οποία συνεχίζει να ζει με την οικογένειά του. Είναι δάσκαλος και έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα: ¨Φράουστ¨ (Λιβάνης1995/Πατάκης 2010), ¨Αποσπάσματα από το βιβλίο του ωκεανού¨ , ¨Στη σκιά της πεταλούδας¨ , ¨Η αηδονόπιτα¨ , ¨Ανεμώλια¨ - όλα από τον εκδοτικό οίκο Πατάκης.

Μου άρεσε ο τρόπος που εικόνες, ήχοι και μυρωδιές από τόπους και χρόνους μακρινούς κατόρθωναν να φτάσουν στην φαντασία μου, καθώς και οι πληροφορίες που δίνονταν για μια εποχή που μάλλον λίγα μου είναι γνωστά. Μου άρεσε ο τρόπος που μέσα από απλούς διαλόγους καθώς και σκηνές του βιβλίου διαφαίνονται οι θρησκευτικές, πολιτιστικές, επιστημονικές, φιλοσοφικές συγκρούσεις της εποχής. Και μου άρεσε που σε κάποια σκηνή η ζωή του Ματίας, μπήκε στην σκηνή του Θρήνου της Κάντιας του Διονυσίου Ρώμα. Ένα βιβλίο που θα ξαναδιάβαζα με ευχαρίστηση και δεύτερη και τρίτη φορά.

ΥΣ. Σχόλιο για δύο σημεία του βιβλίου με αναφορά στις μέλισσες: Λοιπόν, και δεν θέλω αντιρρήσεις, οι μέλισσες είναι χρώματος καφέ.
Οι σφήκες είναι ριγέ μαύρες/κίτρινες και είναι πιο μικρές από τις μέλισσες συνήθως.
Μπορεί η Μάγια η Μέλισσα να ήταν ριγέ, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μια μέλισσα με μορφή σφήκας :)).
 
Ασημένια μπράβο για μία ακόμη φορά, το θέμα του βιβλίου είναι πολύ ενδιαφέρον!!

O Aλμοσίνο ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή είναι καθαρά ιστορικό μυθιστόρημα;
 
Μετά την όμορφη παρουσίαση και την θετική σου γνώμη, νομίζω πως θα το αγοράσω τελικά! Μου είχε κινήσει το ενδιαφέρον!

(Μπου Ραντλι ευχαριστώ και πάλι ;) )
 
Το διαβάζω τώρα και ότι και να πω είναι λίγο. Είμαι βλέπετε και από την Θεσσαλονίκη και σπουδάζω και Θεολογία, με αρέσει και η Ιστορία. Από αυτό που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής (σελ. 359 βρίσκομα) λέω πως το βιβλίο αυτό πρέπει να μεταφραστεί και να κυκλοφορήσει και στο εξωτερικό, ξεκινώντας φυσικά από Τουρκία και Ισραήλ.
 
Last edited:
Όντως, πολύ ενδιαφέρον. Δεν έχω διαβάσει Ζουργό αλλά κάτι μου έλεγε εξ αρχής ότι πρόκειται για ιδιαίτερη περίπτωση συγγραφέα (αν και, από αντίδραση, αποφεύγω να ασχολούμαι με όσους "πουλάνε" πολύ) και ήθελα να του δώσω μία ευκαιρία. Η ωραία παρουσίαση και τα ευμενή σχόλια με "ψήνουν" να κάνω την αρχή μ' αυτό το βιβλίο.
 
