Αυτό το ερώτημα με έχει απασχολήσει πολλές φορές και κατά καιρούς έχουν περάσει διάφορες απαντήσεις από το μυαλό μου και θα ήθελα να μάθω τις σκέψεις σας πάνω σε αυτό το θέμα. Κάνοντας το αυτό θα ήθελα να μάθω πως κρίνετε το είδος βιβλίων των οποίον διαβάζει κάποιος και αν είναι σωστό τελικά να κατηγοριοποιούμε τους αναγνώστες σε σοβαρούς, ελαφρούς κτλ. (Επίθετα τα οποία έχουν χρησιμοποιηθεί πολύ και μέσα στο φόρουμ και σε συζητήσεις που έχω κάνει με γνωστούς μου κτλ.)
Άλλο ένα κομμάτι που με προβληματίζει είναι πως αντιμετωπίζετε άλλα μέσα που καλύβουν τους λόγους που διαβάζετε.
Ξεκινάω πρώτος μήπως καταφέρω να σας κάνω να καταλάβετε τι εννοώ.
Όλοι έχουμε μια σχέση με τα βιβλία από μικροί από το σχολείο και μερικές λαμπερές προσωπικότητες όπως εμείς, εξωσχολικές σχέσεις με βιβλία
. Γενικότερα τα βιβλία έχουν να κάνουν με γνώσεις τις οποίες θέλουν να μας μεταφέρουν οι συγγραφείς τους. Το ίδιο ακριβώς πράγμα γίνεται και με άλλα οπτικοακουστικά μέσα ταινίες, ομιλίες, φωτογραφίες με σχόλια γραπτά ή προφορικά κτλ.
Είναι σωστό σε ένα παιδί να προσπαθείς να το εκπαιδεύσεις μόνο με βιβλία ή έστω, κατά κύριο λόγο με βιβλία; Όλοι έχουμε δει ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικές σειρές οι οποίες είναι πολύ ευχάριστες, περισσότερο κατατοπιστικές από ένα βιβλίο σε πολλές περιπτώσεις και θεωρώ ότι μαθαίνεις τελικά περισσότερα πράγματατα οποία σου μένουν πιο εύκολα. Έχουμε θεοποιήσει το βιβλίο το οποίο έχει μονοπωλήσει στα εκπαιδευτικά συστήματα και δεν υπάρχει καν στο μυαλό των εκπαιδευτικών ένας διαφορετικός τρόπος μετάδοσης γνώσεων, πιο φιλικός σε μικρά διαβολάκια.
Ένας λοιπόν λόγος για τον οποίο διαβάζω είναι να αποκτήσω γνώσεις για διάφορα θέματα, φιλοσοφικά, θρησκευτικά, λιγότερο πολιτικά και κοινωνικά. Τα βιβλία τα οποία διαβάζω, όσο περισσότερο περνάει ο καιρός, παρατηρώ ότι με ευχαριστούν αυτά τα οποία είναι λίγο πιο δύσκολα στην ανάγνωση και προσπαθούν να σου μεταφέρουν τα ίδια μηνύματα με σοβαρότερη συγγραφή. Αυτό με κάνει περισσότερο έξυπνο; Ήμουν λιγότερο έξυπνος παλιότερα; Είναι ένας αναγνώστης ανάλαφρων αναγνωσμάτων λιγότερο καλλιεργημένος από έναν κλασσικών;
Κοινωνικά βιβλία θα χαρακτηρίσω μυθιστορήματα. Μυθιστορήματα τα οποία προσπαθούν εν τέλη να σου περάσουν κάποιο μήνυμα, να είσαι καλύτερος άνθρωπος, να αναγνωρίζεις εμπόδια τα οποία μπορεί να σου φέρει η ζωή και να προσπαθείς να τα ξεπερνάς, να κάνεις ηρωικές πράξεις όταν μπορείς, να ρισκάρεις στη ζωή σου και να μην κλείνεσαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να μάθεις να αναγνωρίζεις τις αξίες που πρέπει να έχεις στη ζωή σου πολλές φορές και σατιρίζοντας ανθρώπους με λάθος αξίες κτλ. Ίδια μηνύματα προσπαθούν να σου περάσουν και ταινίες, πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να δυσανασχετεί με την παρακολούθηση μιας ταινίας που στην πραγματικότητα θέλει να σου περάσει ένα μήνυμα παρεμφερές με ενός βιβλίου. Είναι σωστό να δυσανασχετούμε γι' αυτό; Τι θα λέγατε στο παιδί σας παράδειγμα. Μην δεις μια ταινία, η οποία δείχνει έναν καλό ήρωα να ρισκάρει και να προσπαθεί να πιάσει έναν κακό αλλά να διαβάσει ένα βιβλίο με αντίστοιχο νόημα; Μέσα του ο καθένας τι πιστεύει ότι είναι πιο σωστό; Πως θα κρίνατε κάποιον που θα διάβαζε την Απολογία του Σωκράτη σε σχέση με κάποιον ο οποίος θα έβλεπε την οπτικοακουστική της εκδοχή;. Κάποιον που θα έβλεπε την σειρά Φιλόσοφοι animated ή αντίστοιχες ταινίες συγκριτικά με αυτούς που διαβάζουν τα βιβλία τους.
