Για εσάς ακυρώνεται αυτόματα η γνώμη κάποιου αν...

[Μίζεραμπλ λάη]

...δείτε ορθογραφικό λάθος κατά την ανάπτυξη της άποψής του;

Για εμένα, σε μεγάλος ποσοστό, ναι. Χωρίς φυσικά να ισχυρίζομαι ότι κατέχω τη γλώσσα (ποιος, άλλωστε, την κατέχει;), όταν βλέπω, διαβάζοντας, ένα "Εν έτη" ή ένα "ανεξαρτήτου απόψεως", ε, απλώς δεν συνεχίζω να διαβάζω.

Ή, αν συνεχίσω, μάλλον δεν δίνω ιδιαίτερη βάση στην άποψη.

Αυτό τώρα είναι φασιστικό; Δείγμα γραμματικού εθνικοκοινωνιστή; Απλώς τουπέ ελιτιστή χωρίς μεταξωτό βρακί;

Δεν γνωρίζω. Το μόνο που γνωρίζω είναι ένα αισθητικό ρεφλέκς που με εμποδίζει να συνεχίσω να παίρνω στα σοβαρά την άποψη κάποιου/ας σε μία κατοχυρωμένη πολυφωνία που το μόνο που νιώθω πως ευνοεί είναι ένα είδος communication breakdown

 

[Εστελλ]

...δείτε ορθογραφικό λάθος κατά την ανάπτυξη της άποψής του;

Για εμένα, σε μεγάλος ποσοστό

Μάλλον εννοούσες σε μεγάλο ποσοστό.

 

[Μίζεραμπλ λάη]

Γεγονό

 

[Φαροφύλακας]

Τί ακριβώς δεν σου αρέσει σε αυτά; Που π.χ. η ορθογραφία στο ένα κι η κλήση στο άλλο είναι οι παλαιότερες; (κι έπρεπε να πω παλιότερες για να συνεχίσεις να με διαβάζεις; )

Μπα, όσο μεγαλώνω τόσο δίνω μεγαλύτερη σημασία στο περιεχόμενο.

Μια σωστή άποψη μπορεί να έρθει από οποιαδήποτε κατεύθυνση. Είτε πιο αρχαϊκή, είτε πιο λαϊκή. Τώρα εάν στο σύνολο υπάρχει μια ασυνήθιστη γραμματική, ορθογραφία κτλ. η οποία να εκπέμπει έντονη γλωσσική άποψη, θα με κουράσει, αφού θα αρχίσω να προσέχω πλέον αυτήν.

Όταν π.χ. ένα κείμενο είναι γεμάτο με : τότε ο εξεταζόμενος/εξεταζόμενη μπορεί να πάρει το τετράδιό του/της και να καθίσει στην θέση του/της... κτλ. ε, εγκαταλείπω τον αγώνα.


Επίσης δεν μπορώ όταν κάποιος (αυτό το υπάρχει στον ακροαριστερό λόγο και συνθήματα) αλλού γράφει π.χ. εργάτες κι αλλού εργάτριες, αναφερόμενος σε εργάτες ανεξαρτήτως φύλου, ώστε να μην είναι "ρατσίστρια η γλώσσα". Πράγμα που με αποπροσανατολίζει καθώς με "εργάτριες" περιμένω συγκεκριμένη αναφορά σε.. εργάτριες.

Η γλώσσα έχει προκύψει από μία μακρά πορεία με τα χίλια παράξενα (π.χ. ένας άντρας παντρεύεται δηλ... υπανδρεύεται). Δεν χρειάζεται ούτε να θιγόμαστε, ούτε να φτιάχνουμε ιδεοληπτικούς ακροβατισμούς. Ας αλλάξουμε την κοινωνία σε καλύτερη (που όντως αλλάζει, βλ. π.χ. πού ήταν οι γκέι το '80 και πού είναι σήμερα), όχι ο καθένας την κοινή γλώσσα κατά πώς του καπνίσει.

 

[Μίζεραμπλ λάη]

Αφού το "εν έτει" ακόμη έτσι γράφεται, δεν έχει αλλάξει ο τρόπος που γράφεται σωστά

κ ο άντρας νυμφεύεται δεν παντρεύεται, δεν το θεωρώ ιδεοληπτικό ακροβατισμό αυτό

για το του/της συμφωνώ αν κ επίσης το κτλβνω σε πολλές περιπτώσεις που ο άλλος το χρησιμοποιεί για τη σπάσει σε κάποιον που γράφει όλ@ π.χ.

