Ιπποποταμε, χαίρομαι πολύ που σου άρεσε το βιβλίο! Είναι όπως το περιεγραψες, ένα σουρρεαλιστικό παραμύθι! Την ταινία δεν τόλμησα ακόμη να την δω γιατί φοβάμαι πως θα μου χαλάσει λίγο την ιστορία...
Τέλος εορτών τώρα, θα ξεκινήσω και με τις δικές σου προτάσεις!
Χρυσόστομε, πριν λίγο τελείωσα το Μόνος στο Βερολίνο.
Το βιβλίο μου φάνηκε εξαιρετικό. Πολύ καλογραμμένο, ωμή κι ώριμη γραφή, πολύ δυνατοί και ρεαλιστιστικοί χαρακτήρες, γρήγορη πλοκή.
Δείχνει επίσης και μια άλλη όψη του πολέμου- η γερμανική αντίσταση δεν προβάλλεται ιδιαίτερα στη λογοτεχνία ή στον κινηματογράφο, μάλλον γιατί δεν ήταν αξιοσημείωτη. Το βιβλίο σε προκαλεί να σκεφτείς έξω από το κουτί.
Επίσης μου άρεσαν πολύ και οι παράλληλες ιστορίες, πέρα από τους Κβάνγκελ.
Για παράδειγμα
οι "περιπέτειες" του Ένο Κλούγκε. Η σκηνή στην λίμνη πριν τον δολοφονήσει ο επιθεωρητής ήταν κατά έναν περίεργο τρόπο ποιητική.
Αγαπημένο μου σημείο του βιβλίου ήταν
η υιοθεσία του γιου του Μπορκχάουζεν από την Εύα Κλούγκε. Και ο τρόπος που τελείωσε το βιβλίο, έδινε μια ελπίδα απαραίτητη,
ιδιαίτερα από τη στιγμή που η ιστορία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και σε πραγματικό πόλεμο, δεν μπορείς να πεις ότι "είναι απλώς ένα βιβλίο".
Το μοναδικό σημείο που δεν μου άρεσε ιδιαίτερα ήταν ότι
μετά την σύλληψη των Κβάνγκελ η πλοκή κυλούσε λίγο πιο αργά, σαν να καθυστερούσε το τέλος.
Σύντομα όμως "στρώνει" πάλι.
Γενικώς ήταν πολύ καλή εμπειρία η ανάγνωση του βιβλίου και σε ευχαριστώ που μου το πρότεινες
Νασαι καλα Αμαντα χαιρομαι πάρα πολυ που σου αρεσε. Θα συμφωνησω με όλες τις παρατηρησεις σου για το βιβλίο. Για την ιστορία να σου πω οτι περσι εγινε και ταινία. Καλη και η ταινια αλλα οχι εφαμιλλη του βιβλίου. Η ταινια εστιαζει μονο στην ιστορια των Κβανγκελ.
Εγω τον Κεβιν δεν τον επιασα ακομα. Σκοπευω να το κανω αμεσως μετα απο αυτο που διαβαζω τωρα, σε δυο-τρεις μερες δηλαδή. Οταν το διαβασω θα σου πω βεβαια τις εντυπωσεις μου. Απο οσα εχω διαβασει σχετικα με το βιβλίο, ανυπομονω να το ξεκινησω.
Σκοπεύω να δω και την ταινία κάποια στιγμή, αν και συνήθως μετά από ένα πολύ καλό βιβλίο η κινηματογραφική εκδοχή είναι μάλλον απογοητευτική.
Ελπίζω να σου αρέσει ο Κέβιν, περιμένω τις εντυπώσεις σου
Καλησπέρα επειδή όταν μπήκε ο Νέος χρόνος εγώ δεν είχα πιάσει κανένα βιβλίο να διαβάσω και τα βιβλία που προτείνετε για να διαβάσουμε δεν τα έχω καθόλου και ούτε μπορώ να τα προμηθευτω από πουθενά, για αυτό λοιπόν επειδή έχω μόνο βιβλία young adult, φαντασίας, τρόμου και sci-fi, ποιά λοιπόν βιβλια από αυτες τις κατηγορίες που έχω θα μου προτεινατε να διαβάσω????
