Δε Κιντ δεν σου έχω δώσει ακόμη επίσημα τα συγχαρητήρια μου για την όμορφη αυτή παρουσίαση!! Άργησα λίγο να γράψω εδώ επειδή ήθελα να ξαναδιαβάσω κάποια σημεία του βιβλίου, καθώς πέρα από τα βασικά στοιχεία της υπόθεσης και το ότι μου άρεσε ως ιστορία και ως γραφή δεν θυμάμαι πολλά.
Δυστυχώς ακόμη δεν βρήκα το χρόνο να το κάνω, αλλά αποφάσισα πως είναι ένα βιβλίο που θέλω να ξαναδιαβάσω - πλέον ως ενήλικη και πολλά χρόνια μετά την πρώτη μου ανάγνωση - για να δω τι εντύπωση θα μου κάνει τώρα. Ήμουν μικρότερη από 15 όταν το διάβασα (και δεν ήταν καν το πρώτο μου από την αγαπημένη σειρά Κόλαση των εκδόσεων Οξύ) αλλά δεν με σόκαρε, ούτε με ενόχλησε κάποια σκηνή του (βέβαια δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να κρίνω αν θα το επιτρέψει κάποιος στο παιδί του, μάλλον ο πλέον ακατάλληλος...!)
Θυμάμαι ότι ο ερμαφροδιτισμός της Νεράιδας δεν μου φάνηκε καθόλου παράξενος και δεν είχα σταθεί σε αυτό το σημείο, ίσως όμως ασυνείδητα να άφησε το λιθαράκι του στα πρότυπα ομορφιάς μου, καθότι με γοητεύει πολύ η ανδρόγυνη εμφάνιση (αν και δεν πιστεύω πως πρόκειται για κάτι παραπάνω από λιθαράκι). Αυτό που μου έμεινε πολύ ως αίσθηση ήταν ο ύμνος στην αληθινή φιλία που διαρκεί στον χρόνο παρά της όποιες αντιξοότητες... ήταν συγκινητική η σχέση των τριών φίλων και ιδίως του πρωταγωνιστή με τον Κλάιβ (ο οποίος ήταν και ο αγαπημένος μου χαρακτήρας).
Να πω τέλος πως νιώθω πολύ τυχερή που έχω την πρώτη έκδοση του βιβλίου, της οποίας το εξώφυλλο ήταν πολύ ταιριαστό και απηχούσε καλύτερα την σκοτεινιά του. Αντίθετα το πιο πρόσφατο εξώφυλλο το θεωρώ ανεπιτυχές και κρίνοντας από αυτό είναι λογικό να κάποιοι να νομίζουν πως το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά (!)
Ευελπιστώ να το διαβάσω ξανά σύντομα και τότε θα επανέλθω με νωπές εντυπώσεις.