Τίτλος : Έγκλημα στο Da Capo
Συγγραφέας : Γιώργος Λακόπουλος
Εκδόσεις : Καστανιώτης
Έτος έκδοσης : 2006
Αριθμός σελίδων : 309
ISBN : 9789600341522
Από το οπισθόφυλλο :
Όταν το πτώμα του υπουργού Εθνικής Οικονομίας βρέθηκε στο πατάρι του Da Capo, η πολιτική σκηνή συγκλονίστηκε. Ποιος είχε συμφέρον να βγάλει από τη μέση τον άνθρωπο που ερευνούσε το παλαιό σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου; Νυν και πρώην υπουργοί, βουλευτές και κομματικά στελέχη, επιχειρηματίες και δημοσιογράφοι, παράγοντες του δημόσιου βίου και του παρασκηνίου, κυβέρνηση και αντιπολίτευση αναστατώνονται. Όλοι βρίσκονται μπλεγμένοι σ ένα κουβάρι με απρόοπτα συμβάντα και αλλεπάλληλους αιφνιδιασμούς, σ ένα μίτο που ξετυλίγεται με καταιγιστικό ρυθμό κόβοντας την ανάσα του αναγνώστη. Οι υποψίες εναλλάσσονται. Ο ένας προσπαθεί να ενοχοποιήσει τον άλλο. Αποκαλύπτονται υπόγειες δραστηριότητες, συγκρούσεις, σκοτεινοί συμβιβασμοί, μίζες και διαπλοκές σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Και στο επίκεντρο των γεγονότων, ο πολιτικός σύμβουλος του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο καθηγητής Πέτρος Χρονόπουλος, έρχεται αντιμέτωπος με διλήμματα και καταστάσεις που οδηγούν την έρευνά του σε ένα τέλος απροσδόκητο...
Πρόκειται για ένα αστυνομικό-πολιτικό μυθιστόρημα, όπως «αυτό-χαρακτηρίζεται», που καταπιάνεται με τα κακώς κείμενα της πολιτικής ζωής του τόπου. Όπως είναι πλέον σύνηθες, χρησιμοποιώντας τον μανδύα του αστυνομικού μυθιστορήματος, ο συγγραφέας στηλιτεύει πρακτικές και τακτικές που υιοθετούν ορισμένοι πολιτικοί στις μέρες μας.
Το βιβλίο αυτό μας προσφέρει μια διεισδυτική ματιά μέσα στον (σάπιο, λέω εγώ και συμφωνεί καθώς φαίνεται και το βιβλίο…) κόσμο της πολιτικής, των εκδόσεων και των επιχειρήσεων. Με αφορμή τη δολοφονία ενός Υπουργού και ένα σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, βλέπουμε να ξετυλίγονται μπροστά μας οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στελεχών των δύο μεγαλυτέρων κομμάτων, οι σχέσεις εξάρτησης μεταξύ πολιτικών και εκδοτών, πολιτικών και επιχειρηματιών, επιχειρηματιών και δημοσιογράφων. Όλα αυτά που διαβάζουμε/ακούμε καθημερινά και που κανένας μας δεν μπορεί να αποδείξει (έχει γίνει πλέον καραμέλα η φράση «δεν έχω αποδείξεις για να πω κάτι τέτοιο – εσύ αν έχεις αποδείξεις πήγαινε στον Εισαγγελέα») τα διαβάζουμε εδώ μέσα. Η φιλοδοξία, το χρήμα και η εξουσία κυριαρχούν σε κάθε σελίδα, σε κάθε πρόταση. Αλληλοκαλύψεις και αλληλοεκβιασμοί ανακύπτουν διαρκώς και απ’ό,τι φαίνεται όλοι έχουν τη φωλιά τους λερωμένη.
Η γραφή είναι απλή, κατανοητή και γρήγορη. Ο διάλογος είναι το κύριο κομμάτι του βιβλίου και πηγαίνει την υπόθεση παρακάτω συνέχεια, χωρίς να κάνει κοιλιά σε κανένα σημείο. Δεν αναλώνεται σε περιττές περιγραφές και σε ανούσιες σκέψεις ή συναισθήματα για να γεμίσει σελίδες. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη και ακολουθεί τις κινήσεις του πολιτικού συμβούλου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθηγητή Πέτρου Χρονόπουλου, ο οποίος προσπαθεί να λύσει το μυστήριο που κρύβεται πίσω απ’τη δολοφονία.
Στα ‘μείον’ του βιβλίου θα παρατηρήσω τον (ίσως υπερβολικά) μεγάλο όγκο που κατέλαβε ο διάλογος – πιθανότατα θα χρειαζόταν να δοθεί λίγο μεγαλύτερο μέρος στην αφήγηση για να «ξεκουράζεται» πού και πού ο αναγνώστης από τους (καταιγιστικούς, ομολογουμένως) διαλόγους. Επίσης, διαφωνώ λίγο με την επιλογή των επωνύμων των χαρακτήρων : τα περισσότερα παρα-ήταν κοινότοπα και επιπλέον ήταν πολυσύλλαβα, γεγονός που δεν εξυπηρετεί, ειδικότερα όταν χρειάζεται να επαναλαμβάνονται συχνά μέσα στο κείμενο
Ως τελικό σχόλιο : αναρωτιέμαι γιατί πουθενά δεν είδα τη γνωστή φράση «τα γραφόμενα ουδεμία σχέση έχουν με υπαρκτά πρόσωπα και καταστάσεις και οποιαδήποτε ομοιότητα αποτελεί καθαρή σύμπτωση»…
Last edited by a moderator: