Εθελοντική εργασία

Η αντικατάσταση μίας αμειβόμενης θέσης εργασίας από μία θέση εθελοντικής εργασίας είναι όντως παγίδα για τους εργαζόμενους και πολλοί εργοδότες, είτε πρόκειται για το ίδιο το Κράτος είτε για ιδιώτες, εκμεταλλεύονται την κρίση για να μας ρίξουν σ' αυτήν.

Όμως, Χρυς, δεν συμφωνώ με αυτή τη θέση:

Ο εθελοντισμός δουλεύει στις προηγμένες κοινωνίες, όπου οι πολίτες είναι χορτάτοι και ικανοποιημένοι από την κύρια εργασία τους και επιλέγουν να προσφέρουν και σε έναν άλλο χώρο, από το απόθεμα της ψυχής και του συναισθήματός τους. Από μας, έτσι όπως μας κατάντησαν τι θέλουν; Μήπως μας δουλεύουν;
Αντιθέτως, πιστεύω ότι αυτή την εποχή έχει σημασία να προσφέρουμε από το απόθεμα, ή έστω από το υστέρημα, της ψυχής μας. Για 'μένα είναι ζήτημα αλληλεγγύης, όχι εθελοντισμού, και νομίζω ότι είναι η μόνη μας ελπίδα να διατηρήσουμε μία ελπίδα μέσα σ' αυτή τη μαυρίλα.

Επίσης, η εθελοντική προσφορά ούτε πρέπει ούτε μπορεί να υποκαθιστά τις δημόσιες λειτουργίες και υπηρεσίες που (υποτίθεται ότι) παρέχει ένα Κράτος, τουλάχιστον όπως το ξέραμε στην ηπειρωτική Ευρώπη μέχρι σήμερα. Αλλά με προβληματίζει ότι, υπό τις παρούσες συνθήκες, πολλές δημόσιες δομές κινδυνεύουν να διαλυθούν. Πολύ απλά, τα εκπαιδευτικά προγράμματα, για τα οποία μας μίλησε η Φαίη, στη δημοτική βιβλιοθήκη μάλλον δεν θα γίνουν εάν δεν βρεθούν εθελοντές. Αποτέλεσμα: η βιβλιοθήκη θα υπολειτουργεί και οι μαθητές θα χάσουν την ευκαιρία να την επισκεφτούν. Μήπως δεν πρέπει να είμαστε τόσο αποθαρρυντικοί όσον αφορά την εθελοντική απασχόληση των πολιτών, ακόμα και σε δημόσιες υπηρεσίες, και μάλιστα στις τοπικές κοινωνίες; Δεν ξέρω, κι εγώ μέσα μου δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση σ' αυτό το θέμα, αλλά το βάζω σαν υπόθεση εργασίας...
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Δεν μπορούμε να δουλεύουμε τζάμπα από φόβο να μην διαλυθούν οι δομές. Εντέλει, ας διαλυθούν ώστε να ξαναγεννηθούν, πιο υγιείς και να πληρώνουν αυτούς που εργάζονται.
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
από το να επωμιστούμε έναν άρρωστο που τρέφεται από τις σάρκες μας..
 
Απολύτως δεκτό (αλλά φοβάμαι ότι αυτό έχει εφαρμογή σε ολόκληρο το ελληνικό κράτος αυτή της στιγμή...)
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Πραγματικά, βρίσκω πολύ λάθος το σκεπτικό που είδα να εκφράζεται εδώ. Οι δημόσιες και δημοτικές βιβλιοθήκες, τα νοσοκομεία, τα σχολεία κτλ. οφείλουν να έχουν προσωπικό και να το πληρώνουν.

Μπορεί να μας αρέσουν τα βιβλία, μπορεί να μας αρέσει να φροντίζουμε αρρώστους, μπορεί να μας αρέσει να μαθαίνουμε στον άλλον αυτά που ξέρουμε αλλά δεν πρέπει να μεταλλάξουμε εργασιακές θέσεις σε θέσεις εθελοντισμού ή χομπισμού γιατί τότε είμαστε άξιοι της κακιάς ανεργίας που μας μαστίζει και της κακιάς μοίρας μας.

