Δίσκοι βινυλίου

[Αριστοτέλης]

Στο σπίτι μου δεν είχαμε ποτέ πικάπ, αλλά υπήρχε ένας δίσκος. Τον έβλεπα πάντα με περιέργεια και δέος, όταν έβγαινε πότε πότε από το ντουλάπι που κρυβόταν.

Πριν λίγα μόλις χρόνια μας έδωσαν ένα πικάπ και μερικούς δίσκους. Αμέσως άρχισε να έλκει με ένα μαγικό τρόπο, ενώ γύρω μου έρεαν τα άπειρα τραγούδια σε cd και mp3. Για κάποιους λόγους, που δεν είναι του παρόντος, αποχωρίστηκα από αυτή τη συσκευή.

Τελευταία βρέθηκε στα χέρια μου ένα νέο πικάπ. Μπήκα αμέσως στην πρίζα. Άρχισα να ψάχνω στα δισκοπωλεία και στο διαδίκτυο για δίσκους κοντά στα γούστα μου. Έχω μόλις καμιά δεκαριά και θα ήθελα να επεκτείνω τη συλλογή μου. Η συλλογή δεν έχει συλλεκτικό χαρακτήρα, αλλά είναι και θα είναι ζωντανή και θα παίζει γεμίζοντας με προσφιλείς ήχους και μελωδίες το σπίτι.

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω μια αμεσότητα και μια οικειότητα με τη διαδικασία αναπαραγωγής τραγουδιών μέσω πικάπ, μεγαλύτερη από την προσθήκη 100 και πλέον GB τραγουδιών σε λίστα αναπαραγωγής. Μπορεί να ακούγεται κάπως οπισθοδρομικό, αλλά

μήπως έχει κανείς (ή κάποιος γνωστός του) δίσκους που θέλει να τους ξεφορτωθεί; (με το αζημίωτο)

 

[Δεινομάχη]

Αν και υπάρχουν τέτοιες σκέψεις κατά καιρούς, κρατώ τους δίσκους με νύχια και με δόντια!

Αν προκύψει κάτι στο μέλλον από κάποιο γνωστό, ενημερώνω!

Τι μουσική ακούς; Τι προτίμηση υπάρχει;

 

[Φαροφύλακας]

πριν μερικούς μήνες συνειδητοποίησα πως το cd δεν είναι φτιαγμένο από υλικό που έχει αντοχή στον χρόνο και πήρα απόφαση να αγοράζω πια μονάχα βινύλια. Βέβαια το τελευταίο άλμπουμ που αγόρασα, το avatar τής Μόνικας, το βρήκα μονάχα σε cd. Όμως υπάρχουν πολλά συγκροτήματα πια που φροντίζουν οι δουλειές τους να κυκλοφορούν καί σε βινύλιο.

Επιστροφή λοιπόν σ’ αυτό που μένει.

 

[Γλωσσολάγνος]

Το θυμάμαι, Φάρε, που το λέγαμε τα Χριστούγεννα. Αναρωτιέμαι όμως, το βινύλιο δεν φθείρεται μετά από έναν αριθμό χρήσεων; Αν μη τι άλλο, μιλάμε για βελόνα που τρέχει πάνω σε αυλάκια = τριβή = φθορά. Χωρίς να έχω γνώσεις για το θέμα, νομίζω ότι το σιντί φθείρεται πολύ δυσκολότερα. Δεν ξέρω βέβαια για τί αριθμό χρήσεων μιλάμε.

Το δε σιντί, επίσης αναρωτιέμαι, αν το χρησιμοποιείς σωστά και το προστατεύεις (π.χ. από το ηλιακό φως), γιατί να μην αντέξει; Αν φερθούμε στα δισκάκια με σεβασμό, και δεν τα χρησιμοποιούμε άτσαλα ούτε τα αφήνουμε εδώ κι εκεί χωρίς τη θήκη τους, νομίζω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Θυμάμαι με τί ευλάβεια έβαζα κι έβγαζα απ' τη σιντιέρα τα πρώτα μου δισκάκια... Θα επιστρέψω σ' αυτήν την ευλαβική χρήση τώρα που θα οργανώσω τη δισκοθήκη μου στο χωριό.