Αν κοιτάξεις καλύτερα, θα δεις ότι αυτό είναι ένα παιχνίδι ανταλλαγής προτάσεων όπου όποιοι ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν δηλώνουν συμμετοχή και κληρώνονται ανά ζεύγη. Με δεδομένο ότι εσύ δεν είχες δηλώσει συμμετοχή (οι συμμετοχές δηλώθηκαν τον Νοέμβριο) δεν πήρες μέρος στην κλήρωση (που έγινε στις 04/12/2017) οπότε δεν παίρνεις μέρος στην συγκεκριμένη έκδοση του παιχνιδιού. Αν σε ενδιαφέρει το παιχνίδι (που βασικός σκοπός του είναι να διαβάσουμε βιβλία που δεν είχαμε κατά νου να διαβάσουμε κι όχι να μας προτείνουν βιβλία που έχουμε ήδη) μπορείς να συμμετάσχεις σε κάποια μεταγενέστερη διεξαγωγή του.
Το δεύτερό σκέλος της ερώτησής σου δεν έχει νόημα νομίζω. Αφού δεν ξέρουμε ποια βιβλία έχεις (και τι σου αρέσει να διαβάζεις/ποια είναι τα αγαπημένα σου βιβλία) πώς να σου προτείνουμε ποιο από τα βιβλία σου να διαβάσεις;
Λεμονόπιτα , καλή χρονιά (αναγνωστική και μή). Διάβασα και το βιβλίο του Μουρακάμι. Τα δύο πρώτα βιβλία του 2018 ήταν οι επιλογές σου. Το τρίτο θα αργήσει λίγο .
Το βιβλίο όπως είπες δεν μοιάζει με το Κουρδιστό Πουλί, το μόνο δικό του που είχα διαβάσει. Είναι ένα είδος αυτοβιογραφίας. Σε πολλά τμήματα του μπορώ να πω ότι ταυτίστηκα, μιας και μου αρέσει το τρέξιμο και φέτος σκέφτομαι να τρέξω τον πρώτο μαραθώνιο μου. Ήταν μία απροσδόκητη αναγνωστική επιλογή που δύσκολα θα την επέλεγα. Όπως είπες "τυχαίνει κάποιες φορες να μας αγγίζουν βιβλια χωρίς κάποιο λογο συγκεκριμένο, απλως κ μονο επειδή μας βρίσκουν την κατάλληλη στιγμη".
Mόλις εχθές τελείωσα την πρόταση της φίλης Βάγγυ, ήταν το "Middlesex" του Ευγενίδη, ένα βιβλίο που το γυρόφερνα συνέχεια στις επισκέψεις μου στο βιβλιοπωλείο αλλα τελικώς το άφηνα στην ησυχία του στο ράφι. Η αλήθεια είναι οτι με όσα είχα διαβάσει ειχα μεγάλες προσδοκίες για το βιβλίο, είναι πραγματικά πολύ καλό βιβλίο με ωραία γραφή που κυλάει εύκολα, αλλά δύσκολα θα το χαρακτήριζα αριστούργημα... Έχει πολλούς και ενδιαφέροντες χαρακτήρες, χρονολογικά καλύπτει απο το 1922 έως το 1975. Τελειώνοντας το, μου άφησε ένα κενό όσον αφορά τον ψυχολογικό κόσμο της Κάλλι, θα ήθελα να εμβαθύνει περισσότερο στο κομμάτι αυτό....
Η αλήθεια είναι οτι με όσα είχα διαβάσει ειχα μεγάλες προσδοκίες για το βιβλίο, είναι πραγματικά πολύ καλό βιβλίο με ωραία γραφή που κυλάει εύκολα, αλλά δύσκολα θα το χαρακτήριζα αριστούργημα... .
Αμαντα διαβασα το "Πρεπει να μιλησουμε για τον Κεβιν" και ειμαι συγκλονισμενος. Οι τελευταιες σελιδες οπως ξερεις επιφυλασσουν ενα πολύ δυνατο σοκ. Από όταν το τελειωσα προσπαθω να συμμαζεψω λιγο τις σκεψεις μου για να γραψω δυο λογια.