Τέτοια καλέσματα "εθελοντισμού" θα έπρεπε όχι απλά να τα αστιστεκόμαστε αλλά να τα αντιπαλεύουμε. Η θέση που θα πας να καλύψεις κάτω από την ταμπέλα του εθελοντισμού είναι μια πληρωμή που κόβεις από κάποιον (το πιο πιθανό από τον ίδιο τον εαυτό σου) και κάπου αλλού κάποιος κόβει στο τζάμπα την δική σου δουλειά που θα σε πλήρωναν.
 
Αθηνά, σε γενικές γραμμές συμφωνώ με όλα όσα σου απαντάει ο Φάρος. Από κει και πέρα, σύμφωνα με το δικό μου σκεπτικό δεν γίνεται να πεινάς και να ταΐζεις τον διπλανό σου. Είναι πολύ απλό. Επίσης, δεν γίνεται εμείς σαν άτομα να φτιάξουμε τον κόσμο ή την κοινωνία που ζούμε. Όσο κι αν θα το θέλαμε...
 

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Με το να προσφέρεις εθελοντική εργασία κλείνοντας μια πληρωμένη θέση δεν κάνεις τον κόσμο καλύτερο. Μάλλον χειρότερο τον κάνεις.
:ανέκφραστος:
 

Αντέρωτας

Ξωτικό του Φωτός
Προσωπικό λέσχης
Πωπω πολύ θεωρητικό και φιλοσοφικό επίπεδο το ποιά είναι τα όρια μεταξύ εθελοντισμού και εκμετάλλευσης. Ας πω κι εγω την αποψη μου.

Πιστέυω σε ηθικά ζητήματα καλό θα είναι να κάνουμε μια φιλοσοφική άσκηση σκεπτόμενοι ακραίες καταστάσεις. Πχ ας φανταστούμε οτι ζουμε μετα απο ενα ολοκαυτωμα στυλ Mad Max. Θα υπάρξει ένας ηγέτης ή φύλαρχος και θέλοντας να κρατήσει ζωντανό τον πολιτισμό, ζητάει από εθελοντές να λειτουργήσουν μια εγκαταλελειμμένη βιβλιοθήκη. Είναι δεδομένο πως όποιο σύστημα κι αν υπάρχει είναι ανίκανο να στηρίξει εμάς ή να διατηρήσει τον πολιτισμό, οπότε το να πεταχτεί κάποιος και να πει "μη δεχτείτε παιδιά, αναγκάστε τον να δίνει μισθό σε όποιον το κάνει" μπορεί να ακουστεί άκαιρο, γιατί έτσι γκρεμίζεται το όραμα της βιβλιοθήκης, αλλά μπορεί να έχει και κάποια βάση.

Εγω θα ελεγα οτι σε μια τετοια κατασταση ζουμε. Στη δεδομενη στιγμη το κρατος δεν ψαχνει για μακάκες να εκμεταλλευτεί, αλλα καταληγει σε μια εσχατη λυση (αν και εσχατη-εσχατη θα ηταν να κοψει άααααλλους μισθους για να χρηματοδοτηθει η βιβλιοθηκη, αλλα κατι τετοιο μαλλον δεν θα το εκανε ποτε). Ειμαστε στα ορια μιας χαοτικης καταστασης που πλεον πρεπει να βασιζεται και στην αλληλεγγύη, εαν νομιζουμε οτι μας παιρνει, ακομα και αν αυτη ειναι στρατολογημενη απο το κρατος. Βεβαια μπορει να κανω και λαθος.
 
