Βιβλία που θέλω να ξαναδιαβάσω (και γιατί)

Χάζευα προ ημερών το (περιβόητο) excel με τα βιβλία της (τριχοτομημένης) βιβλιοθήκης μου, επειδή από καιρό σκέφτομαι ότι, όταν με το καλό μαζευτούν σε έναν τόπο, θα ήθελα να ξαναδιαβάσω κάποια βιβλία, που είτε δεν τα διάβασα καλά την πρώτη φορά, είτε τότε που τα διάβασα ήμουν ανώριμος (ή ίσχυαν οι συνθήκες που περιγράφονται στο 30), είτε μου άρεσαν πάρα πολύ.

Έφτιαξα μια μικρή λίστα και τη μοιράζομαι, έχοντας πλήρη επίγνωση ότι είναι πιθανό να μην τα καταφέρω:

1) Η εφεύρεση του Μορέλ, γιατί δεν το κατάλαβα και πολύ καλά την 1η φορά, αλλά μου άρεσε πάρα πολύ η γραφή.
2) Ο μεγάλος Μώλν, γιατί δεν το θυμάμαι.
3) Ο μύθος του Σισύφου, γιατί βρισκόμουν σε μια παράξενη φάση, σε άλλο μέρος, σε διακοπές και δεν έδωσα πολύ προσοχή, αλλά και την πανούκλα, επειδή είναι καταπληκτικό βιβλίο.
4) Ιστορία της ανάγνωσης, γιατί μου είχε αρέσει πάρα πολύ και θα'χει ενδιαφέρον να το ξαναδιαβάσω μετά από 10+ χρόνια.
5) Κήποι από φως, επειδή δεν το θυμάμαι και ο Μαλούφ μου αρέσει -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων.
6) Την εποχή του κυνηγιού, γιατί ο Καμιλλέρι είναι απλά υπέροχος και το συγκεκριμένο είναι τρομερό, σκαμπρόζικο, σκανδαλιστικό, αστείο, υπέροχα γραμμένο βιβλίο.
7) Η στέπα, επειδή δεν το θυμάμαι.
8) Το μυθιστόρημα της πεντάρας, γιατί μου είχε αρέσει πάρα, μα πάρα πολύ.
9) Δράκουλας, επειδή ήταν από τα πολύ πρώτα βιβλία τρόμου που είχα αγοράσει, είναι αρχετυπικό (κατά κάποιο τρόπο) και υπάρχει μια κάποια συναισθηματική σύνδεση.
10) Στοιχειωμένος κόσμος, που το είχα διαβάσει από αντίτυπο μιας πρώην μου το 2005 (!), το αγόρασα αλλά έκτοτε δεν το'χω ξανανοίξει.
11) Ο κλέφτης του πάντοτε & Το καταραμένο παιχνίδι, επειδή ήταν από τα πρώτα βιβλία του Οξέος που είχα αγοράσει ως μαθητής με το χαρτζιλίκι μου και έχουν κάποια υψηλή συναισθηματική αξία -πέρα από το γεγονός ότι τα διάβασα τον προηγούμενο αιώνα και δεν τα θυμάμαι....
12) Υπερίων, επειδή είναι τρομερό έργο και αξίζει 2ης ανάγνωσης.
13) Ο γέρος και η θάλασσα, δεν υπάρχει λόγος, απλά είναι υπέροχο.
14) Ο δράκος της θάλασσας & Dune & το πείραμα Ντοσάντι, επειδή αγαπώ Frank Herbert αφενός. Αφεδυό, ο δράκος είναι ΤΡΟΜΕΡΟ βιβλίο ενώ το Dune (1ο βιβλίο) το'χω ήδη διαβάσει 2 φορές, απλά τώρα θέλω να τα ξαναπάρω απ'την αρχή. Το πείραμα το'χα διαβάσει σχετικά βιαστικά σε μια εποχή που δεν είχα κατανοήσει πλήρως το μεγαλείο του Herbert.
15) Η δίκη & ο Πύργος, επειδή ο Κάφκα θέλει μελέτη, όχι απλό διάβασμα και χρειάζεται να βρω μια (ή και δυό) καλή έκδοση/μετάφραση.
16) Εκατό χρόνια μοναξιά & Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, ξανά και ξανά και ξανά.
17) Η φάρμα των ζώων, επειδή δεν το θυμάμαι και πολύ καλά.
18) Το υπουργείο του φόβου, επειδή ήταν από τα πρώτα "σοβαρά" βιβλία που διάβασα ποτέ.
19) Το στρίψιμο της βίδας, επειδή δεν το θυμάμαι.
20) Εργοστάσιο σφηκών, επειδή είναι καταπληκτικό.
21) Αόρατες Πόλεις, γιατί και σε τούτο βρισκόμουν σε μια παράξενη φάση, σε διακοπές και φρονώ ότι δεν το εκτίμησα πλήρως.
22) Τα παιδιά του Χούριν, επειδή μου άρεσε πάρα πολύ.
23) Ο κάμπος στις φλόγες, για να το ξαναθυμηθώ και για να διαπιστώσω, μετά το Πέδρο Παράμο, πώς ο Ρούλφο είναι ο πρωτοπόρος του μαγικού ρεαλισμού.
24) Ο κόσμος δακτύλιος, τα'χω πει αλλού.
25) Ο ήρεμος Ντόν, το διάβασα ως μαθητής, θέλω να το ξαναδιαβάσω ως ενήλικας.
26) Ο πόλεμος των θεών, δώρο από αγαπημένο φίλο κατά τα μαθητικά μου χρόνια, αφενός δεν το θυμάμαι καθόλου, αφετέρου θέλω να μπω (επιτέλους) κάποια στιγμή στο σύμπαν του Gaiman.
27) Φαρεναϊτ 451, επειδή το'χα διαβάσει βιαστικά ένα καλοκαίρι πριν καμιά 5ετία και δεν το εκτίμησα όσο θα'πρεπε.
28) Το λιοντάρι του Γιαχίν Μποάζ και του Μποάζ Γιαχίν, επειδή ήταν το 2ο βιβλίο που αγόρασα από ένα παλαιοπωλείο, ως φοιτητής, στο μπιτ-μπαζάρ, μου είχε αρέσει, αλλά για τους λόγους που εξηγούνται στο 30 δεν το θυμάμαι.
29) Σολάρις, επειδή είναι αριστούργημα.
30) Ο ηγεμόνας, επειδή το διάβασα νωρίς στα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που ο εγκέφαλος περιφερόταν απενεργοποιημένος για χάρη τινός οργάνου του κατώτερου κοιλιακού συστήματος, κι επειδή έχουν συσσωρευτεί έκτοτε διάφορες (ανα)γνώσεις περί της εποχής και του γενικότερου ιστορικο-ιδεολογικού πλαισίου, θα μου κάνει καλό να το ξαναδιαβάσω (ει δυνατόν, σε μια καλύτερη έκδοση).
31) Το άρωμα του ονείρου, επειδή ήταν το πρώτο μου του Ρόμπινς και μου είχε κάνει αρκετή εντύπωση.
32) Ο αναρχικός των δυο κόσμων, επειδή ήταν το πρώτο της Ούρσουλας και δεν το είχα πολυκαταλάβει.
33) Ο άρχοντας των μυγών, επειδή είναι αριστούργημα (και δεν το θυμάμαι καθόλου λόγω των λόγων που περιγράφονται στο 30 :ντροπή:

