Καλημέρα Μήτις.Προσωπικά μου αρέσουν σύνθετες λέξεις όπως αστροναύτης, διαστημόπλοιο ή ουρανοξύστης. Από την α.ε μου αρέσει ιδιαίτερα η λέξη ῥίψασπις.
Λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια. Μια λέξη, όσο "ταπεινή" και να είναι, αν χρησιμοποιηθεί στο κατάλληλο σημείο μπορεί να απογειώσει ένα κείμενο. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν έλεγα στον Στράτη για τη "χαρτοπετσέτα". Αν ο συντάκτης του κειμένου είναι πραγματικός λογοτέχνης, δε χρειάζεται να καταφύγει σε δήθεν εντυπωσιακές λέξεις για να φορτίσει τα λεγόμενά του. Φτιάχνει παπάδες με απλά υλικά...Έχει βάση αυτό που λες Λευτέρη αλλά απ' την άλλη μια λέξη είναι ικανή να χαλάσει ή να ομορφύνει ένα κείμενο.
Και εξηγούμαι με το παρακάτω:
Πιο πολύ κι απ τη θάλασσα, φοβάμαι τη γυναίκα (Απλό)
Περισσότερο κι απ τη θάλασσα, φοβάμαι τη γυναίκα (Καλύτερο)
Πιότερο κι απ τη θάλασσα, φοβάμαι τη γυναίκα (Ανώτερο)
Το γεγονός και μόνο ότι λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια, επιβεβαιώνει το θέμα μας. :χαχαχα:Λέμε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια. Μια λέξη, όσο "ταπεινή" και να είναι, αν χρησιμοποιηθεί στο κατάλληλο σημείο μπορεί να απογειώσει ένα κείμενο. Αυτό ακριβώς εννοούσα όταν έλεγα στον Στράτη για τη "χαρτοπετσέτα". Αν ο συντάκτης του κειμένου είναι πραγματικός λογοτέχνης, δε χρειάζεται να καταφύγει σε δήθεν εντυπωσιακές λέξεις για να φορτίσει τα λεγόμενά του. Φτιάχνει παπάδες με απλά υλικά...
Όσο για τους παραπάνω στίχους, ο τρίτος μου χτυπάει πολύ άσχημα...και θα εξηγήσω γιατί. Αυτό το "πιότερο" είναι τόσο χρησιμοποιημένο, που έχει χάσει τη λάμψη του. Μοιάζει να προσπαθεί κάποιος να μιμηθεί το ύφος που χρησιμοποιούσαν κάποιοι συγγραφείς μιας άλλης εποχής, τότε που το να καταφεύγεις σε μπιχλιμπιδίστικου τύπου λεξιπλασίες ήτανε σημάδι συγγραφικής ικανότητας. Αντιγράφω μια φράση απο την "Κερένια κούκλα" του Κων/νου Χρηστομάνου, κατ εξοχήν "ωραιολόγου" συγγραφέα των αρχών του 20ου αιώνα:
"Έπαλαν τα στήθη και τρεμούλιαζαν της σάρκας οι κυρτογραμμές και τα πρόσωπα έβγαζαν ένα φέγγος σαν τ' ανοιχτά παράθυρα το καλοκαίρι, όταν απ έξω είναι ο χρυσός ο ήλιος και τα φύλλα τα πολλά, κόμες πράσινες ανεμιστές που αναδεύουν και μυστικά θροίζουν, κι οι καρποί που γλυκοφεγγρίζουνε σ' απόσκια γλαυκά και τα μεγάλα άσπρα νέφαλα τα στρογγυλεμένα, σαν απο αέρινο μάρμαρο πελεκητό, που ασάλευτα ονειρεύονται πίσω απ τις πλάτες των βουνών"
Ολόκληρο το βιβλίο είναι γραμμένο σ' αυτόν τον ξελιγωτικό/λυρικό τόνο. Παραφορτωμένο. Λυπάμαι, αλλά δε θα πάρω.
... the best plans of Mr. Sherlock Holmes were beaten by a woman’s wit.Α, δεν έχω πρόβλημα να χάνω από μια "γυναίκα". Εξάλλου, ποιος είναι αυτός που κέρδισε ποτέ κάποια.
...Α Scandal in Bohemia, I presume...?... the best plans of Mr. Sherlock Holmes were beaten by a woman’s wit.
Μπράβο Πάτερ (you are most cultivated!)...Α Scandal in Bohemia, I presume...?
Ναι κοπελάρα, αυτό πιστεύω κι εγώ,Θα συμφωνήσω με τον Φαροφύλακα, πισετύω κι εγώ πως μια λέξη είναι μαγεία και λογοτεχνία από μόνη της.
Δεν μπορώ να σκεφτώ την ομορφότερη, αλλά όλες όσες διαλέξατε είναι υπέροχες. Κράτησα την "λαχτάρα", που όταν την διάβασα μου έκανε τρελό κλικ, τις "αστροναύτης", "δροσοσταλίδα", "βλαστοκύτταρο", "λυκαυγές"... και προσθέτω και τις λέξεις "λιλά" και "ράμφος".
Εμένα μου αρέσουν τα ψιψιψίνια και τα κοκοψόψαρα,Θυμήθηκα και τις λέξεις "φληναφήματα και πομφόλυγες", που σαν φράση σημαίνουν "τα πολλά και χωρίς ουσία λόγια, οι αερολογίες".
Τις είχα ακούσει στο σχολείο παλιά και μου είχαν κάνει τρομερή εντύπωση. Είναι και εύηχες και ασυνήθιστες!
:χεχ::χεχ:))Αυτό που δεν είχα σκεφτεί μέχρι σήμερα είναι το πόσο μπορεί να αλλάξει θέση στην "καρδιά" μας μια λέξη παρά την "κακή" σημασία της αν χρησιμοποιείται ως όνομα ενός γλυκού προσώπου!
Μεταλλαγμένη + μαϊμουδάκι!
Ο μοναχικός που τα λέει; Για τα άλλα συμφωνώ και επαυξάνω!!
Σημ. Πολλά λόγια λέει ο πολιτικός ή ο μοναχικός.