Ειναι η ιδεα μου η οι δημοτικες βιβλιοθηκες εχουν γινει η τελευταια τρυπα του ζουρνα;! Περυσι διαβαζα παντου οτι κλεινουν η μια μετα την αλλη κ τωρα οσες εχουν μεινει λενε πως θα δουλεψουν μονο αν δουλεψουν τζαμπα; Που στην ουσια μερα ειναι ανοιχτες (τουλαχιστον η δικια μας) κ ουτε κ κανενα ιδιαιτερο ρευμα καινε. Ολη αυτη η μηδαμινη προσοχη της κοινωνιας σε οτι εχει σχεση με βιβλια ειναι ανησυχητικοτατη! Να μην μορφωθουν οι νεες γενιες για να γινουν προβατα, να νεκρωθει το μυαλο τους κ να υπακουει σε οτι του πουνε... Ειδα χθες ενα βιντεακι, που ηταν ενας κυριος, αμερικανος, κ ελεγε "δεν εχετε παραπανω μορφωση γιατι δεν θελουν να εχετε. Κ αυτη που εχετε να λετε ευχαριστω γιατι κ αυτην θα σας την παρουν σε λιγο." Κ μεγαλη εντυπωση μου εκανε που διαβασα καπου αλλου οτι στη Γαλλια διαβαζουν πολυ βιβλια, πως ενα βιβλιοπωλειο κλεινει κ αλλο ανοιγει απο πισω αμεσως, πως σε καθε γειτονια υπαρχει βιβλιοπωλειο. Εμεις γιατι να μην ειμαστε ετσι; Λυπαμαι τοσο πολυ για την καταντια της χωρας σε σχεση με τα βιβλια... Λυπαμαι που δεν δινουν καμια σημασια στις βιβλιοθηκες κ μειωνουν τοσο το επαγγελμα των βιβλιοθηκονομων, λυπαμαι που η μονη κινητικοτητα οσων αφορα τα βιβλια τωρα τελευταια ειναι για τις 50 αποχρωσεις του γκρι κ μαλιστα απο ατομα που δεν διαβαζουν... Τι να πω... Ας τολμουσαν να αγγιξουν το επαγγελμα του καθηγητη, ας λεγανε "ελατε να δουλεψετε εθελοντικα στο σχολειο μας", θα πεφταν να τους φανε!!! Νομιζω οτι στηριζονται στην αδυναμια μας στα βιβλια, κ στην αγαπη μας για τις βιβλιοθηκες.
 
Ειμαστε στα ορια μιας χαοτικης καταστασης που πλεον πρεπει να βασιζεται και στην αλληλεγγύη, εαν νομιζουμε οτι μας παιρνει, ακομα και αν αυτη ειναι στρατολογημενη απο το κρατος. Βεβαια μπορει να κανω και λαθος.
Ο Αντέρωτας συνόψισε σε αυτή τη φράση 100% αυτό που ήθελα να πω.

Να το πω με ένα παράδειγμα που αφορά εμένα προσωπικά, για να μη θεωρηθεί ότι κάνω κατήχηση. Είμαι δικηγόρος. Μου χτυπάει την πόρτα ένας άπορος που χρειάζεται νομική υποστήριξη, ή, έστω, ένας άνθρωπος που δυσκολεύεται και θέλει μία συμβουλή. Ο θεσμός της νομικής βοήθειας αυτή τη στιγμή υπάρχει, αλλά υπολειτουργεί, όπως οι περισσότερες δημόσιες υπηρεσίες. Τι θα απαντήσω στον άνθρωπο που είναι απελπισμένος και ζητάει τη βοήθειά μου; Είναι η ενδεδειγμένη απάντηση: "Πρέπει να απαιτήσουμε από το Κράτος να παράσχει δωρεάν νομική βοήθεια στους πολίτες που την έχουν ανάγκη και να το παλέψουμε συλλογικά για να το κατακτήσουμε. Επειδή αυτό επιδιώκω, λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να σε βοηθήσω.";;;;; Συγγνώμη, αλλά στη δική μου συνείδηση δεν είναι αυτή η λύση στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Στο βαθμό που μπορώ, θα προσφέρω αυτό που έχω και δεν είναι, στην προκειμένη περίπτωση, υλικό αγαθό (γιατί ούτε κι εγώ έχω πια απ' αυτά), αλλά δωρεάν χρόνος εργασίας. Προφανώς και κόβω χρόνο αμειβόμενης εργασίας από τον εαυτό μου ή από κάποιον άλλο συνάδελφο. Αλλά κάνω μέσα μου μία στάθμιση που καταλήγει στο ότι δεν μπορώ να αρνηθώ ό, τι μπορώ να προσφέρω με τις περιορισμένες μου δυνάμεις στον άνθρωπο που έχει την ανάγκη μου, ενόψει μίας συλλογικής διεκδίκησης με αβέβαιο αποτέλεσμα. Και, ναι, "μπορεί να κάνω και λάθος", αλλά αυτή τη στιγμή η συνείδησή μου με οδηγεί εκεί.