 

[Δεινομάχη]

Τα βινύλια θέλουν την προσοχή τους! Να τα τοποθετήσεις σωστά, να μην μπαίνει σκόνη, να τα καθαρίσεις πριν παίξουν! Όχι, σε πλυντήριο βινυλίων δεν έχω καταφύγει ακόμη!

Χώρια που η δουλειά στα εξώφυλλα κ εσώφυλλα ήταν έργο τέχνης! Όσο και να πεις ένα εξώφυλλο cd δεν δίνει τις ίδιες δυνατότητες! Παρόλα αυτά, δεν αγοράζω βινύλια πια...

(ξέφυγα κ εγώ λίγο από το θέμα, μα αγάπες είναι αυτές!)

 

[Φαροφύλακας]

Πράγματι, παρότι τα δισκάκια cd τα δέχτηκα με ένα θετικό πνεύμα, εξαρχής μου έλειπε το μεγάλο εξώφυλλο το οποίο ήταν σαν πίνακας. Ποτέ δεν μπόρεσα να συνηθίσω τα μικρά εξώφυλλα και το αίσθημα απώλειας παρέμεινε.

Τα εξώφυλλα των μουσικών άλμπουμ είναι ένα σημαντικό μέρος τού έργου. Θυμάμαι τις εποχές που αγόραζα έναν δίσκο και τον χαιρόμουν πραγματικά. Οι φίλοι κοιτούσαμε προσεκτικά το εξώφυλλο, διαβάζαμε κάθε τυπωμένη λέξη και φυσικά γνωρίζαμε τα μέλη τής μπάντας, τους τίτλους των τραγουδιών, τους στίχους, τα πάντα.

Τώρα, ο σκληρός μου δίσκος βογκάει από mp3 τα οποία δεν μπαίνω στον κόπο ν’ ακούσω. Συχνά, μιλώντας για κάποιο άλμπουμ πιάνομαι να λέω "το τρία και το πέντε είναι καλά" αφού έτσι τα βλέπω στην σιντιέρα τού αυτοκινήτου.

Κερδίσαμε έναν όγκο μουσικής και χάσαμε την μυστικιστική σχέση.

Σε αυτό που ρωτάς φίλε Γλωσσολάγνε, πραγματικά δεν γνωρίζω πόσο ανθεκτικό είναι ένα δισκάκι cd. Κάτι φθηνιάρικα princo γι’ αντιγραφή που αγόρασα πριν πέντε χρόνια τα βλέπω να ξεφλουδίζονται δίχως να τους έχω συμπεριφερθεί ιδιαίτερα βάναυσα. Τα εργοστασιακά είναι σαφώς καλύτερης ποιότητας μα αναρωτιέμαι... έχουν τάχα αρκετές αντοχές για να φτάσουμε μέχρι π.χ. τα εγγόνια μου; ή τα δισέγγονά μου. Τα βυνίλια τα έχω δει να καταφθάνουν από παλιές εποχές. Κι αν τα προσέχεις και τα παίζεις σ’ ένα σωστό πικάπ, δεν έχουν καμία φθορά.

Έτσι, εγώ έχω πάρει τις αποφάσεις μου: βινύλιο και μεγάλα εξώφυλλα! Τέρμα πια η πλαστικούρα.

 

[Δεινομάχη]

Φάρε, όποια νέα κυκλοφορία σε CD έχω αγοράσει, δεν έχει παρουσιάσει πρόβλημα ως τώρα. Όποια τώρα CD έχω γράψει, κατά καιρούς παρουσιάζουν προβλήματα χωρίς το ίδιο το υλικό να έχει ταλαιπωρηθεί και να έχει πρόβλημα. Μου έχει τύχει, κάποια να μην διαβάζονται καθόλου, και σε κάποια άλλα να ακούγεται ένας διακοπτόμμενος ήχος με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ακουστεί το τραγούδι. Δεν ξέρω αν σε αυτές τις περιπτώσεις φταίει η μετατροπή σε mp3 ή αν φταίει το γράψιμο. Για να ελαχιστοποιήσω τις πιθανότητες να χάσω τα περιεχόμενα, συνηθίζω και τα αντιγράφω και σε σκληρό δίσκο. Ποτέ δεν ξέρεις όμως πότε θα χτυπήσει το κακό!!