Οι επιλογές των βιβλίων για την κατανόηση ενός μηνύματος τελικά παίζουν κάποιο ρόλο ή απλά είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον που διαβάζει Coelo σε σχέση με κάποιον που διαβάζει Yalom κτλ; Έχει κάποια βάση η σύγκριση αυτή ή είναι τελείως άτοπη και κατ' επέκταση έχει βάση η σύγκριση που κάνουμε σε αναγνώστες βιβλίων με φανατικούς φίλους του σινεμά;
Κλείνω το νήμα με ξεκαθαρισμένες κάποιες προσωπικές μου απόψεις. Διαβάζοντας βιβλία έχω βρει ένα τρόπο να εμπλουτίσω το λεξιλόγιο μου και να αγαπήσω τη γλώσσα, λέξεις σύνθετες οι οποίες ξεκαθαρίζονται στο μυαλό μου με κάνουν να χαίρομαι για κάποιο λόγο. Τελειώνοντας κάθε βιβλίο θεωρώ ότι είμαι πιο καλλιεργημένος και ότι βελτιώνω τον τρόπο έκφρασης μου. Νιώθω μια μικρή έπαρση διαβάζοντας κάποιο φιλοσοφικό ή πολιτικό βιβλίο συγκριτικά με το να δω μια ταινία γεγονός που το βρίσκω λάθος και προσπαθώ να το διορθώσω γιατί πολλές φορές με κάνει να απαξιώνω αυτούς που το κάνουν και να προσπαθώ να τους πείσω να διαβάσουν κάτι αντί να δουν την ταινία. Χαίρομαι όταν διαβάζω ένα κλασσικό βιβλίο παραπάνω απ' ότι αν διαβάσω ένα αντίστοιχο ανάλαφρο μυθιστόρημα, το οποίο θα μου μεταφέρει το ίδιο νόημα, το οποίο είναι λάθος και θεωρώ ότι είναι καθαρά θέμα ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας του καθενός τι θα διαβάσει χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος σύγκρισης. Κάθε μέσω μετάδοσης γνώσης έχει τα καλά του και τα κακά του και δεν πρέπει να απορρίπτουμε κανένα, αν θέλουμε να γίνουμε πιο έξυπνοι πρέπει να παίρνουμε από καθένα ότι μπορεί να μας δώσει.
Αυτά τα ολίγα.....
Άλλο ένα κομμάτι που με προβληματίζει είναι πως αντιμετωπίζετε άλλα μέσα που καλύβουν τους λόγους που διαβάζετε.
Ξεκινάω πρώτος μήπως καταφέρω να σας κάνω να καταλάβετε τι εννοώ.
Όλοι έχουμε μια σχέση με τα βιβλία από μικροί από το σχολείο και μερικές λαμπερές προσωπικότητες όπως εμείς, εξωσχολικές σχέσεις με βιβλία
. Γενικότερα τα βιβλία έχουν να κάνουν με γνώσεις τις οποίες θέλουν να μας μεταφέρουν οι συγγραφείς τους. Το ίδιο ακριβώς πράγμα γίνεται και με άλλα οπτικοακουστικά μέσα ταινίες, ομιλίες, φωτογραφίες με σχόλια γραπτά ή προφορικά κτλ.Είναι σωστό σε ένα παιδί να προσπαθείς να το εκπαιδεύσεις μόνο με βιβλία ή έστω, κατά κύριο λόγο με βιβλία; Όλοι έχουμε δει ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικές σειρές οι οποίες είναι πολύ ευχάριστες, περισσότερο κατατοπιστικές από ένα βιβλίο σε πολλές περιπτώσεις και θεωρώ ότι μαθαίνεις τελικά περισσότερα πράγματατα οποία σου μένουν πιο εύκολα. Έχουμε θεοποιήσει το βιβλίο το οποίο έχει μονοπωλήσει στα εκπαιδευτικά συστήματα και δεν υπάρχει καν στο μυαλό των εκπαιδευτικών ένας διαφορετικός τρόπος μετάδοσης γνώσεων, πιο φιλικός σε μικρά διαβολάκια.