Η ίδια στάθμιση με οδηγεί να μην ενθαρρύνω κάποιον να καλύψει εθελοντικά μία θέση αμειβόμενης εργασίας. Ούτε, βέβαια, να ενθαρρύνω έναν άνεργο να επενδύσει όλο του το κεφάλαιο, δηλαδή τη δουλειά του, στον εθελοντισμό. Αλλά, ρε παιδιά, δεν το βρίσκω τόσο κακό να μπαλώσει ένας δημόσιος οργανισμός μία τρύπα αξιοποιώντας έναν φοιτητή που προσφέρεται να δουλέψει εθελοντικά. Κι εγώ το έκανα, όταν ήμουν φοιτήτρια, και δεν μου έκανε κακό. Μπορεί να μην έγινε καλύτερη η κοινωνία από αυτή την προσωπική μου επιλογή, αλλά - επιτρέψτε μου - ούτε χειρότερη πιστεύω ότι έγινε.

Επίσης, δεν γίνεται εμείς σαν άτομα να φτιάξουμε τον κόσμο ή την κοινωνία που ζούμε. Όσο κι αν θα το θέλαμε...
Σ' αυτό πάλι διαφωνώ πλήρως. Έχω απογοητευτεί εντελώς από τις συλλογικότητες, οπότε δεν στηρίζω καμία ελπίδα μου εκεί. Ίσως, μόνο σε τοπικό επίπεδο. Ειλικρινά, όμως, πιστεύω ότι η προσωπική στάση του καθενός μας καθορίζει την πορεία της κοινωνίας. Ή, ας το θέσω διαφορετικά: η κοινωνία που θέλουμε αντικατοπτρίζεται στις προσωπικές μας πρακτικές. Ό, τι απαιτώ από την κοινωνία και από το κράτος, έχω αποφασίσει να το κάνω πρώτα πράξη η ίδια (θέλω, πχ, πολιτική προστασίας του περιβάλλοντος: δεν πετάω σκουπίδια, ανακυκλώνω, δεν χτίζω παράνομα και αυθαίρετα, δεν καταπατώ δημόσια γη κλπ). Δεν ξέρω αν θα αλλάξει ο κόσμος έτσι, αλλά χειρότερος δεν θα γίνει, νομίζω.

ΥΓ: Επειδή, απ' ό,τι κατάλαβα, η Φαίη ενδιαφέρθηκε για τη Ζωσιμαία Βιβλιοθήκη, ας μην ξεχνάμε ότι αυτή δεν θα υπήρχε χωρίς την προσωπική πρωτοβουλία των Αδερφών Ζωσιμάδων να την προσφέρουν στον τόπο τους.
 
Εδώ νομίζω ότι έχουμε μπερδέψει τις έννοιες "αλληλεγγύη" και "εθελοντισμός". Εγώ με τον εθελοντισμό, αναφέρομαι στον οργανωμένο εθελοντισμό, για τον οποίο κάνει λόγο η Φαίη στην αρχή και μας ζητάει τη γνώμη μας. Και επιμένω ότι δεν στέκει να συζητάμε τέτοια πράματα τέτοιες ώρες. Δεν γίνεται να ζητάς εθελοντική εργασία από τον άνεργο, ούτε να του στερείς μια θέση επί πληρωμή. Η αλληλεγγύη που τυχόν δείχνουμε στην καθημερινότητά μας είναι ένα άλλο θέμα, το οποίο αν θέλετε μπορούμε να συζητήσουμε σε άλλο νήμα.