 

[Αριστοτέλης]

Κάποιοι κατασκευαστές cd αναφέρουν ως χρόνο ζωής των οπτικών δίσκων γύρω στα 30-50 χρόνια. Προφανώς ο χρόνος αυτός μειώνεται σημαντικά στις καθημερινές συνθήκες χρήσης των cd, όσο καλά κι αν τους φέρεται κανείς. Αρκετά cd έχω δει να ξεφλουδίζουν, ακριβά και μη.

 

[Γλωσσολάγνος]

Και η ακρόαση από σιντί, πάντως, μπορεί να είναι μια χαρά τελετουργική και μυσταγωγική. Αυτό είναι προσωπικό ζήτημα, κι όχι κάποια εκ των άνω ευλογία που έχει χαριστεί στο βινύλιο. Και επιπλέον εξαρτάται κι από άλλους παράγοντες, όπως το μηχάνημα απ' το οποίο θα ακούσεις τη μουσική, η ποιότητα των ηχείων, η χωροθέτησή τους... Και φυσικά η ποιότητα της ηχογράφησης, αλλά και η ίδια η μουσική που ακούει κανείς, χώρια η διάθεση που έχει ο ακροατής τη συγκεκριμένη στιγμή ή ακόμα και η σωματική του στάση.

Πάντως το μικρό μέγεθος του δίσκου, της θήκης, και του ένθετου βιβλίου στα σιντί, ποτέ δεν με ενόχλησαν και δεν μου αφαίρεσαν απόλαυση. Όσο για την περιλάλητη ανωτερότητα της αναλογικής ακρόασης, προσωπικά δεν με απασχόλησε ποτέ. Ίσως διότι θεωρώ τη διαφορά αμελητέα (δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια ακουστική αντιληπτικότητα σ' αυτά τα ζητήματα), και κυρίως διότι πάντοτε μ' ενδιέφερε η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ηχητική διαφάνεια, ειδικά σε μουσικές όπως η «κλασική». (Τις κρυστάλλινες πρώτες ακροάσεις που έκανα όταν αγόρασα τα πρώτα μου σιντί, τις λάτρεψα.) Μ' ενδιαφέρουν άλλες ακουστικές ικανότητες, καθαρά μουσικές, όπως το να μπορώ να διακρίνω αρμονίες, ρυθμούς, και ηχοχρώματα φωνών και οργάνων, και αυτές έχω αναπτύξει.

Σίγουρα είναι κρίμα που το σιντί αποδεικνύεται πολύ λιγότερο ανθεκτικό απ' τον δίσκο βινυλίου (αν και κάπου διάβασα ότι η ζωή του μπορεί να φτάσει και τα 100 χρόνια, όχι μόνο τα 50 που προαναφέρθηκαν). Κρίμα ειδικά για όσους υποδέχτηκαν το νέο μέσο με ενθουσιασμό και βάλθηκαν να χτίσουν μία όμορφη συλλογή από σιντί. Σ' αυτούς ανήκω κι εγώ. Αγαπώ πολύ και τους δίσκους βινυλίου (άλλωστε μέσα απ' αυτούς πρωτογνώρισα τη μουσική τα πρώτα 4-5 χρόνια που πρωτοασχολήθηκα συστηματικά, πριν την έλευση του σιντί), αλλά δεν έχω περισσότερους από 100 (ενώ τα σιντί μου είναι χιλιάδες). Είναι αργά πια για ν' αντικαταστήσω τα σιντί μου με τους αντίστοιχους δίσκους βινυλίου, γι' αυτό και τα προσέχω σαν τα μάτια μου, κι επιπλέον τα αντιγράφω σε σκληρούς δίσκους. Στο μέλλον όμως σκοπεύω ν' αποκτήσω ένα καλό πικάπ, να συντηρήσω όσα βινύλια έχω, και να τα ξανακούσω επιτέλους. Και βέβαια ...ν' αγοράσω καινούργια βινύλια! Οπωσδήποτε οι παραπάνω οδηγίες συντήρησης είναι χρησιμότατες και θα φροντίσω να τις εφαρμόσω.

 

[Φαροφύλακας]

Να πω κι εγώ πως μου αρέσει ο καθαρός ήχος του σιντί. Ακούω θεωρίες πως ο αναλογικός ήχος είναι ανώτερος κτλ. αλλά δεν ξέρω αν συμφωνώ. Δεν θα μπω σε τεχνικά θέματα και θεωρίες. Θα πω απλά πως έχω πολύ ευαίσθητο αφτί, με διαφορά πάνω από τον μέσο όρο, και δεν πιάνω "ανωτερότητα".. Πιάνω τα κλασικά παράσιτα, βέβαια, όσο ανεπαίσθητα και να είναι..

