Ούτε την είχα διαβάσει ποτέ μου, ούτε την είχα δει. Ο λόγος για την Έντα Γκάμπλερ του Ίψεν που τη βρήκα συγκλονιστική.
Είναι ένα θεατρικό άρτια σχεδιασμένο, με τέσσερις πράξεις και μια πλοκή που ξετυλίγεται πανέμορφα μέσα από τη διαδοχική εμφάνιση των ηρώων και φυσικά τους διαλόγους. Ως γνωστόν, ο ρόλος της Έντας είναι ένας από τους κλασικούς, δραματικούς ρόλους του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου και όχι άδικα. Είναι ένα έργο με υπέροχη σκιαγράφηση χαρακτήρων, με απολύτως πετυχημένη περιγραφή των ηθών της εποχής του (γράφτηκε το 1890), το οποίο όμως θίγει θέματα πανανθρώπινα και διαχρονικά.
Η Έντα είναι μια μονίμως ανικανοποίητη νέα γυναίκα και σ' αυτό φταίει ο τρόπος με τον οποίο έχει ανατραφεί και η ίδια της η καταγωγή. Δεν βρίσκει ευχαρίστηση σε τίποτα, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να πηγαίνουν πολύ καλά γι΄αυτήν. Θα μπορούσε να πει κανείς πως πρόκειται για μια αντιπαθητική γυναίκα. Στο τέλος του έργου ο αναγνώστης / θεατής αντιλαμβάνεται ότι η Έντα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα θύμα.
Είναι ένα θεατρικό άρτια σχεδιασμένο, με τέσσερις πράξεις και μια πλοκή που ξετυλίγεται πανέμορφα μέσα από τη διαδοχική εμφάνιση των ηρώων και φυσικά τους διαλόγους. Ως γνωστόν, ο ρόλος της Έντας είναι ένας από τους κλασικούς, δραματικούς ρόλους του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου και όχι άδικα. Είναι ένα έργο με υπέροχη σκιαγράφηση χαρακτήρων, με απολύτως πετυχημένη περιγραφή των ηθών της εποχής του (γράφτηκε το 1890), το οποίο όμως θίγει θέματα πανανθρώπινα και διαχρονικά.
Η Έντα είναι μια μονίμως ανικανοποίητη νέα γυναίκα και σ' αυτό φταίει ο τρόπος με τον οποίο έχει ανατραφεί και η ίδια της η καταγωγή. Δεν βρίσκει ευχαρίστηση σε τίποτα, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν να πηγαίνουν πολύ καλά γι΄αυτήν. Θα μπορούσε να πει κανείς πως πρόκειται για μια αντιπαθητική γυναίκα. Στο τέλος του έργου ο αναγνώστης / θεατής αντιλαμβάνεται ότι η Έντα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένα θύμα.