Δημοτικό (και μάλλον με χιούμορ)

[Γονυπλυθής]

straight με το στανιό δεν γίνεται!

Γιατί του 'φυγε όλη η τρέλα; Γιατί εθόλωσε το μάτι του; Μήπως αντανακλάται σε αυτό κάποια ασάφεια (θολούρα) της σεξουαλικής του ταυτότητας; Γιατί πασχίζει να εκφραστεί με ό,τι στοιχειοθετεί μια αρχετυπική αρρενωπή συμπεριφορά (ζεϊμπέκικα, βαρύς καφές, μπιλιάρδο κλπ); Στο συλλογικό ασυνείδητο της λέσχης ο Κίτσος παραμένει gender confused! :χμχμ:

Τη μελετούσ' ο Κίτσος μας με προσοχή περίσσια,
τις γόβες της και τη στρασιά, τη λάγνα βλεφαρίδα
​

(το αφήνω ανοιχτό, να αποφασίσει ο Κίτσος για το σεξουαλικό του προσανατολισμό!!)

 

[Πολυξενη]

και ομως ο Κιτσος..

ευθυς αμεσως θεριεψε, κορδωσε το κορμι του,
και εριξε μια με την στεκα του, για να τον δει η καλη του

Αμα δεν ειναι καλο, πειτε μου να το βγαλω

 

[Γλωσσολάγνος]

Πολυξένη καλωσήρθες! Πήρες φόρα με τις αναρτήσεις και μου αρέσει αυτό. Όσο για το δίστιχό σου, θα είναι μια χαρά αν κόψεις μια συλλαβή από τον δεύτερο στίχο. Ένας τρόπος θα ήταν να βάλεις λίγο βουκολικό άρωμα κόβοντας συλλαβές:

"κι έριξε μιά μι τ' στέκα του..."

...αλλά έτσι βάζουμε δυναμίτη στην υφολογική ομοιογένεια! Άσε που είναι γελοίο ο Κίτσος να μιλάει πιο "πρωτευουσιάνικα" απ' τον αφηγητή!

 

[Φαροφύλακας]

Παιδιά, μου φαίνεται πως αντί να βελτιωνόμαστε, όσο προχωράει, το χάνουμε!! Τί ομοιοκαταληξίες είν' αυτές;!!! gucci/φτιαγμένο, βλέμμα/τρέλλα, περίσσια/βλεφαρίδα;!!!! Μου φαίνεται πως ξεχάσαμε να φάμε το γιαουρτάκι μας!

Άσε που είναι γελοίο ο Κίτσος να μιλάει πιο "πρωτευουσιάνικα" απ' τον αφηγητή!

Και γιατί παρακαλώ; Μπορεί ο Κίτσος να σπούδασε στην πόλη (όπου ενδεχομένως μπερδεύτηκε σεξουαλικά κατά την γονυπλυθική προσέγγιση) και να επέστρεψε στο χωριό σπουδαγμένος και με τον αέρα τής πόλης! Κι ο αφηγητής να είναι κάποιος χωριανός που αφηγείται την ιστορία ώστε να μείνει στις μέλλουσες γενιές! (μια τέτοια ιστορία!...)

Ας προσθέσω κι εγώ ένα δίστιχο:
Οι μπάλες όλες μπαίνουνε, η άσπρη στην τσόχα τρέχει
Κι ο Κίτσος είναι φανερό από τρύπες πως κατέχει (αμερικάνικο κατά πώς φαίνεται..!)

Κι ας συνοψίσουμε την σκηνή με το μπιλιάρδο:

Και ο Κίτσος κατηφόρισε να πάει για μπιλιαρδάκι
Κι η μάνα τον καμάρωνε πλέκοντας βελονάκι
Ροβόλησε στον καφενέ, ίδιος αητός βουνίσιος
Την είσοδό του έκανε, το μάγεψε το πλήθος
Χόρεψε δίχως μουσική ζεϊμπέκικο αλεγρίτο
Και όλοι μ' ενθουσιασμό φωνάζαν "μπράβο! ζήτω!"
Μα πάνω που 'ριχνε στροφές γεμάτος νταηλίκι
Από την πόρτα τη μικρή ξεπρόβαλ' η Αλίκη