Τώρα, γιατί πιστεύω ότι δεν γίνεται να φτιάξουμε εμείς τον κόσμο. Διότι δεν γίνεται να φτιάξει ο κόσμος από τον τελευταίο κρίκο της αλυσίδας, αλλά από την κορφή. Διότι δεν γίνεται να λειτουργείς σε ατομική βάση σωστά, αν το σύστημα είναι σαθρό. Δεν μπορεί να έχει αντίκρισμα ή αποτελεσματικότητα η δουλειά σου, τον κ@λο σου να χτυπάς :ρ Σε μια οικογένεια, αν ο πατέρας είναι μεθύστακας και η μάνα τζογαδόρα, τα παιδιά και άγια να είναι δε θα μπορέσουν ποτέ να λύσουν τα οικογενειακά τους προβλήματα. Το πολύ που μπορούν να κάνουν (και πάλι δύσκολα) είναι να μην τους κυνηγάνε αυτά τα προβλήματα και στις ενήλικες ζωες τους.

Και να πω κι ένα πιο απτό παράδειγμα. Εγώ διδάσκω Αγγλικά σε δημόσια δημοτικά σχολεία. Θα ήθελα να μπορώ να διδάξω σύμφωνα με αυτά που έμαθα στο πανεπιστήμιο, να είναι το κάθε μου μάθημα ένα υποδειγματικό μάθημα και να βλέπω τους κόπους μου να πιάνουν τόπο. Να βλέπω σε κάθε τέλος σχολικής χρονιάς ότι έμαθα στα παιδιά Αγγλικά. Δεν μπορώ όμως, όσο φιλότιμο κι αν έχω, όσες προσπάθειες και να κάνω. Δεν μπορώ γιατί είμαι απλά το γρανάζι ενός εντελώς σάπιου συστήματος. Γιατί δεν έχω βιβλία, γιατί ακόμα και όταν έχω βιβλία είναι για πέταμα, γιατί δεν έχω οτπικοακουστικό υλικό, γιατί έχω στην ίδια τάξη μαθητές εντελώς διαφορετικών επιπέδων, γιατί..., γιατί..., γιατί. Η λίστα είναι πολύ μακριά και σίγουρα βαρετή για όποιον είναι εκτός του χώρου. Πιστεύω όμως ότι εξηγεί την παραπάνω θέση μου.
 
Last edited:

Φαροφύλακας

Απαρέμφατος Δροσουλίτης του πιο Μόρμυρου Φθόγγου
Προσωπικό λέσχης
Συμφωνώ απόλυτα με την πρώτη παράγραφο τής Χρυσηίδας. :ναι:
 
Συμφωνώ με την εννοιολογική διάκριση. Απλά θεωρώ ότι υπό τις παρούσες ακραίες συνθήκες και ο οργανωμένος εθελοντισμός είναι πράξη αλληλεγγύης, ανεξαρτήτως της συγκεκριμένης περίπτωσης που ανέφερε η Φαίη, για την οποία έχω εκφράσει κι εγώ τις επιφυλάξεις μου.

Χρυς, καταλαβαίνω απόλυτα το παράδειγμά σου και έχεις δίκιο. Αλλά κι εδώ, νομίζω, υπάρχει μία σύγχυση, όσον αφορά συγκεκριμένα τον εθελοντισμό. Το ότι μία πράξη εθελοντισμού ή ένας παραπάνω εθελοντής δεν αλλάζουν τον κόσμο δεν μειώνει την αξία τους. Το "πώς θα αλλάξουμε τον κόσμο", δηλαδή, είναι, επίσης, άλλο θέμα από τη σκοπιμότητα της εθελοντικής εργασίας.

Σόρρυ, τώρα, αλλά μόλις διάβασα κάτι που, νομίζω, ταιριάζει πολύ στο συγκεκριμένο νήμα. Ορίστε, εδώ η γυναίκα προσφέρθηκε εθελοντικά και αφιλοκερδώς και η προσφορά της απορρίφθηκε: Σχολείο επέστρεψε δωρεά από τον οίκο ανοχής «Σούλα». Πφφφ, έτσι καταπνίγεται το πνεύμα αλληλεγγύης...
 
Top