 

[Φαροφύλακας]

Δεν εξήγησα σωστά. Ούτε εγώ θεωρώ το ο άντρας παντρεύεται ιδεοληπτικό ακροβατισμό. Αλίμονο, αυτό είναι φυσική γλώσσα.

Το ιδεοληπτικός ακροβατισμός αναφερόταν σε αυτά:

Επίσης δεν μπορώ όταν κάποιος (αυτό το υπάρχει στον ακροαριστερό λόγο και συνθήματα) αλλού γράφει π.χ. εργάτες κι αλλού εργάτριες, αναφερόμενος σε εργάτες ανεξαρτήτως φύλου, ώστε να μην είναι "ρατσίστρια η γλώσσα". Πράγμα που με αποπροσανατολίζει καθώς με "εργάτριες" περιμένω συγκεκριμένη αναφορά σε.. εργάτριες.

 

[Μίζεραμπλ λάη]

Α οκ

οι μόνες ανακοινώσεις που είναι χάρμα οφθαλμών, από οπουδήποτε κ αν προέρχονται, αριστερά ή δεξιά, είναι του ΟΑΚΚΕ είναι αλήθεια

 

[Φαροφύλακας]

Από ποιαν άποψη;

 

[Μίζεραμπλ λάη]

Από την άποψη ότι αν έχεις ραντεβού κ ο άλλος/η αποφασίσει να σε στήσει περνά πολύ ευχάριστα η ώρα διαβάζοντας τις μακροσκελείς ανακοινώσεις τους που πίσω από όλα βλέπουν το μακρύ χέρι των Ρωσοκινέζων

είναι απίστευτοι

 

[Αδριανός Ζωγράφος]

Όχι.
Ως πρωτοδεσμίτης η γλώσσα μου φαίνεται δύσκολο πράγμα, και σίγουρα υποπέφτω σε γραμματικές αστοχίες. Επίσης όπως ίσως έχετε αντιληφθεί η αυστηρότητα μου εξαντλείται μόνο στους πρωθυπουργούς.
Στα δικά μου λάθη, θα ήθελα ευγενική διόρθωση, γιατί, μ΄αρέσουν οι παρατηρήσεις, διορθώνομαι!

 

[Φαροφύλακας]

ε μάλλον όλοι μας. Και νομίζω πως όσο μεγαλώνουμε, όντως αμβλύνεται η αυστηρότητα και μεγαλώνει η κατανοηση. Τουλαχιστον εάν όντως γινόμαστε σοφότεροι.

 

[Μίζεραμπλ λάη]

...από την άλλη, δεν είναι ευγενικό να διορθώνει κάποιος κάποιον για ορθογραφικά λάθη ή προφορικά - είναι άκομψο

πράγμα που κατά κάποιον τρόπο δείχνει πόσο λεπτή είναι η ισορροπία στις ανθρώπινες σχέσεις, αυτό το ισχνό νήμα που τις συγκρατεί, σε μία διάστασή τους βέβαια (αυτή του λόγου) που μάλλον λειτουργεί ως καθρέφτης τους παρά ως ακριβής ενσάρκωσή τους (καθότι, θα πρόσθετε κάποιος τα ουσιαστικότερα λέγονται χωρίς λόγια)

 

[Φαροφύλακας]

Όλα θέλουν ένα ζύγι και σίγουρα τον σωστό τρόπο.

Ένα πράγμα που μπορώ να πω είναι πως η γραπτή ονλάιν επικοινωνία είναι πολύ διαφορετική από την τετ-α-τετ.

Όταν μιλάς στον άλλον, καταρχήν τον διαβάζεις πού βρίσκεται και προσαρμόζεις συνεχώς αυτά που λες. Κι έπειτα κι αυτός σε διαβάζει και βλέπει πως μπορεί να λες κάτι δύσκολο, αλλά το λες με καλή προδιάθεση.

Εδώ λείπει αυτό κι επειδή ο λόγος έχει συχνά αντιπαλότητα, φανταζόμαστε τον άλλον να γράφει με άλλην διάθεση από αυτήν που έχει πραγματικά. Πράγμα που δίνει άλλη διάσταση.