Με δυο πλεξούδες τα μαλλιά, κόκκινο κορδελάκι
Με το δικτυωτό καλσόν, φουστίτσα και γοβάκι
H Mίνι φούστα berberry το κορδελάκι gucci
Μα το τάγαρι κρεμάστο απο αργαλειό φτιαγμένο...
Kαι όταν στην πόρτα πρόβαλε και του 'ριξε ένα βλέμμα
Το μάτι του έθολωσε, και του 'φυγε όλη η τρέλλα
Η τρέλλα αυτή που εννοώ δεν ήταν τρέλλα πάθους
Η τρέλλα αυτή που εννοώ ήταν η τρέλλα άγχους
Τη μελετούσ' ο Κίτσος μας με προσοχή περίσσια,
Τις γόβες της και τη στρασιά, τη λάγνα βλεφαρίδα
Ευθύς αμέσως θέριεψε, κόρδωσε το κορμί του
Κι έριξε με την στέκα του για να τον δει η καλή του
Οι μπάλες όλες μπαίνουνε, η άσπρη στην τσόχα τρέχει
Κι ο Κίτσος είναι φανερό από τρύπες πως κατέχει

 

[Χρυσηίδα]

Χάλια μαύρα .... θα προτείνω μερικές αλλαγές, αν θέλετε τις υιοθετούμε :


τη μελετούσε ο Κίτσος μας, το μάτι του γαρίδα

Στο τελευταίο Φάρε έχασες τις συλλαβές. Τι θα' λεγες για .....

Κι ο Κίτσος είναι φανερό από μπαλιές/στεκιές κατέχει

Όσο για το gucci/φτιαγμένο σηκώνω τα χέρια ψηλά!!! )

 

[Φαροφύλακας]

καλή μου φαίνεται η "γαρίδα", ελπίζω να συμφωνεί και η Γονυπλυθής που πιάστηκε ντεφορμέ

Στο τελευταίο Φάρε έχασες τις συλλαβές.

ξέρω τί λες όμως δεν έβρισκα καλύτερο τρόπο και νοηματικά το ήθελα έτσι.. είπα μήπως μετά βρω μια καλύτερη λύση εκεί και το αλλάξω..
ντεφορμέ κι εγώ

 

[Γονυπλυθής]

Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας

Ούιιι, Κίτσου μ', δε θε να γενείς πουλίτικλιι κουρέκτ :κλαψ:

Εξαρτάται από το συγκείμενο, φίλτατοι! Αν ακολουθήσει το:

Οι μπάλες όλες μπαίνουνε, η άσπρη στην τσόχα τρέχει
Κι ο Κίτσος είναι φανερό από στεκιές κατέχει

η γαρίδα με καλύπτει ως δημιουργό κι ως άνθρωπο!!

Αν όμως ο Κίτσος έχει αέρα κοσμοπολίτικο, μιλά πρωτευουσιάνικα και κατέχει από "μπαλιές" ή "τρύπες", νομίζω ότι δεν έχει χαθεί η μάχη για μια πολιτικώς ορθή εκδοχή αποκριάτικου δημώδους άσματος!

 

[Γονυπλυθής]

Τί ομοιοκαταληξίες είν' αυτές;!!!

μούμπλε μούμπλε...μου διέφυγε τελείως.
πιάσε μια γαρίδα στα γρήγορα!

 

[Φαροφύλακας]

άλλο να ξέρεις από μπαλιές, άλλο να ξέρεις από τρύπες... μην μου το αλλάζετε.. κάποια στιγμή θα επανέλθω και σε αυτό να το στανιάρω.. (ωιμέ ουρανοί! τί λέξις! )

 

[Χρυσηίδα]

να το στανιάρω.. (ωιμέ ουρανοί! τί λέξις! )

"Να το στανιάρω" : μήπως να το κάνω νημάτιο; Εγώ θα έλεγα "να το σενιάρω". Διαφορά βόρειων - νότιων ή ιδιόλεκτος;

 

[Χρυσηίδα]

Τον Κίτσο τον ξεχάσαμε όλοι εδώ στη λέσχη
μα ήρθε πλέον ο καιρός στην Άλις να την πέσει.​

Όχι, αυτό δε θα μπει στο άσμα του Κίτσου, αυτό είναι κάλεσμα να ξαναθυμηθούμε τον ήρωά μας. Έκανα κάποιες απειροελάχιστες διορθωσούλες και σας το παραθέτω ολόκληρο :


