@Πεταλούδα δεν νομίζω πως είναι έτσι.
Ίσως δεν συνειδητοποιούμε πως αυτό ακριβώς κάνουμε κι εμείς: γράφουμε λέξεις βάσει κάποιου (άγνωστου) αλγορίθμου. Μια (βιολογική) μηχανή είναι ο άνθρωπος, μια νοημοσύνη που τρέχει πάνω σε έναν (βιολογικό) εγκέφαλο. Και φοβάμαι πως ούτε η παρομοίωσή σου με το excel στέκει, άλλωστε. Το excel μοιάζει περισσότερο με το εργαλείο-αριθμομηχανή, ενώ η ΤΝ με το εργαλείο-μυαλό.
Το να ονομάζουμε τον ένα
καλλιτέχνη και τον άλλο
τεχνίτη, και πάλι, είναι σε λάθος βάση. Τεχνίτης ονομάζεται π.χ. αυτός που φτιάχνει μια μασέλα ή έναν καναπέ ενώ καλλιτέχνης αυτός που φτιάχνει τέχνη. Η ΤΝ δεν διεκδικεί τίποτα από τα δύο. Απλά παράγει και τέχνη. Κι αυτό, παρεμπιπτόντως, αναγνωρίζεται ήδη από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι ήδη π.χ. αγοράζουν και κρεμάνε στον τοίχο έργα της ΤΝ. Δες π.χ.
εδώ αν και τα σάιτ είναι ατελείωτα. Αυτό δεν είναι τέχνη; Πραγματικά τώρα; Επειδή δεν το έφτιαξε άνθρωπος;
(Μπορείς να το αγοράσεις
εδώ)
Σίγουρα καλύτερη από το πώς ζωγραφίζω εγώ. Λογικό άλλωστε. Εγώ είμαι ένας περιορισμένος άνθρωπος. Και να ξαναθυμίσω την επωδό: ζωγραφίζει έτσι κι είναι μόλις βρέφος.
Πέρα από τον άνθρωπο και η ΤΝ παράγει τέχνη όπως άλλωστε και κάποια ζώα. Φαντάζομαι πως γνωρίζεις πως π.χ. οι ελέφαντες ζωγραφίζουν κανονικότατα, έτσι;
Ή ακόμη και το τραγούδισμα ενός αηδονιού, δεν είναι τέχνη; Η τέχνη, όσο και να μην θέλει να το χωνέψει ο ναρκισσισμός μας, δεν είναι αποκλειστικά ανθρώπινο προνόμιο κι από ότι φαίνεται ούτε προνόμιο αποκλειστικά των έμβιων όντων.
Μου θυμίζει τα πρώτα χρόνια των κόμιξ που η πλειονότητα τα απαξίωνε, με επιχειρήματα και πάλι, και δεν τα αναγνώριζε ως τέχνη. Τώρα η γενική παραδοχή είναι πως τα κόμιξ είναι τέχνη. Ε, κι αυτό θα το καταπιούμε αργά ή γρήγορα.
Σχετικά με την φωτογραφία, τώρα. Φυσικά αυτά που έβαλα πιο πριν δεν είναι φωτογραφίες, από την άποψη πως δεν απαθανατίστηκε κάποια πραγματική στιγμή.
Όπως στα είδη μουσικής που σμίγουν το ένα με το άλλο, έτσι και στην τέχνη τα είδη σμίγουν, νέα γεννιούνται και η τέχνη γίνεται πιο μεγάλη, πιο ποικίλη. Έτσι εκείνα είναι φτιαγμένα με την αισθητική της φωτογραφίας, χωρίς να απαθανατίστηκε κάποια αληθινή στιγμή. Ευτυχώς, που δεν θα συναντήσω ποτέ τέτοιους εφιάλτες, όπως εκείνες τις ρευστές δυσοίωνες φιγούρες.
Και φυσικά, η φωτογραφία (λυπάμαι που θα το πω, γιατί ξέρω πως αγαπάς την φωτογραφία, όπως κι εγώ άλλωστε), φύσει από τις πιο "εύκολες" τέχνες. Τι θα είναι για την ΤΝ να επιλέγει με έναν φακό να απαθανατίζει στιγμές τριγύρω της;
Όμως για μένα δεν έχει τόση σημασία αν κάτι είναι πίνακας, φωτογραφία ή φωτογραφοπίνακας. Υπήρχαν τα κόμιξ, ενώθηκαν με τα μυθιστορήματα και κάναν τα graphic novels. Που ο Daniel Clowes επιμένει πως είναι απλά κόμιξ. Έχει σημασία τί είναι όλα αυτά; Πώς κατηγοριοποιούνται από τους ταξινομητές, ξέρω 'γώ, της Βικιπαίδειας; Είναι τέχνη. Κάτι μας λέει. Δεν μας λένε τα πάντα σε όλους τα ίδια πράγματα. Αυτό είναι το μεγαλείο της τέχνης. Στον καθένα μας θα μιλήσει κάτι διαφορετικό. Ξέρεις πόση ανθρώπινη τέχνη μου είναι αδιάφορη; Και πιστεύεις πως δεν μου προκαλεί συναισθήματα κανένα έργο της ΤΝ;
Ήδη έχει γεμίσει ο κόσμος τέχνη από τους ανθρώπους και δει σήμερα που παράγει η βάση. Η τέχνη δεν θα είναι ποτέ ξανά αυτό που ήταν. Για κάποιους για κακό. Για εμένα για καλό. Διότι κανείς δεν μας στερεί την τέχνη που αγαπάμε. Η νέα, διαφορετική τέχνη δεν σβήνει, δεν καταστρέφει. Όλα τα υπόλοιπα, τα παλιότερα, συνεχίζουν να υπάρχουν εάν αυτά αγαπάει κάποιος.