Σχετικά με αυτό που συζήτησα πιο πάνω με τον
@ΚρίτωνΓ
Νομίζω ότι εάν δεν ξέρεις πως λειτουργεί ένα μηχάνημα, μπορείς να φτιάξεις κάτι σαν αυτό που να κάνει ΠΑΡΟΜΟΙΑ (και όχι όμοια δουλειά) και σίγουρα διαφορετικό ως προς το αποτέλεσμα. Διότι με μια σύνθετη διαδικασία δύσκολα να φτάσεις τυχαίως στο ίδιο αποτέλεσμα.
Αν ξέρω ότι το αυτοκίνητο είναι ένα τετράροδο αυτοκινούμενο όχημα αλλά δνε ξέρω πώς λειτουργεί, μπορώ να φτιάξω κάτι που να έχει τέσσερις ρόδες και να πηγαίνει μόνο του (με κάποιον διαφορετικό τρόπο - πχ. με ένα καζάνι που βράζει και φτιάχνει ατμό) αλλά ΔΕΝ θα είναι το ίδιο- ούτε το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, "πάντα θα μπορείς να πεις τη διαφορά". Εκείνο που πιστεύω είναι ότι ποσοτικά μπορεί να φιάξεις κάτι που κάνει σκέψεις, ακόμα και πιο γρήγορες ή πιο "εύστοχες"σκέψεις (αν θέσεις ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ στόχους), αλλά θα είναι διαφορετικό το αποτέλεσμα (δεν μπορώ να σου πω ανώτερο ή κατώτερο διότι αυτά είναι ποσοτικά - αλλά διαφορετικό).
Δεν γνωρίζουμε τους εσωτερικούς μηχανισμούς αλλά γνωρίζουμε το αποτέλεσμα. Είναι σαν να μην ξέρεις τα εσωτερικά γρανάζια μιας ραπτομηχανής, ή ενός αυτοκινήτου, αλλά βλέπεις αυτό που κάνει: ράβει υφάσματα με κλωστή, τρέχει στον δρόμο πάνω σε ρόδες.
Δεν θα φτιάξουμε νευρώνες σε μεταξύ τους συνάψεις. Ήδη φτιάχνουμε κάτι πολύ διαφορετικό που όμως μπορεί να κάνει το ίδιο.
Ο άνθρωπος είναι σώμα και πνεύμα. Ας αφήσουμε λίγο το πνεύμα, το οποίο πάντα μας μπερδεύει περισσότερο, κι ας δούμε ένα πολύ σχετικό παράδειγμα, πάνω σε αυτό που εννοούσα, στο επίπεδο της φυσικής μορφής και των αντίστοιχων δυνατοτήτων.
Ο άνθρωπος είναι δίποδο και μπορεί και περπατά. Αυτή η τόσο στοιχειώδης και αυτονόητη για εμάς δεξιότητα δεν είναι καθόλου εύκολο να φτιαχτεί από το μηδέν.
Πάνε τώρα μερικές δεκαετίες που ο άνθρωπος (διάβαζε: εταιρίες) προσπαθούν να φτιάξουν ρομπότ πάνω στο ανθρώπινο πρότυπο. Και βασικά, έχουν ήδη φτιάξει με δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Asimo της Honda και τον Atlas της Boston Dynamics. Και τα δύο πλέον αρκετά προηγμένα, παρότι κανένα σε μαζική παραγωγή.
Έχει πολύ ενδιαφέρον να δει κάποιος την εξέλιξη του Atlas, μέσα σε 4 δεκαετίες, στο ακόλουθο βίντεο:
Βλέπει κανείς αυτό που ξεκινά με έναν πολύ στοιχειώδη τρόπο, ένα μηχανάκι που πασχίζει να κρατήσει ισορροπία, καταλήγει σε ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ το οποίο μπορεί και περπατά, τρέχει, ακόμη και σε κεκλιμένο επίπεδο, ανεβαίνει σκαλιά, πηδάει από το ένα σημείο στο άλλο, κάνει τούμπες στον αέρα κτλ. Καταρχήν, σαν μονάδες πολλούς ήδη μας έχει ξεπεράσει σε κίνηση. Εγώ π.χ. δεν μπορώ να κάνω την τούμπα στον αέρα.
Καταλαβαίνει κανείς πως το να ξεπεράσει τον άνθρωπο σαν οντότητα είναι όχι απλά δυνατό, αλλά αναπόφευκτο. Το να πηδήξει πιο μακριά ή πιο ψηλά από ό,τι θα μπορέσουμε ποτέ εμείς, είναι απλά θέμα εξέλιξης. Αυτό που σε εμάς θα συναντήσει ένα όριο, αυτό της δυνατότητας της δικής μας μηχανικής, εκεί μπορεί να προχωρήσει πολύ πιο μακριά.