Φαροφύλακα, εδώ δεν πρέπει να επιστρέφουμε για να πούμε πώς μας φάνηκε το βιβλίο; Γιατί αν για κάποιο δεν υπάρχει παρουσίαση τι γίνεται; (δεν το λέω ειρωνικά, ρωτώ απλώς.)
Χρυσόστομε, χαίρομαι πάρα πολύ που σου άρεσε ο Κέβιν! Τα ίδια αισθήματα μου δημιούργησε και μένα, το καλοκαίρι του 2013: τις μέρες που το διάβαζα, σκεφτόμουν σχεδόν αποκλειστικά αυτό. Σαν να με αφορούσε προσωπικά αυτή η ιστορία. Κι από τότε, κι ας πάνε σχεδόν πέντε χρόνια, με συνοδεύει ως σκέψη κι ως εξαιρετική, ανεπανάληπτη αναγνωστική εμπειρία.
Σχετικά με τους χαρακτήρες: ο Κέβιν είναι μία προσωπικότητα που σε μαγεύει με έναν άρρωστο τρόπο. Κι η ανθρώπινη πτυχή του που φάνηκε στο τέλος έδινε σε ολόκληρο το βιβλίο άλλη πνοή.
Η Ίβα είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο ταυτίζεσαι κάπως: εγωίστρια μεν, απλός άνθρωπος δε. Δεν της "επιρρίπτω" τόσες ευθύνες όσες στον Φράνκλιν, που αδυνατούσε, όπως είπες, να συλλάβει την πραγματικότητα. Βέβαια κι ο Κέβιν ήταν εξαιρετικός ηθοποιός μπροστά του.
Το βιβλίο είναι γεμάτο σκηνές που σφίγγουν στομάχια:
η στιγμή που η Ίβα βρίσκει την κόρη και τον άντρα της δολοφονημένους, -θυμάμαι καθαρά να ανατριχιάζω την πρώτη φορά που το διάβασα- και, κυρίως για μένα, η στιγμή που είναι σχεδόν σίγουρη ότι ακούει τον Κέβιν να της ζητάει συγγνώμη, και κάνει το ίδιο κι αυτή.
Πάντως, Χρυσόστομε, νιώθω κι εγώ εξίσου τυχερή που, χάρη στην πρότασή σου, διάβασα το Βερολίνο. Είχα μήνες να διαβάσω τόσο εξαιρετικό βιβλίο.
Φαρε αφου διαβασε και η Αμαντα τις εντυπωσεις μου μετεφερε την αν θες την αναρτηση. Στο μεταξυ δεν ηξερα οτι υπηρχε και παρουσιαση. Και τωρα που το ειπες και διαβαζοντας την παρουσιαση και τα σχολια ειδα οτι εχω σχολιασει εκει!!! Και οχι μονο αυτο αλλα απο το σχολιο μου ειδα οτι εχω δει και την ταινία!! κατι που εχω διαγραψει τελειως απο την μνημη μου. Ολοκληρο βιβλιο διαβασα και σε καμια στιγμη δεν το θυμηθηκα!! Το αλτσχαιμερ μου χτυπάει την πόρτα.
Αμαντα η στιγμη που βρισκει ιδιως την κορη της νεκρη καρφωμενη στον στοχο ειναι σοκαριστική.
Κι εγω Φαρε δεν μπορω να το χωνεψω πως διεγραφη τελειως απο την μνημη μου. Τωρα που εβαλα το τρειλερ κατι θυμηθηκα πολυ αμυδρα. Οσο το διαβαζα όμως τίποτα!!
Αμαντα συνηθως οταν εχω δει την ταινια δεν διαβαζω το βιβλίο. Πολυ σπανια να εχει συμβει. Αν και τωρα ειχα ξεχασει οτι το ειχα δει και καλυτερα βεβαια, το ευχαριστηθηκα περισσότερο. Εγω σιγουρα ειμαι πολυ ευχαριστημενος απο το "Διάβασε ένα αγαπημένο μου βιβλίο".
