Βασικά όποιος γράφει μόνο και μόνο για να προβάλλει το μήνυμά του είναι αυτός που προσπαθεί να πείσει εαυτόν και αλλήλους ότι είναι άνθρωπος του πνεύματος. Κατά τα άλλα, ο πραγματικός λογοτέχνης γράφει γιατί (νομίζει ότι) έχει να πει μια ιστορία, να εκφράσει ένα συναίσθημα, να δώσει κάτι όμορφο στο κοινό του (κάτι τέλος πάντων που ο ίδιος και το κοινό του θεωρούν όμορφο).
Δεν μου είπες όμως η ποιητική σου συλλογή πώς αντιμετωπίστηκε από το κοινό ή/και την κριτική;
Κοίταξε σαφώς και δεν αναφέρομαι σε αυτό που ονοματίζουμε "στρατευμένη τέχνη" όταν μιλώ για συγκεκριμένο μήνυμα αναφορικά με ένα λογοτεχνικό είδος, ποίηση λογοτεχνία, οτιδήποτε. Φυσικά κάποιος που γράφει έχει πιστεύω ένα προσχέδιο σε σχέση με τον σκελετό του πονήματος και το που θα οδηγήσει αυτό τον τελικό αναγνώστη, αλλά όντως ποτέ ένας πραγματικός λογοτέχνης δεν γράφει για να γράφει ή γράφει για να υπηρετήσει άλλους σκοπούς.
Απο εκεί και πέρα το πρώτο μου αυτό βιβλίο, ακολούθησε την μοίρα όλων σχεδόν των ποιητικών έργων. Παρουσιάστηκε απο εμένα σε τρία ξεχωριστά πάνελ σε πνευματικά κέντρα και πούλησε ελάχιστα. Ακόμη διαθέτω σε φίλους και φίλες αντίτυπα δωρεάν. Βέβαια όσο και καλό να είναι ένα έργο, δίχως τις κατάλληλες προωθητικές κινήσεις, είναι καταδικασμένο στην αφάνεια. Πολλάκις το περιτύλιγμα αξίζει πολύ περισσότερο απο το περιεχόμενο, αλλά φαντάζομαι πως όπως είναι γενικώς η ζωή, αν το κυνηγήσει κάποιος σοβαρά και επίμονα, τότε θα γίνει γνωστότερος αν οχι θα επιβληθεί. Εξάλλου ο σκοπός μας δεν είναι να επιβληθούμε έναντι τον άλλων, αλλά να προσέθουσε και μείς το λιθαράκι μας στην τέχνη δίχως ιδιαίτερες αξιώσεις.
Η παραγωγή έργων υπερκαλύπτει την ζήτηση και για να είμαστε ειλικρινείς η ποίηση πιο συγκεκριμένα δεν πουλούσε και ποτέ. Ο μόνος που ξέρω πως έζησε απο την ποίηση ήταν ο Αχιλλεύς Παράσχος ο πρώτος των πρώτων της Α αθηναικής σχολής τον 19ο αιώνα.
Σε καιρούς όμως που το να παραστείς σε απαγγελίες ποιημάτων εθεωρείτο ψυχαγωγία.