Και φυσικά, όχι μόνο αυτό, αλλά να του ενσωματωθούν εξωανθρώπινες δυνατότητες, όπως είναι π.χ. η ικανότητα της πτήσης. Όμως ας μείνουμε λίγο στο ανθρώπινο πρότυπο.
Δεν είναι φτιαγμένο από κόκαλα, από ιστούς, από μύες και δεν τρέχει αίμα σε κάποιες φλέβες. Το αποτέλεσμα όμως (σε φυσικό / σωματικό επίπεδο) είναι το ίδιο: περπατά, πηδά, τρέχει, κάνει κουτσό στο ένα πόδι, ανεβαίνει σκαλιά και κάνει πιρουέτες.
Το ίδιο είναι και με την ΤΝ, όμως σε επίπεδο πνεύματος. Δεν θα τρέχει σε νευρώνες και σε έναν εγκέφαλο του δικού μας τύπου. Αυτό όμως δεν την εμποδίζει να έχει κάποια μέρα το ίδιο αποτέλεσμα: σκέψη, πνεύμα, διανόηση, συναισθήματα, ψυχολογία ή και σοφία. Ή και πράγματα που δεν έχουμε φανταστεί, με την... περιορισμένη μας φαντασία.
Όταν σπούδαζα η ΤΝ έμοιαζε άφταστη. Θυμάμαι ένα χρυσό βιβλίο με τίτλο Artificial Intelligence, όμως το πιο κοντινό που είχαμε τότε ήταν τα λεγόμενα expert systems (βήχεις; ναι/όχι. Να ναι ίσως έχεις αυτό αν όχι ίσως έχεις εκείνο κτλ) Υπήρχαν ήδη γλώσσες προγραμματισμού προσανατολισμένες προς την ΤΝ (Όπως η Prolog) και μια γενικότερη θεωρία. Όμως η ΤΝ, τουλάχιστον εμένα τότε μου έμοιαζε άφταστη. Και να που την φτάσαμε, γεννήθηκε. Είναι βρέφος. Είναι αυτό το πραγματάκι που χοροπηδά πασχίζοντας να κρατήσει ισορροπία, στο πρώτο βίντεο.
Επίσης, το να συνδυαστεί ένα ρομπότ σαν τον Atlas με μια αυριανή ΤΝ κι ακόμη και βιογενετική για να αποκτήσει έναν εξωτερικό ιστό και να δώσει ένα ανδροειδές όπως αυτά που βλέπαμε κάποτε μονάχα στις ταινίες, δεν μοιάζει πια άφταστο. Μοιάζει απλά δύσκολο.
Έχω παρατηρήσει πως οι άνθρωποι μοιάζει να θεωρούν την σημερινή ανθρωπότητα το τέρμα. Εγώ πιστεύω πως είμαστε οι άνθρωποι τον σπηλαίων του μέλλοντος. Ο σημερινός πολιτισμός μπορεί να είναι η κορύφωση πριν το τέλος και την πτώση. Και μπορεί να είναι η μικρή απαρχή μιας αδιανόητης τεχνολογικής και πολιτισμικής εξέλιξης.
Το να πιστεύεις πως ο άνθρωπος δεν θα φτιάξει τεχνητή νοημοσύνη πιο έξυπνη από τον ίδιο, δεν υποτιμάς την ΤΝ. Υποτιμάς τον άνθρωπο.
Λέει ο καλόβουλος θεωρητικός ρομαντικός και μάλλον καθόλου τεχνολογικός Τσόμσκη πως η ΤΝ δεν θα ξεπεράσει εύκολα τον άνθρωπο. Και λέει ο Ίλον Μασκ, που είναι στην αιχμή της τεχνολογίας, που άλλαξε και αλλάζει τεχνολογικά τον κόσμο μας (από τις online πληρωμές, μέχρι τη νέα αυτοκίνηση, μέχρι την τεχνολογία των πυραύλων) και που είναι και στην αιχμή της ΤΝ την οποία αναπτύσσει καθημερινά δίνοντάς της και εμπορική εφαρμογή, πως αυτή αναπτύσσεται τόσο πολύ που μοιάζει πως θα μας ξεπεράσει σύντομα και πρέπει ήδη να λάβουμε μέτρα.
Αλλά... όχι. Δεν θα μας ξεπεράσει διότι "ο Τσόμσκη έβαλε τα πράγματα στη θέση τους" γιατί έτσι του φαίνεται. oh, c'mon people...