Πολυ ωραια φραση το Συνελοντι ειπειν. Πρωτη φορα το ακουω, το γκουγκλαρα να δω τι σημαινει. Θα αρχισω να το χρησιμοποιω και εγω. )
Φαροφύλακα, εδώ δεν πρέπει να επιστρέφουμε για να πούμε πώς μας φάνηκε το βιβλίο; Γιατί αν για κάποιο δεν υπάρχει παρουσίαση τι γίνεται; (δεν το λέω ειρωνικά, ρωτώ απλώς.)
Σωστό αυτό που ρωτάς. Από ένα σημείο και μετά, όμως, σχεδόν κανείς δεν θα ξαναεπιστρέψει εδώ. Ενώ στην παρουσίαση θα επιστρέψουν πολλοί που θέλουν να διαβάσουν απόψεις για το βιβλίο, ακόμα και κόσμος εκτός λέσχης, που θα βρεθεί εκεί μεσω γούγλη
Συγγνώμη για την καθυστερημένη απάντήσηή μου. Χαίρομαι που κατα κύριο λόγο σου άρεσε και καταλαβαίνω τις όποιες ατέλειες βρήκες. Νομίζω, πως είναι ένα βιβλίο που χρειάζεται σωστο timing για να το διαβάσει κάποιος, ίσως στάθηκα πιο τυχερή σε αυτό (ήταν σε μια περίοδο που είχα πέσει σε έναν «αναγνωστικό φόβο», μετά το τέλος κάποιου βιβλίου, που με τσάκισε). Έχω πάρει και εγώ το δικό σου, από τα Χριστούγεννα, αλλά το τελευταίο 3μηνο τρέχω αρκετά (γι' αυτό και δεν είναι συχνή η παρουσία μου εδώ) κι ελάχιστα βιβλία έχω ξεκλέψει χρόνο για να διαβάσω. Όμως, ειναι στα προσεχώς κι ευελπιστώ να το καταφέρω πριν το Μάρτιο.
Γριλε επέστρεψα έχοντας διαβάσει τη Φόνισσα!!
Όπως σου είπα ήθελα καιρό να το διαβάσω (απο το σχολείο μάλλον ), το βιβλιο το είχα αλλά κάθε φορά που αποφάσιζα να το ξεκινησω θυμομουν οτι είναι στην καθαρεύουσα και εγκατελειπα την προσπαθεια. Δε θα το κρυψω, η γλώσσα με δυσκόλεψε αρκετά, αργησα πολύ να μπω στη ροή της αφήγησης!
Με τάραξε πολύ το πρωτο φονικό, ηταν κάπως ξαφνικό και με βρηκε απροετοίμαστη (ενω λίγο πολύ, την ιστορία την ήξερα, επομένως δεν ηταν έκπληξη).
Αυτό που με συγκλόνισε ηταν η τελευταια σκηνή και πιο συγκεκριμενα η τελευταια πρόταση, οι τελευταίες λέξεις. Κραταω αυτό απο όλο το βιβλιο, ηταν υπέροχο τέλος!
Εν κατακλείδι, το βιβλιο στο συνολο του μου άρεσε αρκετά αν και με κούρασε στα σημεια και με αποζημειωσε το τέλος του. Ευχαριστώ για την προταση Γριλε!!
Στη συνέχεια θα ήθελα να διαβάσω την Πόλη των θαυμάτων το οποίο θα παραγγειλω τέλος του μήνα. Τον Εκκλησιαστη όπως σου είπα το έχω αγοράσει αλλά ακόμη δεν τολμαω τη δέσμευση. Όσο για το βιβλιο του Μουρακάμι, είναι ένας συγγραφεας που αγαπώ και το βιβλιο αυτό μου άρεσε επειδή δίνει την ευκαιρία στον αναγνώστη να γνωρίσει τον ανθρωπο πίσω απο τον συγγραφέα. Εννοείται αν κάποιος ασχολείται με το τρέξιμο το εκτιμάει περισσότερο, για το λογο αυτό το αγάπησα και εγω!
Η γραφή του Παπαδιαμάντη είναι ιδιαίτερη. Αν διαβάσεις διηγήματα του θα μπεις στο ρυθμό και δεν θα σε δυσκολεύει η καθαρεύουσα. Τα άλλα δύο βιβλία είναι το ίδιο μεγάλα και για μένα εξίσου καλά.