Να'μαι λοιπόν κι εγώ εδώ,
κουβαλώντας σαν κι εσάς την ευχή και την κατάρα.
Από τότε που μικρός ακόμα πριν μιλήσω, ήξερα να διαβάσω, και πέφταν απ'τα χέρια της μητέρας μου εκείνα τα Ζάκουλα και κάτι Terror και Orribile,
κι έμπαινα σε κόσμους τρομερούς κι ασπρόμαυρους.
Λίγο αργότερα ήρθαν οι κλασικοί της φαντασίας στην πόρτα μου, με τη μορφή πλασιέ δερματόδετων τόμων, κι είχα την ευκαιρία να πετάξω στη σελήνη και να βυθιστώ με το Ναυτίλο κάμποσες λεύγες στα σκοτείνά.
Έπειτα, λύκειο και τέλη του ογδόντα, καταραμένοι ποιητές και βίβλος μόνιμη στο χέρι ο Λάβκραφτ με τους τρόμους του, ο Μπαλάνος στην οδό Μαυρομιχάλη μεγαλουργούσε, άπαντα των Σίμωσι στο ράφι μου και το Τζιν του Μάστερτον να εκπληρώνει σκοτεινές επιθυμίες. Ήτανε και βέβαια και κάτι στιγμές, που ο Χιόνης με το Λειβαδίτη και τον Έλλιοτ έρχονταν για τα σκληρά σκοτάδια.. Πολύ συχνά επίσης περνούσε και ο Μπράντμπερι, παρέα με την Ύλλα, και φεύγοντας πάντα θυμάμαι ότι έμενε μια ευωδιά από σαρσαπαρίλα.
Έκτοτε, το σκοτάδι πύκνωσε και οι εποχές άλλαξαν.
Δεν έγινε τίποτα στο ενδιάμεσο, αλλά έγιναν όλα.
Πάντα όμως, κερδίζει το βιβλίο.
Κι αυτά είναι όλα όσα θά'πρεπε να πω
για εκείνη την ευχή και την κατάρα.
κουβαλώντας σαν κι εσάς την ευχή και την κατάρα.
Από τότε που μικρός ακόμα πριν μιλήσω, ήξερα να διαβάσω, και πέφταν απ'τα χέρια της μητέρας μου εκείνα τα Ζάκουλα και κάτι Terror και Orribile,
κι έμπαινα σε κόσμους τρομερούς κι ασπρόμαυρους.
Λίγο αργότερα ήρθαν οι κλασικοί της φαντασίας στην πόρτα μου, με τη μορφή πλασιέ δερματόδετων τόμων, κι είχα την ευκαιρία να πετάξω στη σελήνη και να βυθιστώ με το Ναυτίλο κάμποσες λεύγες στα σκοτείνά.
Έπειτα, λύκειο και τέλη του ογδόντα, καταραμένοι ποιητές και βίβλος μόνιμη στο χέρι ο Λάβκραφτ με τους τρόμους του, ο Μπαλάνος στην οδό Μαυρομιχάλη μεγαλουργούσε, άπαντα των Σίμωσι στο ράφι μου και το Τζιν του Μάστερτον να εκπληρώνει σκοτεινές επιθυμίες. Ήτανε και βέβαια και κάτι στιγμές, που ο Χιόνης με το Λειβαδίτη και τον Έλλιοτ έρχονταν για τα σκληρά σκοτάδια.. Πολύ συχνά επίσης περνούσε και ο Μπράντμπερι, παρέα με την Ύλλα, και φεύγοντας πάντα θυμάμαι ότι έμενε μια ευωδιά από σαρσαπαρίλα.
Έκτοτε, το σκοτάδι πύκνωσε και οι εποχές άλλαξαν.
Δεν έγινε τίποτα στο ενδιάμεσο, αλλά έγιναν όλα.
Πάντα όμως, κερδίζει το βιβλίο.
Κι αυτά είναι όλα όσα θά'πρεπε να πω
για εκείνη την ευχή και την κατάρα.