Του Κίτσου η μάνα κάθεται και πλέκει ένα πουλόβερ...
της έφυγε η βελονιά και βρίζει στον αέρα

η μάννα του Κίτσου:
«Γιατί βρε σακοράφα μου το στραβοβελονιάζεις;
Μην θέλεις στην πελότα σου απάνω να κουρνιάζεις;
Δεν βλέπεις πώχουμε δουλειά, δύο φαρδιά μανίκια
Για να τυλίξουνε ζεστά τα χέρια τα αντρίκεια;»

η βελόνα
«Μάνα του Κίτσου του βαρύ του άντρακλα του μέγα
Βαρέθηκα στα σκοτεινά κάτω απ΄το φως του Βέγα!
Και πώς με θέλεις να πιαστώ με τα φαρδιά μανίκια
Αφού αντί γι' αγνό μαλλί μού 'δωκες μαύρα φύκια;
Κάλλιο να μου 'βαζες, κυρά, χρυσές κλωστές γνεσμένες
Τα χέρια του να ντύνουνε φτερούγες στολισμένες
Κι όταν θ' ανοίγει τα φτερά ψηλά θε να πετάει
Κι ακόμη και το σούπερμαν να τονε κοπανάει
Και άμα ρίχνει από καμιά φτυσιά παλικαρίσια
Να βρέχει, να ποτίζονται αγροί και κυπαρίσσια»

Αυτά ο Κίτσος σκέφτουνταν με φαντασία περίσσια
Κι η μάνα τ' εκαμάρωνε γνέθοντας πλέξη ίσια

«Μάνα παράτα τα πλεκτά, φτιάξε ένα καφεδάκι
Να πάρω μία ρουφηξιά πριν πάω για μπιλιαρδάκι»

«Μέτριο το θες, λεβέντη μου, γι(α) ασήκωτο με δίχως;
Πο'χεις πουλόβερ ροζουλί και τόσ' αντρίκιο ύφος»

«Σκέτο ρε μάνα και βαρύ να δουν πως είμαι άντρας
Κι όχι κουκλίτσα λυγερή κι αρχόντισσα της πάστρας
Κι όταν με στέκα θα οπλιστώ, μπιλιάρδο για να παίξω,
Τη λεβεντιά μου την τρανή ούλη θα βγάλω έξω!
Για να κορίτσια να την δουν κι έτσι να τα θαμπώσω
Στις μπάλες και την στέκα μου που είμαι πού 'μαι λεβέντης τόσο»

«Συρε λεβέντη μ’ στο καλό, τις τσούπρες να μαγέψεις
Μον’ έλα αργά το σούρουπο, τις γίδες να μαζέψεις
Και τον καφέ σου στο θερμός πάρε ζεστό μαζί σου
Να πίνεις στην διαδρομή να αγάλλετ’ η ψυχή σου»

Πήρε ο Κίτσος το θερμός, μα πήρε και καπότα
Γιατί το βράδυ στο μαντρί τ' αγιάζι αλλάζει φώτα.

«Άει στο καλό λεβέντη μου και καραμπουζουκλή μου
Φτού σου! μη σε ματιάξουνε, καμάρι και κουκλί μου!
Φυλάξου και απ' τις όμορφες τι τσούπρες που θα έβρεις,
Δεν είσαι εσυ για παντρειές, μα μόνο να μαγεύεις
Του κόσμου αυτού την εμορφιά την έχεις δα περίσσια,
Γι' αυτό: το νου σου σ' κοπελιές πού 'χουν κορμιά φιδίσια!»

Και ο Κίτσος κατηφόρισε να πάει για μπιλιαρδάκι
Κι η μάνα τον καμάρωνε, πλέκοντας βελονάκι
Ροβόλησε στον καφενέ, ίδιος αητός βουνίσιος
Την είσοδό του έκανε, το μάγεψε το πλήθος
Χόρεψε δίχως μουσική ζεϊμπέκικο αλεγρίτο
Και όλοι μ' ενθουσιασμό φωνάζαν "μπράβο! ζήτω!"
Μα πάνω που 'ριχνε στροφές γεμάτος νταηλίκι
Από την πόρτα τη μικρή ξεπρόβαλ' η Αλίκη

