έχω ισχυρότατες επιφυλάξεις όπως π.χ. στα ακόλουθα:
καταχώριση (σε φακέλους)και όχι καταχώρηση
αυτό πάει πακέτο με το ότι θα λες και
καταχωρίζω αντί για
καταχωρώ. Η σχετική άποψη ανήκει στον Μπαμπινιώτη και είναι κανονιστική. Ο Μπαμπινιώτης παρατηρεί, και πολύ σωστά, πως τα ρ. με β΄ συνθετικό το
-χωρώ έχουν να κάνουν με κίνηση (π.χ.
αποχωρώ, αναχωρώ κτλ.) ενώ τα
-χωρίζω με το να βάζεις πράγματα σε τάξη (π.χ.
διαχωρίζω, ξεχωρίζω) κι έτσι θα έπρεπε να λέμε
καταχωρίζω κι όχι
καταχωρώ. Από όσο ξέρω, όμως, η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν έχει βρει κοινή αποδοχή από την γλωσσολογική κοινότητα. Το θέμα είναι ότι η γλώσσα έχει τον τελευταίο λόγο κι η ίδια είναι εξορισμού γεμάτη εξαιρέσεις.
Θεωρώ πως καί τα δύο είναι σωστά και προσωπικά λέω καταχωρώ και γράφω
καταχώρηση. Είναι ενδιαφέρον, πάντως, πως τελευταία ο κόσμος αυτορρυθμίζεται βάσει της απήχησης που έχει το συγκεκριμένο "λάθος" οπότε διόλου απίθανο σε 100 χρόνια να είναι κυρίαρχοι οι τύποι
καταχωρίζω/καταχώριση.
κοινοτοπία, κοινότοπος και όχι κοινοτυπία, κοινότυπος
Προσωπικά έλεγα κι ακόμα λέω
κοινοτυπία. Είναι σχετικό π.χ. ως προς την πρωτοτυπία και θα εμπιστευτώ κι εδώ περισσότερο την ίδια την γλώσσα από την όποια ακαδημαϊκή ρύθμιση. (Έχουμε, πάντως, και
σχετικό νήμα)
κομπλιμέντο και όχι κοπλιμέντο
Εδώ, η γλώσσα έχει μαλακώσει μια λέξη ώστε να είναι καί πιο κοντά στην ελληνική προφορά αλλά καί πιο κοντά στην ξένη αφού στις δυτικοευρωπαϊκές γλώσσες δεν προφέρουν
μπλ (bl) αλλά
μ-πλ (mpl), το οποίο στα Ελληνικά δεν γίνεται να αποδοθεί γραπτώς. Όμως η "λαθοθηρία" ζητάει από εμάς να πάμε κόντρα στην γλώσσα και το γλωσσικό μας αισθητήριο και να αυτορυθμιστούμε να λέμε αυτό το σκληρό σύμπλεγμα "μπλ" εκεί που δεν υπάρχει ούτε στα Ελληνικά αλλά ούτε και στην γλώσσα που μας δάνεισε την λέξη.
υποθηκοφυλακείο κι όχι υποθηκοφυλάκιο
Ούτε καν πταίσμα, δεν θεωρώ τις ανορθογραφίες των -ειο -ιο. Απλά περιμένω τον μέγα ευεργέτη που θα εξομαλύνει την ορθογραφία σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις.
Το ότι κάποιοι έχουν ένα έντονο ενδιαφέρον για την "λαθροθηρία", δεν σημαίνει πως εμείς θα πρέπει να παίρνουμε τον λόγο τους αβασάνιστα σαν ευαγγέλιο.
Επίσης, σκέφτομαι πως ίσως κάποια μέρα πάψουμε να βλέπουμε το δέντρο και δούμε το δάσος.