Από εκεί και πέρα, τα βινύλια με παραπέμπουν σε μια εποχή που άκουγα μουσική διαφορετικά. Που λάτρευα το απέραντο εξώφυλλο που ήταν ένα έργο τέχνης από μόνο του, που κάθε νέος δίσκος ήταν τόσο σημαντικός που ξέραμε, όχι απλά τα μέλη της μπάντας, αλλά κάθε μικρή λεπτομέρεια.

Σήμερα ακούω πολύ περισσότερη μουσική από διάφορες πηγές. Χάθηκε η μυσταγωγία εκείνη. Δεν προλαβαίνω, και να ήθελα. Από την άλλη όμως, έχουμε ακριβώς την ευκολία πρόσβασης στην μουσική, την μεγάλη ποικιλία, την απέραντη ποσότητα...

Στα mp3 φροντίζω να έχω πάντα τα σωστά στοιχεία και το εξώφυλλο, θέλω να έχω το εικαστικό περίβλημα.

Για την ώρα έχω παρκάρει τα σιντί και προτιμώ έμπιθρί. Σπάνια αγοράζω σιντί, πια. Τελευταίο ήταν το Party Girl της Chinawoman γιατί —πέρα που από αυτήν την κοπέλα μού αρέσουν σχεδόν τα πάντα που έχει γράψει— ήθελα το αυτόγραφό της και, πράγματι, γράφει επάνω πια "To Dimitri with eternal love".. τί πιο ωραίο )

Κάποια στιγμή, πάντως, θα επιστρέψω στο βινύλιο. Όταν και άμα έρθουν πιο ανθηρές εποχές μακριά από την κρίση.

 

[Μικρός Βιβλιόφιλος]

Παιδιά γιατί δεν ανεβάζετε τα βινύλια σας;

Ας ξεκινήσω εγώ με αυτούς που πήρα από το χωριό μου αν και δεν ξέρω τα περισσότερα κομμάτια Θα ήθελα να μάθω από εσάς ότι ξέρετε για αυτούς

Και το καμάρι μου:

 

[Καρελ]

Από κάτω παραθέτω διάφορες ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες που πουλάνε βινύλια μέσω ίντερνετ.

Δισκογραφικές εταιρείες

http://www.anazitisirecords.com/

http://www.wipeout.gr/ (έχει σταματήσει να εκδίδει εδώ και χρόνια, αλλά θεωρείται εταιρεία σταθμός όσο αφορά το ελληνικό ροκ)

http://eirkti.com/home.html

http://www.b-otherside.gr/

http://www.inner-ear.gr/gr/news/

http://labyrinthofthoughts.gr/

http://www.alltogethernow.gr/gr/index.asp (δισκογραφική εταιρεία του Γιάννη Αγγελάκα)

http://www.smashrecords.gr/index2.html

http://actionrecords.gr/ (δεν δουλεύει ακόμα η ιστοσελίδα της)

Μπορεί να υπάρχουνε και άλλες που δεν τις έχω εντοπίσει ακόμα. Τιμές θα βρεις εκεί μέσα για να καταλάβεις που κινείται η αγορά.

Καταστήματα που υπάρχουνε Ελλάδα είναι πάρα πολλά. Παρακάτω θα βάλω μονάχα αυτό που πουλάει αξεσουάρ για δίσκους, όπως θήκες, πανάκια, πλυντήρια.

http://shop.ikarosmusic.gr/online/

 

[Αλισάχνη]

Το βινύλιο είναι απλά έρωτας! Εμένα με βοήθησε και η μουσική που ακούω να το αγαπήσω περισσότερο καθώς σχεδόν όλες οι δουλείες τους βγαίνουν και σε βινύλια.

http://www.hhv.de/shop/en/music/all/f:65

Έχει και εδώ κάποια..υπάρχουν αρκετά.. Για όποιον είναι Αθήνα ή έχει αρρώστεια με τα βινύλια και μπορεί να πάει το μοναστηράκι έχει πολλά διαμαντάκια..
Επίσης.. 4-5-6 Οκτώβρη έχει παζάρι Βινυλίου στο Γκάζι!!