Ακόμη χειρότερα στα σχόλια μεταξύ αγνώστων (π.χ. στο instagram). Γενικά, δεν σχολιάζω. Τελευταία σχολίασα σε τρεις διαφορετικές δημοσιεύσεις που γίναν όλες viral και μαζί με αυτές και τα σχόλιά μου, τα οποία προφανώς εξέφραζαν πολύ κόσμο, καθώς πήραν 1000+ λάικ. Ε, αδερφέ, τί δεν άκουσα από κάτω. Πράγματα του τύπου "το λες αυτό επειδή έχεις μια μίζερη ζωή..." κτλ. από ανθρώπους που δεν ξέρουν τίποτα για την ζωή μου (η οποία αυτόν τον καιρό τυχαίνει να είναι και σε ιστορικά υψηλά καλοπέρασης, όσο κρατήσουν, τέλος πάντων.. )

Να πω εδώ πως στις επιθέσεις διάλεξα να απαντήσω με έντονα σαρκαστικά σχόλια που το καλό ζύγι τους θα ζήλευε κι ο Σοπενχάουερ της ερειστικής διαλεκτικής. Είχαν αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι αποτραβιούνται από έναν επιθετικό σαρκασμό. Σκεφτόμουν, ίσως επειδή ο σαρκασμός είναι ένα είδος επιθετικού χιούμορ και στο χιούμορ τείνουμε να αναγνωρίσουμε ευφυΐα.

Όμως τί να πω. Χάνω κάθε φορά πάσα ιδέα για την ανθρωπότητα στα απανταχού σχόλια επί σχολίων στο ίντερνετ (youTube, ινσταγκραμ κτλ.)

Και βέβαια, σταμάτησα να σχολιάζω.

 

[Εστελλ]

...από την άλλη, δεν είναι ευγενικό να διορθώνει κάποιος κάποιον για ορθογραφικά λάθη ή προφορικά - είναι άκομψο

Όπως και στον @Αδριανός Ζωγράφος μου αρέσουν οι παρατηρήσεις. Ενας απο τους λόγους που έγινα μέλος εδώ είναι για να βελτιωθώ σε πράγματα που με ενδιαφέρουν. Στην επικοινωνία παίζει ρόλο ο τρόπος που επικοινωνούμε τις σκέψεις και τις απόψεις μας, καθώς και οι προθέσεις. Θα θεωρούσα άκομψο (το λιγότερο), αν κάποιος με διόρθωνε με απαξιωτικο τρόπο.

 

[ΚρίτωνΓ]

Η ωρθωγραφοία ήνε σπουδέο πράμα κε καλά κάνυς και δήνις σιμασεία σ αφτί. Κε εγο δήνο, διότι κε κάλι άποψι να εχυς άμα δεν τιν εκφράσις σοστά, τη νώιμα έχυ;
Πέρα από την πλάκα, προφανώς κανείς μας δεν είναι Μπαμπινιώτης, και ούτε ίσως ο ίδιος ο Μπαμπινιώτης δεν έχει το ορθογραφικό και γλωσσικό αλάθητο. Πέρα που καμιά φορά η γλώσσα τρέχει τόσο γρήγορα στη μετάλλαξή της που δεν την προλαβαίνουμε να την

Spoiler: παρακολουθήσουμε

(πώς να ξεχάσω που η κάποτε κοπέλα μου που σπούδαζε παιδαγωγικά μου είπε ότι έδινε εξετάσεις στο Πανεπιστήμιο ορθογραφία και όταν την περιγέλασα ρωτώντας την αν το επόμενο μάθημα είναι χειροτεχνία με πλαστελίνες, με έβαλε να γράψω λέξεις που τις έκανα όλες σχεδόν λάθος γιατί η δική μου ορθογραφία ήταν ήδη παρωχημένη)

.
Σε σχέση με αυτό που λες

Ένα πράγμα που μπορώ να πω είναι πως η γραπτή ονλάιν επικοινωνία είναι πολύ διαφορετική από την τετ-α-τετ.