Με δυο πλεξούδες τα μαλλιά, κόκκινο κορδελάκι
Με το δικτυωτό καλσόν, φουστίτσα και γοβάκι
H Mίνι φούστα berberry το κορδελάκι gucci
Μα το τάγαρι κρεμάστο κι από μυαλό κουκούτσι!
Kαι όταν στην πόρτα πρόβαλε και του 'ριξε ένα βλέμμα
Το μάτι του εθόλωσε, και του 'φυγε όλη η τρέλλα
Η τρέλλα αυτή που εννοώ δεν ήταν τρέλλα πάθους
Η τρέλλα αυτή που εννοώ ήτανε τρέλλα άγχους
Τη μελετούσ' ο Κίτσος μας, το μάτι του γαρίδα,
Τις γόβες της και τη στρασιά, τη λάγνα βλεφαρίδα
Ευθύς αμέσως θέριεψε, κόρδωσε το κορμί του
Κι έριξε με την στέκα του για να τον δει η καλή του
Οι μπάλες όλες μπαίνουνε, η άσπρη στην τσόχα τρέχει
Κι ο Κίτσος είναι φανερό τις τρύπες τις κατέχει

 

[Εσκιβέλ]

(επιφυλακτικά....πολύ επιφυλακτικα )
Να κι'η έμορφη επήρε(αν δεν χρησιμοποιείται, αρχίζει) να χορεύει
Σιωπηλή κι'αγέροχη να τονε πλανεύει

 

[Χρυσηίδα]

Εσκιβελάκι,

επειδή τώρα μπήκες στο παιχνίδι, να σου εξηγήσω ότι κάθε στίχος πρέπει να έχει 15 συλλαβές, ο περιβόητος δεκαπεντασύλλαβος του δημοτικού τραγουδιού.

Ο πρώτος στίχος σου, δηλαδή, θα μπορούσε να είναι κάπως έτσι :

Κι η έμορφη η κοπελιά επήρε να χορεύει

Για προσπάθησε να φτιάξεις τον δεύτερο, ή όλο πάλι απ' την αρχή, όπως σε βολεύει

 

[Εσκιβέλ]

Κι η έμορφη η κοπελιά επήρε να χορεύει
Πάντα σιωπηλή κι'αγέροχη να τονε πλανεύει
(καλύτερα έτσι; για να καταλάβω, χωρίζουμε: πα-ντα σιω-πη-λη κι'αγε-ρο-χη να το-νε πλα-νευ-ει; )

 

[Φαροφύλακας]

δεν το πέτυχες Εσιβέλ
15 συλλαβές και ο τονισμός στις ζυγές (αυτό που ονομάζουμε ίαμβο)

 

[Χρυσηίδα]

Π. χ.

Λαμ - πούν/τα - χιό/νια - στά/βου - νά/λαμ - πούν/και - στά/λα - γκά/δια.

(χαρακτηριστικό είναι ότι η τελευταία συλλαβή ξεμένει πάντα αζευγέρωτη κι ατόνιστη)

Άσε το ρυθμό να σε παρασύρει, Εσκιβέλ, και .... πάμε πάλι!!!

 

[Φαροφύλακας]

χαρακτηριστικό στον στίχο που παράθεσε η Χρυσηίδα πως το λάμπουν κανονικά τονίζεται στην παραλήγουσα όμως μέσα σε αυτόν τον στίχο το ακούς να τονίζεται στην λήγουσα.

 

[Παραμυθού]

Πλήθος πολύ μαζεύτηκε, να δει καλαμπαλίκι
και ύφος παίρνοντας σεμνό, ζυγώνει κι Αλίκη.
Ο κόσμος τον παρότρυνε και η Αλίκη τάζει:
Κίτσο μ' , αυτή η στέκα σου που δύναμη σταλλάζει,
αν καταφέρει τρεις φορές τη μπάλλα να πετύχει,
μ' εσέ θα γίνω κολλητή και φεύγω απ' τον Ευτύχη!

 

[Χρυσηίδα]

Βρε, τι έχει να πάθει ο Ευτύχης ......

Όμως, Παραμυθού, κοίτα την πρώτη - πρώτη ανάρτηση του νηματίου, στην πρώτη σελίδα. Εκεί θα βρεις τους κανόνες, ο καθένας προσθέτει δύο μόνο στίχους. Έτσι έχει γραφτεί το αριστουργηματικό έργο που μόλις διάβασες ))

 

[Παραμυθού]

O.K. θα περιμένω τρεις γύρους για να πατσίσουμε)) ))