Ένας λοιπόν λόγος για τον οποίο διαβάζω είναι να αποκτήσω γνώσεις για διάφορα θέματα, φιλοσοφικά, θρησκευτικά, λιγότερο πολιτικά και κοινωνικά. Τα βιβλία τα οποία διαβάζω, όσο περισσότερο περνάει ο καιρός, παρατηρώ ότι με ευχαριστούν αυτά τα οποία είναι λίγο πιο δύσκολα στην ανάγνωση και προσπαθούν να σου μεταφέρουν τα ίδια μηνύματα με σοβαρότερη συγγραφή. Αυτό με κάνει περισσότερο έξυπνο; Ήμουν λιγότερο έξυπνος παλιότερα; Είναι ένας αναγνώστης ανάλαφρων αναγνωσμάτων λιγότερο καλλιεργημένος από έναν κλασσικών;
Κοινωνικά βιβλία θα χαρακτηρίσω μυθιστορήματα. Μυθιστορήματα τα οποία προσπαθούν εν τέλη να σου περάσουν κάποιο μήνυμα, να είσαι καλύτερος άνθρωπος, να αναγνωρίζεις εμπόδια τα οποία μπορεί να σου φέρει η ζωή και να προσπαθείς να τα ξεπερνάς, να κάνεις ηρωικές πράξεις όταν μπορείς, να ρισκάρεις στη ζωή σου και να μην κλείνεσαι σε ένα ασφαλές περιβάλλον, να μάθεις να αναγνωρίζεις τις αξίες που πρέπει να έχεις στη ζωή σου πολλές φορές και σατιρίζοντας ανθρώπους με λάθος αξίες κτλ. Ίδια μηνύματα προσπαθούν να σου περάσουν και ταινίες, πολλές φορές βρίσκω τον εαυτό μου να δυσανασχετεί με την παρακολούθηση μιας ταινίας που στην πραγματικότητα θέλει να σου περάσει ένα μήνυμα παρεμφερές με ενός βιβλίου. Είναι σωστό να δυσανασχετούμε γι' αυτό; Τι θα λέγατε στο παιδί σας παράδειγμα. Μην δεις μια ταινία, η οποία δείχνει έναν καλό ήρωα να ρισκάρει και να προσπαθεί να πιάσει έναν κακό αλλά να διαβάσει ένα βιβλίο με αντίστοιχο νόημα; Μέσα του ο καθένας τι πιστεύει ότι είναι πιο σωστό; Πως θα κρίνατε κάποιον που θα διάβαζε την Απολογία του Σωκράτη σε σχέση με κάποιον ο οποίος θα έβλεπε την οπτικοακουστική της εκδοχή;. Κάποιον που θα έβλεπε την σειρά Φιλόσοφοι animated ή αντίστοιχες ταινίες συγκριτικά με αυτούς που διαβάζουν τα βιβλία τους.
Οι επιλογές των βιβλίων για την κατανόηση ενός μηνύματος τελικά παίζουν κάποιο ρόλο ή απλά είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Είναι σωστό να κρίνουμε κάποιον που διαβάζει Coelo σε σχέση με κάποιον που διαβάζει Yalom κτλ; Έχει κάποια βάση η σύγκριση αυτή ή είναι τελείως άτοπη και κατ' επέκταση έχει βάση η σύγκριση που κάνουμε σε αναγνώστες βιβλίων με φανατικούς φίλους του σινεμά;
Κλείνω το νήμα με ξεκαθαρισμένες κάποιες προσωπικές μου απόψεις. Διαβάζοντας βιβλία έχω βρει ένα τρόπο να εμπλουτίσω το λεξιλόγιο μου και να αγαπήσω τη γλώσσα, λέξεις σύνθετες οι οποίες ξεκαθαρίζονται στο μυαλό μου με κάνουν να χαίρομαι για κάποιο λόγο. Τελειώνοντας κάθε βιβλίο θεωρώ ότι είμαι πιο καλλιεργημένος και ότι βελτιώνω τον τρόπο έκφρασης μου. Νιώθω μια μικρή έπαρση διαβάζοντας κάποιο φιλοσοφικό ή πολιτικό βιβλίο συγκριτικά με το να δω μια ταινία γεγονός που το βρίσκω λάθος και προσπαθώ να το διορθώσω γιατί πολλές φορές με κάνει να απαξιώνω αυτούς που το κάνουν και να προσπαθώ να τους πείσω να διαβάσουν κάτι αντί να δουν την ταινία. Χαίρομαι όταν διαβάζω ένα κλασσικό βιβλίο παραπάνω απ' ότι αν διαβάσω ένα αντίστοιχο ανάλαφρο μυθιστόρημα, το οποίο θα μου μεταφέρει το ίδιο νόημα, το οποίο είναι λάθος και θεωρώ ότι είναι καθαρά θέμα ηλικίας και ιδιοσυγκρασίας του καθενός τι θα διαβάσει χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος σύγκρισης. Κάθε μέσω μετάδοσης γνώσης έχει τα καλά του και τα κακά του και δεν πρέπει να απορρίπτουμε κανένα, αν θέλουμε να γίνουμε πιο έξυπνοι πρέπει να παίρνουμε από καθένα ότι μπορεί να μας δώσει.
Αυτά τα ολίγα.....