εάν γράψω είσαι μ@λ@κ@ς αυτό έχει μόνο ένα σημαινόμενο και κατά καμία έννοια θετικό. Αν πίνουμε παρέα και πεις κάτι και σου απαντήσω ξεκαρδισμένος το παρά πάνω, μάλλον δεν θα παρεξηγηθείς. Αν σταματήσω απότομα το αυτοκίνητο μπορστά σου κατέβω και σου φωνάξω το παραπάνω μάλλον θα πλακωθούμε αν είσαι οξύθυμος, θα απαντήσεις με εξίσου ευγενικό τρόπο αν είσαι λιγότερο ή θα μου γυρίσεις την πλάτη και θα φύγεις αν είσαι ζεν ή φοβισμένος. Γιατί τα λέω αυτά; διότι στη μία περίπτωση (γραπτό λόγο) σημαίνον και σημαινόμενο ταυτίζονται (δεν λέω 100% αλλά >90%), ενώ στον προφορικό λόγο διότι σημαίνον και σημαινόμενο μπορεί κάλλιστα να είναι διαφορετικά. Επίσης να προσθέσω σε αυτό που λέει ο @Μίζεραμπλ λάη ότι θα δώσω (εγώ και ίσως όλοι μας) σημασία στην ορθογραφία βάσει των προκαταλήψεών μας - περνούν εκεί. Η επιβεβαίωση της προκατάληψης - δηλαδή τον έχω κάποιον σε εκτίμηση (ότι και να σημαίνει αυτό: μάλλον ότι εκτιμώ τη γνώμη του έτσι και αλλιώς) "θα του συγχωρέσω" τη δεδομένη ανορθογραφία ή λάθος έκφραση στο λόγο. Το αντίθετο; Θα πω στον εαυτό μου "ε βέβαια, τι περίμενες από αυτόν; τίποτε καλύτερο;"
Και αυτά δεν είναι απαραίτητα συνειδητά (ρατσιστικά; σεξιστικά; φανατικά;), αλλά και υποσυνείδητα. Αφτά τα ωλίγα.

 

[Χρυσένια]

Μεγάλωσα σε σπίτι που υπήρχε μεγάλη αγάπη για τα ελληνικά (νέα και αρχαια), οπότε από μικρη σε καθημερινή βάση είχα ως (επιπλεον) μαθησιακό καθήκον να διαβαζω σωστή ορθογραφία και τα ρέστα.
Με τα πολλά αγάπησα πολύ την γλώσσα μας και ως σπασικλακι με ενοχλούσαν πολύ τα ορθογραφικά, που παρατηρούσα.
Πλέον αν δω ορθογραφικά μαζεμένα μου γυρνάει το μάτι, αλλά αν δω ενα-δυο τα περνάω στο ντούκου. Δεν χάλασε και ο κόσμος...

 

[Πεταλούδα]

Σχετικά με το αρχικό ερώτημα, δεν σχηματίζω γνώμη ούτε σταματάω να διαβάζω κάποιον αν διακρίνω κάποιο ορθογραφικό λάθος (κάποιο βέβαια που μπορώ να το διακρίνω με τις γνώσεις που κατέχω, γιατί μπορεί να νομίζω ότι έχω μια σχετικά καλή γνώση ορθογραφίας, παρόλα αυτά με έχω διαψεύσει αρκετές φορές), γιατί υπάρχουν διάφοροι παράγοντες για αυτό. Το να μην γνωρίζεις την ορθογραφία μια λέξης ή να την έχεις ξεχάσει (το παθαίνω σε λέξεις που χρησιμοποιώ σπάνια) δεν ακυρώνει την όποια άποψη εκφράζεις εκείνη την στιγμή στον γραπτό λόγο. Ακόμα ένα γραπτό σχόλιο ή ανάρτηση στα social media γράφεται συνήθως εκείνη την στιγμή, οπότε πάλι δικαιολογείται κάποιο ορθογραφικό ή λάθος λόγω βιασύνης, δεν είναι δηλαδή κάποια επίσημη ανακοίνωση που εκεί θα σου χτυπήσει στο μάτι.
Αν θα σχηματίσω γνώμη για ένα γραπτό, θα προσπαθήσω να το δω όσο γίνεται πιο σφαιρικά, δηλαδή σε ποιο θέμα απαντάει ή αναφέρεται και το ύφος που γράφει, αν είναι αστείο, ειρωνικό κτλ. Βέβαια δεν είναι εύκολο αυτό, όπως ήδη αναφέρθηκε, γιατί δεν μπορείς να διακρίνεις πάντα την διάθεση που γράφεται ένα γραπτό. Για αυτό τον λόγο βοηθούν και οι φατσούλες που μπορεί να χρησιμοποιεί κανείς για να δώσει ένα πιο προσωπικό τόνο σε αυτό που γράφει.