Ας αναφέρω ότι θα προσπαθήσω να ξαναδιαβάσω ολόκληρο τον Lovecraft, ολόκληρο τον Καζαντζάκη, ορισμένα του King που μου είχαν αρέσει πάρα πολύ, ολόκληρο τον Steinbeck, που είναι ο αγαπημένος μου, ολόκληρο τον Έσσε, επειδή τα περισσότερα τα είχα διαβάσει ως φοιτητής και για τους λόγους που περιγράφονται στο 30 δεν τον έχω εκτιμήσει όσο του αξίζει.
Και αρκετά ακόμα, που δεν μπορώ να θυμηθώ τώρα, αλλά φαντάζομαι θα τρώω φλασιές κατά καιρούς και θα προσθέτω.
 
Τα 1,4,13,15α, 19, 27, 29, και 31 της λιστας σου, τα ξεχωριζω γιατι και σε μενα ειχαν αρεσει πάρα πολυ και καποια τα εχω διαβασει πανω απο μια φορα.

Θα ξεκινησω απαντώντας στο δευτερο σκέλος του τιτλου, το γιατι. Στην πλειονότητά τους, τα βιβλία που ξαναδιαβαζω και επανερχομαι πανω απο 2, 3, 4 φορές ειναι εκεινα που μου εχουν προκαλέσει αφανταστη ευχαριστηση, πληρότητα και ειχαν την αποτελεσματικοτητα να μου προκαλέσουν ευρυ φασμα αντιβιοτικών συναισθημάτων. Σε αυτα, δεν κατατασσεται κανενα σχεδόν κανενα αριστουργημα τεχνικής. (Ουτε ο Στόουνερ, ουτε το εκκρεμες, ουτε τα κειμενα του Παπαγιωργη κλπ)

