Ουαου, ο Κέδρος, που τον θυμήθηκες καλέ!! Και η Χιλιογουναρένια! Πραγματικά ανατριχιαστικό παραμύθι! Μόνο που στη Χιλιογουναρένια, αν θυμάμαι καλά άλλον βασιλιά παντρεύεται στο τέλος, όχι τον πατέρα της. Επίσης δεν θυμάμαι καθόλου να την χτύπαγε με μπότες!
Πάντως, οι Γκριμ έχουν πραγματικά ανατριχιαστικά παραμύθια: θυμάμαι ιδιαίτερα ένα παραμύθι με έναν κακό μάγο, που ξεγέλαγε κοπέλες και τις κομμάτιαζε και η μικρότερη αδερφή τις σώζει (το πουλί φτερό αν δεν κάνω λάθος) και ένα παραμύθι με έναν ανθρωποφάγο ληστή (ο ληστής γαμπρός) το οποίο έχει μια σκηνή κανιβαλλισμού που τύφλα να χουν τα σπλάττερ!
Το μοναδικό παραμύθι των Γκριμ όμως που με έκανε να νιώθω πραγματικά άβολα είναι "το ποντίκι, το πουλί και το λουκάνικο", όπου και τα τρία καταλήγουν άσχημα, το ποντίκι βράζει ζωντανό, το πουλί πνίγεται και το λουκάνικο δεν θυμάμαι τι παθαίνει. Κι όλα αυτά χωρίς λόγο και αιτία, έτσι στην ψύχρα.
Απαίσιο επίσης, για άλλους λόγους όμως, επειδή είναι ρατσιστικό, είναι το " Εβραίος στ' αγκάθια". Είναι τόσο άσχημο ώστε χρειάστηκε να μπει σε αυτό μια σύντομη υποσημείωση για το θέμα του ρατσισμού στην μεσαιωνική Γερμανία.