Last edited:
Έχοντας ακούσει πως ο Ζουργός έχει αδυναμία στον Καζαντζάκη, θεωρώ πως το βιβλίο έχει έντονο καζαντζακικό περιεχόμενο και πως ο ίδιος ο Ματίας έχει κοινά στοιχεία με τον Κρητικό (αναφέρομαι κυρίως στο κομμάτι της θρησκευτικής αναζήτησης του ήρωα)
 
Last edited:
@ Μπου
Συγνώμη για την καθυστέρηση της απάντησης... O Αλμοσίνο δεν είναι υπαρκτό πρόσωπο. Ωστόσο όπως συμβαίνει σε πολλά ιστορικά μυθιστορήματα, ο ήρωας συναντάται με κάποια υπαρκτά ιστορικά πρόσωπα. Και όπως γράφω και στην παρουσίαση, συναντάται και με τους ήρωες ενός άλλου βιβλίου... εντυπωσιακό δεν είναι?
@Ματσαμπλόκος
δεν ξέρω αν πουλάει, αλλά πραγματικά, προσωπική μου άποψη: μακάρι να πουλάει, το αξίζει.. και μάλλον πουλάει και λίγο. Καταλαβαίνω το δισταγμό σου, κι εγώ τον έχω, αλλά συνήθως δίνω μια ευκαιρία. Σε κάποιους γνωστούς συγγραφείς την έδωσα και μια και δυο φορές αλλά την έχασαν... Ο Ζουργός την έχει κερδίσει.
Έχω στα χέρια μου και την Αηδονόπιτα. Είναι στη σειρά μετά από αυτό που διαβάζω τώρα.
 
@Ματσαμπλόκος
δεν ξέρω αν πουλάει, αλλά πραγματικά, προσωπική μου άποψη: μακάρι να πουλάει, το αξίζει.. και μάλλον πουλάει και λίγο. Καταλαβαίνω το δισταγμό σου, κι εγώ τον έχω, αλλά συνήθως δίνω μια ευκαιρία. Σε κάποιους γνωστούς συγγραφείς την έδωσα και μια και δυο φορές αλλά την έχασαν... Ο Ζουργός την έχει κερδίσει.
Έχω στα χέρια μου και την Αηδονόπιτα. Είναι στη σειρά μετά από αυτό που διαβάζω τώρα.
Σαφώς, δεν λέω, εφόσον αξίζει, να πουλάει! Δεν είμαι τόσο αρνητικός, απλά είναι ψυχολογικό δικό μου. Μακάρι όταν τον διαβάσω να είναι τόσο καλός, που να με αναγκάσει να αγοράσω και όλα τα υπόλοιπα.

Είδα τώρα και το σχόλιο του Μάριου περί "καζαντζακικών επιρροών". Αλλο ένα δέλεαρ για να του δώσω την ευκαιρία.
 
Είδα τώρα και το σχόλιο του Μάριου περί "καζαντζακικών επιρροών". Αλλο ένα δέλεαρ για να του δώσω την ευκαιρία.
Στο εξώφυλλο ο Ζουργός αναφέρει πως ο πρωταγωνιστής είναι "ορφανός με τον τρόπο του Ντίκενς". Εγώ θα συμπλήρωνα και με τον τρόπο του Ουγκώ (υπάρχουν μάλιστα σκηνές που προσωπικά το βιβλίο μου θύμισε Άθλιους, επίσης το γεγονός πως έχουμε φράσεις στα λατινικά, το θέμα του θρησκευτικού σκοταδισμού θα έλεγα πως έχει επιρροές και από την Παναγία των Παρισίων). Άρα μέχρι στιγμής αν σας αρέσει ο Ντίκενς, ο Ουγκώ και ο Καζαντζάκης διαβάστε το οπωσδήποτε.
 
Last edited:
Ποτέ ένα βιβλίο δεν έχει καταφέρει να με ταξιδέψει σε τέτοιο βαθμό. Ένα φανταστικό ταξίδι μέσα στην ιστορία. Εύχομαι να υπάρξουν και άλλα τέτοια.
 

Κουακέρος

Ευγενής Δαγεροτύπης
Yπέροχο,πραγματικά υπέροχο!Όλο το βιβλίο είναι ένα απέραντο ταξίδι που σε μαγεύει.Μόλις το τελείωσα και «ψήνομαι» να πάρω κι άλλο από τον συγγραφέα-καμιά πρόταση;
 
για μένα το καλύτερό του είναι το " στη σκιά της πεταλούδας" ήταν το πρώτο που διάβασα και ήταν εξαιρετικό... διατρέχει έναν ολόκληρο αιώνα ιστορίας, της βορείου Ελλάδος κυρίως... "Η αηδονόπιτα" επίσης... επίκαιρη μιας και αναφέρεται στα έτη προ/κατά/μετά την ελληνική επανάσταση..
 
