Γκυ ντε Μωπασσάν: Contes de la Becasse

Θα δώσω φέτος το πτυχίο SORBONNE B2 που υποστηρίζει το πανεπιστήμιο της Σορβόνης. Σε αυτό το πτυχίο όλα είναι από γαλλική λογοτεχνία-οι ασκήσεις, τα ακουστικά, τα κεντρικά κείμενα κ.ά- Έτσι την ώρα που έκανα μια άσκηση έπεσα πάνω σε αυτό το απόσπασμα από το "Contes de la Becasse" του Γκυ ντε Μωπασάν. Έτσι αποφάσισα να κάνω μια μετάφραση (δεν ξέρω αν είναι πετυχημένη) για να το μοιραστώ μαζί σας.

Ήταν το τέλος του δείπνου, για την εκκίνηση της εποχής του κυνηγιού, στο σπίτι του μαρκησίου του Μπερτράν. Έντεκα κυνηγοί, οκτώ νέες γυναίκες και ο γιατρός της χώρας ήταν καθισμένοι γύρω από το μεγάλο φωτισμένο τραπέζι που ήταν καλυμμένο με φρούτα και λουλούδια. Ήρθαν για να μιλήσουν για την αγάπη, και μια μεγάλη συζήτηση άρχισε, αυτή η αιώνια συζήτηση, για να μάθουν αν μπορούσαμε να αγαπήσουμε αληθινά μία ή πολλές φορές. Αναφέρθηκαν σε παραδείγματα ανθρώπων που είχαν μόνο μία αληθινή αγάπη· αναφέρθηκαν επίσης σε παραδείγματα ανθρώπων που αγαπούσαν συχνά και με βία. Οι άνδρες, γενικά, ισχυρίζονται ότι το πάθος, όπως οι αρρώστιες, μπορεί να χτυπήσει πολλές φορές τον ίδιο άνθρωπο και το χτύπημα μπορεί να τον σκοτώσει αν κάποιο εμπόδιο ορθωθεί μπροστά του. Αν και αυτός ο τρόπος σκέψης δεν είναι αμφισβητήσιμος, οι γυναίκες, των οποίων η γνώμη έκλινε προς την ποίηση πολύ περισσότερο από την παρατήρηση υποστήριζαν ότι η αγάπη, η αληθινή αγάπη, η μεγάλη αγάπη, που δεν μπορούσε να τύχει παρά μόνο μία φορά σε έναν θνητό, έμοιαζε με κεραυνό, αυτή η αγάπη που μια καρδιά αγγιγμένη από αυτήν παρέμενε ύστερα τόσο άδεια, ρημαγμένη και καμένη, όπου κανένα άλλο δυνατό συναίσθημα, καθώς επίσης και κανένα όνειρο, δεν μπορούσε να δημιουργηθεί ξανά.


μετάφραση: Πολύτλας Οδυσσεύς ©
 
Top