Οπότε, νομίζω οτι θελω να ξαναδιαβάσω:
  • Αντονα και Γονατα,
  • τον Στόουνερ και το εκκρεμές,
  • τις Λεπτομέρειες για το τελος του κοσμου του Αρανιτση γιατι δεν το θυμάμαι και γιατι το εχω διαβασει απαξ,
  • τους δακτυλιους ξανα όπως και τα υπολοιπα του Ζεμπαλντ.
  • Θα ξαναδιαβασω το Να την προσέχει γιατι ειναι εξαιρετικη ιστορια, πολύ καλογραμμενη και πολυεπιπεδη.
  • Ισως το Confiteor και τη Δικη για τρίτη φορά, οπωσδηποτε τον Μπορχες,
  • τους Καραμαζοφ γιατι ειναι -κατα τη γνωμη μου ο καλυτερος Ντοστογιεφκσι (καλα, κι οι Δαιμονισμένοι),
  • τριτη αναγνωση αξιζει επισης το Παραμο αλλά κι ο θανατος του Αρτεμιο Κρους, όπως και ο Μαιτρ του Μπουλγκαγκοφ κι ο Αυγουστος του Ουίλλιαμς,
  • η μοιρα των ζωων που καταπια σχεδον, στην πρώτη αναγνωση,
  • τα κειμενα του Χειμωνα, γιατι ειναι αμιμητος ο ανθρωπος και αγγιζει πολύ δικα μου σημεια,
  • τον Λειβαδιτη και τον Χιονη τους οποιους, πολύ τακτικά, αλλά άτακτα, ξεφυλλίζω,
  • τον Αβεσσαλώμ και τη Βούη του Φωκνερ,
  • το Βουνο και τον Φαουστους του Μαν γιατι επισης ειναι πολυεπίπεδα βιβλία, αριστουρηματικά κατα τη γνωμη μου,
  • τα σχόλια του Τριτου και τον καθρεφτη του Χατζηδακη,
  • το dandelion wine και τα χρονικά του άρη,
  • την εργογραφια του Steiner πάλι
  • τη Διορθωση του Bernhard και τους Φτηνοφαγαδες αλλά και τον ανιψιο του Βιττγκενστάιν,
  • το Περι ηρώων και ταφων γιατι δεν το θυμαμαι καθολου,
  • το περι συγγραφής του Κing,
  • το αστειο αλλά και ολα τα δοκιμια του Κουντερα,
  • τον Σελιν που επισης δεν καλοθυμάμαι,
  • τους 7 αγγελιοφόρους του Μπουτζάτι γιατι ειναι απο τις καλυτερες συλλογες διηγηματων που εχω διαβασει,
  • τη Μηδεια στη μεταφραση του Χειμωνά, γιατι ειναι ενα κείμενο άλλο,
  • τον ξενο που ειναι ενα βιβλιο αναφοράς και την πανουκλα που διολου δεν θυμαμαι,
  • τη σημειολογία του Εκο αλλά και τα ελαχιστα ημερολόγια,
  • το ταξιδι στην Αρμενια του Μάντελσταμ,
  • τον Καρουζο πάλι και
  • την τελευταια πνοή του Μπονιουελ.
 
Last edited:
Προσθέτω την τελευταία σκάλα του τραμπ στήμερ, ένα βιβλίο που αγάπησα απ'την πρώτη στιγμή που το διάβασα.
Βρήκα κι άλλα να προσθέσω σ'αυτή τη λίστα (λες και θα τελειώσει ποτέ...), κάποια του Φώκνερ π.χ. από τις νέες εκδόσεις του Gutenberg, τον Σελίν κλπ κλπ, αλλά τα παράτησα επειδή προηγουμένως έβλεπα το παρακάτω βίντεο και προβληματίστηκα ολίγον τι. :ανέκφραστος:


 
Δεν θα μπορουσε να με βρει πιο σύμφωνη αυτό το βιντεάκι και σταθηκα πολύ σε δύο σημεια που εχω κανει (α) και διαπιστώσει (β) εντόνως σε μενα.
1. Αφενός, για μεγάλο διαστημα, πολύ αυστηρά, δεν αγόραζα ούτε διαβαζα βιβλια γραμμενα πριν το 2000, για πολλούς απο τους λόγους που αναφερει ο κύριος, μια αποφαση απο την οποία παρεκκλίνω μεν (γιατι δεν μπορω να ξεφυγω απο τις παρορμήσεις μου), ελάχιστα δε (γιατι ειμαι ξεροκέφαλη)
2. Αυτό που αναφερει ως paralysis by analysis, ή analysis paralysis οπως το έλεγα / το λέω κι εγώ (χωρις να το περιοριζω στις βιβλιοεπιλογές μονο, αλλά στις επιλογές ευρυτερα) and can be a real bitch, οταν αυτό που χρειαζεται (καταλήγω) να κανει κανείς είναι να εχει κατα νου πως ακόμη και οι δυσκολότερες αποφάσεις, ακομη και τα αδύνατα γίνονται δυνατά (αρκει να τα νιωθεις σωστα και να μην ενοχλεις κανεναν), όσο λιγοτερη σκέψη βαζεις σε αυτά. Δηλαδή, it's just a dive, so dive in.
 
Top