Διάβασα το βιβλίο επιτέλους για να έχω μία ολοκληρωμένη άποψη. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε αβίαστα στο μυαλό πριν ακόμη το τελειώσω είναι πως η Ασημένια είναι έξοχη στις παρουσιάσεις!!! :μπράβο:

Όμως τώρα αρχίζουν τα δύσκολα : το γεγονός πως ο Αλμοσίνο είναι όπως είπαμε ένας φανταστικός ήρωας, δίνει στο Ζουργό την ευκαιρία να ξεδιπλώσει τις προσωπικές του πεποιθήσεις. Ένα τεράστιο κύμα "νεορθοδοξίας" πλημμυρίζει τις σελίδες,
η ηθική υπεροχή της Ανατολής απέναντι στη Δύση είναι πασιφανέστατη. Βέβαια δικαίωμα του συγγραφέα είναι να λέει αυτό που θέλει, όμως αυτό δεν πρέπει να γίνεται εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Εν πρώτοις, έχουμε έναν εκλεπτυσμένο μεν πλην σαφέστατο δε αντισημιτισμό. Οι Εβραίοι παρουσιάζονται με τα μελανότερα χρώματα, οι μισοί ως φιλοχρήματοι έμποροι κι οι υπόλοιποι ως φανατισμένοι θρησκόληπτοι. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν δύο -τρεις σοβαροί άνθρωποι σ'αυτήν την κοινότητα, πάλι καλά δηλαδή που τους αναγνωρίζει πως είναι καλύτεροι από χριστιανούς και μουσουλμάνους σε ζητήματα καθαριότητας!!!

Όμως το μεγάλο θέμα δημιουργείται όταν φτάνουμε στο επίμαχο ζήτημα της Θεσσαλονίκης. Ο αναγνώστης που δε γνωρίζει την ιστορία της πόλης επί Οθωμανικής κυριαρχίας θα σχηματίσει την εντύπωση πως οι Εβραίοι αποτελούσαν ένα μικρό κομμάτι του πληθυσμού που δεν έπαιζε και κανένα τρομερό ρόλο στην ιστορία της περιοχής. Υπάρχει μία κατά τη γνώμη μου συνειδητή υποβάθμιση του ισραηλίτικου στοιχείου, το οποίο όχι μόνο αποτελούσε την πλειοψηφία με ποσοστά γύρω στο 60% του συνόλου (και τους Έλληνες γύρω στο 10 με 15%) αλλά κυριαρχούσε απόλυτα στην οικονομική ζωή δίνοντας μία εικόνα "διεθνούπολης" στη Νύφη του Θερμαικού. Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω το ζόρι που τραβούν κάποιοι με το γεγονός αυτό, τα ιστορικά δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα. Οι Εβραίοι κράτησαν αυτό το προβάδισμα μέχρι τη μεγάλη πυρκαγιά του 1917. Από εκεί και πέρα ο εξελληνισμός της πόλης προχώρησε με ραγδαίους ρυθμούς, σήμερα η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική. Μόνο το Εβραικό Μουσείο στέκει μακρινός απόηχος εκείνης της εποχής, γιατί να μας ενοχλεί το συγκεκριμένο παρελθόν;

Επίσης εξιδανικεύουμε την τουρκική κυριαρχία. δεν αναφερόμαστε σχεδόν καθόλου στις οθωμανικές καταπιέσεις, κατακεραυνώνουμε την εξαθλίωση των κολίγων στη Ρουμανία αλλά φαίνεται πως στην κατεχόμενη Ελλάδα είχαμε σοσιαλισμό και κοινοκτημοσύνη. Άλλωστε και το παιδομάζωμα δεν ήταν τόσο κακό τελικά...
 
Top